454. Καλλιεργοῦνται δὲ ἄριστα ὁ σῖτος, αἱ πατάται, τὰ γεώμηλα, ὀρύζιον, βέτελον, πέπερι κτλ. εἰς τὸν τόπον, ὅπου φύεται καὶ τὸ τεϊόδενδρον, τοῦ ὁποίου τὰ φύλλα ξηραινόμενα εἶναι πηγὴ ἄφθονος πλούτου εἰς τὴν Σινικὴν, διότι κατ’ ἔτος ἐξάγονται 46—50 ἑκατομμ: λίτραι τεΐου. Τὴν καμφορέαν, τὸ στεατόδενδρον (451), βοτάνας ἀρωματικὰς καὶ θεραπευτικὰς βλαστάνει ἐπίσης ἡ γῆ. Εὑρίσκονται δὲ καὶ μεταλλεῖα χαλκοῦ, λιθάνθρακες, καὶ αἱ τρεῖς οὐσίαι, ἐξ ὧν κατασκευάζεται τὸ ἀξιόλογον φαρφουρίον. Εἰς τὰ μεσημβρινὰ μέρη εὑρίσκονται ὅσα καὶ εἰς τὴν Ἰνδικὴν ζῶα καὶ θηρία, καὶ ἐλέφαντες καὶ κάμηλοι αἱ Βακτριαναὶ (αἱ ἔχουσαι δύο Ὕβους) καὶ προσέτι καὶ εἶδος βοὸς ἢ βουβάλου, ὅστις λέγεται Ὑὰκ, ἢ βούβαλος ἵππουρος· διότι ἡ οὐρὰ αὐτοῦ εἷναι ὡς ἡ τοῦ ἵππου, ἄλλα στιλπνὴ καὶ μεταξώδης· ὅθεν οἱ μὲν Τοῦρκοι καὶ Πέρσαι μεταχειρίζονται αὐτὰς ὡς τὰ χαρακτηριστικὰ σημεῖα τῆς ἀξίας τῶν Πασάδων, κατασκευάζοντες ἐξ αὐτῶν τὰ λεγόμενα τούϊα· οἱ δὲ Σῖναι φέρουσι δεσμίδας ἐκ τῶν τριχῶν αὐτῶν ὡς κόσμημα ἐπὶ τῶν πίλων των.
455. Ἡ ἰδίως Σινικὴ ἔχει ἔκτασιν 166,666 λευγ: τετρ: καὶ 200 ἑκατομ: πληθυσμὸν καὶ διαιρεῖται εἰς 15 νομοὺς, περιέχουσα, ὡς λέγεται, 5,000 πόλεις περιτειχισμένας, ἐξ ὧν αἱ πλειότεραι εἶναι πολλὰ μεγάλαι ὡς πρὸς τὸ πλῆθος τῶν κατοικούντων εἰς αὐτὰς, διότι περιέχουσι καὶ κήπους πολλὰ μεγάλους ([1]). Αἱ ἐπισημότεραι δὲ αὐτῶν εἷναι—τὸ πεκινον πρὸς Β: ἡ καθέδρα τοῦ βασιλείου, περιέχουσα ἓν καὶ ½ ἑκατ: κατ. ([2]). Ὀλίγον πρὸς Β: αὐτῆς εἶναι τὸ μέγα τεῖχος, ἔχον μῆκος 450 λευγῶν καὶ ὕψος 8 μέτρων, τὸ ὁποῖον ἔκτισάν ποτε οἱ Σῖναι διὰ νὰ ἐμποδίζωσι τὰς εἰσβολὰς τῶν Ταρτάρων. — Ναγκίνη πρὸς τὰ Ἀν: παράλια (κάτ: ἓν ἑκατομ:) ἐπὶ τοῦ ποτ: Κιάγκου, ὑπῆρξεν ἡ πρωτ: τοῦ βασιλείου μέχρι τοῦ 1420. Αὐτόθεν ἐξάγονται κατ’ ἔτος 20 χιλ: κομμάτια τῶν πανίων, τὰ ὁποῖα ἐξ αὐτῆς τῆς πόλεως ὀνομάζονται Ναγκῖναι. Αὐτοῦ εὑρίσκεται καὶ ὁ περίφημος πῦργος ὁ φαρφουρένιος, ἔχων ἐννέα ὀροφὰς ἢ πατωσίας καὶ ὕψος 65 μέτρ: (κάτ: 1,200,000).—Ἡ Καντὼν, πρὸς Μ: παράλιος εἰς τὸν μυχὸν τοῦ ὁμωνύμου αὐτῆς κόλπου καὶ εἰς τὸ στόμιον τοῦ ποταμοῦ Τσιουκιάγγου. Εἰς μόνον τὸν λιμένα αὐτῆς εἶχον τὴν ἄδειαν νὰ ἐμπορεύωνται οἱ Εὐρωπαῖοι ἐπὶ ῥητόν τινα χρόνον διαμένοντες·
