Αισώπου Μύθοι/Γεωργός και τύχη

Αἰσώπου Μῦθοι Ἔλαφος πηρωθεῖσα

Γεωργός τις σκάπτων χρυσίῳ περιέτυχε. Καθ’ ἑκάστην οὖν τὴν Γῆν, ὡς ὑπ’ αὐτῆς εὐεργετηθείς, ἔστεφε. Τῷ δὲ ἡ Τύχη ἐπιστᾶσά φησιν· «Ὦ οὗτος, τί τῇ Γῇ τὰ ἐμὰ δῶρα προσανατίθης, ἅπερ ἐγώ σοι δέδωκα, πλουτίσαι σε βουλομένη; Εἰ γὰρ ὁ καιρὸς μεταβάλοι καὶ πρὸς ἑτέρας χεῖρας τοῦτό σοι τὸ χρυσίον ἔλθοι, οἶδ’ ὅτι τηνικαῦτα ἐμέ τὴν Τύχην μέμψῃ.»

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι χρὴ τὸν εὐεργέτην ἐπιγιγνώσκειν καὶ τούτῳ χάριτας ἀποδιδόναι.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας γεωργός εκεί που έσκαβε κατα τύχη βρήκε χρυσάφι. Χάρηκε φυσικά, κ κάθε μέρα έφτιαχνε ένα στεφάνι απο λουλούδια και το πρόσφερε στη γη δώρο, έστεφε τη γη με αυτό, γιατί σκεφτόταν "απο τη γη ευεργετήθηκα". Κάποια στιγμή του εμφανίστηκε η Τύχη προσωποποιημένη και του είπε: «Γιατί ευχαριστείς τη γη για δώρο που εγώ σου έδωσα; Άν υποθέσουμε οτι με κάποιον τρόπο χάσεις αυτό το χρυσάφι, θα λές: "απο την κακιά μου τύχη το έχασα, η τύχη μου φταίει". Τώρα που σου το χάρισα, γιατί δεν λές "η Τύχη μου το χάρισε";»