Εις το γυρισμό της
| Εἰς τὸ γυρισμό της Συγγραφέας: |
| Τα έργα του Λορέντσου Μαβίλη (1922) |
Τὸ γαλανό σου μάτι
Πέρα τὸ μαῦρο σκόρπισε
Σκοτάδι ’ποῦ μ’ ἐκράτει
Ζωσμένον, ὅταν ἔλειπες
Καὶ μακρυὰ ’ς τὰ ξένα
Ταξείδευες, παρθένα.
2
Τότε συχνὰ τὸ κῦμα
Ρωτοῦσα τ’ ἀφροστόλιστο
Μὴ κἄπου εἰς ξένο κλίμα
Τὴν εὐμορφιὰ καθρέφτισε,
Τὴν εὐμορφιά σου, ἐσένα,
Ἀγαπητὴ παρθένα.
3
Κ’ εἰς τῆς νυκτὸς τὴν ἅγια
Γλυκειά, φεγγαροφώτιστη
Γαλήνη τόσα μάγια
Ὅσα ’βλεπα μοῦ ἐνθύμιζαν
Τὴν νύκτα ποῦ μ’ ἐμένα
Ἀγροίκαες, παρθένα,
4
Τὴν δόλια Φιλομήλα
Π’ ἀντὶς μὲ δάκρυα, ράντιζεν
Ἀπ’ τῆς ροϊδιᾶς τὰ φύλλα,
Τὴν αὔρα μὲ λαλήματα
Πικρὰ καὶ μελωμένα.
Θυμήσου τα, παρθένα!
5
Θυμήσου τα καὶ πές μου
Ὅτι δὲν ἐλησμόνησες
Ταῖς πίκραις ταῖς δικαῖς μου,
Ταῖς πίκραις ποῦ μ’ ἐμάραναν
Ὣς νὰ μοῦ πῇς, παρθένα,
Δύο λόγια μελωμένα.
ΚΕΡΚΥΡΑ, 19 ΜΑΡΤΙΟΥ 1884