Αισώπου Μύθοι/Δάμαλις και βούς

Αἰσώπου Μῦθοι Δάμαλις καὶ βοῦς

Δάμαλις βοῦν ὁρῶσα ἐργαζόμενον ἐταλάνιζεν αὐτὸν ἐπὶ τῷ κόπῳ. Ἐπειδὴ δὲ ἑορτὴ κατέλαβε, τὸν βοῦν ἀπολύσαντες, τὴν δάμαλιν ἐκράτησαν τοῦ σφάξαι. Ἰδὼν δὲ ὁ βοῦς ἐμειδίασε καὶ πρὸς αὐτὴν εἶπεν· «Ὦ δάμαλις, διὰ τοῦτο ἤργεις διότι ἔμελλες ἀρτίως τυθῆναι.»

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τὸν ἀργοῦντα κίνδυνος μένει.

Στα νέα Ελληνικά

Μια νεαρή αγελάδα βλέποντας ένα βόδι που εργαζόταν σκληρά το έλεγε καημένο και κακόμοιρο. «Εσύ τραβάς το αλέτρι, το κάρο, ενώ εγώ δεν κάνω καμιά δουλειά, μόνο τρώω και αναπαύομαι.» Ήρθε όμως ο καιρός μιας εορτής και τότε, σταματώντας τις δουλειές, έλυσαν το βόδι, και την δαμάλα την πήραν να την θυσιάσουν, κι εκείνη έσκουζε και θρηνούσε. Τότε το βόδι της είπε: «Κατάλαβες γιατί μόνο έτρωγες και δεν δούλευες; Επειδή για θυσία σε προόριζαν.»