Μύθος 30: Τράγος και αλώπηξ
| Τράγος και αλώπηξ Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Αλώπηξ και τράγος. |
Ἡ ἀλώπηξ καὶ ὁ τράγος πρὸ πολλοῦ φιλιωμένοι
ἐκατέβησαν εἰς φρέαρ ἀπὸ δίψαν ζαλισμένοι,
δίχως νὰ συλλογισθῶσι
πῶς ἐκεῖθεν θ' ἀναβῶσι·
διὰ τὴν ἀνάβασίν του ἀπὸ στοχασμοὺς γεμάτος
ἔμεινεν ἀφ' οὗ ὀλίγον ἐδροσίσθη ὁ γεννάτος·
ἡ κυρὰ τότε ἀλώπηξ μετὰ σκέψιν πονηρὰν
σείουσα ἐμπρὸς τοῦ τράγου τὴν βρεγμένην της οὐράν,
φίλε! εἶπε· θάῤῥος λάβε καὶ ὁ νοῦς μου δὲν ὑπνώττει·
δι' ἡμᾶς σωτηριῶδες ἐπενόησα ἐγώ τι·
τοὺς ἐμπροσθινούς σου πόδας σήκωσε· ὄρθιος στάσου
καὶ στηρίξου εἰς τὸν τοῖχον· κλίνε καὶ τὰ κέρατά σου·
ἔφοδον διὰ τῶν νώτων καὶ κεράτων σου θὰ κάμω,
καὶ πηδῶσα ἐγὼ ἔξω παρευθὺς, θὰ σὲ συνδράμω.
Κατεπείσθη ὁ μικρόνους καὶ μωρὸς ἀμπελοφάγος,
κ' ἔγινε ἀμέσως κλίμαξ τῆς ἀλώπεκος ὁ τράγος
δίχως λόγον νὰ διπλώσῃ
πῶς καὶ πότε θὰ τὸν σώσῃ.
Ἄφησε τὸ βαθὺ φρέαρ εἰς ἓν πήδημα ἐκείνη
κ' εἰς τὸ στόμιον πηδῶσα,
καὶ σκιρτῶσα καὶ γελῶσα,
εὔγα, ἔκραξεν, ὡς πότε τράγε! θέλω σὲ προσμείνει;
- Εὔγαλέ με, πιστὴ φίλη! καὶ τὰς ὑποσχέσεις τήρει·
- Τίρι λίρι! καὶ ὁ νοῦς σου μία λύρα! Τίρι λίρι!
Τράγε! Εἰς τὸν κρόταφόν σου ἐὰν τόσας φρένας εἶχες!
Ὅσαις εἶναι σωρευμέναι εἰς τὸν πώγωνά σου τρίχες,
δὲν κατέβαινες εἰς φρέαρ πρὶν σκεφθῇς τὴν ἄνοδόν σου
καὶ οὐδ' ἔσωζες κατόπιν, πρὶν σωθῇς, τὴν σύντροφόν σου.
Ἐπιμύθιον.
Πρότερον ὁ συνετὸς
ἄνθρωπος διανοεῖται,
καὶ ἀφ' οὗ σκεφθῇ, αὐτὸς
καὶ βαδίζει καὶ κινεῖται.