ἡ Ἀγγλικανὴ Ἐκκλησία, εἰς τὴν Ἀγγλίαν, ἥτις δὲν διακρίνεται τῶν λοιπῶν Προτεσταντικῶν αἱρέσεων, εἰμὴ δι’ ὅ,τι ἐφύλαξε τὴν Ἱεραρχίαν τῶν Ἀρχιερέων. Καθεμία δὲ τῶν τριῶν προειρημένων αἱρέσεων ὑποδιαιρεῖται εἰς πολλὰς ἄλλας.
191. Ὁ Ἰσλαμισμὸς, ἢ ἡ Μωαμεθανικὴ θρησκεία θεμελιωθεῖσα κατὰ τὸ 620 μετὰ Χ: ὑπὸ τοῦ Μωάμεθ, ἐπικρατεῖ εἰς τὴν Ἀφρικὴν, εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Τουρκίαν καὶ εἰς πολὺ μέρος τῆς Ἀσίας.
192. Κατὰ ὑπολογισμούς γινομένους ὡς ἔγγιστα, γνωρίζομεν ὅτι εἰς τὰ 900 ἑκατομ: (183) τῶν κατοικούντων τὴν γῆν ἀνθρώπων, εἶναι 300 ἑκατομ: περίπου Χριστιανῶν, 125 ἑκατομ: Μωαμεθανῶν, 5 ἑκατομ: Ἑβραίων, καὶ 470 ἑκατομ: Ἐθνικῶν, ἤτοι Βραμιστῶν, Βουδιστῶν, Χαμαμιστῶν, Φετισιστῶν κ.λ.
193. πολιτευματα. Ἕνωσις ἀνθρώπων ὑποκειμένων εἰς τὰς αὐτὰς ἕξεις ἢ συνηθείας συστήνει μίαν κοινωνίαν. Οὗτοι ὑποτασσόμενοι εἰς τοὺς αὐτοὺς νόμους, εἰς τὴν αὐτὴν Κυβέρνησιν, συστήνουσιν ἓν ἔθνος, μίαν ἐπικράτειαν, ἔχοντες καὶ ἴδιον πολίτευμα. Τὰ δὲ διάφορα τῶν ἐθνῶν πολιτεύματα εἰσι τριῶν εἰδῶν· ά.) Ἡ δημοκρατία. Λέγεται οὕτω τὸ πολίτευμα ἐκεῖνο, ὅπου ἡ ἐξουσία διαχειρίζεται ἀπ' εὐθείας ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ ἔθνους· ἀλλὰ τὸ εἶδος τούτου τοῦ πολιτεύματος δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξῃ εἰς μεγάλα ἔθνη· καὶ εἰς αὐτὰ δὲ τὰ μικρὰ ὑπάρχον, συνοδεύεται πάντοτε ἀπὸ ταραχὰς καὶ ἀταξίας — β′.) Ἡ ἀριστοκρατία, ἢ τὸ ἀριστοκρατικὸν πολίτευμα, ὅπου ὁ λαὸς ἐκλέγει τοὺς διαχειριζομένους τὴν ἐξουσίαν ἄρχοντας του, ὄχι μεταξὺ ὅλων τῶν πολιτῶν ἀδιακρίτως, ἀλλὰ μεταξὺ τῶν ἀρίστων. (Ὅταν δὲ ἡ ἐξουσία ἀνήκῃ εἰς μίαν τάξιν ἀνθρώπων ἐχόντων προνόμια, καὶ διαχωρίζηται ὑπὸ σώματος ἀνήκοντος εἰς αὐτὴν τὴν τάξιν, τότε λέγεται Ὀλιγαρχία). — γ′.) Ἡ Μοναρχία, ὅτε ἡ ἐξουσία εἶναι εἰς τὰς χεῖρας ἑνὸς καὶ μόνου. Ἡ δὲ μοναρχία εἶναι ἢ διαδοχική, ὅταν ὁ μονάρχης, βασιλεὺς ἢ ἡγεμὼν, γίνεται δικαιωματικῶς ἐκ μιᾶς οἰκογενείας· ἢ κατ’ ἐκλογὴν, ἐὰν ἐκλέγηται ἀδιακρίτως μεταξὺ πολλῶν οἰκογενειῶν. Ἀλλ’ ἡ κατ’ ἐκλογὴν μοναρχία συνοδεύεται ἀπὸ ἀδιακόπους ταραχάς· ἡ δὲ διαδοχὴ εἰς τὴν μοναρχίαν ἐξασφαλίζει τὴν κοινὴν ἡσυχίαν.
Ἡ δὲ μοναρχία εἶναι συγκερασμένη, ὅταν τοῦ μονάρχου ἡ ἐξουσία ἀντιζυγίζηται ἀπὸ συστήματα ἀνθρώπων μεσάζοντα ἀναμέσον αὐτοῦ καὶ τοῦ λαοῦ· ἢ ὅταν τὰ τοῦ ἔθνους συμφέροντα ἦναι προσδιωρισμένα διά τινος συντάγματος πολιτικοῦ, ἢ χάρτου, ἀπὸ τοὺς ὄρους τοῦ ὁποίου ὁ μονάρχης δὲν δύναται νὰ ἐκβῇ, καὶ συζητοῦνται αὐτὰ τὰ συμφέροντα ἀπὸ συλλόγους νομο-
