Η ψυχή μου

Η ψυχή μου
Συγγραφέας: Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος

Οπόταν βλέπης την μορφήν την κρύαν του χειμώνος,
Καθ' όν την φύσιν σάβανον ο πάγος περιβάλλει·
Οπόταν κλαίη ο βορράς και η ανεμοζάλη,
Ή άσμα μελαγχολικόν ακούης αηδόνος·
Οπόταν όναρ σκυθρωπόν τον ύπνον σου ταράττη,
Ή θλίψίς τις αόριστος το στήθος σου σπαράττη,
Είν' η ψυχή μου· ίπταται περί τον δήμιόν της,
Εκ των χαθέντων σε ζητεί κανένα όνειρόν της.

Οπόταν αύρα ήρεμος διέρχηται σιμά σου
Και ψιθυρίζη σιγανά ακαταλήπτους φράσεις,
Δεν είν' αυταί κανονικαί της φύσεως εκφράσεις·
Είν' η ψυχή μου ψάλλουσα θερμώς το όνομά σου.
Ιδέ τα άστρα· λάμπουσιν επάνω τεθλιμμένα·
Νομίζεις - είναι δάκρυα αποκρυσταλλωμένα·
Ερεύνησον, μία ακτίς σε βλέπει ωχροτέρα,
Είν' η ψυχή μου κλαίουσα εκεί εις τον αιθέρα.

Οπόταν ψάλλης μουσικήν μεστήν μελαγχολίας
Και αγνοής τί δύναμις τόνους πικρούς εκβάλλει,
Ο της ψυχής μου στεναγμός εις τον αέρα πάλλει,
Όσας υπέστη υπό σου απαριθμεί πικρίας.
Και όταν δίδης ασπασμόν εις πρόσωπόν τι φίλον,
Ακούεις ήχον πνέοντος βορρά δια των φύλλων;
Είν' η ψυχή μου· σπαίρουσα αναχωρεί μακράν σου
Και δις λαμβάνει θάνατον ιδούσα την χαράν σου.