Αισώπου Μύθοι/Ιατρός και νοσών

Αἰσώπου Μῦθοι Ἰατρὸς καὶ νοσῶν

Ἰατρὸς νοσοῦντα ἐθεράπευε. Τοῦ δὲ νοσοῦντος ἀποθανόντος, ἐκεῖνος πρὸς τοὺς ἐκκομίζοντας ἔλεγεν· «Οὗτος ὁ ἄνθρωπος, εἰ οἴνου ἀπείχετο καὶ κλυστῆρσιν ἔχρητο, οὐκ ἂν ἐτεθνήκει.» Τῶν δὲ παρόντων ὑπολαβών τις ἔφη· «Ὦ βέλτιστε, οὐκ ἔδει σε ταῦτα νῦν λέγειν, ὅτε μηδὲν ὄφελός ἐστιν, ἀλλὰ τότε παραινεῖν, ὅτε τούτοις χρῆσθαι ἠδύνατο.»

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι δεῖ τοὺς φίλους ἐν καιρῷ ἀνάγκης τὰς βοηθείας παρέχειν καὶ μὴ μετὰ τῶν πραγμάτων ἀπόγνωσιν κατειρωνεύεσθαι.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας γιατρός φρόντιζε έναν άρρωστο. Ο άρρωστος όμως πέθανε και έβγαζαν από το σπίτι για να τον θάψουν. Τότε ο γιατρός προς τους κηδεύοντες έλεγε: «Αυτός ο άνθρωπος, αν σταματούσε εντελώς να πίνει κρασί και αν έκανε κλύσματα, δεν θα είχε πεθάνει.» Του απάντησαν: «Αυτά καλά θα ήταν να τα εφάρμοζες όταν ο άνθρωπος ζούσε. Τώρα οι συμβουλές σου δεν μας ωφελούν.»