Δεκατετράστιχον
| Δεκατετράστιχον Συγγραφέας: |
| Τα έργα του Λορέντσου Μαβίλη (1922) |
Ὅταν φθάν’ ἡ στιγμή, ’ποῦ κοπιασμένος
Ὁ ἥλιος ἀρχίζει νὰ νυστάζῃ
Καὶ τὴν σβυσμένην ὄψι του σκεπάζει,
Εἰς πορφύρινη χλαῖνα τυλιγμένος,
Τότε στρέφω τὸ βῆμα διψασμένος
Εἰς τοῦ Mühlberger τὴν πηγή, ὅπου στάζει
Ἕν ἐξαίσιο ποτὸ ’ποῦ ἐκείνου μοιάζει
Ποῦ εὐφραίνει τῶν θεῶν τ’ Ὀλύμπιο γένος.
Ἐκεῖ περνῶ ταῖς ὥραις λησμονῶντας
Καὶ πατρίδα καὶ φίλους. Ἕνα μόνο
Πρόσωπ’ ὁλόγυρά μου φτερουγίζει
Στὰ νυσταγμένα μάτια μου κυττῶντας
Μὲ βλέμμ’ ἀγάπης, ὁποὺ ἐκφράζει πόνο—
Μὲ μάτι μάνας ποῦ πικρά δακρύζει.
FREIBURG I. B. 1882