Εθνικόν Ημερολόγιον του Έτους 1892/Ψηφιδωτόν
| ←Εἰς τὴν Ἀστέρω μου | Ἐθνικὸν Ἡμερολόγιον τοῦ Ἔτους 1892 Συγγραφέας: Ψηφιδωτόν |
Χορευτικὸν σκαλάθυρμα→ |
Οὐδέποτε ἄνθρωπος ἔσχε μεγάλας ἀρετὰς ἄνευ κακιῶν.
(Ῥουσσὼ)
Τὸ βιβλίον εἶνε πολλάκις ἡ ἀποκάλυψις τοῦ χαρακτῆρος καὶ τῶν ἠθῶν τοῦ ἰδιοκτήτου αὐτοῦ.
(Μερὺ)
Δός μοι ἓν πιεστήριον νὰ σοῦ κρημνίσω ἕνα θρόνον.
(Φραγκλῖνος)
Ὅστις κλέψῃ ἅπαξ, δύναται νὰ γίνῃ τίμιος ἄνθρωπος· ἀλλ’ ὅστις κλέψῃ δίς, ἀδύνατον νὰ μὴ ἐπιχειρήσῃ καὶ τρίτην κλοπήν.
(Ἰνδικὸν λόγιον)
— Μ’ ἔκλεψαν…
— Πόσον λυποῦμαι διὰ τὸ δυστύχημά Σου!
— Ὅλα τὰ χειρόγραφα τῶν στίχων μου....
— Πόσον λυποῦμαι τὸν κλέπτην σου!
(Λεβραὶν)
Εἰς τὴν τύχην πρέπει ν’ ἀφίνῃς πάντοτε ἓν παράθυρο ἀνοικτόν.
(Ἱταλ. λόγιον)
Πολὺ εὔμορφα χορεύει ἐκεῖνος εἰς ὃν ἡ τύχη τραγουδεῖ! {{right|(ὁμ.)
Δι’ ἐκείνους, οἵτινες ἀγαπῶσι, τὸ ἥμισυ τῆς εὐτυχίας εἶνε νὰ τοὺς λησμονῇ ὁ κόσμος.
(Ἀλβέρτος Δελπῆ)
Ἡ τιμιωτέρα γυνὴ κολακεύεται, ὅταν μάθῃ, ὅτι θαυμάζεται.
(αὐτ.)