Αθηναΐς/Α/7/Άρθρο του εκδότη
| Ἀθηναΐς-Ἔτος Α΄, τεῦχος 7 Ἄρθρο τοῦ ἐκδότη |
Τὸ Κολοσσαῖον→ |
Παρὰ τοῖς διαμαρτυρομένοις ἐπικρατεῖ ἔθιμον ὅπως κατὰ μῆνα Μάϊον γίνονται αἱ νέαι ἀρχαιρεσίαι καὶ ἀναγινώσκονται αἱ εὐθύναι τῶν ἐνεργειῶν τῶν διαφόρων φιλανθρωπικῶν αὐτῶν ἑταιριῶν. Ἔχοντες ὑπ’ ὄψιν διαφόρους τοιαύτας ἐκθέσεις θέλομεν δώσει εἰς ἀνάγνωσιν τοῖς συνδρομηταῖς ἡμῶν περιλήψεις αὐτῶν συντόμους, καὶ περιεκτικὰς περὶ τῶν ἐν Ἀγγλίᾳ συνεισφορῶν.
Τὸ ὅλον ποσὸν τῶν ἑκουσίων τούτων συνεισφορῶν ἐν Ἀγγλίᾳ ἀνῆλθε κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος εἰς λίρας 1,640,563 ἤτοι εἰς 40 ἑκατομ. δραχμῶν περίπου· δηλ. εἰς ποσὸν ἴσον σχεδὸν πρὸς ὁλόκληρον τὸν προϋπολογισμὸν τοῦ Ἑλλ. Κράτους.
Μόνη ἡ Βρετανικὴ καὶ ξένη τῶν Γραφῶν ἑταιρία εἰσέπραξε 223,320 λίρας· ἤτοι 6 ½ ἑκατομ. δραχμῶν. Ὀκτὼ αἱ κυριώτεραι ἱεραποστολικαὶ ἑταιρίαι εἰσέπραξαν 683,609 λίρας. Ὀκτὼ δὲ ἕτεραι Ἀποικιακαὶ καὶ Ἰουδαϊκαὶ εἰσέπραξαν 152,189 λίρας. Αἰ 18 ἐσωτερικαὶ 329,557 λίρας. Αἱ πρὸς χριστιανικὴν ἐκπαίδευσιν, ὀκτὼ ἑταιρίαι 78,355 λίρας καὶ ἐννέα διάφοροι 155,133 λίρας, ὧν μόνη ἡ θρησκευτικὴ φυλλαδικὴ 146,821 λίρας· ἂν δὲ εἰς ταύτας προσθέσωμεν καὶ τὴν δαπάνην τῶν οἰκείων ἐκκλησιῶν τότε τὸ ποσὸν ὑπερδιπλασιάζεται.
Ἐκ τῶν εἰρημένων ἑταιριῶν ἡ μὲν Βιβλικὴ Ἑταιρία, ἥτις ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως αὐτῆς ἐξέδωκε περὶ τὰ 76,000,000 ἀντιτύπων τῶν Ἁγ. Γραφῶν, ἀπέναντι 55 ἑτέρων ἑκατομ. ἀντιτύπων ἐκδοθέντων ὑπὸ τῶν μετ’ αὐτὴν ἀναφανεισῶν ἑταιριῶν, εἰς 200 περίπου γλώσσας, ἐδαπάνησε κατὰ τὸ ἤδη λῆξαν ἔτος 2,682,185 ἀντιτύπων τῶν Ἁγ. Γραφῶν.
Ἡ Θρησκευτικὴ Φυλλαδικὴ ἑταιρία ἐξέδωκε κατὰ τὸ λῆξαν ἔτος 453 νέα συγγράμματα· ἤτοι 642,154,100 σελίδας. Τούτων δὲ ἐκ μὲν τῆς κεντρικῆς ἀποθήκης ἐκυκλοφόρησαν 51,976,489 ἀντιτύπων ἐκ δὲ τῶν ἐν ἄλλαις χώραις ἀποθηκῶν 11 ἔτι ἑκατομμύρια.
Αἱ ἀποστολικαὶ ἑταιρίαι ἀπέστειλαν ἱεραποστόλους ἀπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης πρὸς διάδοσιν τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας. Ἐν Ἰνδίαις, Κίνᾳ, Ἰαπωνίᾳ, ταῖς νήσοις τοῦ Ὠκεανοῦ καὶ τῇ κεντρικῇ Ἀφρικῇ.
Οἱ ἄνω ἀριθμοὶ δὲν δύναται ἢ νὰ κινήσωσι τὴν ζηλοτυπίαν ἡμῶν. Μόνος λογισμὸς ὃν ἐπέφεραν ἡμῖν ἦν ὁ ἑξῆς. Καὶ πρέπει λοιπὸν, ἀπέναντι τῶν ἐνεργειῶν τῶν Ἄγγλων, οἱ πρῶτοι δεχθέντες τὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ φῶτα, οἱ ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ τῶν ἀποστόλων ἐν τῇ μητρικῇ γλώσσῃ ἀκούσαντες παραδιδόμενον τὸ εὐαγγέλιον νὰ ὑστερῶσι τὸν ζῆλον πρὸς διάδοσιν αὐτοῦ. Σεμνυνόμεθα, ναὶ καὶ δικαίως σεμνυνόμεθα διὰ τὴν μετὰ κτηνώδη, οὕτως εἰπεῖν, δουλείαν ἐπίδοσιν καὶ προαγωγὴν τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἴς τε τὰς πολιτικὰς ἐπιστήμας καὶ τὴν φιλολογίαν· ὡς καὶ διὰ τὴν εὐγενῆ τῶν νέων ἡμῶν περὶ τὰ καλὰ ἅμιλλαν. Δέκα περίπου ἀγῶνες, ἆθλα γενναῖα παρέχοντες, ποιητικοί, φιλολογικοί, ἰατρικοί, καὶ ποικίλοι ἄλλοι ἐσυστήθησαν καὶ ὡς ἡμέραι οἱ εἰς αὐτοὺς κατερχόμενοι ἀθληταὶ αὐξάνουσι. Ἀλλὰ διὰ τὴν ἐκτύπωσιν καὶ διάδωσιν τῶν Ἁγ. Γραφῶν ποία σκέψις γίνεται; Ἐνῷ αἱ Ἅγιαι Γραφαὶ εἶναι τὸ Βιβλίον δι’ οὗ καὶ μόνου δύνανται νὰ διαδοθῶσιν ὡς ἐξ ἀρχεγόνου πηγῆς τὰ ἅγια νάματα τῆς θείας τοῦ Χριστοῦ διδασκαλίας καὶ ἡ βάσις τῆς πίστεως τῶν Χριστιανῶν καὶ ἐνῷ ἐν τῇ παραδοχῇ αὐτῶν καὶ μόνων ἔγκειται ἡ σωφροσύνη τοῦ πολίτου, ἡ τιμιότης τοῦ ὑπαλλήλου, ἡ φιλοστοργία τοῦ τέκνου καὶ τοῦ γονέως καὶ τέλος ἡ χρηστότης τοῦ ἀνθρώπου.Ὅ,τι καλόν, ὅ,τι ἀγαθὸν κέκτηται σήμερον ὁ Ἑλληνισμὸς ἐξ αὐτῶν ἤντλησεν αὐτό· τὰ γράμματα, τὴν δικαιοσύνην, τὴν ἐλευθερίαν, τὸ παλλάδιον τοῦτο πάσης Ἑλληνίδος καρδίας, ὀφείλει εἰς τὴν εὐσέβειαν τῶν προγόνων ἡμῶν, τεκμήριον της ὁποίας ἐλάχιστον κατὰ τὴν ἐξιστόρησιν τῆς τοῦ Νικηταρᾷ ἀνεξικακίας ἐν τῷ προηγουμένῳ φύλλῳ τῆς Ἀθηναΐδος ἀναφέραμεν. Ἐν τούτοις η διεύθυνσις τῆς Ἀθηναΐδος ἔχουσα πεποίθησιν ἀκράδαντον ἐπὶ τῶν ἀρχῶν τῶν Ἁγ. Γραφῶν προτρέπει τοὺς νέους, ἐφ’ ὧν στηρίζει ὁ Ἑλληνισμὸς τὰς ἐλπίδας του, ἐπικαλουμένη τὴν φιλοπατρίαν αὐτῶν, νὰ μὴ ἀναπαυθῶσι πρὶν ἢ ἡ Ἑλλὰς ἀποκτήσῃ ΕΘΝΙΚΗΝ ΕΚΔΟΣΙΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΡΑΦΩΝ.