τῆς ἐπαναστάσεως. Ἦτο μετὰ τοῦ Θ. Κολοκοτρώνη διότι ἐγνωρίζοντο ἀπὸ τὴν Ζάκυνθον, ὅστις τὸν ὑπεχρέωσε νὰ παρακολουθῇ τὸν Νικήταν Σταματελόπουλον. Ἔκτοτε ἐγένετο γνωστὸς εἰς τὴν ὑπηρεσίαν, εὑρισκόμενος παντοῦ καὶ πάνττε μὲ τοῦτον τὸν στρατηγὸν, γράφων καὶ χρησιμεύων ὡς σύμβουλός του. Μετὰ δὲ τὴν παῦσιν τοῦ πολέμου ὑπηρέτησε πολιτικῶς.
Ἐγεννήθη εἰς Ζυγοβίστιον. Ὑπῆρξε στρατιωτικός. Οὗτος κατὰ τὸν πόλεμον τῆς Γράνας ἐπιάσθη μὲ ἕνα Τοῦρκον εἰς τὰ χέρια. Ἐπειδὴ δὲ δὲν εἶχον μαχαίρια, οὔτε ὁ ἕνας, οὔτε ὁ ἄλλος, ἄρχισαν νὰ τρώγωνται μὲ τὰ δόντιά των· ἀλλ’ ὁ Τοῦρκος ἦτο δυνατώτερος, καὶ κατέβαλε τὸν Ζυγοβιστινόν, καὶ ἀφοῦ τοῦ εἶχε ῥοκανίσει τοὺς δακτύλους τῶν χειρῶν του, ἄρχισεν ἔπειτα νὰ τὸν δαγκάνῃ εἰς τὸν λαιμόν, καὶ ἰδίως εἰς τὸ καρύδι τοῦ λαιμοῦ του. Τότε ὁ Οἰκονομόπουλος ἔβαλε τῇς φωναῖς ζητῶν βοήθειαν, καὶ τοιουτρόπως ἕνας τῶν γειτόνων του, ἀκούσας τῇς φωναῖς του, ἔτρεξεν, ἐσκότωσε τὸν καθήμενον ἐπάνω του Τοῦρκον, καὶ τὸν ἐλευθέρωσεν, ἀλλ’ ἐτρόμαξε νὰ γειάνῃ, οἱ δὲ δάκτυλοι τῶν χειρῶν του ἔκτοτε ἐστράβωσαν. Ταῦτα εἶναι γνωστὰ εἰς τὸ Ζυγοβίτσιον.
Ἦτον ἀπὸ τοῦ Παλούμπα τῆς Λιοδώρας. Καὶ αὐτὸς εἰς τὴν μάχην τῆς Γράνας, αφοῦ πλέον δὲν εἶχε
