Ετήσιον Ημερολόγιον του Έτους 1887/Ακανθών
| ←Φιλοσοφικαὶ σκέψεις | Ἐτήσιον Ἡμερολόγιον τοῦ Ἔτους 1887 Ἀκανθών |
Οἱ ἐξ ἔρωτος γάμοι→ |
ΑΚΑΝΘΩΝ
Εἰς ἀνυπόφορον ποιητήν
Τὸ ποίημά σου ἤκουσα! λαμπρόν! μὰ τί τὰ θέλεις,
Μὲ συγκινεῖ πλειότερον σὰν… δὲν τὸ ἀπαγγέλλεις.
Εἰς νεαρὸν Ἀσκληπιάδην
Εἶσαι θεὸς, μὰ τὸν θεόν, καὶ ποιὸ θεὸς ἂν θέλῃς,
Ἀφοῦ τὰ πλάσματά του σὺ κατὰ διαβόλου στέλλεις!
Ἂν ὁ θεὸς ἀπ’ τὸ μηδὲν ἀνθρώπους ξεφουρνίζει,
Ἀλλὰ ἡ ἐξοχότης σου πάλιν τοὺς μηδενίζει!
Εἰς ὠρυόμενον ᾀοιδὸν
Πῶς τραγουδεῖς ἐξαίρετα καὶ σὺ δὲν ἀμφιβάλλεις,
Μὰ ψάλλεις πειὸ γλυκύτερα ἀκόμα σὰν… δὲν ψάλλεις.
Εἰς ἀνοικονόμητον εὐφυολόγον
Ὅλοι τὸν λέγουν ἔξυπνον κι’ ὁ κόσμος δὲν πλανᾶται,
Κ’ ἐγὼ τὸν βλέπω ἔξυπνον ὁπόταν… δὲν κοιμᾶται.
Εἰς τὸν φίλτατον Ἄγγελον Βλάχον
χάριν λεκτικῆς ἐπανορθώσεως
χάριν λεκτικῆς ἐπανορθώσεως
Παράδοξον καὶ Ἄγγελος καὶ Βλάχος νὰ καλῆσαι,
Ἐνῷ σὺ οὔτε ἄγγελος ἀλλ’ οὔτε βλάχος εἶσαι.
Εωσφοροσ