Αθηναΐς/Α/4/Γεώργιος Ουάσιγκτων
| ←Ὁ λιθοξόος (μυθολογικὴ παράδοσις) | Ἀθηναΐς-Ἔτος Α΄, τεῦχος 4 Γεώργιος Οὐάσιγκτων |
Γεωγραφία τῆς Ἑλλάδος→ |
«Εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης»
Ὁμ. Ἱλ Στ 243
Ἐπιθυμοῦντες ἵνα τὸ ἐφ’ ἡμῖν, τὸ ὄνομα τοῦ Γεωργίου Οὐασιγκτῶνος, τοῦ διαπρυσίου τούτου τῆς ἐλευθερίας κήρυκος, τοῦ ἐλευθερωτοῦ τῶν Ἡνωμένων τῆς Ἀμερικῆς Πολιτειῶν, καὶ ἱδρυτοῦ τοῦ θειοτάτου τῶν πολιτευμάτων, τῆς δημοκρατίας καὶ τοῦ τέκνου τῆς Ἀρκτῴας Ἀμερικῆς, τῆς πολλὰ ἡμῖν εὐεργετήματα παρασχούσης, γνωστότερον καὶ προσφιλέστερον τῇ Ἑλληνίδι νεότητι καταστήσωμεν, χαράσσομεν τὰς ὅσον ἔνεστι βραχεῖας ταύτας περὶ αὐτοῦ γραμμάς.
Ὁ Γεώργιος Οὐάσιγκτων ἐγεννήθη τὴν 22 Φεβρουαρίου τοῦ 1732 ἔτους ἐν Βρηδζέῳ, κομητίᾳ τῆς Οὐεστμορελάνδης, ἐν Βιργινίᾳ, ἐξ οἰκογενείας Ἀγγλικῆς, οὐχὶ εὐγενοῦς, ἀποκατασταθείσης ἐν ταῖς ἀποικίαις τῆς βορείου Ἀμερικῆς ἀπὸ τοῦ 1657 ἔτους.Δεκαετὴς τὴν ἡλικίαν ἔσχε τὴν ἀτυχίαν ν’ ἀπολέσῃ τὸν ἀγαθὸν αὐτοῦ πατέρα Αὔγουστον, καλλιεργητὴν τῶν φυτειῶν. Ἀλλ’ ἡ μήτηρ αὐτοῦ Μαρία, γυνὴ μεγάλης ἀξίας καὶ σταθερότητος χαρακτῆρος, προσεπάθησε νὰ μορφώσῃ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ διὰ τὴν ὑψηλὴν αὐτοῦ ἀποστολήν, ἥτις προώριστο αὐτῷ· μὴ ἔχουσα ὅμως ἀρκετὴν περιουσίαν δὲν ἠδύνατο νὰ δώσῃ αὐτῷ ἐκπαίδευσιν ἀνωτέραν τῆς κοινῶς διδομένης.
Οὐ μόνον δὲ ἐν τοῖς μαθήμασιν διέπρεπεν ὁ νεαρὸς Γεώργιος, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ πολλῶν ἄλλων ἀρετῶν, οἷον εὐσεβείας, φιλαληθείας, σεβασμοῦ πρὸς τοὺς γονεῖς αὐτοῦ, φιλοπατρίας, ῥώμης κλπ. ἐκοσμεῖτο· καὶ τούτων δὲ τῶν ἀρετῶν τεκμήρια πολλὰ οἱ πολλοὶ αὐτοῦ βιογράφοι μνημονεύουσιν. Ἠγάπα εἰς ἄκρον νὰ σπουδάζῃ μαθηματικά, καὶ ἐπεμελεῖτο ἵνα τελειοποιήσῃ τὰς εἰς τὴν ἐπιστήμην ταύτην μελέτας αὐτοῦ· ἐφ’ ᾧ μετ’ οὐ πολὺ ἐγένετο χωρομέτρης, ἐπιτηδείως καὶ ὠφελίμως ἀπασχοληθεὶς εἰς τὸ ἔργον αὐτό. Ἀλλά δεκαπενταετὴς γενόμενος ἔλαβε τοσούτῳ σφοδρὰν ἐπιθυμίαν πρὸς τὸν ναυτικὸν βίον, ὥστε ἐζήτησε θέσιν δοκίμου ἐπὶ ἀγγλικοῦ πλοίου, ἣν καὶ ἐπέτυχεν. Πεισθεὶς ὅμως ὅτι οὕτω πράττων ἤθελε σπαράξει τὴν καρδίαν τῆς φιλοστόργου αὐτοῦ μητρός, ἣν τοσοῦτον ἐσέβετο καὶ ἠγάπα, παρῃτήθη τοῦ προσφιλοῦς αὐτῷ σχεδίου, ἐξακολουθῶν τὸ ἤρεμον τοῦ χωρομέτρου ἐπάγγελμα, ὅπερ τινες ἐξ ἡμῶν θεωροῦσιν ὡς ἐξευτελιστικὸν καὶ περιφρονήσεως ἄξιον. Ἀλλὰ πλανῶνται πλάνην μεγάλην καὶ τοῦτο κατεδείκνυται ἐκ τοῦ ἑξῆς χωρίου τοῦ γάλλου δημοσιολόγου Ἐδουάρδου Λαβουλαί, λέγοντος «ἐν Ἀμερικῇ ἔνθα ἡ ἔρημος ὀπισθοπορεῖ καθ’ ἑκάστην, ὁ χωρομέτρης εἶνε ὁ σκαπανεὺς τοῦ πολιτισμοῦ· οὗτος διατρέχει τὴν ἔρημον, ἀνακαλύπτει καὶ καταμετρᾷ αὐτήν, παρασκευάζων τὴν ὁδὸν τῆς ἀποικίσεως.....»
Ἀλλ’ ἤδη ὁ ἤρεμος τοῦ χωρομέτρου βίος διακόπτεται· ἡ πατρίς, ἧς, κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα, οὐδὲν τιμιώτερον, σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον, καλεῖ αὐτὸν πρὸς ὑπεράσπισιν αὐτῆς, ὁ δὲ νέος Γεώργιος, ἀφεὶς τά χωρομετρικὰ αὐτοῦ ἐργαλεῖα, ὥς ποτε ὁ υἱὸς τῆς Ῥώμης Κιγκιννάτος ἔδραμε πρὸς τὴν θείαν τῆς πατρίδος φωνήν, ὅπως ἀπωθήσῃ τοὺς εἰσβαλόντας καὶ παρενοχλοῦντας αὐτὴν Γάλλους καὶ Ἰνδούς. Ὁ Οὐάσιγκτων ἄγων ἤδη τὸ δέκατον ἔννατον ἔτος τῆς ἡλικίας προεχειρίσθη ὑπὸ τῶν συμπατριωτῶν αὐτοῦ διοικητὴς τῶν στρατευμάτων, λαβὼν τὸν βαθμὸν ταγματάρχου. Μετὰ δὲ τρίμηνον ἐκστρατείαν καὶ πεισματώδη ἀγῶνα ἐπὶ τῶν ὀχθῶν τοῦ ποταμοῦ Ὀχιοῦ καὶ τῶν Μεγάλων Λειμώνων συνεθηκολόγησε τὴν 3 Ἰουλίου 1754 μεθ’ ὅρων συμφερόντων τῇ πατρίδι· ἐπανελθὼν δὲ καὶ δεχθεὶς τὰ συγχαριτήρια τῶν συμπατριωτῶν αὐτοῦ καὶ τὰ εὐχαριστήρια ψηφίσματα τῆς τῶν Βιργινίων Βουλῆς διὰ τὴν γενναίαν καὶ καρτερικὴν τῆς πατρίδος ὑπεράσπισιν, παρῃτήθη τοῦ ἀξιώματος καὶ τοῦ βαθμοῦ αὐτοῦ καὶ μετέβη εἰς τὸ ἐν ὄρει Βέρνῳ κτῆμά του πρὸς ἐξακολούθησιν τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου. Ὁποία φιλοπατρία! ὁποία αὐταπάρνησις! ὁποία μετριοφροσύνη!
Κατὰ τὸ θέρος τοῦ ἑπομένου ἔτους ἐστάλη ἐξ Ἀγγλίας ὁ στρατηγὸς Βραδδόκ, πρὸς ὑπεράσπισιν τῆς Βιργινίας, ὅστις ἀκούσας περὶ τῆς διαγωγῆς τοῦ Οὐασιγκτῶνος ὡς ἀξιωματικοῦ, προσεκάλεσεν αὐτὸν ὑπασπιστὴν μὲ τὸν βαθμὸν συνταγματάρχου, ὁ δὲ Γεώργιος ἐδέχθη τὴν πρόσκλησιν ἐπὶ μόνῳ τῷ ὅρῳ ἵνα, περατωθείσης τῆς ἐκστρατείας, ἐπανέλθει εἰς τὰ ἴδια. Ἡ κατὰ τῶν Γάλλων δευτέρα ἐκστρατεία ἤρξατο, ἀλλ’ ὁ Οὐάσιγκτων κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν ὑπὸ σφοδροῦ πυρετοῦ καταληφθεὶς ἠναγκάσθη νὰ ἀκολουθῇ ἐπὶ φορείου· τῇ δὲ ἡμέρα τῆς μάχης, τῆς γενομένης παρὰ τὸν ποταμὸν Μονογκαέλαν ὁ Γεώργιος ἔφιππος ἠγωνίσθη παραπλεύρως τοῦ στρατηγοῦ. Κατὰ τὴν μάχην ταύτην, ἥτις ὑπῆρξεν ὀλεθριωτάτη διὰ τὰς Ἀγγλικὰς ἀποικίας, καὶ ὁ στρατηγὸς Βραδδὸκ καιρίως ἐτραυματίσθη καὶ πλεῖστοι τῶν στρατιωτῶν ἐφονεύθησαν, ὅπερ δὲν ἤθελε συμβῆ ἂν ὁ Βραδδὸκ ἤκουε την γνώμην τοῦ Οὐασιγκτῶνος, ἥτις ὅσῳ στρατηγικωτάτη τόσῳ καὶ συμφερωτάτη ἦτο. Τὰ λείψανα τοῦ Ἀγγλικοῦ στρατοῦ ἐξάπαντος θὰ κατεστρέφοντο, ἂν ὁ Οὐάσιγκτων δὲν ἐφεύρισκε μέσον, ἐν ᾧ ἅπασα ἡ στρατηγικὴ αὐτοῦ εὐφυΐα καταδείκνυται. Ἡ ἧττα τῆς μάχης τοῦ Μονογκαέλα ἐπλήρωσεν ἀποθαρρύνσεως τὰς Ἀγγλικὰς ἀποικίας, καὶ οὐδαμοῦ ἐνωρᾶτο σωτηρία, εἰμὴ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Γεωργίου Οὐασιγκτῶνος, ὅστις μετὰ πολλὰς προσπαθείας καὶ παρακλήσεις ἐδέχθη τὴν ἀρχιστρατηγίαν ἐπὶ τρία ἔτη ἀπὸ τοῦ 1755 μέχρι τοῦ 1758, ἅτινα ὑπῆρξαν δι’ αὐτὸν σειρὰ βασάνων καὶ περιπετειῶν. Κατὰ δὲ τὸ ἔτος 1758 μηνὶ Νοεμβρίῳ τὸ Γαλλικὸν φρούριον Δυκὼν ἁλοὺς, καὶ τὴν πατρίδα αὐτοῦ Βιργινίαν ἐξασφαλίσας, παρῃτήθη τῆς στρατηγίας καὶ ἐπανῆλθεν εἰς τὸ προσφιλὲς αὐτῷ Βέρνον.
Μετὰ τὴν εἰς τὸ κτῆμα αὐτοῦ ἐπάνοδον ἐνυμφεύθη ἐν ἡλικία εἴκοσι καὶ ἑπτὰ ἐτῶν, τὴν Μάρθαν Δεινδρίδγη, χήραν τοῦ συνταγματάρχου Κίστις, ἧς ἠρᾶτο πρὸ πολλοῦ. Ἡ γυνὴ αὕτη ἦν ἀξία τῆς ἀγάπης αὐτοῦ, διότι ἐρασμία καὶ χαρίεσσα οὖσα, ἐπλήρου ἀκριβῶς τὰ συζυγικὰ αὐτῆς καθήκοντα, τοιαύτην εὐδαιμονίαν εἰς τὴν οἰκίαν εἰσαγαγοῦσα, ὥστε ὁ Οὐάσιγκτων οὐδέποτε ἤθελε νὰ ἀπομακρύνηται αὐτῆς. Διαμένων ἐν τῷ Βέρνῳ κατεγίνετο εἰς τὴν καλλιέργειαν τῶν ἀγρῶν του, καὶ τὴν ἐκπλήρωσιν πάντων τῶν χριστιανικῶν καθηκόντων, ἔζησεν ἱκανὰ ἔτη ἰδιωτεύων καὶ μόνον τότε διακόπτων τὸν ἰδιωτικὸν βίον ὁσάκις παρίστατο ἐν τῇ Βουλῇ τῆς Βιργινίας ὡς ἀντιπρόσωπος.
