Αισώπου Μύθοι/Ήλιος και βάτραχοι

Αἰσώπου Μῦθοι Ἥλιος καὶ βάτραχοι

Γάμοι τοῦ Ἡλίου θέρους ἐγίγνοντο· πάντα δὲ τὰ ζῷα ἔχαιρον ἐπὶ τούτῳ, ἠγάλλοντο δὲ καὶ οἱ βάτραχοι. Εἷς δὲ τούτων εἶπεν· «Ὦ μῶροι, εἰς τί ἀγάλλεσθε; εἰ γὰρ μόνος ὢν ὁ Ἥλιος πᾶσαν ἰλὺν ἀποξηραίνει, εἰ γήμας ὅμοιον αὐτῷ παιδίον γεννήσει, τί οὐ πάθωμεν κακόν;»

Ὅτι πολλοὶ τῶν τὸ φρόνημα κουφότερον ἐχόντων χαίρουσιν ἐπὶ πράγμασιν τοῖς μὴ χαρὰν ἔχουσιν.

Στα νέα Ελληνικά

Ένα καλοκαίρι ο Ήλιος παντρευόταν και όλα τα ζώα χαίρονταν, μαζί χαίρονταν και τα βατράχια. Ένα από αυτά όμως βγήκε και φώναξε: «Τα άλλα ζώα ας χαίρονται, εμείς γιατί να χαιρόμαστε; Και μόνος του που είναι ο Ήλιος μάς κάνει τόση ζημιά, ξεραίνει τα λασπόνερα όπου κατοικούμε. Τώρα που παντρεύεται και θα αποκτήσει γιο, με τον γιο του μαζί λογαριάστε πόσο περισσότερη ζημιά θα μας κάνει.»

Επειδή το πλήθος χαίρεται ή λυπάται ή νομίζει ό,τι νομίζει, αυτό δεν σημαίνει ότι η γνώμη της πλειονότητας είναι σωστή για όλους.