Αισώπου Μύθοι/Κόραξ και αλώπηξ

Αἰσώπου Μῦθοι Κόραξ καὶ ἀλώπηξ

Κόραξ κρέας ἁρπάσας ἐπί τινος δένδρου ἐκάθισεν. Ἀλώπηξ δὲ θεασαμένη αὐτὸν καὶ βουλομένη τοῦ κρέατος περιγενέσθαι στᾶσα ἐπῄνει αὐτον ὡς εὐμεγέθη τε καὶ καλόν, λέγουσα καὶ ὡς πρέπει αὐτῷ μάλιστα τῶν ὀρνέων βασιλεύειν, καὶ τοῦτο πάντως ἂν ἐγένετο, εἰ φωνὴν εἶχεν. Ὁ δὲ παραστῆσαι αὐτῇ θέλων ὅτι καὶ φωνὴν ἔχει, ἀποβαλὼν τὸ κρέας μεγάλα ἐκεκράγει. Ἐκείνη δὲ προσδραμοῦσα καὶ τὸ κρέας ἁρπάσασα ἔφη· «Ὦ κόραξ, καὶ φρένας εἰ εἶχες, οὐδὲν ἂν ἐδέησας εἰς τὸ πάντων σε βασιλεῦσαι.»

Πρὸς ἄνδρα ἀνόητον ὁ λόγος εὔκαιρος.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας κόρακας έκλεψε ένα κομμάτι κρέας και πήγε κάθισε σε ένα δέντρο για να το φάει. Τον βλέπει τότε μια αλεπού και άρχισε να τον παινεύει: "τι μεγάλο που είναι το άνοιγμα των φτερών σου! Τι γυαλιστερά φτερά! τι επιβλητική παρουσία! Τι δυνατό ράμφος! Με όλα τα προσόντα που έχεις, αν είχες και δυνατή φωνή, θα γινόσουν σίγουρα ο βασιλιάς των πουλιών". Τότε ο κόρακας, για να αποδείξει ότι έχει και δυνατή φωνή, άνοιξε το στόμα του για να κράξει· ανοίγοντας βέβαια το στόμα, του έπεσε το κρέας που κρατούσε, και το άρπαξε η αλεπού. Του είπε τότε: βλέπω ότι και φωνή δυνατή έχεις! Ε, λοιπόν, και λίγο μυαλό αν είχες, τότε σίγουρα θα γινόσουνα ο βασιλιάς των πουλιών.

Όποιος έχει μυαλό, φυλάγεται από τις κολακείες.