Αισώπου Μύθοι/Μύρμηξ

Αἰσώπου Μῦθοι Μύρμηξ

Μύρμηξ ὁ νῦν τὸ πάλαι ἄνθρωπος ἦν· καὶ τῇ γεωργίᾳ προσέχων τοῖς ἰδίοις πόνοις οὐκ ἠρκεῖτο, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἀλλοτρίοις ἐποφθαλμιῶν διετέλει τοὺς τῶν γειτόνων καρποὺς ὑφαιρούμενος. Ζεὺς δὲ ἀγανακτήσας κατὰ τῆς πλεονεξίας αὐτοῦ μετεμόρφωσεν αὐτὸν εἰς τοῦτο τὸ ζῷον ὃς μύρμηξ καλεῖται. Ὁ δὲ καὶ τὴν μορφὴν ἀλλάξας τὴν διάθεσιν οὐ μετεβάλετο· μέχρι γὰρ νῦν κατὰ τὰς ἀρούρας περιιὼν τοὺς ἄλλων πυροὺς καὶ κριθὰς συλλέγει καὶ ἑαυτῷ ἀποθησαυρίζει.

Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι οἱ φύσει πονηροί, κἂν τὰ μάλιστα κολάζωνται, τὸν τρόπον οὐ μετατίθενται.

Στα νέα Ελληνικά

Ο τώρα μύρμηγκας παλιά ήταν άνθρωπος. Έδινε προσοχή στην γεωργία αλλά δεν αρκούνταν στους δικούς του μόχθους, παρά εποφθαλμούσε και των άλλων γειτόνων και έκλεβε τους καρπούς τους. Ο δε Ζεύς, αγανακτησμένος από την πλεονεξία του, τον μεταμόρφωσε σε αυτό το ζώο που καλείται σήμερα μύρμηγκας. Ωστόσο, παρά του ότι άλλαξε την μορφή του, δεν μετέβαλλε την διάθεσή του. Διότι και μέχρι σήμερα περιδιαβαίνει τους αγρούς και συλλέγει σπόρους και κριθάρια των άλλων και θησαυρίζει.

Ο λόγος δηλώνει ότι όσοι είναι φύσει πονηροί, ακόμη και εάν τιμωρούνται μέγιστα, δεν αλλάζουν τον τρόπο τους.