Αισώπου Μύθοι/Ανήρ δειλός και κόρακες

Αἰσώπου Μῦθοι Ἀνὴρ δειλὸς καὶ κόρακες

Ἀνὴρ δειλὸς ἐπὶ πόλεμον ἐξῄει. Φθεγξαμένων δὲ κοράκων, τὰ ὅπλα θεὶς ἡσύχαζεν, εἶτ’ ἀναλαβὼν αὖθις ἐξῄει, καὶ φθεγγομένων πάλιν, ὑπέστη καὶ τέλος εἶπεν· «Ὑμεῖς κεκράξεσθε μὲν ὡς δύνασθε μέγιστον· ἐμοῦ δὲ οὐ γεύσεσθε.»

Ὁ μῦθος περὶ τῶν σφόδρα δειλῶν.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας άνθρωπος ξεκίνησε να πάει στον πόλεμο. Εκεί που πήγαινε, φώναξαν τα κοράκια, σημάδι θανάτου ή απώλειας. Τότε σκέφθηκε: «Αφού κάθε φορά που πηγαίνω για τη μάχη τα κοράκια μου φωνάζουν, σημαίνει οτι στη μάχη θα σκοτωθώ. Άρα, πολύ απλό, δεν θα πάω στη μάχη.» Φώναξε τότε προς τα κοράκια: «Κράξτε με όλη σας τη δύναμη! Θα φάτε πτώματα από αυτήν τη μάχη, εμένα πάντως δέν θα με φάτε!»