Ετήσιον Ημερολόγιον του Έτους 1887/Μωσαϊκόν
| ←Ἐπιγράμματα | Ἐτήσιον Ἡμερολόγιον τοῦ Ἔτους 1887 Συγγραφέας: Μωσαϊκόν |
Πατινάδα, ὁ Σμυρναῖος χασάπης→ |
Ὁ αὐτάρεσκος ἔχει μόνον θαυμαστὴν τὸν ἑαυτόν του.
Γυναῖκα χωρὶς εὐμορφίαν εἶνε ἄνδρας μὲ φουστάνια.
Ὑπάρχει βάθος ζοφερώτερον ἀπὸ τὰ σκότη τῆς νυκτός· εἶνε ἡ νὺξ τῆς καρδίας.
Ἡ ὀδύνη ἡ κραυγάζουσα ὀλίγον συγκινεῖ. Κραυγάζει καὶ ὁ κύων ἂν πατήσητε τὸν πόδα του. Φρικτὴ εἶνε ἡ σιωπῶσα ὀδύνη.
Ὁ πνευματώδης φαίνεται μωρὸς ὅταν δὲν ὁμιλῇ, ἀλλ’ ὁ μωρὸς δὲν φαίνεται πνευματώδης ὅταν ὁμιλῇ.
Οἱ ἐπίσημοι ἄνθρωποι ὁμοιάζουσι μὲ τὰ ὄρη. Μακρόθεν φαίνονται γιγάντια, ἀλλ’ ἅμα φθάσῃ τις εἰς τὴν κορυφὴν λέγει: «Πῶς; τόσον μόνον;»
Τὰ συνοικέσια ὁμοιάζουσι πρὸς τὰ ῥήματα· διαιροῦνται καὶ αὐτὰ εἰς ὁμαλὰ καὶ ἀνώμαλα.
Ἐν τῷ ἔρωτι ἡ γυνὴ ὁμοιάζει μὲ κλειδοκύμβαλον, τὸ ὁποῖον χαρίζει τὴν μελῳδίαν του μόνον εἰς ἐκεῖνον ὅστις εἰξεύρει νά τὸ παίξῃ καλά.
Τὰ ζῷα ἐπλάσθησαν πρὸ τοῦ ἀνθρώπου. Ἰδοὺ διατὶ προτιμῶνται πάντοτε ἐν τῇ ἑλληνικῇ διπλωματίᾳ.
Εἰς τὴν κοινωνίαν ἐμπνέει περισσοτέραν φρίκην ὁ ἔχων μίαν κηλίδα ἐπὶ τῆς περισκελίδος ἢ ὁ ἔχων πολλὰς κηλίδας ἐπὶ τῆς συνειδήσεως.
Μικρὸν φωσφόρον δύναται ν’ ἀναφλέξῃ ἓν δάσος καὶ μία σταγὼν μελάνης νά συγκλονίσῃ τὸν κόσμον. Ἀρκεῖ τὸ φωσφόρον νὰ πέσῃ ἐπὶ ξηροῦ χόρτου καὶ ἡ σταγὼν τῆς μελάνης νὰ μεταβληθῇ εἰς μεγαλοφυῆ ἰδέαν.
Ἡ καλημέρα τοῦ ἱατροῦ ἂν σοῦ στοιχίζῃ ἓν τάλληρον, ἡ καλὴ νύκτα τοῦ δικηγόρου τρώγει τὴν ἡμίσειάν σου περιουσίαν.
Πρέπει νὰ πιστεύσωμεν ὅτι ἡ εὐτυχία ἔχει στόμαχον, ἀφοῦ ἀγαπᾷ νὰ παρακάθηται εἰς τὴν τράπεζαν τῶν πλουσίων.
Εὐκολώτερον πληροῖ τις μίαν χάνδακα παρὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς συζύγου του.
Ἡ μαλάκυνσις τοῦ ἐγκεφάλου εἶνε ὀλιγώτερον ἐπίφοβος ἢ ἡ σκλήρυνσις τῆς καρδίας.
Κράτει τὸ μέτωπον ὑψηλὰ καὶ δὲν θὰ περάσῃ ἀπὸ ἰδέαν ταπεινήν.
Ὅπως αἱ γαλαῖ αἱ γυναῖκες τσουγκρανίζουσι πολλάκις τὴν χεῖρα ἥτις τὰς θωπεύει.
Απομαχος