Συγγραφέας:Φιλόδημος ο επικούρειος
| ←Συγγραφείς: | Φιλόδημος (110 π.Χ.-35 π.Χ.) |
 Δείτε επίσης βιογραφία.
|
Επιγράμματα στην Παλατινή Ανθολογία:
- Παλατινή Ανθολογία V 4: τὸν σιγῶντα, Φιλαινί, συνίστορα τῶν ἀλαλήτων...
- Παλατινή Ανθολογία V 13: Εξήκοντα τελεί Χαριτώ λυκαβαντίδας ώρας...
- Παλατινή Ανθολογία V 112: Ἠράσθην· τίς δ΄ οὐχί; κεκώμακα· τίς δ΄ ἀμύητος...
- Παλατινή Ανθολογία V 115: Ἠράσθην Δημοῦς Παφίης γένος· οὐ μέγα θαῦμα...
- Παλατινή Ανθολογία V 120: Καὶ νυκτὸς μεσάτης τὸν ἐμὸν κλέψασα σύνευνον...
- Παλατινή Ανθολογία V 126: Πέντε δίδωσιν ἑνὸς τῇ δεῖνα ὁ δεῖνα τάλαντα..
- Παλατινή Ανθολογία V 131: Ψαλμὸς καὶ λαλιὴ καὶ κωτίλον ὄμμα καὶ ᾠδὴ...
V4 Φιλοδήμου
[Επεξεργασία]- τὸν σιγῶντα, Φιλαινί, συνίστορα τῶν ἀλαλήτων λύχνον ἐλαιηρῆς ἐκμεθύσασα δρόσου,
- ἔξιθι: μαρτυρίην γὰρ Ἔρως μόνος οὐκ ἐφίλησεν ἔμπνουν καὶ πηκτὴν κλεῖε, Φιλαινί, θύρην.
- καὶ σύ, φίλη Ξανθώ, με: σὺ δ᾽, ὦ φιλεράστρια κοίτη, ἤδη τῆς Παφίης ἴσθι τὰ λειπόμενα.
V 13 Φιλοδήμου
[Επεξεργασία]- Ἑξήκοντα τελεῖ Χαριτὼ λυκαβαντίδας ὥρας, ἀλλ’ ἔτι κυανέων σύρμα μένει πλοκάμων
- κἀν στέρνοις ἔτι κεῖνα τὰ λύγδινα κώνια μαστῶν ἕστηκεν, μίτρης γυμνὰ περιδρομάδος,
- καὶ χρὼς ἀρρυτίδωτος ἔτ’ ἀμβροσίην, ἔτι πειθῶ πᾶσαν, ἔτι στάζει μυριάδας χαρίτων.
- ἀλλὰ πόθους ὀργῶντας ὅσοι μὴ φεύγετ’ ἐρασταί, δεῦρ’, ἴτε, τῆς ἐτέων ληθόμενοι δεκάδος.
V 112 Φιλοδήμου
[Επεξεργασία]- Ἠράσθην· τίς δ΄ οὐχί; κεκώμακα· τίς δ΄ ἀμύητος κώμων; ἀλλ΄ ἐμάνην· ἐκ τίνος; οὐχὶ θεοῦ;
- ἐρρίφθω· πολιὴ γὰρ ἐπείγεται ἀντὶ μελαίνης θρὶξ ἤδη͵ συνετῆς ἄγγελος ἡλικίης.
- καὶ παίζειν ὅτε καιρός͵ ἐπαίξαμεν· ἡνίκα καιρὸς οὐκέτι͵ λωιτέρης φροντίδος ἁψόμεθα.
V 115 Φιλοδήμου
[Επεξεργασία]- Ἠράσθην Δημοῦς Παφίης γένος· οὐ μέγα θαῦμα· καὶ Σαμίης Δημοῦς δεύτερον· οὐχὶ μέγα·
- καὶ πάλιν Ὑσιακῆς Δημοῦς τρίτον· οὐκέτι ταῦτα παίγνια· καὶ Δημοῦς τέτρατον Ἀργολίδος.
- αὐταί που Μοῖραί με κατωνόμασαν Φιλόδημον͵ ὡς αἰεὶ Δημοῦς θερμὸς ἔχοι με πόθος.
(μετάφραση)
- Δέν ήτανε παράξενο πού μιά Δημώ απ’ τήν Πάφο αγάπησα• καί μιά Δημώ από τήν Σάμο, τό ίδιο.
- Καί μιά Δημώ απ’ τίς Υσιές• αυτό δέν είν’ αστείο. Καί μιά Δημώ γιά τέταρτη φοράν από τό Άργος.
- Γι’ αυτό λοιπόν Φιλόδημο μ’ ονόμασαν οι Μούσες, πόθος θερμός για μια Δημώ να με κατέχει πάντα.
V 120 Φιλοδήμου
[Επεξεργασία]- Καὶ νυκτὸς μεσάτης τὸν ἐμὸν κλέψασα σύνευνον ἦλθον καὶ πυκινῇ τεγγομένη ψακάδι.
- τοὔνεκ΄ ἐν ἀπρήκτοισι καθήμεθα κοὐχὶ λαλεῦντες εὕδομεν͵ ὡς εὕδειν τοῖς φιλέουσι θέμις;
- Ξέφυγ’ από τόν άντρα μου καί μεσονύχτι ήρθα• τής μπόρας μέ μουσκέψανε οι στάλες οι πυκνές.
- Γιατί λοιπόν έτσι άπρακτοι καθόμαστε, φλυαρούμε καί δέν γλυκοπλαγιάζουμε ως πρέπει σ’ εραστές ;
V 131 Φιλοδήμου
[Επεξεργασία]- Ψαλμὸς καὶ λαλιὴ καὶ κωτίλον ὄμμα καὶ ᾠδὴ Ξανθίππης καὶ πῦρ ἄρτι καταρχόμενον͵
- ὦ ψυχή͵ φλέξει σε· τὸ δ΄ ἐκ τίνος ἢ πότε καὶ πῶς οὐκ οἶδα· γνώσῃ͵ δύσμορε͵ τυφομένη.
V 126 Φιλοδήμου
[Επεξεργασία]- Πέντε δίδωσιν ἑνὸς τῇ δεῖνα ὁ δεῖνα τάλαντα, καὶ βινεῖ φρίσσων, καὶ μὰ τὸν οὐδὲ καλήν·
- πέντε δ᾿ ἐγὼ δραχμὰς τῶν δώδεκα Λυσιανάσσῃ, καὶ βινῶ πρὸς τῷ κρείσσονα καὶ φανερῶς.
- πάντως ἤτοι ἐγὼ φρένας οὐκ ἔχω, ἢ τό γε λοιπὸν κείνου πελέκει δεῖ διδύμους ἀφελεῖν
|