Μύθος 31: Πίθηκος και δελφίν
| Πίθηκος και δελφίν Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Πίθηκος και δελφίς. |
Ἐπιβαίνοντες εἰς πλοῖα, εἰς τὰ καταστρώματά των
πολλοὶ ἔφερον πιθήκους καὶ σκυλάκια σιμά των
εἰς τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων τὸν καιρόν· καὶ λοιπὸν πλέων
πίθηκον συνοδοιπόρον ἔφερέ τις Ἀθηναῖον·
ἀλλὰ ἔξω τοῦ Σουνίου σφοδρὸς ἔγινε χειμὼν
καὶ ἡ ναῦς εἰς τῆς θαλάσσης ἀνετράπη τὸν θυμὸν,
καὶ πολλοὶ ἐζήτουν τότε κολυμβῶντες ξηρᾶς τόπον
καὶ ὁ πίθηκος κατόπιν ἐκολύμβα τῶν ἀνθρώπων.
Δελφὶν βλέπων αὐτὸν εἶπεν· «ἄνθρωπός τι μέγας εἶναι
καὶ τὴν ὥραν ταύτην ἴσως τὸν θρηνοῦσιν αἱ Ἀθῆναι·
καὶ ὁ τάλας ἴσως ἔχει νέαν σύζυγον καὶ βρέφη·
ἂς τὸν σώσωμεν, τὸ βλέμμα ἱκετευτικὸν μᾶς στρέφει;»
Πρὸς αὐτὸν ὁ δελφὶν φθάνων, εἰς τὸν πλοῦν τὸν ἐβοήθει
καὶ εἰς τὰ γλαυκόχρυσά του τὸν ἐκράτει αὐτὸς στήθη,
ἕως οὗ εἰς τὰς τριόρμους τὸν προσήγγισεν Ἀθήνας·
ἡ Ἀκρόπολις μακρόθεν 'ς τοῦ ἡλίου τὰς ἀκτίνας
ἤρχισε νὰ στίλβῃ ὅλη ὡς μαργαριτῶν κογχύλη·
πρὸς τὸν συνταξειδιώτην ὁ δελφὶν ἀνοίγων χείλη,
εἶπε, φίλε! τὴν πατρίδα μήπως εἶσαι Ἀθηναῖος;
- Ἀθηναῖος; κ' ἐκ τῶν πρώτων! Ἀθηναῖος παναρχαῖος!
Ἀθηναῖος εὐγενὴς,
Ἀθηναῖος γηγενής.
- Μὴ τὸν Πειραιᾶ γνωρίζῃς; - ἂν τὸν Πειραιᾶ γνωρίζω;
ἀπ' αὐτὸν μου τὸν πατέρα, φίλε μου! δὲν τὸν χωρίζω...
Εἶναι θεῖός μου μητρόθεν
κ' ἔτι θεῖός μου πατρόθεν·
- ψευδολόγος γενεὰ
θεῖόν σου τὸν Πειραιᾶ
λοιπὸν ἔχεις... Δὲν σὲ μένει νὰ μᾶς πῇς, παρὰ μητέρα
πῶς τὴν Μουνυχίαν ἔχεις καὶ τὸν Φάληρον πατέρα!...
Ὕπαγε εἰς τῆς θαλάσσης τὰς ἀβύσους· δὲν ἀξίζεις
συνδρομὴν ἀφοῦ τοιοῦτους ψευδεῖς λόγους τερετίζεις.
Ἐπιμύθιον.
Ψευδολόγοι πολλοὶ ζῶσι
βλᾶκες εἰς τὴν κοινωνίαν,
τὴν μομφὴν δὲ ἀποσπῶσι
τὴν κοινὴν καὶ τὴν ἰδίαν.