Διονυσιακά/23
| ←Διονυσιακῶν βιβλίον κβ΄ | Διονυσιακῶν βιβλίον κγ΄ Συγγραφέας: Διονυσιακά |
Διονυσιακῶν βιβλίον κδ΄→ |
| Nonnus of Panopolis. Dionysiaca. W.H.D. Rouse. Cambridge, MA., Harvard University Press; London, William Heinemann, Ltd. 1940-1942. |
εἰκοστῷ τριτάτῳ πεπερημένον Ἰνδὸν Ὑδάσπην
καὶ κλόνον ὑδατόεντα καὶ αἰθαλόεντα λιγαίνω.
ὣς φαμένη πατρῷον ἐδύσατο φοίνιον ὕδωρ
νηιὰς ὑδατόεσσα διάβροχος αἵματι Νύμφη.
αὐτὰρ ὁ βάρβαρα φῦλα παρ᾽ ᾐόνας ἄορι τύπτων
εἰς προχοὰς ἔτρεψε· διωκόμενοι δὲ σιδήρῳ
5δυσμενέες κτείνοντο φόβῳ στείνοντες Ὑδάσπην.
καὶ πολὺς ἐν ῥοθίοισι πόδας καὶ χεῖρας ἑλίσσων
νηχομένους μιμεῖτο, καὶ ἤθελε πότμον ἀλύξαι
χερσὶν ἀπειρήτοις ποταμήια χεύματα τέμνων·
ἀλλὰ ῥόῳ κεκάλυπτο· καὶ ὕδασιν ἄλλος ἐπ᾽ ἄλλῳ
10ἔγκυος οἰδαίνων διερῷ τυμβεύετο πότμῳ.
Οὐδ᾽ ἐπὶ δὴν παρὰ θῖνα φερεσσακέος ποταμοῖο
πληθύι τοσσατίῃ φονίων κυκλούμενος Ἰνδῶν
Αἰακὸς εἰσέτι μίμνεν, ἐπεὶ μογέοντι παρέστη
Ἰνδοφόνος Διόνυσος ἀκαχμένα θύρσα τινάσσων.
15ἔνθα πολὺν στρατὸν ἄλλον ἀφειδέι δούρατι νύσσων
Αἰακὸς ἐπρήνιξεν· ἐμαίνετο δ᾽ οἷά περ Ἄρης,
σύνδρομος εὐθώρηκι κασιγνήτῳ Διονύσῳ.
καὶ διερῇ Διόνυσος ὁμίλεε σύζυγι χάρμῃ
ὑγρὸν ἐπ᾽ ἀντιβίοισι φέρων μόρον. εἰ δέ τις ἀνὴρ
20νήχετο δαιδαλέης ὑπὲρ ἀσπίδος οἴδματα τέμνων,
νηχομένων κεράιξε μετάφρενον· εἰ δέ τις Ἰνδῶν [p. 202]
ἡμιφανὴς πολέμιζεν ἐπ᾽ ἰλύι ταρσὸν ἐρείσας,
θύρσῳ στῆθος ἔτυψεν ἣ αὐχένα, κύματα τέμνων,
δυομένων· βυθίων γὰρ ἐπίστατο κόλπον ἐναύλων,
25ἐξ ὅτε μιν φεύγοντα μόθον δασπλῆτα Λυκούργου
δώματι κυμαίνοντι γέρων ὑπεδέξατο Νηρεύς.
πολλοὶ δ᾽ ἔνθα καὶ ἔνθα περικλείοντο ῥεέθρῳ,
υἷα Διὸς τρομέοντες ὀρίδρομον, ὧν ὁ μὲν αὐτῶν
ὄρθιος ἰλυόεντι πόδας σφηκώσατο πηλῷ,
30αὐτοπαγὴς δ᾽ ἀτίνακτος ἀπ᾽ ἰξύος ἄχρι καρήνου
ἡμιφανὴς ἀνέτελλε καλυπτομένην πτύχα μηροῦ·
καὶ Βρομίῳ πολέμιζεν ἐν ὕδασι μᾶλλον ἀρούρης
ἀμφοτέραις παλάμαις διδυμάονα δούρατα πάλλων·
καὶ τὸ μὲν αἰχμάζεσκεν ἐς ᾐόνας ὑψόσε πέμπων,
35Αἰακὸν ἀντικέλευθον ἔχων σκοπόν, ἄλλο δὲ σείσας
ἔγχος ἀνουτήτοιο κατηκόντιζε Λυαίου.
καί τις ἐνεστήρικτο μέσον κενεῶνα καλύπτων,
ὃς δὲ φυγεῖν οὐχ εὗρε, τετυμμένος ὀξέι θύρσῳ,
ἴχνια πηλώεντι φέρων πεπεδημένα δεσμῷ,
40ταρσὸν ἔχων ψαμάθοισι κατάσχετον· ἵστατο δ᾽ ἄλλος
κνήμης βαλλομένης· ὁ δὲ γούνατος ἄκρα διαίνων
ὑγρὴν αἱμαλέοιο δι᾽ ὕδατος εἶχεν Ἐνυώ·
ἄλλος ἐνερρίζωτο δεδυκότος ἄχρι γενείου,
καὶ πόδας ᾐώρησε λελουμένον ὦμον ἀείρων,
45φεύγων φρικτὰ ῥέεθρα καταΐσσοντα προσώπου·
ἄλλος ἐνὶ προχοῇσιν ὅλον δέμας ἐκ ποδὸς ἄκρου
ἄχρι μέσου στέρνοιο κατάρρυτος, ὃς δὲ διαίνων
ὤμους διχθαδίους, ὁ δὲ βόστρυχον ἄκρον ἐρεύσας
δέχνυτο κυματόεσσαν ἐπαΐσσουσαν ἀπειλήν. [p. 204]
50εἰς βυθὸν ἄλλος ἔδυνε διάβροχα χείλεα σείων
ἀνδροφόνον παρὰ χεῦμα σεσηρότος ἀνθερεῶνος.
καί τις ἑοὺς ἑτάρους δεδοκημένος Ἰνδὸς ἀγήνωρ
τοὺς μὲν κτεινομένους δολιχῷ δορί, τοὺς δὲ μαχαίρῃ,
ἄλλον ὀιστευθέντα χαραδρήεντι βελέμνῳ,
55τὸν δὲ πολυπλέκτῳ δεδαϊγμένον ὀξέι θύρσῳ,
Θουρέι νεκρὸν ὅμιλον ἐδείκνυεν, ἀχνύμενος δὲ
τίλλε κόμην, φλογερῷ δὲ χόλου βακχεύετο πυρσῷ,
σφίγγων καρχαρόδοντι μεμυκότα χείλεα δεσμῷ·
καὶ ταχὺς αὐτοφόνον μιμούμενος Ἰνδὸν Ὀρόντην,
60βάρβαρον αἷμα φέρων καὶ βάρβαρον ἦθος ἀέξων,
ἆορ ἑὸν γύμνωσεν, ἀπορρίψας δὲ χιτῶνα,
Ἄρεος ἀρραγὲς ἕρκος, ἀλεξητῆρα βελέμνων,
καὶ ξίφος ἀπτοίητος ἑῷ κενεῶνι πελάσσας
ὑστατίην ταχύποτμος ἀγήνορα ῥήξατο φωνήν·
65‘γαστήρ, δέχνυσο τοῦτο φίλον ξίφος· αἰδέομαι γάρ,
μή τις ἐμὲ κτείνειεν ἀνάρσιος ἀπτόλεμος χείρ.
αὐτὸς ἐμῷ κενεῶνι θελήμονα χαλκὸν ἐλάσσω,
μή με πατήρ μέμψαιτο δεδουπότα θήλεϊ θύρσῳ,
μὴ Σάτυρον, μὴ Βάκχον ἐμὸν καλέσειε φονῆα.’
70ἔννεπε κυανέης κατὰ γαστέρος ἆορ ἐρείσας
τολμηραῖς παλάμῃσιν, ἅτε ξένον ἄνδρα δαΐζων,
καὶ θάνεν αὐτοδάικτος ἐν ἀντιβίοισι Μενοικεύς,
αἰδόμενος μετὰ δῆριν ἰδεῖν ἔτι Δηριαδῆα·
ὄμμασι δ᾽ ἀκλαύτοισι θελήμονι κάτθανε πότμῳ,
75καὶ μανίης ἀπάνευθεν ἐφαίνετο χάλκεος Αἴας.
καὶ φόνος ἄσπετος ἦεν· ἀναινομένῳ δὲ ῥεέθρῳ [p. 206]
κτεινομένους ἐκάλυψε καὶ ἔπλετο τύμβος Ὑδάσπης.
καί τις ἔσω ποταμοῖο πανυστατίην χέε φωνήν·
‘καὶ σύ, πάτερ, προχοῇσι πόθεν σέο τέκνα καλύπτεις;
80πολλάκι Βάκτρον Ἄρηα μετήιον, ἀλλὰ ῥεέθροις
οὔ ποτε Μῆδον ὅμιλον ἀπέκτανε Μῆδος Ἀράξης·
Περσικὸς Εὐφρήτης οὐκ ἔκρυφε γείτονα Πέρσην·
πολλάκι μοι παρὰ Ταῦρον ἔην μόθος, ἀλλ᾽ ἐνὶ χάρμῃ
οὐ Κίλικάς ποτε Κύδνος ἑῷ τυμβεύσατο κόλπῳ
85οὐ Τάναϊς χιονῶδες ἄγων πετρούμενον ὕδωρ
γείτονι Σαυρομάτῃ θωρήσσεται, ἀλλὰ κορύσσων
Κόλχοις ἀντιβίοισι χαραδρήεσσαν Ἐνυὼ
πολλάκι παχνήεντι κατεπρήνιξε βελέμνῳ.
Ἠριδανὸς πέλε σεῖο μακάρτερος, ὅττι ῥεέθροις
90ἀλλοδαπὸν Φαέθοντα καὶ οὐκ ἔκρυψε πολίτην,
οὐ Γαλάτην ἐκάλυψε καὶ οὐ τάφος ἔπλετο Κελτῷ,
ἀλλὰ φίλοις ναέτῃσι ῥυηφενέων ἀπὸ δένδρων
Ἡλιάδων ἤλεκτρα φεραυγέα δῶρα κυλίνδει·
Ῥῆνος Ἴβηρ βρεφέεσσι κορύσσεται, ἀλλὰ δικάζων,
95καὶ κρυφίην ὠδῖνα διασχίζων τοκετοῖο
κτείνει ξεῖνα γένεθλα· σὺ δὲ φθιμένων ναετήρων
κρύπτεις γνήσια τέκνα καὶ οὐ νόθον αἷμα καλύπτεις.
πῶς δύνασαι ποταμοῖσι μιγήμεναι ἠὲ καὶ αὐτῷ
ὠκεανῷ γενέτῃ καὶ Τηθύι, σεῖο τεκούσῃ,
100αἱμαλέαις λιβάδεσσι φόνου πλημμυρίδα σύρων; [p. 208]
ἅζεο, μὴ νεκύεσσι Ποσειδάωνα μιήνῃς.
σεῖο ῥόος Βρομίοιο κακώτερος, ὅττί με θύρσοις
οὐ κλονέει Διόνυσος, ὅσον κλονέεις με ῥεέθροις.’
ὣς εἰπὼν βαρύποτμος ἐδέχνυτο λοίσθιον ὕδωρ.
105καὶ πλόος ἦν εὔοπλος· ἐκουφίζοντο δὲ λαοὶ
οἰδαλέοις μελέεσσιν· ἀποφθιμένου δὲ φορῆος
ἡμιφανὴς πλωτῆρι λόφῳ πορθμεύετο πήληξ
δυομένη κατὰ βαιόν· ἐφαλλόμεναι δὲ ῥεέθροις
ἐκταδὸν ἐν ῥοθίοισιν ἅτε πρυμνήσια νηῶν
110νηχομένους τελαμῶνας ἐναυτίλλοντο βοεῖαι,
στοιχάδες ἔνθα καὶ ἔνθα· βαρυνόμενον δὲ σιδήρῳ
εἰς βυθὸν ὑγροχίτωνα κατέσπασεν ἀνέρα θώρηξ.
οὐδὲ μόθου Διόνυσος ἑοὺς ἀνέκοψε μαχητάς,
εἰ μὴ πάντας ἔπεφνεν ἑῷ ταμεσίχροϊ θύρσῳ,
115καλλείψας ἕνα μοῦνον ὅλων κήρυκα θανόντων·
Θουρέα μοῦνον ἔλειπε θεουδέα μάρτυρα νίκης.
Ἥρη δ᾽ ὡς ἐνόησε δαϊκταμένων φόνον Ἰνδῶν,
οὐρανόθεν πεπότητο, δι᾽ ὑψιπόρου δὲ κελεύθου
ἄστατος ἠνεμόεντι κατέγραφεν ἠέρα ταρσῷ.
120Ἀντολίῃ δ᾽ ἐπέβαινε, καὶ ἤλασεν Ἰνδὸν Ὑδάσπην
φύλοπιν αἱματόεσσαν ἀναστῆσαι Διονύσῳ.
ἀλλ᾽ ὅτε βαρβαρόφωνος Ἑώιος ὤκλασεν Ἄρης,
δὴ τότε ναυτιλίης ἑτερότροπα μάγγανα τεύχων
χεύμασιν ἀκλύστοισι χορὸς πορθμεύετο Βάκχων.
125καὶ θεὸς ἡγεμόνευε, δι᾽ οἴδματος ἡνιοχεύων
ἅρμασι χερσαίοισι νόθον πλόον, ὑγροπόρων δὲ
πορδαλίων ἀδίαντος ὄνυξ ἐχάραξεν Ὑδάσπην·
καὶ στρατιαὶ πλόον εἶχον ἀκυμάντου ποταμοῖο,
ὧν ὁ μὲν Ἰνδῴην σχεδίην πολύδεσμον ἐρέσσων,
130ὃς δέ, κυβερνήσας διερὴν ἀκάτοιο πορείην, [p. 210]
ἐνδάπιον σκάφος εἶχε λινορραφέων ἁλιήων
ἁρπάξας· ἕτερος δὲ νόθῳ ναυτίλλετο θεσμῷ,
ἅμματι τεχνήεντι περίπλοκα δούρατα δήσας,
καὶ ξύλον αὐτόπρεμνον ὁμοίιον ὁλκάδι τεύχων,
135ἔκτοθι πηδαλίου, δίχα λαίφεος, ἐκτὸς ἐρετμῶν,
οὐ Βορέην καλέων νηοσσόον—ἰθυτενὲς γὰρ
εἰς βυθίους κενεῶνας ὑποβρύχιον δόρυ πέμπων
Ἄρεος ὑγροπόροιο δορυσσόος ἔπλεε ναύτης—,
καὶ πλωτῆς ἀδίαντος ἐπ᾽ ἀσπίδος οἴδματα τέμνων,
140πεῖσμα φέρων τελαμῶνα, σακέσπαλον εἶχε πορείην,
ξείνην ναυτιλίην ψευδήμονι νηὶ χαράσσων.
καὶ στρατὸς ἱππήων ῥόον ἔστιχε, καὶ πλόος ἵππων
ποσσὶν ἔην ῥαχίῃσιν ἀειρομένων ἐλατήρων·
καὶ τότε νηχομένου διερὸν δρόμον εὔποδος ἵππου
145ἰξύι κουφίζοντος ὑπέρτερον ἡνιοχῆα
ὑψιφανὴς ἀνέτελλε δι᾽ ὕδατος ἄβροχος αὐχήν.
καὶ στρατὸς ἐγρεμόθων πρυλέων ἀκάτοιο χατίζων,
ἀσκοῖς οἰδαλέοισι χέων ποιητὸν ἀήτην,
δέρματι φυσαλέῳ διεμέτρεεν Ἰνδὸν Ὑδάσπην,
150ἐνδομύχων δ᾽ ἀνέμων ἐγκύμονες ἔπλεον ἀσκοί.
αἰγείοις δὲ πόδεσσι διέτρεχε Παρράσιος Πὰν
ἄκρα γαληναίοιο διαστείχων ποταμοῖο·
καὶ Λύκος ἡνιόχευε θαλασσαίων δρόμον ἵππων
πατρῴην ἀδίαντον ἄγων τέθριππον ἀπήνην·
155καὶ γνωτῷ περόωντι συνέστιχε Δαμναμενῆι
Σκέλμις ἀκυμάντοιο καθιππεύων ποταμοῖο.
ἄλλος ὑπὲρ νώτοιο θορὼν ὁμόφοιτον ἀέλλαις
εἰς πλόον ἡνιόχευε καλαύροπι ταῦρον ὁδίτην,
καὶ βοέοις ὀνύχεσσι κατέγραφεν ἄψοφον ὕδωρ· [p. 212]
160Σειληνοὶ δὲ γέροντες ἐναυτίλλοντο θαλάσσῃ
καὶ ποσὶ καὶ παλάμῃσιν ἐρετμώσαντες Ὑδάσπην...
καὶ προχέων κρουνηδὸν ἀλεξήτειραν ἰωὴν
γνωτῷ κυματόεντι γέρων ἰάχησεν Ὑδάσπης,
μῦθον ἀπειλητῆρα χέων πολυπίδακι λαιμῷ·
165‘γνωτὲ πέπον, τέο μέχρι τεὸς ῥόος ἄψοφος ἕρπει;
οἴδματα σεῖο κόρυσσον ἐπιβρίθων Διονύσῳ,
ὄφρα κατακρύψωμεν ἐν ὕδασι πεζὸν ὁδίτην.
σοὶ καὶ ἐμοὶ πέλεν αἶσχος, ὅτε Βρομίοιο μαχηταὶ
ἀβρέκτοις ἐμὸν οἶδμα διασχίζουσι πεδίλοις·
170Αἰόλε, καὶ σὺ τέλεσσον ἐμοὶ χάριν, ἀντιβίοις δὲ
σοὺς προμάχους θώρηξον ἀελλήεντας ἀήτας
μαρναμένους Σατύροισιν, ὅτι στρατὸς ὑγρὸς ὁδίτης
ἅρμασι χερσαίοισι βατὸν ποίησεν Ὑδάσπην,
καὶ δρόμον ὑγρὸν ἔχουσιν ἐν ὕδασιν ἡνιοχῆες·
175σοὺς ἀνέμους θώρηξον ἐμῷ πορθμῆι Λυαίῳ·
χεύμασι δ᾽ ἑλκέσθω Σατύρων στόλος, ἡνιόχων δὲ
συρομένων προχοῇσιν ἐμὸς ῥόος ἄρμα δεχέσθω,
οἴδματι λυσσήεντι καλυπτομένων ἐλατήρων.
οὐ μὲν ἐγὼ νήποινον ἀήθεα πορθμὸν ἐάσω·
180σοὶ καὶ ἐμοὶ πέλεν αἶσχος, ὅταν Βρομίοιο μαχηταὶ
ἀτραπὸν ἡνιόχοισι καὶ ἀβρέκτοισιν ὁδίταις ...
ὑγροπόρους δὲ λέοντας ἀιστώσω Διονύσου.
εἰπέ, πόθεν βατὸς ἔσκεν ἐμὸς ῥόος, ὑγροβαφὴς δὲ
νηιὰς ἐν προχοῇσι πόθεν χρεμετισμὸν ἀκούει
185καὶ ῥάχιν ἰχθυόεσσαν ὄνυξ ἵππειος ἀράσσει;
αἰδέομαι ποταμοῖσι μιγήμεναι, ὅττι γυναῖκες
ἡμέας ἀκλύστοισι διαστείβουσι πεδίλοις.
οὔ ποτε τολμήεντες ἐμὸν ῥόον ἔξεον Ἰνδοὶ
ἅρμασιν ἠλιβάτοισι, καὶ οὐ πατρώιον ὕδωρ [p. 214]
190Δηριάδης ἐχάραξεν ἑῶ περιμήκεϊ δίφρῳ,
ὑψιλόφων λοφίῃσιν ἐφεδρήσσων ἐλεφάντων.’
ὣς εἰπὼν ἐκόρυσσεν ἑὸν ῥόον· ἆλτο δὲ Βάκχῳ
αἰχμάζων ῥοθίοισιν· ἀελλήεσσα δὲ πολλὴ
μαρναμένων ὑδάτων διερὴ μυκήσατο σάλπιγξ·
195καὶ ποταμὸς κελάρυζεν ἄγων ὑψούμενον ὕδωρ,
μαρνάμενος Σατύροισι· πολυφλοίσβῳ δὲ κυδοιμῷ
Βασσαρὶς ἁβροχίτων ἀπεσείσατο κύμβαλα χειρῶν
καὶ πόδας ἀμφελέλιζεν, ἐρεσσομένοιο δὲ ταρσοῦ
ξανθὰ πολυρραφέων ἀπεσείσατο δεσμὰ πεδίλων,
200καὶ ῥόος ἠνεμόεις πεφορημένος ἄχρι καρήνου
Βάκχης νηχομένης ἑλικώδεας ἔκλυσε χαίτας·
ἄλλη βριθομένη διεροὺς ἀπεθήκατο πέπλους,
νεβρίδας οἰδαλέοισιν ἐπιτρέψασα ῥεέθροις,
καί οἱ ἐπὶ στέρνοισι κορυσσομένου ποταμοῖο
205ὄγκος ἐρευθιόωντι μέλας ἐπεσύρετο μαζῷ·
καὶ Σάτυρος παλάμῃσιν ἐρετμώσας χυτόν ὕδωρ
ἰκμαλέην ἐλέλιζε δι᾽ ὕδατος ὄρθιον οὐρήν·
γηραλέοις δὲ πόδεσσι μεθυσφαλὲς ἴχνος ἐρέσσων
ἄστατος ὑδατόεντι Μάρων πεφορημένος ὁλκῷ
210κύμασιν ἀσκὸν ἔλειπε βεβυσμένον ἡδέος οἴνου·
πυκνὰ δὲ σειομένη διδυμόζυγι σύνδρομος αὐλῷ
Πανιὰς ἀκροτάτοιο δι᾽ ὕδατος ἔπλεε σύριγξ,
κύμασιν αὐτοέλικτος· ἁμιλλητῆρι δὲ παλμῷ
Σειληνοῦ λασίοιο κατ᾽ αὐχένος ἔρρεε χαίτη.
215καὶ ποταμὸς κελάδησεν ἀφυσγετὸν οἴδματι σύρων,
ξανθὸν ὑπὲρ πεδίοιο χέων μετανάστιον ὕδωρ,
κικλήσκων Διόνυσον ἐς ὑδατόεσσαν Ἐνυώ·
καὶ ῥόος ἐγρεκύδοιμος ἔχων ἀντίπνοον αὔρην
ἀγχινεφὴς ὑψοῦτο, διάβροχον ἠέρα φαίνων,
220οἴδματι παφλάζοντι καταθρῴσκων Διονύσου. [p. 216]
οὐχ οὕτω Σιμόεντος Ἀρειμανὲς ἔβρεμεν ὕδωρ,
οὐχ οὕτω ῥόος ἔσκεν ἐγερσιμόθοιο Καμάνδρου
χεύματι κυματόεντι κατακλύζων Ἀχιλῆα,
ὡς τότε Βακχείην στρατιὴν ἐδίωξεν Ὑδάσπης.
225καὶ ποταμῷ Διόνυσος ἀνήρυγε θυιάδα φωνήν·
‘τί κλονέεις Διὸς υἷα, Διιπετές; ἢν ἐθελήσω,
τερσαίνει σέο χεῦμα πατὴρ ἐμός, ὑέτιος Ζεύς.
ἐκ νεφέων βλάστησας ἐμοῦ Κρονίδαο τοκῆος,
καὶ νεφεληγερέταο Διὸς βλάστημα διώκεις;
230πατρὸς ἐμοῦ πεφύλαξο βέλος λοχίοιο κεραυνοῦ,
μὴ στεροπὴν Βρομίοιο γενέθλιον εἰς σὲ κορύσσῃ·
ἅζεο, μὴ βαρύγουνος, ὅπως Ἀσωπός, ἀκούσῃς·
σὴν προχοὴν πρήυνον, ἕως ἔτι μῆνιν ἐρύκω.
ὑδατόεις πυρόεντι κορύσσεαι· οὐ δύνασαι δὲ
235τλήμεναι αἰθαλόεντος ἔνα σπινθῆρα κεραυνοῦ.
εἰ δὲ μέγα φρονέεις χάριν Ἀστερίης σέο νύμφης,
ἣ λάχεν αἰθερίης Ὑπερίονος αἷμα γενέθλης,
ἠελίου θρασὺν υἷα, πυρώδεος ἡνιοχῆος,
οὐρανὸν ἱππεύοντα πατὴρ ἐμὸς ἔφλεγε πυρσῷ,
240καὶ νέκυν ἔστενε παῖδα πυρὸς ταμίης Ὑπερίων,
οὐδὲ χάριν Φαέθοντος ἐμῷ πολέμιζε τοκῆι,
οὐ πυρὶ πῦρ ἀνάειρε, καὶ εἰ πυρὸς ἡγεμονεύει.
εἰ χάριν ὑμετέρου μεγαλίζεαι Ὠκεανοῖο,
Ἠριδανὸν σκοπίαζε Διὸς πληγέντα βελέμνῳ,
245ὑμέτερον πυρίκαυτον ἀδελφεόν· αἰνοπαθὴς δὲ
σὸς διερὸς προπάτωρ, μιτρούμενος ἄντυγι κόσμου,
χεύμασι τοσσατίοισι χέων γαιήοχον ὕδωρ,
υἱὸν ἴδε φλεχθέντα, καὶ οὐ πολέμιζεν Ὀλύμπῳ,
οὐ προχοαῖς ἐρίδαινε πυριγλώχινι κεραυνῷ. [p. 218]
250ἀλλὰ τεῶν ὑδάτων ἔτι φείδεο, μή σε νοήσω
Ἠριδανῷ φλεχθέντι κεκαυμένον ἶσον Ὑδάσπην.’
ὣς φαμένῳ βαρύδουπος ἐχώσατο μᾶλλον Ὑδάσπης
κύμασι λαβροτέροισι χέων ὑψίδρομον ὕδωρ.
καί νύ κεν ἔκρυφε πᾶσαν ἀβακχεύτων στίχα Βάκχων,
255εἰ μὴ Βάκχος ἄμυνεν, ἀπ᾽ ἀγχιπόροιο δὲ λόχμης
πυρσοτόκον νάρθηκα λαβὼν ἀντώπιον Ἠοῦς
ἠελίῳ θέρμηνεν· ἐριφλεγέος δὲ κορύμβου
αὐτογόνῳ σπινθῆρι λοχεύετο δουράτεον πῦρ·
καὶ προχοαῖς φλόγα ῥῖψεν· ἀπειλητῆρι δὲ δαλῷ
260καιομένου ποταμοῖο ῥοαῖς ἐπεπάφλασαν ὄχθαι·
καὶ πολὺς ἠερόφοιτος ἑλίσσετο καπνὸς ἀλήτης
λωτοῦ καιομένοιο μαραινομένου τε κυπείρου·
καὶ θρύα πῦρ ἀμάθυνε· πολυστροφάλιγγι δὲ ῥιπῇ
καπνοῦ λιγνυόεντος ἕλιξ ἐμέθυσσεν ἀυτμὴ
265ἠερίας ἁψῖδας, ὅλη δ᾽ ἐμελαίνετο λόχμη
εὐόδμοις ἀνέμοισιν ἱμασσομένων δονακήων.
καὶ σέλας εἰς βυθὸν εἷρπεν· ἐνεκρύπτοντο δὲ πηλῷ
ἰχθύες αἰθαλόεντες· ὑποβρυχίοιο δὲ πυρσοῦ
νηχομένῳ σπινθῆρι διάβροχος ἔζεεν ἰλὺς
270ὑγρὸν ἀναπτομένη· βυθίων δ᾽ ἀπὸ καπνὸς ἐναύλων
ἔμπυρος ὑδατόεντι διέσσυτο σύνδρομος ἀτμῷ.
Ὑδριάδων δὲ φάλαγγες ἀνάμπυκες ὠκέι ταρσῷ
γυμναὶ κυματόεντος ἀπεπλάζοντο μελάθρου·
καί τις ἀναινομένη φλογερὸν πατρώιον ὕδωρ
275νηιὰς ἀκρήδεμνος ἀήθεα δύσατο Γάγγην·
ἄλλη δ᾽ Ἰνδὸν ἔναιεν ἐριβρεμέτην Ἀκεσίνην
ἀζαλέοις μελέεσσιν· ἀλωομένην δὲ Χοάσπης [p. 220]
ἄλλην οὐρεσίφοιτον ἀνάμπυκα Νηίδα Νύμφην
παρθενικὴν ἐδέξατο, Περσίδι γείτων.
280Ὠκεανὸς δ᾽ ἰάχησεν ἀπειλείων Διονύσῳ,
ὑδατόεν μύκημα χέων πολυπίδακι λαιμῷ,
καὶ ῥόον ἀενάων στομάτων κρουνηδὸν ἰάλλων
ἠιόνας κόσμοιο κατέκλυσε χεύματι μύθων·
‘ἥλικος Ὠκεανοῖο παρευνέτι, σύγχρονε κόσμου
285παντρόφε συμμιγέων ὑδάτων, αὐτόσπορε Τηθύς,
ἀρχαίη φιλότεκνε, τί ῥέξομεν; αἰθαλόεις γὰρ
εἰς ἐμὲ καὶ σέο τέκνα κορύσσεται ὑέτιος Ζεύς·
ἅρπαγα γὰρ νόθον ὄρνιν ἔχει Κρονίωνα φονῆα
Ἀσωπὸς γενετῆρα, καὶ υἱέα Βάκχον Ὑδάσπης.
290ἀλλὰ Διὸς στεροπῇσιν ἄγων ἀντίξοον ὕδωρ
ἠέλιον πυρόεντα ῥόῳ σβεστῆρι καλύψω,
κρύψω δ᾽ αἰθέρος ἄστρα· καὶ ἀθρήσει με Κρονίων
χεύματι μορμύροντι κατακλύζοντα Σελήνην·
Ἀρκτῴην δ᾽ ὑπὸ πέζαν ἐμαῖς προχοῇσι λοέσσω
295ἄξονος ἄκρα κάρηνα καὶ ἄβροχον ὁλκὸν Ἁμάξης·
καὶ βυθίης ἀρχαῖον ἐμῆς πλωτῆρα θαλάσσης [p. 222]
αἰθέριον Δελφῖνα πάλιν πλωτῆρα τελέσσω,
κρυπτόμενον πελάγεσσι· καὶ ἀστερόφοιτον ἐρύσσω
νόστιμον οὐρανόθεν μετανάστιον εἰς χθόνα Κελτῶν
300Ἠριδανὸν πυρόεντα, καὶ ὑδατόεντα τελέσσω,
αἰθέρα γυμνώσας διεροῦ πυρός· ὑψιπόρους δὲ
ἰχθύας ἀστερόεντας ἐμοὺς πάλιν εἰς ἅλα σύρω,
νηχομένους μετ᾽ Ὄλυμπον ἐν ὕδασιν. ἔγρεο, Τηθύς,
ὕδασιν αἰθέρος ἄστρα καλύψομεν, ὄφρα νοήσω
305ταῦρον, ἀκυμάντοιο πάλαι πλωτῆρα θαλάσσης,
κύμασι λαβροτέροις πεφορημένον ὑγρὸν ὁδίτην,
Εὐρώπης μετὰ λέκτρον· ὀρινέσθω δὲ καὶ αὐτή,
δερκομένη κερόεσσαν ἐμὴν ταυρώπιδα μορφήν,
ταυροφυὴς κερόεσσα βοῶν ἐλάτειρα Σελήνη·
310ἵξομαι ὑψικέλευθος ἐς οὐρανόν, ὄφρα νοήσω
ἰκμαλέον Κηφῆα καὶ ὑγροχίτωνα Βοώτην,
ὡς πάρος ἐννοσίγαιος, ὅτε θρασὺς ἀμφὶ Κορίνθου
ὑγρὸς Ἄρης ἀλάλαζεν ἐς ἀστερόεσσαν Ἐνυώ·
κρύψω δ᾽ ἔμπυρον Αἶγα, Διὸς τροφόν, ὑγροπόρῳ δὲ
315ἄρμενον Ὑδροχοῆι χαρίζομαι ἄφθονον ὕδωρ.
Τηθύς, καὶ σύ, θάλασσα, κορύσσεο· ταυροφυῆ γὰρ
Ζεὺς νόθον υἷα λόχευσεν, ῾̣̣̓να ξύμπαντας ὀλέσσῃ
καὶ ποταμοὺς καί φῶτας ἀμεμφέας· ἀμφότερον δὲ
Ἰνδοὺς θύρσος ἔπεφνε καὶ ἔφλεγε πυρσὸς Ὑδάσπην.’
320ἔννεπε παφλάζων βαθυκύμονος οἴδματι φωνῆς.