Άνθρωπος
| Ἄνθρωπος Συγγραφέας: |
| Τα έργα του Λορέντσου Μαβίλη (1922) |
Σὰν ἡ ψυχὴ δόξας φορῇ στεφάνια
Καὶ γιὰ πλοῦτο ἢ γιὰ δύναμη φουσκόνῃ,
Ἐνάντιο λόγο ἢ νόημα δὲ σηκόνει,
Συγχώριο δὲ γνωρίζει ἡ περηφάνεια.
Μὰ ἀπὸ ἁψύτερη καίεται κακοφάνεια,
Καὶ ὑποψία προσβολῆς τὴ φαρμακόνει,
Καρδιὰ ποῦ ἀδικοσέρνεται στὴ σκόνη
Καὶ πικροπαραδέρνει στὴν ὀρφάνια.
Καὶ τούτη συμπαθάει· τί, ὅσο τὴ σφάζει
Πλιὸ ἀλύπητα ὁ καημός, τόσο κάθ’ ἄλλη
Ἔγνοια ἐγδικήτρα μέσα της λουφάζει
Καὶ χωνεύει σὰ σπίθα στὴν ἀθάλη·
Ξεσπάει ἀγνάντια στὴν ὄχτρητα καὶ στ’ ἄχτι
Μόνη ἡ ἀγάπη, ἀγνὴ λάμπα, ἀπὸ τὴ στάχτη.
6 V 1910