καιρὸν νὰ γεμίσῃ τὸ τουφέκι, ἢ τὴν πιστόλαν του, ἔπιασε τὸ τουφέκι ἀπὸ τὸ στόμα, καὶ μὲ τὸ κοντάκι του ἄρχισε νὰ κτυπᾷ τοὺς Τούρκους κατακέφαλα, ἐσκότωσε δύω Τούρκους κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον, διότι καθὼς ἐφύλαγε καὶ ἔδινε τὴν κτυπισιὰ, ἔμβαινεν ὁ κόκορας τῆς φωτιᾶς μέσα εἰς τὰ μυαλὰ τῶν Τούρκων, τὸ δὲ τουφέκι του ἐστράβωσεν. Ὁ Πανουσάκος ἐπῃνέθη διὰ τὴν παληκαριάν του αὐτήν.
Κατήγετο ἀπὸ τὰ Μαγούλιανα. Αὐτὸν δὲ ἔκαμεν ὁ Κολοκοτρώνης γερουσιαστὴν τῆς Πελοποννήσου κατὰ τὴν ἐποχὴν τοῦ Δράμαλη, ἀντὶ τοῦ Ἀναγνώστη Ζαφειροπούλου, ὡς ἀλλοῦ διηγοῦμαι. Προτοῦ ὅμως γείνει γερουσιαστὴς ὑπηρέτει εἰς ὑπηρεσίας πολιτικὰς, καὶ ἄλλας καὶ ὡς φροντιστής, ἔπειτα ἐγένετο πληρεξούσιος καὶ βουλευτής. Οὗτος προσέτι εἶναι ὁ δεύτερος σύντροφος τοῦ Κολοκοτρώνη, ὅταν οὗτος ὑπῆγεν εἰς τὸ Καστρὶ τῆς Ἑρμιόνης διὰ νὰ καλέσῃ τὸ Ἔθνος εἰς Συνέλευσιν, ἥτις καὶ ἐτελείωσεν εἰς τοῦ Δαμαλᾶ τῆς Τροιζῆνος, καλέσασα τὸν Ἰ. Καποδίστριαν ὡς κυβερνήτην τῆς Ἑλλάδος, τὸν Ἄγγλον Κόχραν ναύαρχον τῶν Ἑλλήνων καὶ Ῥιχάρδον Τσοὺρτς ἀρχιστράτηγον. Ἡ αὐτὴ δὲ Συνέλευσις ἐψήφισε καὶ τὸ περίφημον τῶν Ἑλλήνων πολίτευμα.
Καὶ οὗτος κατήγετο ἀπὸ τὰ Μαγούλιανα. Ὑπῆρξε δὲ στρατιωτικὸς καὶ πολιτικός, γενόμενος βουλευτὴς καὶ
