Δικαίωσις
| ←Ἰδανικοὶ αὐτόχειρες | Ελεγεία και Σάτιρες Συγγραφέας: Δικαίωσις |
N' est-il une chose→ |
ΔΙΚΑΙΩΣΙΣ
Τότε λοιπὸν ἀδέσποτο θ’ ἀφίσω
νὰ βουΐζη τὸ Τραγούδι ἀπάνωθέ μου.
Τὰ χάχανα τοῦ κόσμου, καὶ τοῦ ἀνέμου
τὸ σφύριγμα, θὰ τοῦ κρατοῦν τὸν ἴσο.
Θὰ ξαπλωθῶ, τὰ μάτια μου θὰ κλείσω,
καὶ ὁ ἴδιος θὰ γελῶ καθὼς ποτέ μου.
«Καληνύχτα, τὸ φῶς χαιρέτισέ μου»
θὰ πῶ στὸν τελευταῖο ποὺ θ’ ἀντικρύσω.
Ὅταν ἀργὰ θὰ παίρνουμε τὸ δρόμο,
ἡ παρουσία μου κάπως θὰ βαραίνη
—πρώτη φορὰ—σὲ τέσσερων τὸν ὦμο.
Ὕστερα, καὶ τοῦ βίου μου τὴν προσπάθεια.
ἀμείβοντας, τὸ φτιάρι θὰ μὲ ραίνη
ὡραῖα ὡραῖα μὲ χῶμα καὶ μὲ ἀγκάθια.