αὐτοδιοικήτων καὶ ἀνεξαρτήτων ἀπ’ ἀλλήλων, ἀλλὰ συστηνόντων μίαν συμμαχίαν ὁμόσπονδον. Αὐτῶν δὲ τὰ κοινὰ συμφέροντα κανονίζονται εἰς τὴν κατ’ ἔτος συνερχομένην δίαιταν, ἢ Σύλλογον τῶν ἀντιπροσώπων ἑκάστης τοπαρχίας, καὶ προεδρευομένην ὑπὸ τοῦ λεγομένου Λανδαμμάνου ἢ τοῦ πρώτου ἄρχοντος τῆς τοπαρχίας, εἰς ἣν συνέρχεται ἡ δίαιτα. Συνέρχεται δὲ εἰς τρεῖς μόνας τοπαρχίας, εἰς τὴν τῆς Ζυρίχης, τῆς Βέρνης καὶ τῆς Λυκέρνης, αἵ τινες ὀνομάζονται καὶ τοπαρχίαι διευθύνουσαι. Ὅλοι οἱ κάτοικοι συμποσοῦνται εἰς 3,200,000, ἐξ ὧν οἱ μὲν (οἱ ὅριοι κατ’ ἐξοχὴν), εἶναι καθολικοδυτικοὶ, οἱ δὲ ἄλλοι ἐκ τῶν διαμαρτυρομένων, Καλβινισταὶ, συμποσούμενοι εἰς τὰ 3/5 τοῦ πληθυσμοῦ· εἶναι δὲ τὰ 7/10 τῶν κατοίκων Γερμανοὶ, κατοικοῦντες τὰς βορείας καὶ ἀνατολικὰς καὶ μέσας τοπαρχίας, καὶ λαλοῦντες τὴν Γερμανικὴν γλῶσσαν· τὰ δὲ 2/10 εἶναι Γάλλοι κατοικοῦντες πρὸς δυσμὰς, καὶ λαλοῦντες Γαλλιστί· οἱ δὲ Ἰταλοὶ εἶναι ὀλίγοι, κατοικοῦντες εἰς τὰς τοπαρχίας τοῦ Τησίνου καὶ τῶν Γρισόνων καὶ λαλοῦντες Ἰταλιστί.
396. Αἰ δὲ 22 τοπαρχίαι εἶναι αἱ ἑξῆς· ἡ τῆς Βασιλείας, Βέρνης, Σολεύρης, Φριβρούργης, Λυκέρνης, Ζυρίχης, Ζύγγου, Σχαφούσης, Σαιγγάλου, Ἀππενζέλης, Σβίτσης (ἐξ ἧς ἡ Σβίτσερα), Γλαρίδος, Γενεύης, Νεουσιατέλου. Αὗται ἔχουσι πρωτευούσας πόλεις ὁμωνύμους. Αἰ δὲ λοιπαὶ ὀνομάζονται Ἀργοβία, πρωτ: Ἀραύη.—Θουργοβία, πρωτ: Φρασενφέλδη.—Οὐνδερβάλδη, πρωτ: Στάνζη.—Ὕρη, πρωτ: Ἀλτόρφη.—Τήσινον, πρωτ: Βελλινζώνη.—Γρίσονα, πρωτ: Κουάρη.—Βαλαῖσον, πρωτ: Σιών.—Βαύδη, πρωτ: Λαυσάνη.
397. Αἰ ἐπισημότεροι τῶν εἰρημένων πόλεων εἶναι ἡ Βέρνη (κάτ. 22 χιλ: παρὰ τὸν Ἄαρα, ἡ ὡραιοτάτη πασῶν. — Βασιλεία (Bâle) παρὰ τὸν Ῥῆνον, ἑμπορικωτάτη μὲ 22 χιλ. κατ.—Γενεύη, παρὰ τὸν Ῥοδανὸν εἰς τὸ μέρος, ὅπου ἐξέρχεται ἐκ τῆς λίμνης, διάσημος διὰ τοὺς ἐν αὐτῇ γεννηθέντας μεγάλους ἄνδρας, διὰ τὰ διδακτικὰ καταστήματα αὐτῆς καὶ βιομηχανικὰ, καὶ μάλιστα τὰ τῆς ὡρολογοποιῖας (κάτ. 27 χιλ.) — Ζυρίχη, παρὰ τὸν Λίμμαθον (κάτ. 11 χιλ.).—Λυκέρνη, παρὰ τὸν Ῥεύσην.—Λαυσάνη, παρὰ τὴν λίμνην τῆς Γενεύης, εἰς τὴν ὁποίαν συῤῥέουσι πολλοὶ ξένοι διὰ τὰ ἀξιάγαστα κάλλη τῆς τοποθεσίας ἐκείνης.
Οἱ κάτοικοι τῆς Ἑλβετίας φημίζονται καὶ νῦν διὰ τὴν ἀνδρείαν, καὶ διὰ τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν αὐστηρότητα τῶν ἠθῶν των. Τὰ γεωργικά των προϊόντα δὲν ἐπαρκοῦσιν εἰς διατροφήν των· ὅθεν καὶ πολλοὶ στρατεύονται ἐπὶ μισθῷ εἰς διάφορα κράτη τῆς Ἰταλίας. Ὁ κύριος πλοῦτος τῶν Ἑλουητίων συνίσταται εἰς
