πρῶτον ἐκυρίευσε τοὺς χιλιάρχους, βοηθάρχους καὶ τοὺς λοιπούς, οἵτινες ἐκ τῆς πόλεως φιλίας ἕνεκα ἀκολουθήσαντες τὸν Καίσαρα δὲν εἶχον μεγάλην ἐμπειρίαν ἐν τοῖς πολεμικοῖς· τούτων δὲ ἄλλος ἄλλην αἰτίαν προβαλλόμενοι, δι’ ἣν ἔλεγον ὅτι ἦτο ἀνάγκη νὰ ἀπέλθωσι, ἐζήτουν, νὰ ἐπιτραπῇ εἰς αὐτοὺς νὰ ἀναχωρήσωσι τῇ θελήσει αὐτοῦ· τινὲς δὲ ὑπ’ αἰδοῦς κινούμενοι, ἵνα ἀποφύγωσι τὴν ὑποψίαν τοῦ φόβου, διέμενον. Οὗτοι δὲ οὔτε τὸ πρόσωπον νὰ σχηματίσωσι, οὔτε τὰ δάκρυα ἐνίοτε νὰ κρατήσωσι ἠδύναντο· ἀλλὰ κατακρυπτόμενοι ἐν ταῖς σκηναῖς ἢ ὠδύροντο ἐπὶ τῇ μοίρᾳ των ἢ μετὰ τῶν οἰκείων ἐσχετλίαζον ἐπὶ τῷ κοινῷ κινδύνῳ. Γενικῶς δὲ καθ’ ὅλον τὸ στρατόπεδον ἐσφραγίζοντο διαθῆκαι. Ὑπὸ τῶν λόγων δὲ καὶ τοῦ φόβου τούτων κατὰ μικρὸν καὶ ἐκεῖνοι, οἵτινες εἶχον μεγάλην ἐμπειρίαν ἐν τῷ στρατοπέδῳ, οἱ στρατιῶται, οἱ ἑκατόνταρχοι καὶ οἱ ἵππαρχοι, κατεταράττοντο. Ὅσοι δ’ ἐκ τούτων ἤθελον νὰ νομίζωνται ἦτον δειλοὶ, ἔλεγον ὅτι δὲν ἐφοβοῦντο τὸν ἐχθρὸν, ἀλλὰ τὰ στενὰ τῆς ὁδοῦ καὶ τὸ μέγεθος τῶν δασῶν, τὰ ὁποῖα ἔκειντο μεταξὺ αὐτῶν καὶ τοῦ Ἀριοβίστου, ἢ τὴν δυσκολίαν τῆς σιταγωγίας. Τινὲς δὲ καὶ εἰς τὸν Καίσαρα ἀνήγγελλον, ὅτι ὁπότε ἤθελε διατάξῃ νὰ ἀναζεύξωσι καὶ ἀπάρωσι τὰς σημαίας, οἱ στρατιῶται δὲν ἤθελον ὑπακούσῃ εἰς τὸ κέλευσμα μηδὲ διὰ τὸν φόβον ἀπάρῃ τὰς σημαίας.
40. Ἀφ’ οὗ δὲ παρετήρησε ταῦτα συγκαλέσας συμβούλιον καὶ πασῶν τῶν τάξεων τοὺς ἑκατοντάρχους προσκαλέσας εἰς αὐτὸ σφόδρα ἐμέμφθη αὐτούς: πρῶτον διότι νομίζουσιν ὅτι πρέπει νὰ ἐξετάσωσιν ἢ νὰ σκεφθῶσιν, εἰς ποῖον μέρος ἢ ἐπὶ τίνι σκοπῷ ὁδηγοῦνται. Ὁ Ἀριόβιστος ἐπὶ τῆς ὑπατείας αὐτοῦ προθυμότατα ἐπεζήτησε τὴν φιλίαν τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων· διατὶ λοιπὸν κρίνει τις, ὅτι οὗτος τόσον ἀλογίστως θέλει ἐλλείψει τῆς εὐγνωμοσύνης; Αὐτὸς τοὐλάχιστον εἶναι πεπεισμένος, ὅτι ὁ Ἀριόβιστος μαθὼν τὰς ἀπαιτήσεις του καὶ κατιδὼν τὸ ἐπιεικὲς τῶν προτάσεων δὲν θέλει ἀποκρούσῃ οὔτε αὐτοῦ οὔτε τοῦ δήμου
