Αισώπου Μύθοι/Εχθροί δύο
| Αἰσώπου Μῦθοι Ἐχθροὶ δύο |
Δύο τινὲς ἀλλήλοις ἐχθραίνοντες ἐπὶ τῆς αὐτῆς νεὼς ἔπλεον, ὧν ἅτερος μὲν ἐπὶ τῆς πρύμνης, ἅτερος δὲ ἐπὶ τῆς πρῴρας ἐκάθητο. Χειμῶνος δὲ ἐπιγενομένου καὶ τῆς νεὼς μελλούσης ἤδη καταποντίζεσθαι, ὁ ἐπὶ τῆς πρύμνης τὸν κυβερνήτην ἤρετο πότερον τῶν μερῶν τοῦ πλοίου πρότερον μέλλει καταβαπτίζεσθαι. Τοῦ δὲ τὴν πρῴραν εἰπόντος· «Ἀλλ’ ἔμοιγε οὐκ ἔστι λυπηρόν, εἶπεν, ὁ θάνατος, εἴγε ὁρᾶν μέλλω πρὸ ἐμοῦ τὸν ἐχθρὸν ἀποθνῄσκοντα.»
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων οὐδὲν τῆς ἑαυτῶν βλάβης φροντίζουσιν, ἐὰν τοὺς ἐχθροὺς μόνον ἴδωσι πρὸ αὐτῶν κακουμένους.
Στα νέα Ελληνικά
[Επεξεργασία]Δύο άνθρωποι ήταν μεταξύ τους εχθροί αλλα έπρεπε να ταξιδέψουν με το ίδιο καράβι. Για να είναι όσο γινόταν πιό μακριά ο ένας από τον άλλο, ο ένας πήγε και έκατσε στην πλώρη, ο άλλος στην πρύμνη. Καθώς ταξίδευαν έπιασε κακοκαιρία, το πλοίο θα αναποδογύριζε και θα βούλιαζε. Τότε εκείνος που καθόταν στην πρύμνη ρωτάει τον καπετάνιο: «Ποιο μέρος του καραβιού θα βουλιάξει πρώτο;» - «Η πλώρη»" απαντά ο καπετάνιος - "«Δεν με νοιάζει κι άν πνιγώ, αφού θα δώ τον εχθρόμου να πνίγεται πρώτος.»
Μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη έχθρα.