Αισώπου Μύθοι/Ταών και γέρανος
Αἰσώπου Μῦθοι Ταὼς καὶ γέρανος |
Ταὼν γεράνου κατεγέλα, κωμῳδῶν τὴν χροιὰν αὐτοῦ καὶ λέγων ὡς «ἐγὼ μὲν χρυσὸν καὶ πορφύραν ἐνδέδυμαι, σὺ δὲ οὐδὲν καλὸν φέρεις ἐν πτεροῖς.» Ὁ δέ· «Ἀλλ’ ἐγώ, ἔφη, τῶν ἀστέρων ἔγγιστα φωνῶ, καὶ εἰς τὰ οὐράνια ὕψη ἵπταμαι· σὺ δέ, ὡς ἀλέκτωρ, κάτω μετ’ ὀρνίθων βαίνεις.»
Ὅτι κρεῖττον περίβλεπτον εἶναί τινα ἐν πενιχρᾷ ἐσθῆτι ἢ ζῆν ἀδόξως πλούτῳ γαυρούμενον.
Στα νέα Ελληνικά
[Επεξεργασία]Ένα παγώνι κορόιδευε τον γερανό, γιατί ο γερανός είναι μονόχρωμος, γκρίζος ή σκούρο καφετίς, με άχαρο κ σκέτο ένα χρώμα. Ενώ εγώ, έλεγε το παγώνι, ντύνομαι σάν βασιλιάς με χρυσά κ πορφυρά κ πολυποίκιλα ενδύματα. Απάντησε ο γερανός, αλλα εγώ πετάω κοντά στα άστρα, κ η φωνήμου ακούγεται ώς τη γή, κ όλοι με θαυμάζουν όταν πετώ. Ενώ εσύ μόνο περπατάς στη γή σάν τις κότες. Απο ψηλά ούτε κάν φαίνεσαι.
Ο μύθος ήθελε να πεί για τους ανθρώπους που ντύνονται όμορφα ή γενικώς έχουν μεγαλοπρεπή εμφάνιση, σε σχέση με εκείνους που στο ντύσιμο κ στην εμφάνιση δέν λένε πολλά, κ ωστόσο έχουν αρετή κ αξία.