Αισώπου Μύθοι/Μυίαι
| Αἰσώπου Μῦθοι Μυῖαι |
Ἔν τινι ταμιείῳ μέλιτος ἐπεκχυθέντος, μυῖαι προσπτᾶσαι κατήσθιον· διὰ δὲ τὴν γλυκύτητα τοῦ καρποῦ οὐκ ἀφίσταντο. Ἐμπαγέντων δὲ αὐτῶν τῶν ποδῶν, ὡς οὐκ ἐδύναντο ἀναπτῆναι, ἀποπνιγόμεναι ἔφασαν· «Ἄθλιαι ἡμεῖς, αἳ διὰ βραχεῖαν ἡδονὴν ἀπολλύμεθα.»
Οὕτω πολλοῖς ἡ λιχνεία πολλῶν αἰτία κακῶν γίνεται.
Στα νέα Ελληνικά
[Επεξεργασία]Στο κελλάρι ενός σπιτιού χύθηκε μέλι από ένα βάζο, πέσανε στο χυμένο μέλι μύγες και το ρουφούσαν. Βούλιαξαν όμως και κόλλησαν τα πόδια τους στο μέλι, δεν μπορούσαν άλλο να φύγουν και πνίγονταν μία μία οι μύγες ξεψυχούσαν, και έλεγαν: «Κρίμα, για μια τόσο σύντομη γλύκα χάνουμε τη ζωή μας.»