Αισώπου Μύθοι/Μυς και βάτραχος

Αἰσώπου Μῦθοι Μῦς καὶ βάτραχος

Χερσαῖος μῦς κακῇ μοίρᾳ βατράχῳ ἐφιλιώθη. Ὁ δὲ βάτραχος κακῶς βουλευσάμενος τὸν πόδα τοῦ μυὸς τῷ ἑαυτοῦ ποδὶ συνέδησε. Καὶ πρῶτον μὲν ἐπὶ τῆς χώρας ἦλθον σῖτον δειπνήσοντες· ἔπειτα δὲ τῷ χείλει τῆς λίμνης πλησιάσαντες, ὁ μὲν βάτραχος τὸν μῦν εἰς τὸ βάθος κατῆγεν, αὐτὸς βρυάζων τῷ ὕδατι καὶ τὸ βρεκεκεκὲξ ἀνακράζων. Ὁ δὲ ἄθλιος μῦς τῷ ὕδατι φυσηθεὶς ἐτεθνήκει· ἐπέπλει δὲ τῷ ποδὶ τοῦ βατράχου συνδεδεμένος. Ἰκτῖνος δὲ τοῦτον ἰδὼν τοῖς ὄνυξιν ἣρπασεν· βάτραχος δὲ δεσμώτης ἐπηκολούθει, δεῖπνον καὶ αὐτὸς τῷ ἰκτίνῳ γενόμενος.

Ὅτι, κἂν νεκρὸς ᾖ τις ἰσχύει πρὸς ἄμυναν· ἡ γὰρ θεία δίκη ἐφορᾷ πάντα καὶ τὸ ἴσον ἀποδίδωσι ζυγοστατοῦσα.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας βάτραχος φιλοξενούσε έναν ποντικό και με έναν σπάγγο έδεσε ο βάτραχος το πόδι του με το πόδι του ποντικού. Ο ίδιος ο ποντικός ζήτησε να δεθεί το δικό του πόδι με του βατράχου, γιατί φοβόταν το νερό και ήθελε να είναι μαζί με τον βάτραχο, που ήταν εξοικειωμένος με το υδάτινο περιβάλλον, για να αισθάνεται και ο ποντικός ασφαλής. Αφού παράθεσε ο βάτραχος γεύμα και φάγανε οι δυό τους, ύστερα ξεκίνησαν ένα ταξιδάκι αναψυχής στον υγροβιότοπο του βατράχου. Τότε ο βάτραχος, χωρίς να λογαριάζει οτι ο ποντικός δεν ξέρει κολύμπι, ούτε μπορεί να ζήσει καθόλου κάτω απο το νερό, βουτούσε και κολυμπούσε υποβρύχια - ώσπου ο κακομοίρης ο ποντικός πνίγηκε. Και καθώς πνιγόταν είπε: Κρίμα, φίλε, αισθανόμουν ασφάλεια επειδή είμαι δεμένος στο πόδι σου, αλλα εσύ δέν με νοιάστηκες, παρόλο που είμαι φιλοξενούμενός σου. Αλλα να το ξέρεις πως οι θεοί τιμωρούν όσους δεν σέβονται τους φιλοξενούμενους. Είπε έτσι ο ποντικός και ξεψύχησε.Έπειτα, προτού ακόμη λύσει τον ποντικό απο το πόδιτου ο βάτραχος, ένααρπακτικό πουλί από ψηλά είδε τον ποντικό να επιπλέει νεκρός, όρμησε τον άρπαξε, μαζί πήρε και τον βάτραχο που ήταν δεμένος μαζί και τον έφαγε κι εκείνον.