Λίσκου ὑπεσημαίνετο ὁ Δουμνόριξ, ὁ ἀδελφὸς τοῦ Διβιτιακοῦ, ἀλλ’ ἐπειδὴ δὲν ἤθελεν ἐπὶ παρουσίᾳ πολλῶν νὰ διαθρυλῶνται ταῦτα, ταχέως διαλύει μὲν τὸ συνέδριον, κατέχει δὲ τὸν Λίσκον. Ἐρωτᾷ δ’ αὐτὸν κατὰ μόνος περὶ τούτων, ὅσα εἶχεν εἴπῃ ἐν τῇ συνελεύσει· ἐκεῖνος δὲ λέγει αὐτὰ ἐλευθερώτερον καὶ τολμηρότερον. Περὶ τῶν αὐτῶν κρυφίως καὶ ἄλλους ἐρωτᾷ, καὶ μανθάνει ὅτι εἶναι ἀληθῆ: Ὅτι αὐτὸς ἐκεῖνος εἶναι ὁ Δουμνόριξ, ἀνὴρ τολμηρότατος, ἔχων μεγίστην παρὰ τῷ πλήθει διὰ τὴν ἐλευθεριότητα ἐπιῤῥοὴν, καὶ νεωτεριστής. Ὅτι ἀντὶ μικρᾶς τιμῆς εἶχεν ἐνοικιάσῃ ἐπὶ πάμπολλα ἔτη τὰ τελωνεῖα καὶ πάντας τοὺς λοιποὺς φόρους τῶν Αἰδούων, διότι ἐκείνου πλειοδοτοῦντος, οὐδεὶς ἐτόλμα νὰ ἀντιπλειοδοτήσῃ. Ἐκ τούτων δὲ καὶ τὴν ἰδίαν περιουσίαν ηὔξησε καὶ μεγάλα πλούτη πρὸς μεγαλοδωρίαν παρεσκεύασεν· τρέφει δὲ πάντοτε ἰδία δαπάνῃ μέγαν ἀριθμὸν ἱππέων καὶ ἔχει αὐτοὺς περὶ ἑαυτὸν, οὐ μόνον δὲ οἴκοι, ἀλλὰ καὶ παρὰ ταῖς ὁμόροις πόλεσι πλεῖστον δύναται, καὶ ταύτης τῆς δυνάμεως ἕνεκα τὴν μὲν μητέρα συνῴκισεν ἐν τοῖς Βιτούριξι μετ’ ἀνδρὸς ἐκεῖ ἐπιφανεστάτου καὶ ἰσχυροτάτου, αὐτὸς δὲ ἔλαβε γυναῖκα ἐκ τῶν Ἑλουητίων, τὴν δὲ πρὸς μητρὸς ἀδελφὴν καὶ τὰς συγγενεῖς του εἰς ἄλλας πόλεις ἐξέδωκεν. Διὰ ταύτην δὲ τὴν κηδεστίαν εὐνοεῖ μὲν καὶ ἀγαπᾷ τοὺς Ἑλουητίους, μισεῖ δὲ καὶ ἐξ ἰδιαιτέρων λόγων τὸν Καίσαρα καὶ τοὺς Ῥωμαίους, διότι διὰ τῆς ἐλεύσεως αὐτῶν ἡ δύναμις αὐτοῦ ἠλαττώθη καὶ Διβιτιακὸς ὁ ἀδελφός του ἀποκατεστάθη εἰς τὴν ἀρχαίαν θέσιν τῆς ἐπιῤῥοῆς καὶ τῆς τιμῆς. Ἂν δὲ πάθωσί τι οἱ Ῥωμαῖοι, ἔχει μεγίστην ἐλπίδα νὰ καταλάβῃ τὴν βασιλείαν διὰ τῶν Ἑλουητίων διὰ δὲ τῆς ἀρχῆς τῶν Ῥωμαίων οὐ μόνον περὶ τῆς βασιλείας, ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς ἐπιῤῥοῆς, ἣν εἶχεν ἀπελπίζεται. Ἐρωτῶν δ’ ὁ Καῖσαρ ἔμαθε πρὸς τούτοις, ὅτι κατὰ τὴν πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν γενομένην ἱππομαχίαν, ἡ ἀρχὴ τῆς φυγῆς ἐγένετο ὑπὸ τοῦ Δουμνόριγος καὶ τῶν ἱππέων αὐτοῦ (διότι ὁ Δουμνόριξ προΐστατο
