Με πανιά
| Μὲ παννιά Συγγραφέας: |
| Τα έργα του Λορέντσου Μαβίλη (1922) |
Φύσ’ ἀγεράκι δροσερό, φύσα μονάχο
Σὺ κατὰ τὴ στεριὰ νὰ σ’ ἔχω πάντα πρύμα·
Κι’ ἂ ’ς τὸ δρόμο μου ξέρες ἢ ῥουφῆχτρες λάχω,
Ὅ,τι κι’ ἂν τύχῃ φύσα, ἐσὺ δὲ θἄχῃς κρίμα.
Ἐκεῖ ’ς τὴν ἔρμη ἀκρογιαλιὰ ποὺ σκᾷ ’ς τὸ βράχο
Παντοτινὰ βογγῶντας τ’ ἀγριεμμένο κῦμα
Ἐκεῖ ’ς ἕν’ ἄσπρο ἀσκητάριο θἄθελα νἄχω
Τῆς ἀποδέλοιπης πικρῆς ζωῆς μου μνῆμα.
Ἄχ! ἀσημένια μου ἀντηλιὰ μὲς τὴν ἀφράτη
Ἀνατριχίλα τοῦ πελάου, μονάχη ἐσένα
Στερνή μου θἆχα συντροφιὰ πάντα γελάτη!
Κι’ ὅτα χαρούμενος ὁ γλάρος μ’ ἁπλωμένα
Φτερὰ θὰ ἐχουμαε κατά σέ, τότ’ ἴσως κἄτι
Σὰ λαχτάρα εὐτυχιᾶς θἀρχότουν καὶ ’ς ἐμένα.
ΑΘΗΝΑΙ 1892