Αισώπου Μύθοι/Ποιμήν και λύκος συν κυσί τρεφόμενος

Αἰσώπου Μῦθοι Ποιμὴν καὶ λύκος σὺν κυσὶ τρεφόμενος

Ποιμὴν νεογνὸν λύκου σκύμνον εὑρὼν καὶ ἀνελόμενος σὺν τοῖς κυσὶν ἔτρεφεν. Ἐπεὶ δὲ ηὐξήθη, εἴ ποτε λύκος πρόβατον ἥρπασε, μετὰ τῶν κυνῶν καὶ αὐτὸς ἐδίωκε. Τῶν δὲ κυνῶν ἔσθ’ ὅτε μὴ δυναμένων καταλαβεῖν τὸν λύκον καὶ διὰ ταῦτα ὑποστρεφόντων, ἐκεῖνος ἠκολούθει, μέχρις ἂν τοῦτον καταλαβών, οἷα δὴ λύκος, συμμετάσχῃ τῆς θήρας· εἶτα ὑπέστρεφεν. Εἰ δὲ μὴ λύκος ἔξωθεν ἁρπάσειε πρόβατον, αὐτὸς λάθρᾳ θύων ἅμα τοῖς κυσὶν ἐθοινεῖτο, ἕως ὁ ποιμὴν στοχασάμενος καὶ συνεὶς τὸ δρώμενον, εἰς δένδρον αὐτὸν ἀναρτήσας ἀπέκτεινεν.

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι φύσις πονηρὰ χρηστὸν ἦθος οὐ τρέφει.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας ποιμένας βρήκε ένα κουταβάκι λύκου και το περιμάζεψε, το έτρεφε μαζί με τα σκυλιά του. Σαν μεγάλωσε, το κουταβάκι του λύκου έγινε δυνατότερο από τα σκυλιά. Όταν ερχόταν κανένας ξένος λύκος και άρπαζε κάποιο πρόβατο, ο λύκος του ποιμένα μαζί με τα σκυλιά του κυνηγούσε τον ξένο λύκο. Τα σκυλιά συνήθως δεν έφταναν τον λύκο και επέστρεφαν στο κοπάδι, ο λύκος του ποιμένα όμως συνέχιζε να ακολουθεί τον κλέφτη λύκο ώσπου τον έφτανε, και μοιραζόταν μαζί του το κλεμμένο πρόβατο. Ύστερα επέστρεφε στο κοπάδι. Όταν δεν ερχόταν κανένας λύκος απ' έξω να αρπάξει πρόβατο, ο λύκος του ποιμένα κρυφά άρπαζε ένα πρόβατο, το κατασπάραζε και το έτρωγε μαζί με τα σκυλιά. Ο ποιμένας για ένα διάστημα χαιρόταν που ο λύκος ήταν δυνατότερος από τα σκυλιά, αλλά ύστερα άρχισε να υποψιάζεται βλέποντας τα πρόβατά του να λιγοστεύουν είτε από τους έξω λύκους είτε από κάποια άγνωστη αιτία. Έτσι, παρακολούθησε τον λύκο ώσπου ανακάλυψε τί συμβαίνει. Τότε έπιασε τον λύκο απρόσμενα κ τον θανάτωσε προς παραδειγματισμό κρεμώντας τον από ένα δέντρο.