Αισώπου Μύθοι/Λέων και δελφίς

Αἰσώπου Μῦθοι Λέων καὶ δελφίς

Λέων ἐπί τινι αἰγιαλῷ πλαζόμενος, ὡς ἐθεάσατο δελφῖνα παρακύψαντα, [ὡς] ἐπὶ συμμαχίαν τοῦτον παρεκάλεσε λέγων ὅτι ἁρμόττει μάλιστα φίλους αὐτοὺς καὶ βοηθοὺς γενέσθαι· ὁ μὲν γὰρ τῶν θαλαττίων ζῴων, αὐτὸς δὲ τῶν χερσαίων βασιλεύει. Τοῦ δὲ ἀσμένως ἐπινεύσαντος, ὁ λέων ἐπὶ πολὺν χρόνον μάχην ἔχων πρὸς ταῦρον ἄγριον ἐπεκαλεῖτο τὸν δελφῖνα ἐπὶ βοήθειαν. Ὡς δὲ ἐκεῖνος καίπερ βουλόμενος ἐκβῆναι τῆς θαλάσσης οὐκ ἠδύνατο, ᾐτιᾶτο αὐτὸν ὁ λέων ὡς προδότην. Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν· «Ἀλλὰ μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ τὴν φύσιν, ἥτις με θαλάττιον ποιήσασα γῆς οὐκ ἐᾷ ἐπιβαίνειν.»

Οὕτως καὶ ἡμᾶς δεῖ φιλίαν σπενδομένους τοιούτους ἐπιλέγεσθαι συμμάχους οἳ ἐν κινδύνοις παρεῖναι ἡμῖν δύνανται.

Στα νέα Ελληνικά

Ένα λιοντάρι τριγύριζε σε μια ακροθαλασσιά και έτυχε να δει ένα δελφίνι να βγαίνει στα ρηχά. Θαύμασε την ομορφιά και τη χάρη του δελφινιού και είπε: εσύ είσαι ο βασιλιάς των ζώων της θάλασσας, και εγώ ο βασιλιάς των ζώων της στεριάς. Προτείνω να γίνουμε φίλοι και σύμμαχοι, βοηθώντας ο ένας τον άλλο θα είμαστε ανίκητοι. — Σύμφωνοι, είμαστε σύμμαχοι, είπε το δελφίνι. Αργότερα το λιοντάρι έκανε πολύ καιρό πόλεμο με έναν άγριο ταύρο, δεν κατάφερνε να νικήσει, και προσκάλεσε το δελφίνι να βοηθήσει. Τί να έκαμνε όμως το δελφίνι; Δεν μπορούσε να δώσει βοήθεια, και το λιοντάρι κατηγορούσε το δελφίνι: «Τέτοιος σύμμαχος είσαι; βλέπεις οτι είμαι σε δύσκολη θέση, σε φωνάζω να βοηθήσεις, και εσύ δέν κάνεις τίποτα!» - «Μα δεν φταίω εγώ σ' αυτό», είπε το δελφίνι, «αφού η φύση με έκανε θαλασσινό, και δεν με αφήνει να βγώ στη στεριά.»