Αισώπου Μύθοι/Ζεύς και αισχύνη

Αἰσώπου Μῦθοι Ζεὺς καὶ αἰσχύνη

Ζεὺς πλάσας τοὺς ἀνθρώπους τὰς μὲν ἄλλας διαθέσεις αὐτοῖς ἐνέθηκε, μόνην δ’ ἐνθεῖναι τὴν αἰσχύνην ἐπελάθετο. Διὸ καὶ μὴ ἔχων πόθεν [ἂν] αὐτὴν εἰσαγάγῃ, διὰ τοῦ ἀρχοῦ αὐτὴν εἰσελθεῖν ἐκέλευσεν. Ἡ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἀντέλεγεν ἀναξιοπαθοῦσα. Ἐπεὶ δὲ σφόδρα αὐτῇ ἐνέκειτο, ἔφη· «Ἀλλ’ ἔγωγε ἐπὶ ταύταις εἰσέρχομαι ταῖς ὁμολογίαις ὡς Ἔρως μὴ εἰσελεύσεται· ἂν δ’ εἰσέλθῃ, αὐτὴ ἐξελεύσομαι παραυτίκα.» Ἀπὸ δὴ τούτου συνέβη πάντας τοὺς πόρνους ἀναισχύντους εἶναι.

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τοὺς ὑπ’ ἔρωτος κατεχομένους ἀναισχύντους εἶναι συμβαίνει.

Στα νέα Ελληνικά

Όταν ο Δίας έπλασε τους ανθρώπους, έβαλε μέσα τους διάφορες αρετές και ευαισθησίες. Ύστερα είδε ότι ξέχασε την ντροπή. Αλλά δεν είχε κάποια "πόρτα" από την οποία να βάλει την ντροπή μέσα στον άνθρωπο. Τότε πρόσταξε την ντροπή (προσωποποιημένη) να μπει στον άνθρωπο από τον πρωκτό του. Η Ντροπή δεν το δεχόταν. "Όχι!" φώναζε, "δε θα περάσω από τέτοια τρύπα! Είμαι η ρίζα των αρετών και δε μου αξίζει τέτοια μεταχείριση! Ντρέπομαι! Δεν μπορώ να μπω από εκεί!". Αλλά του Δία η εντολή ήταν άκαμπτη: "πρέπει να μπεις, και μάλιστα από τον πρωκτό, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Δεν κάνει να μείνουν οι άνθρωποι δίχως ντροπή. Και αν ακόμα εσύ ανέχεσαι να μείνουν οι άνθρωποι δίχως ντροπή, σε προστάζω εγώ να μπεις στους ανθρώπους, από τον πρωκτό τους!". Αναστέναξε η ντροπή, δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, "εντάξει" είπε, "θα μπω, αλλά με μια συμφωνία: αν μετά από εμένα μπει από την ίδια οπή κάτι άλλο, και προπάντων αν μπει ερωτικό όργανο, εγώ θα φύγω από εκείνον τον άνθρωπο!" - "Σύμφωνοι", είπε ο Δίας. Έτσι, η ντροπή μπήκε και κατοίκησε στους ανθρώπους, αλλά όποιος άνθρωπος "σοδομίζεται" χάνει για πάντα την αίσθηση της ντροπής!