ἐκ τῆς περιωπῆς, ἣν καταλαμβάνει, εὐκόλως ἐπιβλέπει καὶ ἐπισκοπεῖ τὰ πάντα· ἵσταται ἀείποτε ὑπὲρ τὰ γεγονότα ὄχι ὑπ’ αὀτά, καὶ τοῦτο παρέχει εἰς αὐτὸν τὴν ἁταραξίαν τῆς θεωρίας καὶ πράξεως, ὅπερ καταφαίνεται ἄριστα ἐν τῷ χαρακτῆρί του. Γινώσκων δὲ ἀσφαλῶς πᾶν, ὅ, τι θέλει, γινώσκει συγχρόνως καὶ νὰ ἐπωφελῆται ἀείποτε ἐκ των περιστάσεων καὶ τῶν γεγονότων καὶ νὰ ἦναι κύριος αὐτῶν. Ὅπως πάντα τὰ μεγάλα πνεύματα, ἅπερ δύνανται νὰ ἐπισκοπῶσι τὰ πράγματα καὶ ἐξερχόμενα τοῦ μικροῦ κύκλου τῆς παρούσης στιγμῆς, ὅστις δεσμεύει τὸν περιωρισμένον νοῦν, νὰ ὑπολογίζωσι πιθανώτατα τὴν μέλλουσαν ἀνάπτυξιν τῶν πραγμάτων, οὕτω καὶ ὁ Καῖσαρ γινώσκει ἀείποτε νὰ περιμένῃ τὸν κατάλληλον χρόνον καὶ νὰ προφυλάττηται ἀπὸ πάσης σπουδῆς καὶ ταχύτητος· μετρεῖ ἀκριβῶς καὶ λεπτομερῶς τὰ μέσα πρὸς τὸν σκοπὸν, ἡ δὲ πληθὺς αὐτῶν, ἣν παρασκευάζει ἄφθονον ἡ μεγαλοφυΐα αὐτοῦ καὶ ἡ ὑψηλὴ περιωπὴ εἰς ἣν εὑρίσκεται, δὲν παρασύρει αὐτὸν εἰς ἀνωφελῆ κατασπατάλησιν τῶν δυνάμεών του. Βοηθούμενος δὲ ὑπὸ τῆς τύχης ἐν πάσαις ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ οὐδένα κίνδυνον φοβεῖται, ἀλλ’ ἀτρόμητος βαίνει ἐπὶ τὰ πρόσω. Οὐδὲν μικροπρεπὲς πάθος ταράττει τὰς σκέψεις καὶ τὰς τάσεις αὐτοῦ· ἐν οὐδενὶ, εἴτε ἐν τῷ μεγίστῳ εἴτε ἐν τῷ μικροτάτῳ, δὲν ἐμφανίζεται εἰς ἡμᾶς ὁ ἥμισυς ἀλλὰ πανταχοῦ ὀ ὅλος ἄνθρωπος, ὁ τελειότατος διατετυπωμένος χαρακτήρ.
Ἐπεδόθη εἰς πάντας τοὺς κλάδους τῆς φιλολογίας· εἶχε λεπτὸν αἴσθημα πρὸς πάντας τοὺς τύπους τῆς τέχνης. Ἐνωρὶς ἤδη συνέταξε πολλὰ μικρὰ ποιημάτια καὶ ἔγραψε μεῖζόν τι ποίημα ]ter, ὅτε ἔσπευδε πρὸς τὴν Ἱσπανίαν (Σουητ. κεφ. 56). Εἰς τὰ ζητήματα τῆς γραμματικῆς καὶ ἀστρονομίας ἐνησχολήθη μετὰ τοῦ αὐτοῦ ἐνδιαφέροντος, ὅπως καὶ εἰς τὰς πρακτικὰς ὑποθέσεις τῆς ἡμέρας. Ὅτε δὲ ἐπανήρχετο εἰς τὴν Γαλλίαν ἐκ τῆς ἄνω Ἰταλίας πρὸς τὰς λεγεώνας αὑτοῦ συνέταξε κατὰ τὴν διάβασιν τῶν Ἄλπεων γραμματικόν τι σύγγραμμα de analogia ad Μ. Tullium Ciceronem (Σουητ,
