Εις Εύνομον
| Εἰς εὔνομον Συγγραφέας: |
| Τα έργα του Λορέντσου Μαβίλη (1922) |
Σὺ ποῦ στὰ γερατειά σου θέσες διακονεύεις
Ποῦ δὲ σοῦ πρέπουν καὶ ἀθεόφοβα μιγαίνεις
Τῶν ἱερῶν μας νεκρῶν τὴ μνήμη γιὰ νὰ γένῃς
Παιδαγωγὸς τῶν ὑποτρόφων τὴς Γενεύης,
Κάλλιο σὲ κάπιο σπετσεριὸ ποῦ συγγενεύεις
Σὲ συμβουλεύω πλερωμένος νὰ πηγαίνῃς
Καὶ χολοσκάνοντας ὣς τέλεια νὰ ξεγένῃς.
Φαρμάκια γιὰ ποντίκι’ αὐτοῦ νὰ μαγγανεύῃς.
Γιατί ὅσο κι’ ἂν μαγαρίστη τ’ ἅγιο χρῆμα
Τῆς μακαρίτισσας δωρήτρας Κερκυραίας,
Νὰ ξοδευτῇ γιὰ ἐσὲ θἆταν περσὸ τὸ κρίμα·
Εἰς τὸν ἐλεύτερον ἀέρα τῆς ὡραίας
Λίμνης (ἄκου σ’ τὰ λέω μὲ τὴν πιὸ πλούσια ρίμα)
Ὢς ποῦ νὰ πάῃ βρωμᾷ τὸ πουλημένο κρέας.
Τὰ ψάλλω ἑμὸς ξεμωραμένου δικολάβου,
Ποῦ ἀρνιέται τὸ ρυθμὸ τοῦ δεκατρισυλλάβου.
ΤΕΛΗ ΙΟΥΝ. 1902