Μύθος 18: Αετός
| Αετός Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Αετός τοξευθείς. |
Εἰς τὰ τείχη τοῦ Ἰλλίου εἰς τὰς ὄχθας τοῦ Σκαμάνδρου
τοὺς τοξότας τοῦ Αἰνείου Ἕκτορος καὶ Ἀλεξάνδρου
πρὸ πολλοῦ ἐπολιόρκουν Ἀγαμέμνων ὁ Ἀτρείδης,
καὶ ὁ Ἀχιλλεὺς, ὁ Αἴας, Ὀδυσσεὺς καὶ Διομήδης.
Εἰς πλησίον ἐκεῖ λόφου ἀετὸς τὴν κορυφὴν
ἐπεκάθησε προσμένων διαβαίνουσαν τροφὴν,
ἀφ' οὗ ὅλην ἐθεάθη τ' οὐρανοῦ τὴν πεδιάδα
κ' εἰς ὀλίγας περιῆλθεν ὥρας ὅλην τὴν Ἑλλάδα
καὶ οἱ όφθαλμοί του εἶδαν καὶ τὴν Φθίαν τοῦ Πηλέως
καὶ τοῦ Νέστορος τὴν Πύλον καὶ τὸ Ἄργος τοῦ Ἀτρέως
καὶ αὐτὰς τὰς ῥοδοδάφνας τοῦ γλαυκοῦ Εὐρώτα εἶδαν
ὅπου ὑπὸ κύκνου σχῆμα ὁ Ζεὺς ἦλθεν εἰς τὴν Λήδαν.
Εἰς τὴν Τένεδον ἐπλάνα βλέμμα, ὅθεν τρὶς πηδῶν
ἔφθανε εἰς τὴν Τρωάδα ὁ σεισίχθων Ποσειδῶν.
Εἰς τὴν κάτω πεδιάδα
ἐθεώρει τὴν Παλλάδα,
ἥτις τὸ χρυσοῦν ἐκράτει δόρυ 'ς τὸν βραχίονά της
καὶ τοὺς ὄδεις τῆς Γοργόνος εἶχεν εἰς τὸν θώρακά της.
Ἔβλεπε τὸν Ἄρη, ὅστις ἠνιόχει δύο ἵππους
χύνοντας εἰς τὰ ἐδάφη κεραυνοὺς ὡς ποδοκτύπους,
καὶ ἀντήχει τερατώδη κρότον ἡ φωνὴ αὐτοῦ
ὡς βοὴ χιλιανθρώπου ἀλλαλάζοντος στρατοῦ.
Αἴας ὁ τοῦ Τελαμῶνος τότ' ἐτόξευσεν ἓν βέλος
καὶ τὸν ηὗρεν εἰς τὸ στῆθος εἰς τὸ καίριόν του μέλος·
κλίνας τοῦ Διὸς ὁ ὄρνις δύοντα τὰ βλέμματά του,
εἶδε τ' ὄργανον τοῦ τόσον ἐποδύνου του θανάτου.
Ἦτον ἔνδον του χωσμένη ἄκρα του ἡ σιδηρᾶ,
καὶ τοῦ βέλους ἔξω ἦσαν τὰ συνένοχα πτερά.
Ἀλλ' αὐτὰ τὰ πτερὰ ἦσαν ἀετῶν πτερὰ· ὦ πόνοι!
Πόνοι ἔκραξε θανάτου! καὶ ὀδύναι στηθοκτόνοι!
Ἔχετε διπλῆν πικρίαν, ἐπειδὴ τὰς ὄψεις κλείων,
βλέπω τὰ κακὰ ὁ τάλας καὶ τὸ βέλος ἐξ οἰκείων.
Ἐπιμύθιον.
Φιλελεύθερον καὶ μέγαν πρόμαχον τῆς πολιτείας
παριστᾶ ὁ ἀετός,
ὅταν ἀπὸ συμπολίτας ἐθνοκτόνου προδοσίας
θῦμα γίνεται αὐτός.