Αισώπου Μύθοι/Ήρακλής και Αθηνά

Αἰσώπου Μῦθοι Ἡρακλῆς καὶ Ἀθηνᾶ

Διὰ στενῆς ὁδοῦ ὥδευεν Ἡρακλῆς. Ἰδὼν δὲ ἐπὶ γῆς μήλῳ ὅμοιόν τι ἐπειρᾶτο συντρῖψαι. Ὡς δὲ εἶδε διπλοῦν γενόμενον, ἔτι μᾶλλον ἐπέβαινεν, καὶ τῷ ῥοπάλῳ ἔπαιεν. Τὸ δὲ φυσηθὲν εἰς μέγεθος τὴν ὁδὸν ἀπέφραξεν. Ὁ δὲ ῥίψας τὸ ῥόπαλον ἵστατο θαυμάζων. Ἀθηνᾶ δὲ αὐτῷ ἐπιφανεῖσα εἶπε· «Πέπαυσο δέ, ἄδελφε, τοῦτό ἐστι φιλονεικία καὶ ἔρις· ἄν τις αὐτὸ καταλείπῃ ἀμάχητον, μένει οἷον ἦν πρῶτον· ἐν δὲ ταῖς μάχαις οὕτως οἰδεῖται.»

Ὅτι πᾶσι φανερὸν καθέστηκεν ὡς αἱ μάχαι καὶ ἔριδες αἰτίαι μεγάλης βλάβης ὑπάρχουσιν.

Στα νέα Ελληνικά

Κάποτε ο Ηρακλής περνούσε από ένα στενό δρομάκι. Είδε καταγής ένα πράγμα που έμοιαζε με μηλαράκι, του φάνηκε πως ήταν κάτι κακό και θέλησε να το συντρίψει με το ρόπαλο. Χτυπώντας το δεν συντρίφτηκε, αντίθετα έγινε διπλάσιο σε μέγεθος. Το ξανακοπανάει, ξαναδιπλασιάστηκε σε μέγεθος. Συνέχισε να το κοπανάει με το ρόπαλο, αυτό με κάθε χτύπημα μεγάλωνε, γρήγορα μεγάλωσε τόσο που έφραξε όλο το δρόμο και δεν μπορούσε να περάσει. Ο Ηρακλής έμεινε έκπληκτος, άφησε το ρόπαλο, κοίταζε απορημένος και αναρωτιόταν τι πράγμα ήταν εκείνο. Τότε εμφανίστηκε η θεά Αθηνά και του λέει: «Ηρακλή, αναρωτιέσαι τί είναι αυτό που μοιάζει με μήλο. Είναι ο σπόρος της φιλονεικίας. Άν το αφήσεις, παραμένει μικρό. Άν το πολεμήσεις, μόνο του μεγαλώνει, διογκώνεται και αδιέξοδο δημιουργεί. Να θυμάσαι, όποτε το δεις, άσε το όπως είναι και μην το πολεμάς!»