Άκουσμα (Σικελιανός)
| ←Ρώτημα | Άκουσμα Συγγραφέας: |
Ο βαθύς λόγος→ |
| Από τη συλλογή Αλαφροΐσκιωτος (1907) |
«Όχι, δεν είν' ο θάνατος·
το τάμα εσύ δεν το 'σωσες·
πού είναι ο μακάριος ο λαός σου γύρα;
»Νέα σάρκα ντύνει σου τα κόκαλα,
περνάει σα φως
και βλέπει το μελούδι·
ζώνει ένα φίδι τα νεφρά σου η φρόνηση·
λάμπει χρυσό στην όψη σου ένα χνούδι.
»Κρύο σού 'ναι κι όλο ελεύτερο το μέτωπο,
ξένο δε σου εχαράκωσε
στεφάνι το κεφάλι.
Του οχτρού σου ο μάταιος λογισμός,
κι από σφεντόνα αν έρχεται,
κρούει αμάλαγο ατσάλι.»
Την προφητείαν ο ήλιος βασιλεύοντας
μόδωκε, Με αλαφρό στα χείλη
της Οδύσσειας στίχο,
και βαθιά
τη θεοτική της γνώμη,
δίπλα από σένα πρώτα,
Ιόνιο, κ' ύστερα
αγνάντεψα ποιοι διάπλατοι
φεύγουν στην τόλμη δρόμοι.