Γεωγραφία Στοιχειώδης/Μέρος Β΄/Βιβλίον Β΄/Κεφάλαιον Ε΄
| ←Κεφάλαιον Δ΄ | Γεωγραφία στοιχειώδης μαθηματικὴ, φυσικὴ καὶ πολιτικὴ, ἀρχαία καὶ νεωτέρα, περιόδου Β′ Μέρος Β΄, Βιβλίον Β΄, Κεφάλαιον Ε΄ |
Διαιροῦσι δὲ τὴν Ὠκεανίαν εἰς τρία μέρη διακεκριμένα, τὰ ὁποῖα ὀνομάζονται, Ἀσία Μεσημβρινὴ ἢ Νοτασία, Αὐστραλία, καὶ Πολυνησία.
Ἡ Ὠκεανία ἔχει μεγαλητέραν ἔκτασιν παρὰ τὴν τῆς Εὐρώπης καὶ πληθ: περὶ τὰ 25 ἑκατομ: Οἱ δὲ κατοικοῦντες αὐτὴν ἀνάγονται κυρίως εἰς δύο φυλὰς, εἰς τὴν τῆς Μαλαίοις καὶ τὴν τῆς Αἰθιοπικῆς, εὑρισκόμενοι οἱ μὲν, εἰς διάφορον βαθμὸν, πολιτισμοῦ· οἱ δὲ, εἰς διάφορον κατάστασιν βαρβαρότητος.
554. Ὑπὸ τὄνομα τοῦτο περιλαμβάνουσι τὸ Ἀρχιπέλαγος (130) τὸ μεταξὺ Ἀσίας καὶ Νέας Ὁλλανδίας ἐκτεινόμενον, καὶ περιέχον τρεῖς σωρείας νήσων, αἵτινες εἰσὶν αἱ ἑξῆς·
ά) Αἰ Νῆσοι τῆς Σόνδας οὖσαι τρεῖς· Ἡ Σουμάτρα (πληθ: 3,200,000) ἡ μεγίστη καὶ σημαντικωτάτη τῶν τριῶν, διασχίζεται ὑπὸ ὑψηλῆς σειρᾶς ὀρέων περιεχούσης ἡφαίστεια. Ἡ νῆσος αὕτη κειμένη ὑπὸ τὸν Ἰσημερινὸν τρέφει ὅλα τὰ μεγάλα ζῶα τῆς Ἀσίας, καὶ τὰ μέγιστα εἴδη τῶν Πιθήκων τῶν γεννωμένων καὶ εἰς τὸ Βόρνεον· φέρει δὲ καὶ πέπερι, καὶ κιννάμωμον, καὶ καμφορὰν, καὶ ξυλικὴν, ἔχουσα καὶ μεταλλεῖα χρυσοῦ, χαλκοῦ καὶ σιδήρου. Τὸ πλεῖστον μέρος αὐτῆς ὑπόκειται εἰς τοὺς Ὀλλανδοὺς, τῶν ὁποίων πρωτ: εἶναι ἡ Παδάγγη (κάτ: 10 χιλ:)· καὶ ἡ Παλεμβάγγη (κάτ: 20 χιλ:) ἄλλη πρωτ: κράτους ἀνεξαρτήτου, κυριευθέντος ὑπὸ τῶν Ὀλλανδῶν τὸ 1821. Εἰς τὰ Β. μέρη τῆς νήσου ὑπάρχουσιν ἔτι κράτη Ἰθαγενῶν ἀνεξάρτητα, ἐχόντων πολιτισμὸν καὶ ἱκανὴν βιομηχανίαν. — Ἄχεμον παράλιος (κάτ: 40 χιλ:), καὶ Σιάκη (κάτ: 3 χιλ:) εἶναι αἱ σημαντικώτεραι πόλεις αὐτῶν καὶ πρωτεύουσαι ὁμωνύμων Βασιλείων.
ΣΗΜ. Ἐκ τῶν Ἰθαγενῶν τῆς Νήσου ταύτης οἱ Βάτται λέγονται ὡς θηριωδέστατοι, καὶ ἀνθρωποφάγοι· εἶχον ἄλλοτε τὴν συνήθειαν νὰ τρώγωσι τοὺς γεγηρακότας γονεῖς των, καὶ νῦν ἔτι παρ’ αὐτοῖς οἱ εἰς ἐγκλήματά τινα περιπίπτοντες καταδικάζονται εἰς τοιοῦτον θάνατον, τοῦ νὰ γένωσι δηλ: βορὰ τῶν ὁμοίων των· μ’ ὅλα ταῦτα οἱ Βάτται φημίζονται ὡς φιλόξενοι καὶ τηροῦντες τὰς ὑποσχέσεις των. Οἱ δὲ Λαμπόγγοι ὁμοιάζουσι μὲ τοὺς Σίνας, ἔχοντες τὸ πρόσωπον πλατὺ, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς μικροὺς καὶ ἐγκαρσίους, ὡς ἐκεῖνοι.
552. Ἡ Ἰαύα χωρίζεται ἀπὸ τὴν Σουμάτραν διὰ τοῦ πορθμοῦ τῆς Σόνδας ἀπὸ Ἀν: πρὸς Δ: ἀποκλίνουσα, καὶ διατεμνομένη, κατὰ τὴν αὐτὴν διεύθυνσιν, ὑπὸ σειρᾶς ἡφαιστείων ὑποκαιομένων, τὰ ὁποῖα ἐξεμοῦσι τέφρας καὶ λάβας, ἢ βρωμώδεις ἀέρας ἀναδίδουσι, τινὰ δὲ ἐνίοτε καὶ ὕδατα καὶ βόρβορον. Εἷναι δὲ εὐκραὴς κατὰ τὰ μεσημβρινὰ μέρη, καὶ ἢ εὐφορωτάτη καὶ μᾶλλον κατοικουμένη τῶν τῆς Ὠκεανίας νήσων, εὐφοροῦσα ὅλα τὰ τῆς Ἰνδικῆς προϊόντα (πληθ: 5 ἑκατ:) ὑπόκειται δὲ ὁλόκληρος σχεδὸν, ἀμέσως ἢ ἐμμέσως, εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν Ὁλλανδῶν. — Ἡ Βαταυΐα, ἐπὶ τῆς ἀρκτῴας παραλίας κειμένη, εἶναι μὲν τὸ κέντρον τοῦ ἐμπορίου τῶν ἐν τῇ Ἀνατολῇ Ὁλλανδικῶν καταστημάτων μὲ τὰς Ἰνδίας, τὴν Σινικὴν καὶ τὴν Ἱαπονίαν, ἀλλὰ καὶ ἡ νοσωδεστάτη πόλις τοῦ κόσμου. Ὅθεν οἱ Εὐρωπαῖοι νῦν κατοικοῦσιν εἰς τὴν λεγομένην νέαν πόλιν, ἔχουσαν εὐθείας καὶ πλατείας ὁδούς, καὶ οἰκίας εὐρυχώρους, χωριζομένας ἀπ’ ἀλλήλων δι’ ἐκτεταμένων περιβόλων καὶ ὡραίων κήπων (κάτ: 55 χιλ:). Ἄλλαι πόλεις αὐτῶν ἀξιοσημείωτοι εἶναι ἡ Κεράμη πρὸς Δ: Χεριβώνη, Σαμαράγγη, καὶ Σουραβαΐα ἐπὶ τῆς Β: παραλίας. Ὑπάρχουσι δ’ εἰς αὐτὸν τὸν τόπον καὶ πολλὰ Ἰθαγενῶν βασίλεια ὑποτελῆ εἰς τοὺς Ὁλλανδούς. Εἰς αὐτοὺς ὑπόκεινται καὶ αἱ πλησίον νῆσοι, Βάγγα, Βαλλῆ, Σούμβουα, Τιμόρη καὶ Βιλιτόνη.
553. Ἡ Βόρνεος, πρὸς Β: τῆς Ἰαύας, εἶναι μετὰ τὴν Νέαν Ὁλλανδίαν ἡ μεγίστη τῶν λοιπῶν νήσων (πληθ: 4 ἑκατομμ:). Ἔχει δὲ καὶ αὐτὴ τὰ παράλια νοσώδη, καὶ κατοίκους εἰς τὰ μεσόγεια θηριωδεστάτους, διὰ ταῦτα καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι πολλὰ ὀλίγον τὴν γνωρίζουσιν. Οἱ Ὁλλανδοὶ ἔχουσιν εἰς αὐτὴν ὀλίγα τινὰ καταστήματα, ὑποτάξαντές τινας τῶν Ἰθαγενῶν ἡγεμόνων· τὸ κυριώτερον δὲ αὐτῆς προϊὸν εἶναι οἱ ἀδάμαντες, εὑρισκόμενοι μόνον ἐκεῖ, καὶ εἰς τὴν Ἰνδικὴν (441) καὶ εἰς τὴν Βρασιλίαν (537), καὶ μεταλλεῖα χρυσοῦ. — Βόρνεος (κάτ: 10 χιλ:) πρωτ: ἑνὸς Σουλτάνου κατεξουσιάζοντος ἄλλοτε τοὺς πλείστους λαοὺς τῆς νήσου.
554. — β′.) Πρὸς Ἀν: τῆς Βορνέου κεῖνται αἱ Μολοῦκαι ἢ Κινναμωμοφόροι νῆσοι (πληθ: 3 ἑκατομ:), μεταξὺ τῶν ὁποίων ὡς ἐπισημότεραι διακρίνονται ἡ Κελέβη, ἡ μεγίστη μετὰ τὴν Σουμάτραν καὶ τὴν Βόρνεον, ἥτις φέρει κινναμωμώδη (Βαχαρικὰ), οἷον μοσχοκάρφια, πεπέριον, γεγγίβερι κλ. ὀρύζιον, καμφοράν, παμβάκιον. Αὐτοῦ φύεται καί ὁ Ὕπασος (upas), δένδρον ὀνομαστὸν διὰ τὸ ἐξ αὐτοῦ ἐξαγόμενον δηλητήριον, μὲ τὸ ὁποῖον ἀλείφοντες φαρμακεύουσι τὰ βέλη των οἱ ἄγριοι. — Ἡ Μακασάρη, ἐπὶ τῆς Μ-Ἀν: παραλίας, εἶναι ἡ ἕδρα τοῦ Ὁλλανδικοῦ διοικητοῦ, καὶ ἄλλοτε πρωτ: ἰσχυροῦ βασιλείου.
Πρὸς Ἀν: κεῖνται αἱ κυρίως λεγόμεναι Κινναμωμοφόροι νῆσοι, αἱ χρηματίσασαί ποτε εἰς τοὺς Ὁλλανδοὺς πηγὴ ἀφθόνου πλούτου. Αἱ σημαντικώτεραι αὐτῶν εἶναι Γίλοος, Κεράμη, Ἀμβοΐνη, Βάνδα κλπ. φέρουσαι μοσχοκάρυα, γεγγίβερι, πεπέριον, κιννάμωμον καὶ μοσχοκάρφια. Εἰς τὴν Ἁμβοΐνην ἑδρεύει ὁ Ὀλλανδὸς διοικητὴς τῶν Μολούκων· εἰς αὐτὴν δὲ τὴν νῆσον καλλιεργοῦνται κυρίως αἱ μοσχοκαρφιαὶ, καθὼς καὶ εἰς τὴν Βάνδα αἱ μοσχοκαρυαί. Πρὸς Δ: τῆς Γιλόλου ὑπάρχει ἡ νῆσος Τερνάτη, ἕδρα ἑνὸς Σουλτάνου ὑποτελοῦς εἰς τοὺς Ὁλλανδούς, καὶ ἐξουσιάζοντος μέρη τῆς Κελέβης καὶ τῆς Γιλόλου· ἄλλοτε (κατὰ τὸν 15 αἰῶνα) ὁ Σουλτάνος τῆς Τερνάτης ἦτο ὁ ἐξουσιαστὴς ὅλων τῶν Μολούκων.
555. — γ′.) Αἰ Φιλιππῖναι, σωρεία ἐκ χιλίων περίπου νήσων κειμένων παρὰ τὴν Σινικὴν Θάλασσαν πρὸς Β: τῶν Μολούκων, καὶ ὑποκειμένων τῶν πλειοτέρων εἰς τὴν κυριότητα τῶν Ἱσπανῶν. Δέκα ἕως δώδεκα ἐξ αὐτῶν εἶναι ἀξιοσημείωτοι διὰ τὸ μέγεθος, καὶ αἱ μεγαλήτεραι ὀνομάζονται Μανίλλη ἢ Λυσόνη, καὶ Μινδάναος.
Ἡ Μανίλλη, (πληθ: 2,300,000) χωρίζεται εἰς δύο χερσοννήσους ὑπὸ ἑνὸς στενοῦ ἰσθμοῦ, μία δὲ σειρὰ ἡφαιστείων βουνῶν διαπερῶσα αὐτὴν ἐπιφέρει συχνάκις τρομερωτάτους σεισμούς. Οἱ Ἱσπανοὶ μετεφύτευσαν ἐκεῖ ὅλα τὰ εὔχρηστα φυτὰ τῆς Εὐρώπης, ἀποκαταστήσαντες πρωτεύουσαν τῶν ἐκεῖ καταστημάτων αὐτῶν τὴν Μανίλλην, μεγάλην, πλουσίαν καὶ ἐμπορικὴν πόλιν (κάτ: 60 — 80 χιλ:) ἐπὶ πλευστοῦ ποτ: καὶ πλησίον τῆς θαλάσσης κειμένην. Πολὺ μέρος τῆς νήσου κατοικεῖται ὑπὸ ἀνεξαρτήτων λαῶν, ἐξ ὧν τινες εἰσὶ θηριωδέστατοι καὶ παντάπασιν ἄγριοι. Ἡ δὲ Μινδάναος εἶναι εὐφορωτάτη νῆσος (πληθ: 1,200,000) ἐπὶ τῆς ὁποίας πρωτεύουσαν ἔχουσιν οἱ Ἱσπανοὶ τὴν Σαμβοάγγαν εἰς τὰ Δ: τῆς νήσου κειμένην· ἡ δὲ Σαλαγγάνη εἶναι πρωτ: βασιλείου ἀνεξαρτήτου. Μία σειρὰ νησιδίων συνδέει τὴν Μινδάναον μὲ τὴν Βόρνεον· ὀνομάζονται δὲ αὗται νῆσοι Σουλοῦαι, τῶν ὁποίων οἱ κάτοικοι ζῶσιν ἀπὸ τῆς πειρατείας. Ὁ Σουλτάνος αὐτῶν ἐξουσιάζει μέρος τῆς Βορνέου καὶ τῆς Παλουανῆς, ἄλλης μεγάλης νήσου τῶν Φιλιππινῶν, εἰς τῆς ὁποίας τὸ Β-Ἀν: μέρος οἱ Ἱσπανοὶ ἔχουσιν ἓν κατάστημα.
556. Ὅλαι αἱ τῆς Νοτασίας νῆσοι κατοικοῦνται κυρίως ὑπὸ ἀνθρώπων τῆς Μαλαίας φυλῆς (182), ὑπὸ Εὐρωπαίων ἀποκαταστημένων εἰς τὰς παραλίας, καὶ ὑπὸ τῶν Ἰθαγενῶν εἰς τὰ μεσόγεια διατριβόντων. Οἱ Μαλαῖοι φαίνεται ὅτι κατάγονται ἀπὸ τὴν Σουμάτραν καὶ Μαλάκαν, ὅπου πιθανὸν νὰ εἶχόν ποτε μέγα καὶ δυνατὸν βασίλειον, ἐπεκταθέντες εἰς ὅλην τὴν Νοτασίαν, ἥτις ἀπ’ αὐτῶν ὠνομάσθη καὶ Μαλαισία· ἔχουσι δὲ τὴν Μωαμεθανικὴν θρησκείαν. Τὴν δὲ θρησκείαν ταύτην εἰσήγαγον οἱ Ἄραβες κατὰ τὸν ιβ′: καὶ ιγ′: αἰῶνα συστήσαντες καὶ πολλὰς οἰκήσεις, κατακτηθείσας ἔπειτα κατὰ τὸν ιστ′. αἰῶνα ὑπὸ τῶν Πορτογάλλων καὶ Ἱσπανῶν· ὅθεν καὶ ὅλοι οἱ Ἰθαγενεῖς ἡγεμόνες λέγονται Σουλτάνοι διοικοῦντες δεσποτικώτατα. Οἱ δὲ ἀπολίτευτοι εἰσέτι λαοὶ πρεσβεύουσι τὸν πολυθεϊσμὸν τὸν πλέον κτηνώδη. Οἱ Πορτογάλλοι περιορίζονται νῦν εἰς μικρὰς κατακτήσεις ἐπὶ τῆς Τιμόρης νῆσον (532). Οἱ δὲ Ὁλλανδοὶ καὶ οἱ Ἱσπανοὶ, κατεξουσιάζοντες τῶν πλείστων τῆς Νοτασίας νήσων, καρποῦνται θησαυρῶν ἀνεξαντλήτων, οὐ μόνον ἐκ τῶν βαρυτίμων προϊόντων τοῦ τόπου, ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ σημαντικοῦ ἐμπορίου, τὸ ὁποῖον αὐταὶ αἰ νῆσοι ἔχουσι κυρίως μετὰ τῆς Σινικῆς.
557. Ἡ Νέα Ὁλλανδία εἶναι ἴση σχεδὸν μὲ τὴν Εὐρώπην κατὰ τὸ μέγεθος (πληθ: 800 χιλ.), ἀλλὰ μόνον τ παράλια αὐτῆς εἶναι γνωστά, διαφόρως ὀνομασθέντα ὑπὸ τῶν ἀποικησάντων ἐπ’ αὐτῆς Ἄγγλων. Ὡς διακριτικὸν δὲ γνώρισμα τῆς μεγίστης νήσου ταύτης φαίνεται ἡ ἀφορία τῶν πρὸς τροφὴν τοῦ ἀνθρώπου κυρίως χρησίμων φυτῶν, καὶ ἡ ἔλλειψις ποταμῶν, διότι μέχρι τῆς σήμερον δὲν εὔρηκαν εἰμή τινας ῥύακας ἢ χειμάῤῥους. Ἐκ τούτου δὲ πιθανῶς εἰκάζουσιν, ὅτι εἰς τὸ κέντρον τῆς Ἠπείρου ταύτης πρέπει νὰ ὑπάρχῃ θάλασσά τις μεσόγειος, ὡς ἡ Κασπία, ἢ ἀμμώδεις ἔρημοι ξηραὶ καὶ ἄγονοι. Φύονται δ’ εἰς αὐτὴν φυτά, καὶ ζῶα τρέφονται ὅλως δι’ ὅλου ἴδια καὶ μὴ εὑρισκόμενα πούποτ’ ἀλλοῦ· καὶ ὁ ἄνθρωπος δ’ αὐτὸς εὑρίσκεται αὐτοῦ εἰς τὸν πρῶτον βαθμὸν τῆς ἀγρίας ἢ κτηνώδους καταστάσεως. Οἱ Ἰθαγενεῖς εἰσὶ μέλανες, ἢ αἰθοὶ ἢ καὶ κιτρινομέλανες μὲ μαλλία ἐριώδη ἢ καὶ σγουρὰ ὡς τὰ τῶν Νέγρων, δυσμορφότατοι καὶ κτηνωδέστατοι, καταγόμενοι ἐκ τῆς φυλῆς τῶν Ὠκεανίων Αἰθιόπων καὶ ἐκ τοῦ γένους τῶν Ἐνδαμηνῶν (563) κατοικούντων εἰς νήσους τινὰς τῶν Ἰνδιῶν καὶ τῆς Αὐστραλίας[1]. Ἀπὸ τοῦ 1787 ἡ Ἀγγλικὴ Κυβέρ: ἤρχισε ν’ ἀποικίζῃ τοὺς τόπους τῆς Νέας Ὁλλανδίας, στέλλουσα τοὺς καταδίκους δι’ ἐγκλήματα. Οἱ ἄνθρωποι δ’ οὗτοι, τ’ ἀχρεῖα τῆς κοινωνίας, οὕτως εἰπεῖν, σκύβαλα, καθυποβαλλόμενοι εἰς αὐστηρὰν διαγωγῆς ἐπιτήρησιν, ἐπανέρχονται ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ εἰς τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν ζῶντες τιμίως. Ἡ ἀρχαιοτέρα τῶν τοιούτων ἀποικιῶν ὑπῆρξεν ἡ Βοτανημπάη συστηθεῖσα εἰς Βοτανημπάη (Κόλπον Βοτανικόν, ἀνακαλυφθέντα κατὰ πρῶτον ὑπὸ τοῦ θαλασσοπόρου Κούκκου κατὰ τὰ 1770) εἰς τὰ Ἀνατολικὰ παράλια τῆς νήσου καὶ εἰς τὴν ἐπαρχίαν τὴν ὀνομασθεῖσαν Νέαν Οὐάλλην τὴν Μεσημβρινήν. Τὴν σήμερον ἡ πρωτεύουσα τῆς ἀποικίας εἶναι ἡ Συδνεή, πόλις ἐκ 30 χιλ: κατοίκων, κειμένη πλησίον τῆς ἄνω ῥηθείσης ἐπὶ τῆς Μ: παραλίας τοῦ Ἱάκσωνος, ἑνὸς τῶν καλλίστων λιμένων τῆς οἰκουμένης. Ὅλοι οἱ ἄποικοι ἐλογίζοντο μέχρι τοῦ 1852 εἰς 65 χιλ: ἐξ ὧν ἦσαν 20 χιλ: οἱ ἐξωρισμένοι κατάδικοι· ἄλλαι δὲ ἀποικίαι ἄξιαι λόγου εἰσὶν ἡ Ἀδελαῒς, ἡ πρωτ: τῆς Μεσημβρινῆς Αὐστραλίας, ἐπὶ τοῦ κόλπου τοῦ Ἁγίου Βικεντίου, καὶ ἡ Πέρθη εἰς τὴν Δυτικὴν Αὐστραλίαν. Εἰς αὐτὰς δὲ τὰς χώρας εὑρίσκονται καὶ στρώματα γῆς χρυσοφόρα, ὅπου ἐσχάτως συνέῤῥευσαν πολλοὶ χρυσοθῆραι πρὸς συλλογήν, ἐξ ἧς καὶ ἡ Ἀγγλικὴ Κυβέρνησις ἀπολαμβάνει νῦν σημαντικὴν πρόσοδον. Ἐκ τούτου συνέστη καὶ πόλις σημαντικὴ ἡ Μελβούρνη.
Πρὸς την Νοτιοανατολικὴν ἄκραν τῆς Νέας Ὁλλανδίας κεῖται ἡ λεγομένη Γῆ τοῦ Οὐανδιεμένου, ἢ ἡ Τασμανία νῆσος, χωριζομένη ἀπ’ ἐκείνης διὰ τοῦ Ἰσθμοῦ Βάσσου, καὶ ἔχουσα κλίμα ψυχρότατον καὶ ὑγιηρόν. Καὶ ἐπ’ αὐτῆς οἱ Ἄγγλοι ἔχουσιν ἀπῳκισμένην πόλιν περιέχουσαν νῦν ἕως 16 χιλ: κατοίκων· οἱ δὲ αὐτόχθονες Νέγροι εἶναι θηριωδέστεροι καὶ ἀπὸ τοὺς τῆς Νέας Οὐάλλης τῆς Μεσημβρινῆς, ζῶντες εἰς τὰ πυκνότερα καὶ πλέον ἀπρόσιτα δάση τῆς νήσου.
Σημ. Τὴν νῆσον ταύτην δὲν πρέπει νὰ συγχέωμεν μὲ μέρος τι τῆς βορείοις χώρας τῆς Ν. Ὁλλανδίας Βανδιέμενον λεγόμενον καὶ αὐτό· ὅθεν πρὸς διάκρισιν ἐκείνης ὀνομάζεται νῦν αὕτη καὶ Τασμανία ἀπὸ τοῦ ὀνόματος τοῦ πρώτου ἀνακαλύψαντος αὐτὴν Ὁλλανδοῦ θαλασσοπόρου κατὰ τὸ 1643. Ἡ Τασμανία ἔχει μεταλλεῖα ἄφθονα χαλκοῦ, καὶ σιδήρου καὶ στυπτηρίας, καὶ μαρμάρων ὀρυγεῖα, καὶ δάση ἀπέραντα δένδρων ἐξαισίων κατὰ τὸ ὕψος καὶ τὸ πάχος, καὶ κοιλάδας εὐφορούσας σῖτον, κριθὴν καὶ ὅλοι τὰ ὀπωροφόρα τῆς Εὐρώπης δένδρα. Ἡ δὲ Ν: Ὁλλανδία, λεγομένη καὶ Αὐστραλία ἰδίως, περικυκλοῦται πανταχόθεν σχεδὸν ἀπὸ ἄπειρα νησίδια καὶ νήσους· καὶ προσέτι εἰς πολλὰ μέρη ἀπὸ σειρὰς σκοπέλων ἐκ κοραλίων. Ὁ τροπικὸς τοῦ Αἰγοκέρωτος διέρχεται αὐτὴν ἐν τῷ μέσῳ· ὅθεν τὸ Βόρειον μέρος αὐτῆς κεῖται εἰς τὴν διακεκαυμένην Ζώνην· τὸ δὲ μεσημβρινὸν, εἰς τὴν Εὔκρατον τὴν Νοτίαν· ἐν τοσούτω αἱ ἀτμοσφαιρικαὶ μεταβολαὶ εἶναι συχνόταται καὶ αἰφνίδιοι τὸ θέρος (δηλ. Νοεμβρ. Δεκεμβρ. καὶ Ἰανουάριον)· τὸν δὲ χειμῶνα (Ἰούνιον Ἰούλιον καὶ Αὔγουστον) γίνονται τρικυμίαι τρομερώτατοι. Ἡ ἀνομβρία πολλάκις ἐπικρατεῖ ἓξ καὶ 7 μῆνας· ἐνίοτε δὲ πάλιν συμβαίνουσι τοσοῦτον ἄφθονοι αἱ βροχαί, ὥστε γίνονται πλημμύραι καταστρεπτικώταται. Εἰς τὰ βόρεια μέρη εὐδοκιμοῦσι τὰ φυτὰ τῶν θερμῶν κλιμάτων, ὅπου οἱ ἄποικοι εἰσήγαγον τὴν καλλιέργειαν τοῦ σακχαροκαλάμου, τῆς καφέας, τῆς ἀμπέλου καὶ τοῦ Ἰνδικοῦ· εἰς δὲ τὰ Μεσημβρινὰ εὐδοκιμοῦσιν ὅλαι αἱ ὀπῶραι τῆς Εὐρώπης, καθὼς καὶ τὰ κατοικίδια ζῶα καὶ τὰ κτήνη, καὶ ἐξαιρέτως τὰ πρόβατα δίδοντα λεπτότατα ἔρια. Ἡ θέσις καὶ τὸ μέγεθος αὐτῆς τῆς Νήσου, καθὼς καὶ ἡ ἀνακάλυψις τῶν χρυσοφόρων στρωμάτων γῆς εἰς διάφορα μέρη αὐτῆς, καθιστῶσι σημαντικὴν τὴν κατάκτησιν ταύτην εἰς τὴν Ἀγγλίαν.558. Μεταξὺ τῶν μεγάλων νήσων τῆς Αὐστραλίας διακρίνονται ά.) ἡ Νέα Γουϊνέα, πρὸς Β: τῆς Ν: Ὁλλανδίας λεγομένη καὶ Παπουασία, ἢ γῆ τῶν Παπούων, οὖσα ἴση σχεδὸν κατὰ τὸ μέγεθος μὲ τὴν Βόρνεον· κατοικεῖται δὲ ὑπὸ φυλῆς ἀνθρώπων μαύρων, δυσειδῶν καὶ πολλὰ ἀγρίων, οἵ τινες λέγονται Παποῦαι ἢ Παπουάσιοι, καὶ ἀπὸ ἄλλας φυλὰς Μαλαισίων· ἔχει δὲ καὶ πτηνὰ τὰ ἐπονομαζόμενα παραδείσια διὰ τὸ ὡραῖον καὶ χρυσόστιλπνον τῶν πτερῶν των, πολλὰ εἴδη Ψιττακῶν, κύκνους μαύρους καὶ Καζοαρίους (πληθ: 500 χιλ:). Πρὸς Ἀν: τῆς ἀνωτέρω ἐκτείνεται ἡ λεγομένη Λουϊσιάς, τόπος ὀλίγον γνωστός, ὡς δυσπρόσιτος διὰ τοὺς περικυκλοῦντας αὐτὸν σκοπέλους καὶ τὰς ὑφάλους τὰς ἐκ κοραλίων, ὅθεν ἐνομίζετο ὅτι ἀπετέλει ἴδιον ἀρχιπέλαγος νήσων ἀλλ’ ἐσχάτως ἀνεγνωρίσθη ὅτι εἶναι ἡνωμένη μὲ τὴν Νέαν Γουϊνέαν. Οἱ Ὁλλανδοὶ κατὰ τὸ 1829 ἔλαβον κατοχὴν ὅλου τοῦ Δ: μέρους τῆς Παπουασὶας καὶ ἀπῴκησαν εἰς τὸν λιμένα τὸν λεγόμενον Αὕβον. — β′.) Πρὸς Ἀν: τῆς Παπουασίας κεῖται τὸ Ἀρχιπέλαγος τῆς Νέας Βρεττανίας, περιλαμβάνον τὴν κυρίως Νέαν Βρεττανίαν, τὴν Νέαν Ἰρλανδίαν, τὴν Νέαν Ἀνοβερίαν, τὰς νήσους τοῦ Ναυαρχείου, καί τινας ἄλλοις μικροτέρας. Ἡ Νέα Βρεττανία εἶναι ὁ τελευταῖος τόπος πρὸς Ἀν: ὅπου φύεται ἡ Μοσχοκαρυά, κατοικούμενος ὑπὸ Παπουασίων, ἀλλ’ ὀλιγώτερον δυσειδῶν, καὶ μᾶλλον ἐξημερωμένων παρὰ τοὺς τῆς Νέας Γουϊνέας· ἀναφέρονται δὲ καὶ ὡς φιλοτεχνότεροι, ἐπιδεξίως κατασκευάζοντες τὰ ἀκόντια αὐτῶν καὶ τὰ πορθμεῖα, καθώς καὶ ἄγκιστρα καὶ ψέλλια ἐκ τῶν ὀστράκων.
559. Πρὸς Ἀν: εἶναι τὸ λεγόμενον μέγα Ἀρχιπέλαγος τοῦ Σολομῶντος, συγκείμενον ἀπὸ ἓξ νήσους πρωτίστας, αἱ ὁποῖαι ἔχουσι καὶ βουνὰ ὑψηλότατα καὶ δασώδη, καὶ κατοίκους μαχίμους καὶ θηριώδεις. Πρὸς Ἀν: τῶν ἀνωτέρω εἶναι τὸ Ἀρχιπέλαγος τῆς Σαντακρούζης ἀπὸ τῆς κυριωτέρας αὐτῶν νήσου ἐπονομαζόμενον. Εἰς μίαν ἐξ αὐτῶν, Βανίκορον λεγομένην, ἐναυάγησαν τὰ δύο πλοῖα τοῦ περιφήμου Λαπερούζου, Γάλλου θαλασσοπόρου κατὰ τὸ 1788: ὅθεν καί τινες ἐκ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ καλοῦσι τὸ Ἀρχιπέλαγος τοῦτο. Πρὸς Ν: τῶν ἀνωτέρω κεῖνται αἱ Νέαι Ἐβρίδες (λεγόμεναι καὶ ἀρχιπέλαγος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος), ὑπὸ Νέγρων κατοικούμεναι (πληθ: 150 χιλ:) ἐξ ὧν τινες λαοὶ εἶναι καὶ ἀνθρωποφάγοι. — Μ-Δυτικῶς τῶν ἀνωτέρω κεῖται ἡ Νέα Καληδονία, μεγάλη, στενὴ καὶ ἐπιμήκης νῆσος, εὔφορος, ἀλλὰ ὀλιγάνθρωπος· οἱ κάτοικοι αὐτῆς Νέγροι, ἐπίσης βάρβαροι καὶ ἀνθρωποφάγοι, τρέφονται τρώγοντες ἐνίοτε καὶ ἓν εἶδος γῆς λιπαρᾶς. Ἔτι μεσημβρ: πρὸς Ἀν: τῆς Τασμανίας κεῖται ἡ Νέα Ζεελανδία (πληθ: 250 χιλ:) συγκειμένη ἐκ δύο μεγάλων νήσων, χωριζομένων ἀπ’ ἀλλήλων διὰ τοῦ πλατυτάτου πορθμοῦ τοῦ Κούκου. Καὶ ἡ μὲν ἐξ αὐτῶν, ἡ πρὸς Β: λέγεται Ἰκάνα-Μαουή, ἡ δὲ πρὸς Μ: Ταβάη-Πουναμοῦ, ἔχουσαι ἀμφότεραι σειρὰν ὑψηλῶν ὀρέων ἡφαιστείων, ἐξ ὧν πηγάζουσι πολλοὶ ποταμοὶ, καὶ γῆν ἐπιδεκτικὴν καλλιεργίας τῶν γεννημάτων καὶ λαχανικῶν τῆς Εὐρώπης. Οἱ Ἄγγλοι κατέχουσι τὰς νήσους ταύτας συστήσαντες ἀποικίαν ἐπὶ τῆς πρώτης παρὰ τὴν Ἀν: εἴσοδον τοῦ πορθμοῦ τοῦ Κούκκου. Καὶ οἱ Γάλλοι παρομοίως ἔχουσι καθίδρυμα ἐπὶ μιᾶς χερσονήσου τῆς Ταβάη-Πουναμοῦς. Οἱ δὲ Ἰθαγενεῖς φαίνονται νοήμονες καὶ φιλότεχνοι, μαχιμώτατοι καὶ θηριωδέστατοι, διότι τρώγουσι τὰς σάρκας τῶν ἐχθρῶν, τοὺς ὁποίους φονεύουσιν εἰς τὴν μάχην, ἢ καὶ τῶν ξένων τῶν ναυαγούντων εἰς τὰς ἀκτάς των. Ἀπό τινος καιροῦ Ἱεραπόστολοι Δυτικοὶ καὶ Προτεστάνται κατώρθωσαν νὰ προσελκύσωσί τινας εἰς τὸν χριστιανισμόν.
560. Ὑπὸ τὄνομα τοῦτο περιλαμβάνονται αἱ μεταξὺ τῶν τροπικῶν σωρεῖαι τῶν νήσων τῶν κειμένων εἰς τὸν Μέγαν Ὠκεανόν· κατοικοῦνται δὲ ὑπὸ μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς φυλῆς ἀνθρώπων, οἵτινες εἶναι προχωρημένοι εἰς τὸν αὐτὸν σχεδὸν βαθμὸν τοῦ πολιτισμοῦ, καὶ λαλοῦσι γλώσσας ὅλας παραγομένας ἀπὸ τὴν τῶν Μαλαίων. Ἔχουσι δὲ καὶ θρησκεύματα σχεδὸν ὅμοια, τάττονται ὑπὸ ἀρχηγοὺς διοικούμενοι μοναρχικῶς, καὶ συνηθείας τινὰς τηροῦσι κοινὰς, ἐξ ὧν ἡ κοινοτάτη εἰς ὅλους σχεδὸν τοὺς κατοίκους τῆς Πολυνησίας εἶναι τὸ νὰ πλουμίζωσι τὸ σῶμα των μὲ διάφορα σχήματα καὶ χρώματα πρὸς καλλωπισμόν. Ἡ πρόσοψις τῶν νήσων καὶ τὰ προϊόντα αὐτῶν εἰσὶ τὰ αὐτά· τουτἔστι κυρίως τὸ δένδρον ὁ ψωμόκαρπος, πατάτα ἡ γλυκεῖα, ἡ ἰνιάμη, ὁ κόκκος καὶ ἄλλα φυτὰ φαγώσιμα. Μεγάλα δὲ ζῶα ἥμερα δὲν εὑρίσκονται εἰς ὅλας αὐτὰς τὰς νήσους, ἀλλ’ ὄρνιθες, περιστεραὶ, καὶ χοῖροι ἄφθονοι, μεταφερθέντα καὶ αὐτὰ ἐκεῖ ὑπὸ τῶν θαλασσοπόρων Εὐρωπαίων.
Πρός Β: τοῦ Ἰσημερινοῦ (γινομένης τῆς ἀρχῆς ἀπὸ Δ:) κεῖνται.
561. Πρὸς τὴν Ἰαπονίαν, τὸ Ἀρχιπέλαγος ἢ αἱ νῆσοι τοῦ Μαγελάνου, μεταξὺ τῶν ὁποίων μία ὀνομαζομένη Βονισιμὰ κατοικεῖται ὑπὸ ἀποικίας Ἰαπόνων. Πολλαὶ ἐξ αὐτῶν τῶν νήσων ἔχουσιν ἡφαίστεια.
Πρὸς Ν: τῶν ἀνωτέρω καὶ πρὸς Ἀν: τῶν Φιλιππινῶν κεῖνται αἱ νῆσοι Παλάαι ἢ Παλεῦαι, συνηρεφεῖς μὲ πυκνότατα δάση (πληθ: 10 χιλ:), ἐξ ὧν γνωρίζονται ἑπτὰ πρώτισται. — Πρὸς Ἀν: αἱ νέαι Φιλιππίναι, ἢ τὸ Ἀρχιπέλαγος τῶν Καρολίνων, ἐκτεινόμεναι ἀπ’ Ἀν: πρὸς Δ: παραλλήλους τοῦ Ἰσημερινοῦ εἰς διάστημα 600 λευγῶν (πληθ: 50 χιλ:). Ἐκ τῶν μικρολαῶν τοῧ ἀρχιπελάγους τούτου εἶναι τινες ἐπιτηδειότατοι εἰς τὸ θαλασσοπλέειν μὲ τὰς πιρόγας των (πλοιάρια) ἐπιδεξίως κατεσκευασμένας. Ὑπόκειται δὲ τὸ ἀρχιπέλαγος τοῦτο ὅλον σχεδὸν εἰς τοὺς Ἱσπανοὺς, ἔχοντας εἰς μίαν ἐξ αὐτῶν καὶ πολίχνιον συνῳκισμένον, ἐν ᾧ ἑδρεύει ὁ διοικητής.Πρὸς Β: τῶν εἰρημένων κεῖται τὸ Ἀρχιπέλαγος τῶν Μαριανῶν ἢ Λαρόνων νήσων· πρὸς Ἀν: δὲ τὸ Ἀρχιπέλαγος τῶν Μουλγραυῶν. Καὶ τῶν δύο δὲ τούτων αἱ νῆσοι κεῖνται κατὰ σειρὰν ἐκτεινομένην ἀπὸ Β: πρὸς Μ: κατοικούμεναι ὑπὸ λαῶν ἀρκετὰ ἡμέρων καὶ φιλοτέχνων, κατασκευαζόντων κομψὰς πιρόγας, βέλη καὶ ἀκόντια ἐπιτηδείως· ἀγνοοῦσι δ’ ὅλως τὴν χρῆσιν τῶν μετάλλων.
Τὸ Ἀρχιπέλαγος τῶν Σανδουΐχων, (ἢ Σανδουϊχικαὶ νῆσοι) τὸ ἀνατολικώτατον πάντων, πρὸς τὸ τροπικὸν τοῦ Καρκίνου, σύγκειται ἀπὸ 11 νήσους, ἐξ ὧν 5 εἰσίν αἱ μεγάλαι, καὶ ἡ μεταξὺ τούτων καλουμένη Χαουαία εἶναι ἡ μεγίστη τῶν τῆς Πολυνησίας, ἔχουσα καὶ ὄρος 800 πόδας ὑψηλότερον ἀπὸ τὸ τοῦ Μοντεβλάγκου (144) καὶ ἄλλο ἡφαίστειον, τοῦ ὁποίου ὁ κρατὴρ ἔχει βάθος 600 μ. εἰς αὐτὴν δὲ τὴν νῆσον ἐφονεύθη ὁ περίβλεπτος θαλασσοπόρος Κοῦκκος κατὰ τὸ 1779. Αἱ νῆσοι τῶν Σανδουΐχων ἔχουσι κλίμα τερπνὸν καὶ γῆν εὔφορον, παράγουσαι ὅλα τὰ τῶν Μ: τόπων ὀπωρικὰ, καὶ ὅλα τὰ τῶν ἀποικιῶν προϊόντα· καὶ οἱ κάτοικοι δὲ αὐτῶν ὑπάρχουσι νῦν ἱκανῶς πολιτισμένοι καὶ δραστήριοι, πρὸ ὀλίγων ἐτῶν κατηχηθέντες εἰς τὴν χριστιανικὴν θρησκείαν ὑπὸ Ἄγγλων καὶ Ἀμερικανῶν Ἱεραποστόλων. Ἔχουσι δὲ τακτικὴν Κυβέρνησιν Μοναρχικὴν, σχολεῖα δημόσια, ἐμπόριον ἐκτεταμένον καὶ λιμένας ἀξιολόγους (πληθ: 500 χιλ.).
562. Αἰ δὲ πρὸς Μεσημ: τοῦ Ἰσημερινοῦ νῆσοι (γινομένης ἀρχῆς ἀπ’ Ἀν: εἶναι· — αἱ Μαρκεσίαι, συνηρεφεῖς καὶ εὔκρατοι, κατεχόμεναι νῦν ὑπὸ τῶν Γάλλων (πληθ: 150 χιλ:). Αἰ αὐταὶ λέγονται καὶ Μενδάναι ἀπὸ τοῦ ἀνακαλύψαντος αὐτὰς κατὰ τὸν ις′. αἰῶνα. — Πρὸς Μ. τὸ κινδυνῶδες ἀρχιπέλαγος, γεμάτον ἀπὸ μικρὰς νήσους περικυκλωμένας ἀπὸ ὑφάλους ἐκ κοραλίων. Αἰ αὐταὶ λέγονται καὶ τοῦ Πομοτοῦ καὶ ἐπίπεδοι νῆσοι, καὶ χαμηλαί, αἱ πλεῖσται οὖσαι ἔρημοι. — Πρὸς Μ: αἱ ἑταιρικαί νῆσοι ἤ αἱ τῆς Ἑταιρίας, 60-70 τὸν ἀριθμὸν, ἐκ τῶν ὁποίων πρώτη εἶναι ἡ Ταΐτη, (καὶ Ὀ-Ταΐτη) ἡ περιφημοτάτη τῆς Πολυνησίας διὰ τὸ ἥμερον ἦθος καὶ τὴν φιλοτεχνίαν τῶν κατοίκων της, οἵτινες ἀπὸ τοῦ 1815 ἐδέχθησαν τὸν χριστιανισμόν. Εἷς ἰσθμὸς στενὸς τὴν διαιρεῖ εἰς δύο χερσοννήσους ἀξιοθεάτους διὰ τὴν εὐφορίαν τῆς γῆς αὐτῶν, φερούσης ὅλα τὰ εἴδη τῶν προϊόντων τῆς Πολυνησίας ἀφθονώτατα καὶ κάλλιστα· ὅθεν καὶ ἡ Ταΐτη ἐπωνομάσθη ἡ Βασιλὶς τῆς Ὠκεανίας. Οἱ Γάλλοι κατεστάθησαν εἰς τὴν Ὀταΐτην κατὰ τὸ 1842, ὡς προστάται ἀναγνωρισθέντες ὑπὸ τῆς Βασιλίσσης τῶν κατοίκων. — Ἡ Νῆσος τοῦ Πάσχα εἶναι ἡ ἀνατολικωτάτη κατοικουμένη γῆ τῶν τόπων τῆς Ὠκεανίας, κεῖται δὲ μεμονωμένη πρὸς τὸ Ἀνατολικο-μεσημβρ: τῶν Ἐπιπέδων νήσων, ἐκτὸς τοῦ τροπικοῦ τοῦ Αἰγοκέρωτος, καὶ εἶναι σωρὸς ἡφαιστείων βράχων ξηρὰ καί ἄνυδρος. Εἰς τὰ κοιλώματα τῶν βράχων τούτων εὑρίσκει τις ὕδωρ πότιμον ἐκ τῶν βροχῶν συναγόμενον· ὅθεν καὶ οἱ κατοικοῦντες αὐτὴν πίνουσι θαλάσσιον νερόν χωρὶς ποσῶς νὰ βλάπτωνται. Καλλιεργοῦσι δὲ εἰς τὰς κοιλάδας πατάτας, Ἰνιάμας καὶ βανάνας· δένδρα δὲ οὐδενὸς εἴδους φαίνονται φυόμενα εἰς ταύτην τὴν νῆσον.
Τὸ Ἀρχιπέλαγος τῶν Θαλασσοπλόων ἢ αἱ Ναυτιλόνησοι. Τοῦτο ὁμοιάζει μὲ τὸ τῆς Ἑταιρίας· ἡ δ’ εὐκαρπία αὐτῶν τῶν νήσων εἶναι ἐξαισία· ἡ μεγίστη αὐτῶν λέγεται Πόλα. — Μ-Ἀν: τῶν ἀνωτέρω εἶναι τὸ ἀρχιπέλαγος τοῦ Κούκκου ἢ αἱ Μάγγαι νῆσοι, τῶν ὁποίων οἱ κάτοικοι εἶναι ἥμεροι, καί τινες ἐδέχθησαν τὸν χριστιανισμόν. Πρὸς Ἀν: τούτων κεῖνται αἱ νῆσοι τῶν φίλων ἢ αἱ Φιλικαί, ὑπὸ τὸν τροπικὸν κείμεναι· ἡ σημαντικωτέρα δ’ αὐτῶν ὀνομάζεται Τογκαταβὼ, εἰς τὴν ὁποίαν κατὰ τὸ 1826 ἐσυστήθησαν Ἱεραπόστολοι Ἄγγλοι· ὠνομάσθησαν δὲ νῆσοι τῶν φίλων ὑπὸ τοῦ Κούκκου, διότι οἱ κάτοικοι ἐδέχθησαν αὐτὸν φιλικώτατα. — Αἱ νῆσοι Οὐΐτιαι ἢ Φίδειαι Ν-Δ: ἕως 50 τὸν ἀριθμὸν, εἶναι περικυκλωμέναι ἀπὸ ὑφάλους ἐκ κοραλίων ἐπικινδύνους· κατοικοῦνται δὲ ὑπὸ λαῶν μαχίμων καὶ ὁπωσοῦν ἐξημερωμένων.
Ἔτι Ἀνατ: τῶν Φιδείων εἶναι ἡ Νέα Καληδονία πρὸς τὸν τροπικὸν, καὶ βορειότερον αἱ Νέαι Ἑβρίδες καὶ τὸ ἀρχιπέλαγος τοῦ Σολομῶντος, τασσόμεναι ὑπό τίνων εἰς τὴν Πολυνησίαν· παρ’ ἡμῶν δ’ ἔγεινε λόγος περὶ αὐτῶν εἰς τὰ περὶ Αὐστραλίας (559).
Ἄλλαι νῆσοι πρὸς τὴν Νοτίαν καὶ εἰς τὴν Παγωμένην Θάλασσαν.
563. Πρὸς Ν: τῆς Νέας Ζεελανδίας (559) κεῖται ἡ νῆσος Στουάρτη, νομισθεῖσα κατ’ ἀρχὰς ὡς χερσόννησος τῆς Πουναμοῦς· πρὸς Ἀν: δὲ τῆς Πουναμοῦς, καὶ παραλλήλως τῶν ἀκτῶν αὐτῆς, κεῖται ἡ Σωρεία τῶν Νήσων Βρουκτόνων, ἔπειτα ἡ τῆς Βούντης, καὶ ἡ νῆσος τῶν Ἀντιπόδων, ὀνομασθεῖσα οὕτω, διότι αὕτη εἶναι ἡ γῆ ἡ πλησιεστέρα εἰς τοὺς Ἀντίποδας τῶν Παρισίων. Ἡ νῆσος Καμπέλη κεῖται πρὸς Ν: τῆς Πουναμοῦς εἰς χιλίων χιλιαμέτρων ἀπόστασιν, καὶ Μ-Δ: τῆς Καμπέλης εἶναι αἱ νῆσοι Μακουάριαι.
Ἔτι Μεσημβρινώτερον πρὸς τὸν Ἀνταρκτικὸν πολικὸν κύκλον μεταξὺ τῆς 110° καὶ 163° μήκους Ἀνατ: κεῖνται αἱ ἀνακαλυφθεῖσαι Γαῖαι ὑπὸ νεωτέρων θαλασσοπόρων καὶ ὀνομασθεῖσαι Σαβρίνα, Κλαρία, Ἀδελία καὶ Βαλενία, ἄγονοι. Ἔτι μακρύτερον πρὸς τὴν 72° τοῦ Ν: πλάτους κεῖται ἡ Γῆ Βικτωρία, ἀνακαλυφθεῖσα τὸ 1841 ὑπὸ τοῦ θαλασσοπόρου Ἄγγλου Ἰακώβου Ῥόσση.
564. Οἱ κάτοικοι τῆς Ὠκεανίας λογίζονται εἰς 24 ἑκατομμύρια καὶ ἀνάγονται κυρίως εἰς δύο γένη. Ταῦτα δ’ εἶναι τὸ τῶν Μαλαίων ἐκ τῆς Μαλαικῆς φυλῆς ὄντων (188) καὶ κατοικούντων κυρίως τὴν Νοτασίαν καὶ τὴν Πολυνησίαν· καὶ τὸ τῶν Ὡκεανίων Αἰθιόπων κατοικούντων τὴν Αὐστραλίαν. Ἐκ τῶν λαῶν τοῦ πρώτου γένους οἱ μὲν συνέστησάν τινα κράτη ἀρκετὰ μεγάλα εἰς τὴν Νοτασίαν πρεσβεύοντες καὶ τὸν Μωαμεθανισμὸν, τὸν ὁποῖον ἐδιδάχθησαν ὑπὸ τῶν ἐπελθόντων εἰς τὸν τόπον Ἀράβων (553)· οἱ δὲ πλεῖστοι τῶν ἄλλων τοῦ αὐτοῦ γένους λαῶν φαίνονται ἡμερώτεροι ἀπὸ τοὺς τῶν Ὡκεανίων Αἰθιόπων καὶ ἐπιτηδειότεροι εἰς τὸν πολιτισμόν· διότι αὐτοί ἀσχολοῦνται εἰς τὴν Γεωργίαν, κατασκευάζουσιν ἐνδύματα καὶ ἐργαλεῖα, καὶ πλοιάρια, λεγόμενα Πιρόγας, τὰ ὁποῖα καὶ αὐτοὶ οἱ θαλασσοπόροι Εὐρωπαῖοι θαυμάζουσιν· ἔχουσι Κυβερνήσεις, καὶ ὑποδέχονται τοὺς ξένους φιλικῶς· ὀλιγώτατοι δ’ εὑρίσκονται εἰσέτι εἰς βάρβαρον καὶ ἀγρίαν πάντῃ κατάστασιν, ὥστε νὰ κατατρώγωσι τοὺς αἰχμαλώτους.
Οἱ δὲ Ὡκεάνιοι Αἰθίοπες, ἢ Νέγροι, διάφοροι ὄντες ἀπὸ τοὺς τῆς Ἀφρικῆς (182), ἀνήκουσιν εἰς δύο φυλὰς διακεκριμένας, τὴν τῶν Παπουασίων καὶ τὴν τῶν Ἐνδαμηνῶν. Οἱ πρῶτοι φαίνονται ἔχοντές τινας ἀρχὰς πολιτισμοῦ, δημόσιόν τινα λατρείαν, ναοὺς, καὶ τὴν τέχνην τοῦ νὰ κατασκευάζωσι Πιρόγας καί τινα ἐργαλεῖα· οἱ δὲ Ἐνδαμηνοὶ φαίνονται τὰ εὐηθέστατα καὶ κτηνωδέστατα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους πλάσματα, μὴ ἔχοντες μηδεμίαν γνῶσιν περὶ καλλιεργίας τῆς γῆς, μὴ φροντίζοντες περὶ μηδενὸς ἐπιτηδεύματος ἢ ἔργου, ἀλλὰ διατρεφόμενοι ἀπὸ τῶν αὐτομάτων φυτῶν, ἢ ἀπὸ τῆς ἁλιείας καὶ τοῦ κυνηγίου. Ἐκ τούτων εἶναι οἱ ἱστορηθέντες εἰς τὰ περὶ Νέας Ὁλλανδίας πιθηκόμορφοι καὶ κτηνωδέστατοι ἄνθρωποι (557)· τοὺς ὁποίους διὰ τὴν μορφὴν, διὰ τὸ περιωρισμένον τῆς νοήσεως, καὶ διὰ τὴν ἐπιτηδειότητα τοῦ ἀναῤῥιχᾶσθαι εἰς τὰ ὑψηλότατα δένδρα, παρωμοίασάν τινες τῶν περιηγητῶν μὲ τοὺς πιθήκους· πολλοὶ δὲ μικρολαοὶ τῶν Ἐνδαμηνῶν εἶναι καὶ ἀνθρωποφάγοι.
Αἰ νῆσοι τῆς Ὠκεανίας ἐν γένει ἔχουσι κλίμα θερμὸν καὶ εὔκρατον, καὶ ἀκτὰς τὰς πλείστας κινδυνώδεις εἰς τοὺς θαλασσοποροῦντας, διὰ τὰς περικυκλούσας αὐτὰς ὑφάλους ἐκ Μαδρεπόρων καὶ Κοραλίων. Ἔχουσι δὲ καὶ πολλὰ ἡφαίστεια· τὸ δὲ ὑψηλότατον ὅρος τούτου τοῦ μέρους τοῦ Κόσμον εἶναι τὸ Ὁφίριον εἰς τὴν Σουμάτραν, ἔχον 3950 μ: ὕψος. Προϊόντα δὲ ζώων καὶ φυτῶν καὶ ὀρυκτῶν, ἡ μὲν Νοτασία ἔχει ὅσα καὶ ἡ Ἀσία· ἡ δὲ Νέα Ὁλλανδία ἔχει ἴδια ζῶα τὰς λεγομένας Διδέλφυας καὶ τοὺς Ὀρνιθοῤῥύγχους, καὶ ἄλλα παράδοξα ζῶα· ἐκ δὲ τῶν φυτῶν οὐδὲν παράγει τῶν χρησίμων εἰς τροφὴν τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ μετεφύτευσαν αὐτὰ ἐκεῖ ἔπειτα οἱ ἀποικήσαντες Εὐρωπαῖοι, οἵ τινες καὶ εἰς τὴν Πολυνησίαν μετέφερον τὰ παρ’ ἡμῖν ἥμερα καὶ κατοικίδια ζῶα. Εὐφορεῖ δὲ ἡ Πολυνησία ὅλα τὰ πρὸς τροφὴν τοῦ ἀνθρώπου φυτὰ, καὶ ἰδίως φέρει αὐτόματα τὸν ψωμόκαρπον, πατάτας, ἰνιάμην κτλ. (557). Οἱ Εὐρωπαῖοι ἔχουσι πλειοτέρας κατακτήσεις καὶ καταστήματα εἰς τὴν Νοτοισίαν διὰ τὸ βαρύτιμον τῶν προϊόντων αὐτῆς. Εἰς δὲ τὴν Αὐστραλίαν ἔχουσιν ἀποικίας κυρίως οἱ Ἄγγλοι· καὶ εἰς τὴν Πολυνησίαν ἐσχάτως ἀποκατεστάθησαν οὗτοι καὶ οἱ Γάλλοι, οἱ μὲν εἰς τὰς νήσους τῶν Φίλων, οἱ δὲ εἰς τὰς Μαρκεσίας καὶ τὴν Ὀταΐτην (562). Εἰς πολλὰς δ’ αὐτῶν τῶν νήσων Ἱεραπόστολοι Δυτικοὶ καὶ διαμαρτυρόμενοι ἀσχολοῦνται εἰς τὴν διάδοσιν τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τὴν ἐξημέρωσιν τῶν Ἰθαγενῶν.
- ↑ Οἱ ἄνθρωποι οὗτοι εἰσὶ πιθηκόμορφοι, διότι τὸ πρόσωπον αὐτῶν ὁμοιάζει μὲ τὸ τοῦ πιθήκου Οὐραγγουτάγγου· καὶ αἱ χεῖρες ἀναλόγως, ὡς πρὸς τὸν κορμὸν τοῦ σώματος, εἶναι μακρότεραι, καὶ οἱ πόδες ἰσχνότεροι· ἀναῤῥιχῶνται δὲ μὲ ἐξαίσιον εὐκολίαν εἰς τὰ ὑψηλότατα δένδρα, κυνηγοῦντες τοὺς σκιούρους καὶ ἄλλα εἴδη τρώκτων ζώων· περιπατοῦσιν ὁλόγυμνοι πάντοτε πλουμίζοντες τὸ σῶμα, καὶ κυρίως τὸ πρόσωπον, καὶ φέροντες εἰς τὸν χόνδρον τῆς ῥινὸς κρίκκον ἢ κἀνὲν κόκκαλον· τὴν δὲ μακρὰν καϊμὴ ἐριώδη καὶ κνματουμένην ἐπὶ τῶν ὤμων κόμηντων κοσμοῦσι μὲ πτερὰ διαφόρων πτηνῶν, τεμάχια ξύλων, ὀψαροκόκκαλα ἢ μὲ ὀδόντας τῆς Διδέλφυος Καγγαροῦς, ἢ μὲ οὐρᾶς εἴδους τινὸς κυνῶν ἐντοπίων μὴ ὑλακτούντων ποτέ. Κατοικοῦσι δὲ κατὰ οἰκογενείας διεσπαρμένοι παρὰ τὰ παράλια τῶν ἀπειραρίθμων κόλπων καὶ Νήσων, τρεφόμενοι ἀπ ἰχθύας, ὀστρακόδερμα, ἀκρόδρυα ἄγρια, καὶ ἀπὸ ῥίζας φαγωσίμους ὀλίγων φυτῶν ἐντοπίων. Ἀγνοοῦσι δ’ ὅλως τὴν χρῆσιν τῶν μετάλλων καὶ τῆς διατηρήσεως τοῦ πυρὸς, τὸ ὁποῖον ἀνάπτουσι τρίβοντες δύο τεμάχια ξύλων· φέρουσι πελέκεις πετρίνους καὶ λόγχας μακρὰς, τῶν ὁποίων ἡ αἰχμὴ εἶναι ἢ ἀπὸ κόκκαλον ὀστρακοδέρμων, ἢ ἀπὸ πέτραν μυτηράν. Οἱ πλεῖστοι ζῶντες μεμονωμένοι κατὰ οἰκογενείας λαμβάνουσι ὅσας δήποτε γυναῖκας, ὁμοῦ μὲ τὰς ὁποίας ἀποθνησκούσας θάπτουσι καὶ τὰ θηλάζοντα νήπια, τὰ ὁποῖα πολλάκις καὶ αὐταὶ αἱ μητέρες, βαρυνόμεναι τὸ θήλασμα, φονεύουσι· καλύβας δὲ κατασκευάζουσιν ἀπὸ φλοιοὺς δένδρων, μέσα εἰς τὰς ὁποίας δὲν ἔχουσιν οὐδὲ ἓν ἔπιπλον. Φαίνεται δὲ τὸ εἶδος τοῦτο τῶν ἀνθρώπων, καθὼς καὶ τῶν τῆς Τασμανίας κατοίκων, ὅτι ἔχουσι μικρὰς καὶ πολὺ περιωρισμένας τὰς διανοητικὰς δυνάμεις, καὶ μίαν τινὰ ἀποστροφὴν ἀνυπέρβλητον πρὸς τὴν ἐξημέρωσιν καὶ τὰ τοῦ κοινωνικοῦ βίου ἐπιτηδεύματα. Εἰσὶ δὲ φιλοπόλεμοι καὶ εὔτολμοι, ἀκαταπαύστως πολεμοῦντες πρὸς ἀλλήλους, ἀλλὰ καὶ ἐπίβουλοι καὶ ἐκδικητικοί· αἴφνης προσβάλλουσι τὸν ξένον, μὲ τὸν ὁποῖον φαίνονται ὅτι εἶναι φιλιωμένοι καὶ εὐθὺς ἐπανέρχονται ἀτάραχοι εἰς τὴν συνήθη αὐτῶν ἀδιαφορίαν καὶ ἀπάθειαν. Εἰς οὐδεμίαν γῆν τοσαύτης ἐκτάσεως εὑρέθη ὁ ἄνθρωπος εἰσέτι εἰς τοσαύτην ἀγριότητος κατάστασιν (ἴδε καὶ 564).