ἦτον εἰς τὴν Ζάκυνθον καὶ ἐκεῖ ὑπηρέτησεν ὡς στρατιωτικὸς εἰς τὰ Ἀγγλικὰ τάγματα. Κατὰ δὲ τὴν ἐπανάστασιν ἐπανελθὼν εἰς τὴν πατρίδα του, παρηκολούθει τὸν πενθερόν του Γέρω Κολοκοτρώνην, καὶ παντοῦ ἐπολέμησεν. Ἐτιμᾶτο δὲ καὶ ἠγαπᾶτο ἀπὸ ὅλους, διὰ τὴν καλήν του διαγωγὴν καὶ τὸ φύσει ἥσυχον τοῦ ἤθους. Ἦτο δὲ τὸ παράδειγμα τῆς ὑπομονῆς.
Καὶ οὗτος ἦτον ἐκ τῆς κωμοπόλεως Πολιανῆς. Πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως ὑπῆρξε προεστὼς τῆς ἐπαρχίας. Μετὰ δὲ τὴν ἐπανάστασιν ἐγένετο στρατιωτικὸς καὶ ὡς τοιοῦτος ὑπηρέτησε μέχρι τοῦ 1828. Ὑπῆγεν εἰς τὰ Μεσσηνιακὰ φρούρια καὶ εἰς τὴν πολιορκίαν τῆς Τριπολιτσᾶς μετὰ τὸν Αὔγουστον μῆνα. Ἐπίσης δὲ ἔλαβε μέρος καὶ εἰς τὰς κατὰ τοῦ Δράμαλη ἐπισήμους δύω μάχας τοῦ Ἁγίου Σώστη καὶ Ἁγιονόρι μετὰ τῶν λοιπῶν συγγενῶν του Φλεσαίων.
Ὑπῆρξε προὔχων τοῦ Λεονταρίου, καὶ ὑπηρέτησεν εἰς τὰ πολιτικὰ πράγματα ἐντὸς τῆς ἐπαρχίας του.
Οὗτος ὁ ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου κατήγετο
