Αισώπου Μύθοι/Γεωργός και τύχη

Από Βικιθήκη
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Αἰσώπου Μῦθοι
Ἔλαφος πηρωθεῖσα


Γεωργός τις σκάπτων χρυσίῳ περιέτυχε. Καθ’ ἑκάστην οὖν τὴν Γῆν, ὡς ὑπ’ αὐτῆς εὐεργετηθείς, ἔστεφε. Τῷ δὲ ἡ Τύχη ἐπιστᾶσά φησιν· «Ὦ οὗτος, τί τῇ Γῇ τὰ ἐμὰ δῶρα προσανατίθης, ἅπερ ἐγώ σοι δέδωκα, πλουτίσαι σε βουλομένη; Εἰ γὰρ ὁ καιρὸς μεταβάλοι καὶ πρὸς ἑτέρας χεῖρας τοῦτό σοι τὸ χρυσίον ἔλθοι, οἶδ’ ὅτι τηνικαῦτα ἐμέ τὴν Τύχην μέμψῃ.»

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι χρὴ τὸν εὐεργέτην ἐπιγιγνώσκειν καὶ τούτῳ χάριτας ἀποδιδόναι.

Στα νέα Ελληνικά[Επεξεργασία]

Ένας γεωργός εκεί που έσκαβε κατα τύχη βρήκε χρυσάφι. Χάρηκε φυσικά, κ κάθε μέρα έφτιαχνε ένα στεφάνι απο λουλούδια και το πρόσφερε στη γη δώρο, έστεφε τη γη με αυτό, γιατί σκεφτόταν "απο τη γη ευεργετήθηκα". Κάποια στιγμή του εμφανίστηκε η Τύχη προσωποποιημένη και του είπε: «Γιατί ευχαριστείς τη γη για δώρο που εγώ σου έδωσα; Άν υποθέσουμε οτι με κάποιον τρόπο χάσεις αυτό το χρυσάφι, θα λές: "απο την κακιά μου τύχη το έχασα, η τύχη μου φταίει". Τώρα που σου το χάρισα, γιατί δεν λές "η Τύχη μου το χάρισε";»