Μύθος 13: Οι δυο εχθροί
| Οι δυο εχθροί Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Εχθροί δύο. |
Ἐχθρὸς ἔπλεε μ' ἐχθρὸν
εἰς δικάταρτον σαθρὸν·
ὁ εἷς ἦτον εἰς τὴν πρώραν
καὶ ὁ ἄλλος εἰς τὴν πρύμνην·
καὶ καλὰ καθ' ὅσην ὥραν
ὁμαλὴν παρίστα λίμνην
ὅλ' ἡ θάλασσα· πλὴν ἔως
ἔφθασε τοῦ Καφηρέως
ἀπὸ τὰ βουνὰ τῆς Κέας
εἰς μεγάλα ὁ βορέας
τρία του πηδήματα,
κόλασις δὲ σκοτεινὴ
ἔγιναν οἱ οὐρανοὶ
καὶ βουνὰ τὰ κύματα.
Εἰς τὰ σπλάχνα του ἐβλάβη
τὸ σαθρόπευκο καράβι
καὶ νὰ κάμῃ καὶ νερὰ
ἤρχισε εἰς τὰ πλευρά·
τ' ἄρμενά του γύριζαν
οἱ ἰστοί του σύριζαν
κ' ἔτρυζαν ὡς φρόκαλα
ὅλα του τὰ κόκκαλα.
Ἔκλαιαν οἱ τολμηροὶ
ναῦται κ' ἔταζαν κερὶ
'ς τὴν Χρυσοσπηλιώτισσαν·
τότε τότ' ἐρώτησαν
ἥσυχα μὴ κλαίοντες
οἱ ἐχθροὶ οἱ πλέοντες
«κατὰ πρῶτον μέρος ποῖον
θὰ πνιγῇ ἀπὸ τὸ πλοῖον;»
Ἅμα ἤκουσεν «ἡ πρώρα»
ὁ τῆς πρύμνης μιαρὸς
«ὦ ἂς ἀποθάνω τώρα!
ἔκραξε περιχαρῶς·
δὲν θρηνῶ τὸν θάνατόν μου
καὶ δὲν θέλω τὰ τοῦ κόσμου,
ἀφ' οὗ μέλλω τὸν ἐχθρόν μου
νὰ ἰδῶ νεκρὸν ἐμπρός μου!...»
Ἐπιμύθιον.
Ὁ καθρέπτης τὴς Ἑλλάδος καὶ τῶν παίδων της αὐτός·
σάλος, μίση μιαρὰ
καὶ τοῦ ἔθνους ἡ φθορὰ
παριστῶνται εἰς τὸν μῦθον τοῦτον μου ψηλαφητῶς.