ΔΑΚΙΒΙΆΔΗΣ τι
ΑΛ. Οὐ δῆτα.
ΣΩ. Πότ᾽ οὖν ἀγνοεῖν ἡγοῦ : σκότιει᾽ οὐ γὰρ εὑρήσεις τοῦτον τὸν χρόνον.
ΑΛ. Μὰ τὸν Δί᾽, ὦ Σώκρατες, οὔκουν ἔχω γ᾽ εἰπεῖν.
ΣΩ. Εὑρὼν μὲν ἄρ᾽ οὐκ οἶσθα αὐτά.
ΑΛ. Οὐ πάνυ φαίνομαι.
ΣΩ. ᾿Αλλὰ μὴν ἄρτι γε οὐδὲ μαθὼν ἔφησθα εἰδέναι" εἶ δὲ μῆθ᾽ ηὗρες μὴτ᾽ ἔμαθες. τπιὸς οἶσθα καὶ πόθεν ;
ΑΛ. ᾿Αλλ᾽ ἴσως τοῦτό σοι οὐκ ὀρθῶς ἀπεκρινάμην, τὸ φάναι εἰδέναι αὐτὸς ἐξευρών.
ΣΩ. Τὸ δὲ πῶς εἶχεν :
ΑΛ. Ἔμαθον, οἶμαι, καὶ ἐγὼ ὥσπερ καὶ οἵ ἄλλοι.
ΣΩ. Πάλιν εἰς τὸν αὐτὸν ἥκομεν λόγον’ παρὰ τοῦ : φράζε κἀμοί.
ΑΛ. Παρὰ τῶν πολλῶν.
ΣΩ. Οὐκ εἰς σπουδαίους γε διδασκάλους καταφεύγεις εἷς τοὺς πολλοὺς ἀναφέρων.
ΑΛ. Τι δέ; οὐχ ἱκανοὶ διδάξαι οὗτοι ;
ΣΩ. Οὔκουν τὰ πεττευτικά γε καὶ τὰ μή᾽ καίτοι φαυλό- τερα αὐτὰ οἶμαι τῶν δικαίων εἶναι. ΤΊ δέ ; σὺ οὐχ οὕτως οἴει ;
ΑΛ. Ναὶ.
ΣΩ. Εἶτα τὰ μὲν φαυλότερα οὐχ οἷοί τε διδάσκειν, τὰ δὲ σπουδαιότερα ;
ΑΛ. Οἶμαι ἔγωγε: ἄλλα γοῦν πολλὰ οἷοί τ᾽ εἰσὶν διδάσκειν στιουδαιότερα τοῦ πεττεύειν.
ΣΩ. Ποῖα ταῦτα:
ΑΛ. Οἷον καὶ τὸ ἑλληνίζειν παρὰ τούτων ἔγωγ᾽ ἔμαθον,
καὶ οὐκ ἂν ἔχοιμι εἰπεῖν ἐμαυτοῦ διδάσκαλον, ἀλλ᾽ εἷς τοὺς αὐτοὺς ἀναφέρω οὗς σὺ φὴς οὗ σπουδαίους εἶναι διδασκά- λους.
Τοδιϊπι. ᾿ τιὸ ἃ τ υϑοὼν μὲν... --α ἀναφέοων (6 8})-- δῖοΡ., ΕἸογὶ!., Ἂν, θη.
6. ἅ χαταφεύγεις Τ : χαταφεύγε: 18} Θ᾽ 11 οἷοί τ᾽ Ῥχοοίιβ : οἷο: ΒΤΊ 114 ἃ ἂν Τ : οπι. Βὶ 8 8 αὐτοὺς Τ : ἐμαυτοὺς Β.
111 �
