Αισώπου Μύθοι/Κύνες δύο

Αἰσώπου Μῦθοι Κύνες δύο

Ἔχων τις δύο κύνας, τὸν μὲν θηρεύειν ἐδίδασκε, τὸν δὲ οἰκουρὸν ἐποίησε. Καὶ δή, εἴ ποτε ὁ θηρευτὴς ἐξιὼν ἐπ’ ἄγραν συνελάμβανέ τι, ἐκ τούτου μέρος καὶ τῷ ἑτέρῳ παρέβαλλεν. Ἀγανακτοῦντος δὲ τοῦ θηρευτικοῦ καὶ τὸν ἕτερον ὀνειδίζοντος, εἴ γε αὐτὸς μὲν ἐξιὼν παρ’ ἕκαστα μοχθεῖ, ὁ δὲ οὐδὲν ποιῶν τοῖς αὐτοῦ πόνοις ἐντρυφᾷ, ἐκεῖνος ἔφη πρὸς αὐτόν· «Ἀλλὰ μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ τὸν δεσπότην, ὃς οὐ πονεῖν με ἐδίδαξεν, ἀλλοτρίους δὲ πόνους κατεσθίειν.»

Οὕτω καὶ τῶν παίδων οἱ ῥᾴθυμοι οὐ μεμπτέοι εἰσίν, ὅταν αὐτοὺς οἱ γονεῖς οὕτως ἄγωσιν.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας άνθρωπος απέκτησε δύο σκυλιά: το ένα το χρησιμοποιούσε για το κυνήγι, το άλλο το είχε για φύλακα στο σπίτι του. Όταν το κυνηγόσκυλο έπιανε κάτι, δίνανε ένα μέρος από το κρέας και στο σκυλί φύλακα. Μια μέρα θύμωσε το κυνηγόσκυλο και έπιασε να λέει στον φύλακα σκύλο: "Όλο εγώ τρέχω και αγωνίζομαι να πιάσω κανένα θήραμα, εσύ τρώς από αυτό χωρίς να κυνηγάς ποτέ. Το βρίσκεις σωστό αυτό, εγώ να τρέχω και εσύ να τρως;" - "Μην τα λες σε μένα αυτά", απάντησε το σκυλί φύλακας, "στο αφεντικό μας πες τα. Εκείνος είναι που εσένα σε εκπαίδευσε να κυνηγάς, ενώ εμένα με εκπαίδευσε να φυλάγω, να κάθομαι στο σπίτι και να τρώω από αλλονών κόπους".