Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
— στὴ νοερὴ συντροφιά σου εἶχα τότε τὴ συναίσθηση τοῦ μυστικοῦ ποὺ λέγεται Ζωή.
Σὲ ὧρες ποὺ ἡ νυχτερινὴ θέα τοῦ Κόσμου, βυθισμένη στὸ ὑποβλητικὸ ἔρεβος καὶ στὴν ἀνάερη μουγκὴ σιγή, δίνει τὴν ἔννοια τοῦ τάφου, τὴ μουσικὴ τῶν πνευμάτων καὶ τῆς Αἰωνιότητας,
— ποὺ τὸ φαιὸ καὶ πένθιμο κυπαρίσσι στὴν ὑψηλὴ καὶ ὁλόϊσια παράστασή του, τὴν ἐντύπωση τοῦ ἀμίλητου κι’ ἀγέλαστου Θανάτου,
— καὶ ποὺ κάτι ἀόριστο καὶ βαθὺ νιώθεις νὰ σὲ παρακινάει πρὸς τὸ Ἔγκλημα.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΡΙΒΑΣ
