Γλώσσαι/Τ

←Σ

Γλώσσαι Συγγραφέας: Ησύχιος Τ

Υ→

<Τά>· ταῦτα, ἅτινα αὐτά, ἀναφορικῶς·

ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν

<τὰ ἅ>· [ἅτινα, ἢ τοιαῦτα]

[<τὰ ἀδάνοντα>· τὰ ἀρέσκοντα]

<τὰ αἰσχίω>· τὰ χείρω

<τὰ ἀμείνω>· τὰ κρείττονα

[<τὰ ἀντααῖον>· βαρύ]

<τὰ ἀπὸ τρίποδος>· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀληθῶς λεγομένων· ἤτοι ἀπὸ

τοῦ Δελφικοῦ τρίποδος· ἢ ἀπὸ τοῦ Πυθαγορικοῦ

*<τὰ βάθη>· τὰ ἀχώρητα, τὰ ἀκατάληπτα

*<Ταβεήλ>· ἀγαθοῦ Θεοῦ

<ταβάλα>· ταβῆλα. ὑπὸ Πάρθων οὕτω καλεῖται ὄργανον κριβάνῳ ἐμφε-

ρές, ᾧ χρῶνται ἐν τοῖς πολέμοις ἀντὶ σάλπιγγος

[<ταβερνία>· καπή<λ>]

<ταβέρνων>· πανδοχείων]

<ταγαῖος>· ὁ ἐξ ἐπιταγῆς τι ποιῶν

<ταγαῖς>· ἀρχαῖς, ἡγεμονίαις

<τάγανα>· ταῦτα. Κρῆτες

<ταγατίζων>· κιχλίζων

<ταγή>· βασιλικὴ δωρεά. καὶ ἡ σύναξις τῶν πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαίων

<ταγηνία(ι)>· πεμμάτια (ἀπὸ) τηγάνων. οἱ δὲ στέας ὑγρόν, ἐπιχεόμενον

τηγάνῳ, ᾧ προσβάλλεται μέλι, (ση)σάμη, τυρός

<τάγηνον>· τήγανον

<τάγιλος>· φειδωλός

<τάγιος>· κήρυξ. πρεσβευτής. ὀξύς. ταχύς. βάσιμος

<ταγοί>· προστάται, ἄρχοντες, ἡγεμόνες

<ταγύρια>· τὰ ἐλάχιστα, τὰ τυχόντα

<ταγόναγα>· Μακεδονική τις ἀρχή

<τὰ δ' ἄποινα>· τὰ δὲ λύτρα

<τὰ δέ>· ταῦτα

<τὰ δ' ἐρῆμα φοβεῖται>· τὰ δὲ πρόβατα ἔρημα γενόμενα τῇ τοῦ ποι-

μένος φυγῇ

<τὰ διαβούλ(ι)α>· τοὺς διαλογισμούς

<ταθείς>· ἁπλωθείς

*<τατθίον>· μασθός, τιτθίον

<ταὶ δὲ χθόνα>· .......

<ταῖν>· ταῖς

[<ταῖη>· διοικητής, προστάτης]

<ταιναρίας>· παρὰ Λακεδαιμονίοις ἑορτὴ Ποσειδῶνος· καὶ ἐν αὐτῇ

Ταιναρισταί. Ταίναρον γὰρ πεδίον Λακωνικῆς

<ταῖν θεαῖν>· ταῖς θεαῖς

<ταινία(ι)>· στέμματα τῶν ἱερέων, διαδήματα ἀρχιερατικά, ἢ ζῶναι,

ἢ στέφανοι, κόσμοι, ἢ δεσμοὶ ἱεροί

<ταινιοῦντες>· κοσμοῦντες, δεσμοῦντες, στεφανοῦντες

<τὰ κέρατα>· τὰ ἄκρα

<τακερόν>· τηκτόν. οἰκτρόν

<τακτικοῖς>· στρατιωτικοῖς, πολεμικοῖς

<τακτόν>· ὁμοίως

<τἀκ το(ῦ) νίτ(ρ)ου>· τὰ τῶν μαγείρων ξηρὰ ἀρτύματα· διὰ τὸ ἔνθα καὶ

τὸ νίτρον πωλεῖσθαι

<τακῶνες>· τροχίσκοι στέατος κεκομμένου μεθ' ἁλῶν, καὶ ξηρῶν [καὶ]

ἀρτυμάτων

<τάλα>· μέγα

<ταλαεργοί>· οἱ ὑπομένοντες τὰ ἔργα, τλητικοί, ταλαίπωροι, δυσπα-

θεῖς

<ταλαεργόν>· τὰ αὐτά

<ταλαίνης>· ἀθλίας, ταλαιπώρου

<ταλαιπωρία>· μοχθηρία

<ταλαίπωρος>· ἐπίπονος, τλητικός

<ταλακάρδιος>· τλητικός, ὑπομονητικὸς κατὰ τὴν καρδίαν

<ταλαίφρων>· καρτερικός

<ταλανίζει>· θρηνεῖ

<τάλαντα>· ζυγά, σταθμοί

<τάλαντον>· λίτραι ἑκατὸν εἴκοσι πέντε κατὰ τὸν μέγαν Ἐπιφάνιον

<ταλανταίων>· μεδίμνων, καὶ σταθμίων

<ταλάντατα>· ἀτυχέστατα

<ταλαντεύει>· σταθμίζει, ζυγοστατεῖ

<ταλαντιαῖον>· βαρύ

<Ταλάντιον>· τόπος. Ἀρτεμίδωρος

<τάλαντον>· σταθμός, ζυγός. ὁλκὴ λιτρῶν ἑκατόν, ἢ ἑκατὸν εἰκοσιπέντε,

ἢ ἑκατὸν ἑξηκονταπέντε. ἢ τετρακόσια. ἢ χίλια ἑκατὸν πεντηκονταδύο

<τάλαντος>· ταλαιπώρου

<ταλαντώσει>· σταθμήσει, στήσει

<ταλαόν>· ὑποστατικόν. ἰσχυρόν, βίαιον

<ταλαπείριος>· τλητικὸς κατὰ τὴν πεῖραν, ἢ τηλόθεν διαπεπεραιωμέ-

νος. οἱ δὲ ἀφιγμένος

<ταλαρίς>· ἐξ οὗ βάλλουσι τοὺς ἀστραγάλους

*<ταλαπενθέα>· ὑπομένοντα τὰ πένθη

<τάλαροι>· κάλαθοι ἐρίων. καὶ ἐν οἷς οἱ τυροὶ πήγνυνται·

πλεκτοῖς ἐν ταλάροισι φέρον μελιηδέα καρπόν

<τάλας>· ἄθλιος, ταλαίπωρος

<ταλάσια>· τὰ ἔρια

[<ταλασείῃ>· ὑπομείνῃ]

<ταλασία>· ἐριουργία, ἐργασία

<ταλασιουργία>· τῶν ἐρίων τὰ ἔργα

<ταλασιουργός>· ἐριουργός. [καὶ ἡ ἐν τοῖς ταλάροις ἐργαζομένη κρόκη,

ἢ ἔρια

<ταλασίφρων>· ταλακάρδιος, ἰσχυρός, τολμηρός. θρασύς, ὑπομονητι-

κός, ἰσχυρόφρων

*<ταλάσεις>· ὑπομε[ί]νεῖς, τολμήσεις

<ταλάς(ς)αι>· ὑπομεῖναι. καὶ τὰ ὅμοια

<ταλαύῤινον>· ὑπομονητικόν, τολμηρόν, <πολεμιστήν>

<ταλάφρονα>· τλητικὸν κατὰ τὰς φρένας. οἱ δὲ ἰσχυρογνώμονα

<ταλαώρεα>· τοξεύματα

<Ταλαιός>· ὁ Ζεὺς ἐν Κρήτῃ

<ταλαιδίτης>· ἀγὼν γυμνικός

<ταλικής>· ἀναιδής

<ταλίκην>· τηλικα(ύ)την

[<ταλίκην[ος]>· τηλικαύτην]

<τάλιξ>· ὁ ἔρως

<ταλίων>· ἀθλίων

<τᾶλις>· ἡ μελλόγαμος παρθένος καὶ κατωνομασμένη τινί, οἱ δὲ γυναῖκα

γαμετήν, οἱ δὲ νύμφην

<Ταλύβιος>· ἱερεύς

<ταλῶς>· ὁ ἥλιος

<τἀμά>· τὰ ἐμά

<ταμᾶς>· γαμβρός

<τάμε>· ἔταμεν

<ταμέει>· τέμνει

<ταμεῖν>· τεμεῖν

<ταμέσθαι>· ἀπομερίσαι. ἐπιτ[ι]μῆσαι

*<ταμεῖα>· ἀπόκρυφα οἰκήματα

<ταμεσίχροα>· τέμνοντα τὸν χρῶτα. ἀπὸ μέρους δὲ λέγει τὴν σάρκα

<τὰ μέταζε>· μετὰ ταῦτα. Δωριεῖς

<ταμετάτι>· τηνικάδε

<ταμίαι>· οἱ τῶν δημοσίων χρημάτων καὶ πάντων τῶν κοινῶν προστά-

ται καὶ φύλακες, ταμιοῦχοι

<ταμίαν>· ζημίαν

<ταμιείας>· φύλαξ χρημάτων, προστάτης, δεσπότης, οἰκονόμος, διοι-

κητής

<ταμιεῖον>· κοιτῶνα

<ταμιεύεται>· διοικεῖται. ἀποκρύβει

<ταμίη>· ἢ προστάτις τοῦ οἴκου, διοικήτρια, ἢ κελλαρία πιστή. καὶ ἀρχὴ

Ἀθήνησιν

<ταμίην>· δέσποιναν, τὴν τοῦ οἴκου προεστῶσαν

*<ταμεῖον>· θάλαμος

*<ταμειοῦχος>· οἰκονόμος

<Ταμιράδαι>· ἱερεῖς τινες ἐν Κύπρῳ

<τάμισος>· ἡ πυτία

<τάμνειν>· διατέμνειν

<τάμνεν>· ἐνέκοψεν

<τάμνοντες>· διατέμνοντες. ποιοῦντες·

τάμνον τ' ἀμφὶ περιήλαυνον

<τάμοις>· τέμοις. ποιήσαις

[<τάμονες>· διακόπτοντες]

<ταμόντες>· ποιήσαντες. συνθέμενοι

<τάμωμεν>· ποιήσωμεν

<τάν>· σύ, Ἀττικῶς. ἢ ταύτην. ἢ τούτων

<τανάγρα>· ἀγγεῖον χαλκοῦν, ἐν ᾧ ἤρτυον τὰ κρέα

<Ταναγρίδαι>· οἱ Ταναγρεῖς

<Ταναγραίων φυήν>· Κητεῖ ὁμοιοτάτην. Ἔφορος λέγει εἶναί τινα ἐν

Τανάγρᾳ παχύτατον, ὃς ἐλέγετο Κητεύς

<ταναηκέα>· δι' ὅλου ἠκονημένα, ὀξέα, ἀποτεταμένην τὴν ἀκμὴν ἔχοντα

<ταναηκέϊ>· τὰ αὐτά

<ταναηκέος>· μακροῦ, τοῦ μακρὰν λαβὴν ἔχοντος

<ταναηκές>· εὔμηκες

[<ταναηκότες χαλκῷ>· τῷ ἐκτεταμένῳ σιδήρῳ]

<ταναῆς>· ἐκτεταμένης

[<τανακιδές>· ὀξύ. μακρόν. δι' ὅλου ἠκονημένον]

<ταναοῖο>· ἐπιμήκους, μακροῦ, πάνυ ἐκτεταμένου

<τανα(όν)>· ἰσχυρόν. ὀξύ. λεπτόν. σκληρόν. μέγα. ὑγρόν. μακρόν

[<τάνας>· παρηκούσας, ἀπὸ τοῦ εἰς μῆκος τετανύσθαι]

<ταναύποδα>· ὀρθόποδα, τεταμένοις τοῖς ποσὶ κατὰ τὴν ὁδοιπορίαν

<τἄνδον>· τὰ ἔνδον

<τανέη>· ἀποτεταμένῃ

<τανεηκῆ>· ἐκτεταμένην ἔχοντι τὴν ἀκμήν

<τανηλ(εγ)έος>· παρατεταμένην ἔχοντος τὴν ἀλγηδόνα. μακροκοιμήτου·

τανηλεγέος θανάτοιο

<τανθαλύζει>· τρέμει. Δωριεῖς. οἱ δὲ σπαίρει

<τἀνθάριον>· ἐρύθημα

[<τανίφυλλος>· μακρόφυλλος]

<τανίσφυρος>· ὀρθόσφυρος. εὔσφυρος. λεπτόσφυρος

<τανθαρυστός>· ὁ τρόμου παρασκευαστικός

[<τανοϋφῆ>· λεπτοϋφῆ]

<τανταλάσσεται>· δάκρυα. στάζει δάκρυα

<τανύγλωσσοι>· μακρόφωνοι. ἢ τεταμένην ἔχους(α)ι τὴν γλῶτταν

<τανταλίζεται>· σαλεύεται

<τανυγλώχινες>· τεταμένας τὰς γωνίας ἔχοντες

<τανύει>· ἐκτείνει, ἕλκει, τείνει

<τανυηκές>· τὴν ἀκὴν ἔχον παρατεταμένην

<τανυηκέας>· ἐκτεταμένους <ὄζους>

<τανύοντο>· ἐξετείνοντο. ἔτρεχον·

τανύοντο δὲ μώνυχες ἵπποι ἐπὶ τῶν συῶν. ἐξετείνοντο διὰ τὴν λιπαρίαν· εὐόμενοι τανύοντο διὰ φλογὸς Ἡφαίστοιο

<τανύπεπλος>· μακρόπεπλος

<τανύποδας Ἐριν[ν]ῦς>· ταχύποδας, ἐν τάχει τιμωρουμένας

<τανύπτερος>· μακρόπτερος, τεταμένα ἔχων πτερά

<τανυπρώρους>· τὰς καλύπτρας· διὰ τὸ περὶ τὸ πρόσωπον περιτε-

τάσθαι

<τανυς(ς)άμενος>· ἐκταθείς

<τάνυσσα>· ἐνέτεινα

<τάνυσσαν>· ἐνέτεινον

<τανύς(ς)ας>· ἁπλώσας. ἐκτείνας. κρεμάσας

<τανύτριχα>· δασύτριχα. λεπτότριχα

<τὰ νῶτα>· τὰ ὀπίσθια

<ταξάμενοι>· ὁρίσαντες

<τάξις>· ἡ ἐπὶ ὀφειλομένοις χρήμασι καταβολή. ἢ ἀκολουθία, καὶ

εἱρμός

<τάξος>· δένδρον. τι ὀρεινόν

<τάξω>· συντάξω. θήσω

<ταπεινόν>· χθαμαλόν

<τάπ(ι)δες>· τάπητες

*<τὰ ὅπλα τοῦ φωτός>· τὴν φυλακὴν τῆς τῶν ἐντολῶν ἐργασίας

<τάπις>· προσκεφάλαιον

*<τάπερ>· ἅτινα

*<τάπησι>· ποικίλοις στρώμασιν

<τὰ πρόσω>· τὰ ἔμπροσθεν

<τὰ πρῶτα>· ἀντὶ τοῦ ἅπαξ. ἢ τὸ πρῶτον, καὶ ἐξ ἀρχῆς

<τάρ>· σύνδεσμος. δέ, δή, ἄρα, καὶ δή, ταχέως

<τά ῥα>· ἅτινα δή

*<ταρβήσαντες>· φοβηθέντες, εὐλαβηθέντες

[<Ταρακίναι>· ἔθνος. ἢ πόλις]

<τάρανδος>· ζῶον ἐλάφ[ου]ῳ παραπλήσιον, οὗ τὰς δορὰς εἰς χιτῶνας

χρῶνται Σκύθαι

<Ταραντῖναι>· αἵματι <βαφαί>, τινὲς δὲ τὰς πορφύρας. ἐδώδιμοι γάρ.

καὶ ἐξ αὐτῶν τραχήλια

<Ταραντῖνοι>· ἱππεῖς τινες ὀνομάζονται. οἱ δὲ τοὺς ἀκοντιστάς, ἢ

τοὺς ψιλοὺς ἱππεῖς, ὡς καὶ Ἵππαρχος

<Ταραντῖνον>· ἱμάτιον γυναικεῖον λεπτόν, κρωσσοὺς ἔχον ἐκ τοῦ ἑνὸς

μέρους

<Ταράξιππος>· οὕτως ὑπ' ἐνίων Πέλοψ ἱστορεῖται, οὗ τάφος ἐν Ὀλυμπίᾳ

<τά ῥά οἱ>· ἃ δὴ αὐτῷ

<τ' ἄρα τἄλλα>· καὶ τὰ ἄλλα δέ

<Τάρας>· πόλις Ἰταλίας· ἀπὸ Τάραντος τοῦ Ποσειδῶνος. ἔστι δὲ Λα-

κώνων ἄποικος

*<ταρβεῖ>· φοβεῖται

*<τάρβει>· φοβοῦ

*<τάρβησαν>· ηὐλαβήθησαν

<ταρβαρέον>· δεινόν, φοβερόν

<τάρβος>· φόβος

<ταργαίνειν>· ταράσσειν

<ταργάναι>· πλοκαί, συνδέσεις, πέδαι

<τάργανον>· ὄξος. Λυδοί. ἢ τὸ ταράττον. ἢ τὸ ἀπὸ στεμφύλων πόμα.

καὶ πόα, ἣ καὶ σκορπίουρος·

[<ταρήφη>· κόφινος μέγας. οἱ δὲ νεκροφορικὸν ἀγγεῖον]

<ταριχεύουσαι>· τήκουσαι

<ταριχευτόν>· τηκτόν. ξηρόν

<ταρκούει>· ἀκούει

<ταρμύξασθαι>· φοβηθῆναι

<ταρνόν>· κολοβόν, κολοβόουρον

<Τάρνη>· πόλις ἐν Λυδίᾳ. οἱ δὲ ἐν Μυσίᾳ, ὅθεν ἦν Ἑρμείας, ὁ Ἀριστο-

τέλους τοῦ φιλοσόφου γνώριμος

<τάρπη>· συρακούσιοισύηνος. τινὲς σορόν

*<ταρόν>· ταχύ

<τάρπημεν>· ἐκορέσθημεν

<ταρπήμενα(ι)>· τερφθῆνα(ι), [τερπνά]

<τάρπησαν>· τέρψιν ἔλαβον

<τάῤῥοθοι>· παρορμῆται. βοηθοί

<τάῤῥοθος>· βοηθός, ἀρ[ρ]ωγός

<ταῤῥοί>· τὰ ἀγγεῖα τῶν τυρῶν

<ταῤῥός>· κώπη. καὶ πλέγμα καλάμινον, ἐφ' οὗ τοὺς τυροὺς ξηραίνου-

σιν, ἔνιοι ταρσοὺς κρεμαστούς. καὶ λίθος ὁ κάτω τιθέμενος ἐν τῷ ἰπνῷ ἐν τοῖς μεταλλεῦσιν

<ταρσῆται>· ἀγγεῖα, ἐν οἷς οἱ τυροὶ ψύχονται

<ταρσιήν>· τὴν τρασιάν

<ταρσίοις>· πτεροῖς ἄκροις

<Ταρσοί>· πόλις Συρίας. καὶ τὰ ἄκρα τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν. καὶ

τὸ ἐπάνω τοῦ πέλματος. καὶ τῆς κώπης τὸ ἄκρον

<ταρσοὺς καλάμων>· πλέγματα καλάμων

<τάρταρος>· ὁ ὑπὸ τὴν γῆν κατώτατος τόπος

<ταρτημόριον>· τὸ τριτημόριον, ἢ τὸ δίχαλκον

<Ταρτης(ς)ίαις>· γαλαῖς

<Ταρτης(ς)ός>· πόλις περὶ τὰς Ἡρακλε(ί)ους στήλας

<ταρφέα[ς]>· συνεχῆ. ξηρά. ὀξέα. τραχέα

<ταρφέσι>· πυκνοῖς

[<ταρφεῖς>· θεωροί. θαυμαστοί]

<Τάρφη>· πόλις Λοκρίδος. οἱ δὲ (ς)ποδός, τέφρα. ἢ βλαστ(ός)

<ταρφήεντα>· [ἐντάφια] τεφρώδη

[<ταρφῆες>· κτερισταί. ἀγχιστεῖς]

*<ταρφ(ε)ιαί>· πυκναί, συνεχεῖς

[<ταρφήϊα>· ἐντάφια]

<τάρφθεν>· ἐτέρφθησαν

<ταρφθήμεναι>· τερφθῆναι

<ταρφὺς στάχυς>·

<τάρχη>· τάραξις

<ταρχάνιον>· ἐντάφιον

<τέρχανον>· πένθος, κῆδος

<ταρχύειν>· θάπτειν, ἐνταφιάζειν

<ταρχῦσαι>· θάψαι, ἐνταφιάσαι

<ταρχύσωσι>· τὰ αὐτά

<τάσις>· ὤθησις. σεισμός

<τᾶς οὐ τλατᾶς>· τῆς οὐχ ὑπομονητικῆς

<τᾶς οὐ φερτᾶς>· τῆς οὐ φορητῆς

<τὰς σφετέρας>· τὰς αὐτῶν

<τὰ στέγη>· τὰς στέγας. τὰς κέλλας

<τὰ στίγματα>· τὰ παθήματα, τὰ ἕλκη

<τὰς ὠτειλάς>· τὰ τραύματα

<τά τ' ἐόντα>· τὰ νῦν ὄντα

<τᾶτες>· κατ' ἔτος

<τά τ' ἐς(ς)όμενα>· τά τε μέλλοντα

<τατύρας>· ὁ φασιανὸς ὄρνις

<τατωμένα>· στερομένη

<ταϋγέταις· πύλαις> ταῖς μεγάλαις

<ταυληρόντα>· ἱμάντα. Ἡρακλέων

<ταυρείην>· ἐκ ταυρείου δέρματος κατεσκευασμένην περικεφαλαίαν

<Ταύρειον πῶμα>· Σοφοκλῆς Αἰγεῖ. ἀπὸ Ταύρου ποταμοῦ (περὶ) Τροι-

ζῆνα, παρ' ᾧ καὶ κρήνη Ὑόεσσα

<Ταυρία>· ἑορτή τις ἀγομένη Ποσειδῶνος

<ταυρίνδα>· κεφαλή. ἢ παιδιὰ παρὰ Ταραντίνοις

<ταῦροι>· οἱ παρὰ Ἐφεσίοις οἰνοχόοι. καὶ οἱ τέλειοι βόες

<ταυροπόλια>· ἃ εἰς ἑορτὴν ἄγουσιν Ἀρτέμιδι

<Ταυροπόλαι>· ἡ Ἄρτεμις, καὶ ἡ Ἀθηνᾶ

<Ταῦρος>· Ταύρειος, ὁ Ποσειδῶν. Φανόδημος δὲ τὰς κριθὰς προσαγο-

ρεύεσθαι ταῦρον, ὅτι κέρας ἔχουσιν. ἄλλοι δὲ τὸν παιδεραστήν. καὶ τὸ γυναικεῖον

<ταυροφάγος>· ὁ Διόνυσος

<ταυρόφθογγοι>· παραπλήσια βουσὶ φθεγγόμενοι

<ταυροχόλια>· ἑορτὴ ἐν Κ[ο]υζίκῳ

<Ταυρώ>· ἡ ἐν Ταύροις Ἄρτεμις

<ταύρωσον>· ταῦρον ποίησον

<ταΰς>· μέγας, πολύς

<ταΰσας>· μεγαλύνας, πλεονάσας

<ταύσιμον>· μάταιον

<ταυτά>· τὰ ἴσα. τὰ ὅμοια

<ταύτασος>· ὄρνις ποιός

<ταυτέας>· αὐλὰς μεγάλας

<ταύτῃ>· οὕτως, τούτῳ τῷ τρόπῳ

<ταυτί>· ταῦτα. ἢ τοῦτο

[<ταυτί>· ταῦτα. τοῦτο] [ὁμοιότης

<ταύτῃ τοι>· οὕτω δή

<ταυτό>· ταυτόν, τὸ αὐτό

<ταυτοέπειαι>· ταυτολογίαι

<ταυτοεπεῖν>· τὸ αὐτὸ λέγειν

<ταυτότητος>· ἀπαραλλάκτου καὶ φυσικῆς κοινωνίας

<ταφεῖς>· θεωροί. θαυμασταί. ἢ οἱ νεκροτάφοι

<ταφεύς>· θεωρός. καὶ τὰ ὅμοια

<ταφῆες>· κτερισταί. ἀγχιστεῖς

<ταφήϊα>· ἐντάφια, εἰς ταφὴν εὔθετα ἱμάτια

<Τάφιοι>· οἱ Τηλεβόαι λεγόμενοι, οἱ τὰς Ἐχινάδας νήσους κατοι-

κοῦντες

<τάφος>· τὸ γινόμενον περίδειπνον ἐπὶ τῇ τῶν κατοιχο[υ]μένων τιμῇ. ἢ

τύμβος. ἢ σημεῖον

<τάφρος>· ἐπίμηκες ὄρυγμα ἔξωθεν τοῦ τείχους γινόμενον πρὸς ἔκπληξιν

πολεμίων

<ταφρεῦσαι>· διορύξαι

<ταφ[ρ]ών>· ἐκπλαγείς, θαμβηθείς

<τάχα>· ταχέως, ὡς σάφα, ἢ ἴσως. καὶ <ταχεῖα> ὁμοίως

<ταχινοί>· γοργοί

<ταχή>· βόη

<ταχίνης>· λαγωός. ἔλαφος

<τάχιστα>· [γοργόν. ταχύ. λεπτόν]

<ταχυβάμονας ὅρκους>· ἀντὶ τοῦ βραδεῖς, βέλτιον δὲ τοὺς ἐν ἔρωτι

γινομένους· ἀβλαβεῖς γὰρ οἱ ἐπιορκήσαντες

<ταχυναυτεῖ>· ταχέως πλέει

<ταχύπωλοι>· ταχυπόροι, ταχύοδοι

<ταχυπώλων>· ταχεῖς ἵππους (ἐχόντων)

<ταχυτῆτος>· τάχους. λέγει δὲ τοῦ δρόμου

<τάων>· τούτων

<τάων μοι>· τούτων μοι

<τάως>· τέως. Κρῆτες. καὶ δασέως τὸ ὄρνεον

<τεά>· τὰ σά

<τεαῖς>· ταῖς σαῖς

<τεάν>· σήν

<τέγγει>· βρέχει, ὑγραίνει. στάζει

<τέγγεις>· πληροῖς. κλαίεις. βρέχεις. σταλάζεις

<τέγγεσθαι>· εἴκειν. ἐνδιδόναι

<τέγγοις>· βρέχοις. πληροῖς

<τεγγύρος>· ὄρνεον ποιόν

<τέγε(α)>· κόρυζα. Κῶοι. καὶ πόλις Ἀρκαδίας

(*)<τέγεοι>· ὑπερῷοι οἶκοι

<τεγείδιον>· κοσμάριον ποιὸν γυναικεῖον

<τέγεος>· τέγους, ἤγουν στέγης

<τέγη>· στέγη. οἴκημα

<Τεγησσός>· ἀκρωτήριον Κύπρου

<τεγκτούς>· χριστούς

[<τέγξω>· κατασκευάσω]

<τέγος>· στέγη. δῶμα. ὑπερῷον

<τεγοῦν>· Λυδοὶ τὴν λῃστήν

[<τέειν>· σοί. Δωριεῖς]

<τεήν>· σήν

<τεῆς>· τῆς σῆς

*<τεθαλυῖαν>· θάλλουσαν, ἀκμάζουσαν

<τεθαγμένοι>· μεμεθυσμένοι

<τέθαξαι>· (με)μέθυσαι

<τεθαῤῥήκαμεν>· ἐθαῤῥήκαμεν

[<τέθ[ε]ιγεν>· ἥψατο

<τεθελῶτα>· θάλλοντα]

<τεθηγμένον>· ἠκονημένον

[<τέθηδεν>· ἐθαύμασεν. ἀνεφύη]

<τεθήλαμεν>· ἀνεφύημεν

<τέθηλε>· θάλλει, ἀνθεῖ

<τεθηλότα>· ὁμοίως

<τέθηπεν>· ἐξεπλάγη, πεφόβηται, ἐπτοήθη

<τεθηπός>· πεφοβημένον. σεσηρός

<τεθήσεται>· Ἡρακλέων. δανεισθήσεται

<τεθήσατο>· ἐθηλάσατο

<τέθμια>· νόμους

<τέθμια>· νόμιμα

<τεθμός>· νόμος

[<τεθνία>· γαστριμαργία πολλή]

<τεθολωμένον>· μεμυρισμένον

<τεθολώς>· ἀνάπλεως. Ἀμερίας

<τεθο(ω)μένον>· ὠξυμμένον. καὶ <ἐθόωσα> ὤξυνα

<τεθράνευμαι>· συγκέκλασμαι. ἀπὸ τῶν θράνων

<τέθραπται>· πέπηγεν

*<τεθορεῖν>· διαπηδῆσαι

<τεθρᾶσθαι>· ὠχεῦσθαι

<τεθραυσμένος>· πεπληγμένος

[<τεθρηδών>· πρωρεύς]

<τεθριπποβάμονι στόλῳ>· τῇ ὁρμῇ τοῦ ἅρματος

<τέθριππον>· τετράϊππον <ἅρμα>

<τεθυλλιαμένον>· τεταραγμένον, ἀπὸ τῆς θυέλλης

<τεθυ(μ)μένον>· τὸ κεκαυμένον ὑπὸ πυρός

*<τεθυκώς>· εὐχαριστήσας

<τεθυωμένον>· ἡγνισμένον. τεθυμιασμένον. εὐῶδες

<τεθωγμένοι>· τεθυμωμένοι

<τέθωκται>· τεθύμωται

<τεθωγμένοι>· μεμεθυσμένοι

[<τειαλεσθήν>· τὴν ἅμαξαν]

<Τειγησός>· ἀκρωτήριον Κύπρου

<τεῖδε>· ἐνθάδε

<τεῖν>· ζητεῖν. ἄλλοι δὲ σοί

<τ[ε]ίνειν>· ἀποδιδόναι

<τεῖον>· ποῖον. Κρῆτες

<τείρεα>· ἄστρα

<τείρει>· καταπονεῖ

<τείρεο>· κατεπονεῖτο

<τείρεσθαι>· καταπονεῖσθαι

<τειρόμενον>· καταπονούμενον. τιμωρούμενον

<τείρων>· λυπῶν. τιμωρῶν. καταπονῶν

<τείχεα>· τέκνα

<τειχ[ε]ιόεσσαν>· καλὰ τείχη ἔχουσαν

<τειχεσβλῆτα>· τείχη καταβαλών

<τειχεσιπλῆτα>· προσπελάζων τείχεσι

<τειχίον>· Ἀττικοὶ τὸν περίβολον τοῖς χωρίοις. ὁ δὲ Ὅμηρος <τεῖχος>

μὲν τὸ τῆς πόλεως, <τειχίον> δὲ τὸ τῆς οἰκίας

<τειχομαχεῖ>· πολιορκεῖ

<τεῖχος Ἄρειον>· ἀντὶ τοῦ πόλιν Ἄρεως. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἰσχυρόν, καὶ

τὸ ἀσφαλές

<Τειχοφύλαξ>· ἥρως τις ἐν Μυρίνῃ

<τέκεν>· ἔτεκεν, ἐγέννησεν

<τεκέεσσι>· [τέκνοις ἰδίοις

<τέκεσι]ν ἑοῖσι>· τέκνοις ἰδίοις

<τέκμαρ>· πέρας, τέλος

<τεκμαίρεο>· σημείωσαι

<τεκμαίρεσθαι>· σκέπτεσθαι. φράζεσθαι

<τεκμαίρομαι>· ἀποτελέσω. σημειώσομαι

<τεκμαίρεται>· ἐπὶ τέλο[υ]ς ἄγει. στοχάζεται. περαίνει

<τεκμήρατο>· συνεπεράνατο

<τεκμήριον>· σημεῖον ἀληθές

[<τεκμήρων>· ἢ] τεκμηρίων. σημείων

<τέκμωρ>· τέλος φανερόν, μαρτύριον, σημεῖον. τὰ δὲ εἰς <ωρ> λήγοντα

ὀνόματα οὐδέτερα· ἕλωρ, τέκμωρ, ὕδωρ

<τεκνοῦσα>· τέκνον ἔμβρυον ἔχουσα

<τεκνώσει>· εὔτεκνον ποιεῖ

<τεκταινόμενος>· κατασκευάζων

<τεκτήνατο>· κατεσκεύασεν, ἐμηχανήσατο

<τεκτονουργός>· ἀρχιτέκτων

<τέκτων>· πᾶς τεχνίτης. εἶδος φαλαγγ[ε]ίου

<τέλα>· σπεῦδε

[<τέλαθι>· ὑπόμεινον]

<τελαμών>· λῶρος, καὶ ὁ ἀναφορεὺς τοῦ ξίφους καὶ τῆς ἀσπίδος, ἢ

δεσμός, ἢ φασκία

<Τελαμῶνα ᾄδειν>· ἀρχὴ σκολίου

<Τελαμώνιοι κόνδυλοι>· οἱ προσδεόμενοι τῶν τελαμώνων. ἢ μεγάλοι,

χαλεποί

<τελάσσαι>· τολμῆσαι, τλῆναι

<τέλγη>· ὁ καλούμενος ῥῶπος. κακῶς· ἔστι γὰρ <γέλγη>

<τελδαίνειν>· κομιδῆς ἀξίου

<τελέθει>· γίνεται. ἔστι. τελεῖται

<τελέθοιεν>· ὑπάρχοιεν. θάλλοιεν

<Τελεία>· [καὶ τέλη. τὰ ἀναλώματα. καὶ τὰ συνέδρια τῶν ἐν ἀρχῇ. καὶ

τὸ συντέμνειν. τάγμα. τάξις.] ἡ Ἥρα

<τέλεια ἱερά>· τὰ ἐνιαύσια. οἱ δὲ τὰ ἡμέρας δέκα ὑπερβεβηκότα

<τέλειοι>· οἱ γεγαμηκότες

<Τέλειος>· τελεσιουργός. ὁ Ζεύς, καὶ ὁλόκληρος

<τέλειος ἡμέρα>· ἡ ὑστάτη, καὶ τελοῦσα τὸν βίον

<τελειότατον>· ἐντελέστατον

<τελειότατον πετεηνῶν>· ἐπιτελεστικώτατον

<τελείων>· ἤτοι τὴν ἡλικίαν· ἢ ὁλοκλήρων, ἀσινῶν

<τελενικίσαι>· ἀντὶ τοῦ [μὴ] κενὸν ποιῆσαι

*<τελειώσεις>· ἁγιάσεις

<τέλεον>· τὸ τέλος, καὶ πέρας

*<τελεστινόν>· τὸ ξηρὸν σῦκον

<τελεσιά(ς)>· ἡ μετὰ ξίφους ὄρχησις, ἀπὸ τοῦ εὑρόντος Τελεσίου

*<τελέσαι>· δοῦναι

<τελεσί[γ]ερον παιᾶνα>· τὸν ἐπιτελεστικὸν τῶν τοῖς θεοῖς ἐπιτελου-

μένων ἱερῶν

[<τελέσιος ἡμέρα>· ἡ ἐσχάτη]

<τελεσιουργία>· τὸ τέλειον πᾶν ἔργον

<τελεσιουργεῖσθαι>· τελειοῦσθαι ἐν ἔργῳ

<τελεσιφάστας>· τελεσιουργός

<τελεσθία>· θυσία τις ἐν Λίνδῳ

<τελεσφορεῖ>· εἰς τέλος ἄγει

<τελεσφόρος>· ὁ τελεσφορῶν καθ' ὥραν τοὺς καρπούς, ἢ ὁ τελείους

αὐτοὺς φέρων

<τελεσφόρος οἶκος>· τοῦ γεγαμηκότος καὶ τεκνώσαντος

<τελέσωμεν>· πράξωμεν

<τελεταί>· ἑορταί. θυσίαι. μυστήρια

<τελεύτατον>· ἄκρον, ἔσχατον

<τελευτῆσαι>· τελέσαι

<τελέω>· δῶ, παράσχω

<τεληέσσας ἑκατόμβας>· τὰς ἐπιτελεστικὰς τῶν γινομένων εὐχῶν

θυσίας, ἢ τῷ ἀριθμῷ πλήρεις

<τέλθει>· ἐν ᾠδῇ τέρπει

<τέλθεια>· ὀνείδη. καὶ πόλις. καὶ ἔθνη. τέλη. οὐσίαι

<τέλθος>· χρέος

*<τελισκόμενος>· πληρούμενος, τελειούμενος

<τελλίην>· ὁ δεῖνα. Ταραντῖνοι

<τέλλεται>· ἐπιτελεῖν φαίνεται. γίνεται. ἀνύεται

<τελλίς>· ὅλον. τάξις. μέρος

*<τελμῖν ..>· ὁ ἐκ τῶν τελμάτων πηλός

<τέλλον>· ἐποίουν. ἔμελλον

<τέλμα>· τόπος πηλώδης, ἔλαφος, πλέξ, ἰλύς

<τελμῖνος>· μολύσματος πηλώδους

*<τέλματα>· τὰ πηλώδη καὶ τελευταῖα τοῦ ὕδατος

*<τελμάτων>· πηλῶν

<τελμίς>· ἡ ἐν τοῖς τέλμασιν ὑφισταμένη ἰλύς καὶ πηλός

<Τελμισεῖς>· ἔθνος περὶ Λυκίαν

<τέλος>· τάγμα. πέρας. καὶ τὸ καταβαλλόμενον τοῖς τελώναις

<τελοῦντα>· τεταγμένον

<τέλσας>· στροφάς. τέλη, πέρα(τα)

<τέλσον>· πέρας. καὶ τὰ ὅμοια

<Τελχῖνες>· βάσκανοι, γόητες, φθονεροί. ἢ παρὰ τὴν τῆξιν, ἢ παρὰ

τὸ θέλγειν

<τελχιτένοντες>· σκληροτραχηλοῦντες

<τελῶμεν>· ποιῶμεν

[<τέλωρ>· πελώριον. μακρόν, μέγα

<τελώριος>· μέγας. πελώριος

<τέλβεσθαι>· μεμψιμοιρεῖν. ἐπικαλεῖν

<τέλβει>· ῥήγνυται. ὀδυνᾶται. σχίζει. ἢ πείθει]

<τεμένη>· ναοί. ἄλση. ἢ τὰ ἀφωρισμένα κατὰ τιμὴν χωρία

<τέμενος>· πᾶς ὁ μεμερισμένος τόπος τινὶ εἰς τιμήν, ἢ ἱερόν καὶ βω-

μός, ἢ ἀπονεμηθὲν θεῷ ἢ βασιλεῖ

<τεμενωρόν>· τεμένους φύλακα

<τέμμαι>· τ[ε]ίνει

<τέμματα>· στεφανώματα

<τέμνηξ>· πόῤῥω

<τέμμειν>· πείθειν. τιμᾶν. [τείθεσθαι]. ἡγεῖσθαι

<τέμνοντα>· ἀμέλγοντα

<τέμπη>· τὰ σύνδε(ν)δρα χωρία. τινὲς δὲ τὰ στενὰ τῶν ὀρῶν

<τέμπλα>· τέμπλῳ ἐπίσημα

<τεμποῦροι>· ἀρχὴ ἐπιμελουμένη τῆς τῶν γυναικῶν εὐκοσμίας

<τενάγη>· κάθυδροι τόποι. ἢ ποτάμ(ι)ος πηλός

<τεναγώδεσι>· τόποι(ς), ἔνθα ὀλίγον ὕδωρ

*<Τέναγος>· νῆσος Τροίας

[<τέναι>· ζῶναι]

*<τένεα>· κόρυζα

<τέναρος>· κακοῦργος. συκοφάντης

<τένδει>· ἐσθίει, ἢ λιχνεύει. <Τένθαι> γὰρ οἱ λίχνοι

<Τενέδιον βέλος>· ἀντὶ τοῦ Τενέδ(ι)ος πέλεκυς, παροιμία δέ ἐστιν

ἐπὶ τῶν ἀποτόμως τι πραττόντων "<ἔτι ἄρα τὸ πρᾶγμα Τενε- δίῳ πελέκει συνέκοψαν>"

<Τενέδιος ξυνήγορος>· ὁ ἀπότομος καὶ σκληρός

<Τένεδος>· πόλις Τρωϊκή, ἢ νῆσος

<τενεκοῦντι>· ἐνοικοῦντι. Αἰολεῖς

<τένθαι>· λωποδύται. μοιχοί

<τενθρηδών>· ζῶον τῶν ἐντόμων καὶ κεντροφόρων παραπλήσιον σφηκί.

ἔνιοι ἀγρίαν μέλισσαν

<τενθρήνιον>· κηρίον

<τενθρηνιῶδες>· πολύ[καὶ]κενον (ὡς) κηρίον καὶ ἀραιόν

<τενθίνοι>· λίθοι πλατεῖς

[<τενίαι>· ζῶναι. στέφανοι. ἢ δεσμοί, διαδήματα]

<τέννει>· στένει. βρύχεται

<τέννος>· στέφανος ἐλάϊνος, ἐρίῳ πεπλεγμένος

<τένοντες>· τὰ διατεταμένα νεῦρα, ἀπὸ κεφαλῆς ἕως τῶν ποδῶν. καὶ

ἡ συνάφεια τῶν νευριῶν

<τενο(ν)τώσεις>· νωτοκοπ(ής)εις. ἀποκτενεῖς

<τένων>· τὸ ἐν τῷ τραχήλῳ νεῦρον

<τέο>· τίνος

τέο μέχρις ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων

*<τεοῖο>· σοῦ

*<τεόν>· σόν

*<τεοί>· σοί

<τέορ>· σοῦ. Κρῆτες

*<τεὸς φθόγγος>· ἡ σὴ φωνή

*<τεούς>· σούς

<τεπτά>· ἑπτά

<τέρα>· τέρεα. σημεῖα

<τεράεσσι>· σημείοις

<τερᾴζει>· τερατεύει

<τέραμνοι>· στέγανοι. σκιαί. σκηνώματα

<τέραμνος>· κυψέλη

<τερασκόποι>· ὀνειροκρίται

<τεράστ[ε]ια>· θαύματα, σημεῖα

<τεράστ[ε]ιοι θεοί>· ἐπὶ σημείων τεταγμένοι

<τερατεύεται>· δολιεύεται

<τερατευόμενον>· δολιευόμενον, ψευδόμενον. ἢ σημεῖον ποιῶν

*<τερατεῖαι>· ψευδολογίαι

*<τερετίσματα [ἢ τερετίματα]>· ᾠδαὶ ἀπατηλαί, ἠχητικαί. ἢ μω-

ρολογίαι ἠχημέναι

<τερατοσκόπος>· μάντις, σημειωτικός

<τερατουργεῖ>· παράδοξα ποιεῖ, ἢ τέρατα ἐργάζεται

<τέρειν>· ἁπαλόν

<τέρεμνα>· οἰκήματα

[<τέρεμνος>· ἰσχυρός. ἢ <στέρεμνος>]

<τέρενα χρόα>· ἁπαλὸν χρῶτα

<τέρενα>· ἁπαλά, τρυφερά

<τέρετρα>· τρύπανα

<τέρεσσεν>· ἔτρωσεν. ἐτόρνωσε

<τερετίζοντα>· λαλοῦντα. ἐκ μεταφορᾶς τῆς χελιδόνος

<τερετίσματα>· ᾠδαὶ ἀπατηλαί. τὰ τῆς κιθάρας κρούματα. καὶ τὰ

τῶν τεττίγων ᾄσματα

<τερηδών>· σκώληξ οἰκῶν ἐν ξύλῳ

<τέρθεται>· ξηραίνεται. καίεται

<τερθρεία>· λογομαχία. ἀπάτη. φλυαρία. φληναφία

<τερθρεύειν>· τηρεῖν. σκοπεῖν. λιπαρεῖν

<τερθρεύμασι>· φλυαρίαις

<τερθρεύονται>· ἀπατῶνται

<τέρθρ(ι)οι>, οἱ εἰς τὸ κέρας τοῦ ἱστίου ἑκατέρωθεν δεδεμένοι, ἐν οἷς

τὸ ἅρμενον ἕλκουσι

<τέρθρον>· ὁ λεγόμενος ἀρτέμων. ἔνιοι δὲ τὸ ἄκρον τοῦ κέρως. καὶ

στέγη οἰκίας. τινὲς δὲ τὸ ἔσχατον καὶ ὑψηλόν

<τερθρωτήρ>· ὅπου ὁ πρωρεὺς προορᾷ τὰ ἐν τῇ θαλάσσῃ

<τερίκαρπον>· μεγαλόκαρπον

<τερίμη>· τάφρος

<τερίνη>· τετριμμένη. οἱ δὲ τερπωλή

<τερῖνος>· τηρῶν διάνοιαν, λυπῶν

<τέρμα>· σημεῖον. τέλος ζωῆς. καμπτήρ. ἔσχατον

<τερματίζει>· τελειοῖ, ὁρίζει

<τερμάτων>· τελευταίων

<Τερμέρ(ε)ια κακά>· τὰ μεγάλα

<τέρμιοι>· ὕστατοι

<τέρμινθος>· φυτὸν ἐμφερὲς τῷ λίνῳ, ἐξ οὗ πλέκουσιν (παρ') Ἀθη-

ναίοι(ς) [παρ]ὁρμιάς

(*)<τερμιόεντα>· ποδήρη, καὶ εὔμετρον, τὸν μέχρι τῶν ποδῶν τερμα-

τιζόμενον

*<τερμιόεσσα>· ἐς πόδας ἀποτερματιζομένη

<τερμιόεν>· ἁρμοστόν. τέλειον

<τέρμιον>· ἔσχατον. ἁρμόζον, πρέπον

<τέρμις>· πούς

<τέρμονα>· φραγμόν. τέλος

<τέρμονες>· τέλη. φραγμοί, ὅρια, τέρματα

<τέρνακα>· τῆς κάκτου τοῦ φυτοῦ καυλός

<Τερπιάδης>· Τερπίου υἱός, ὁ Φήμιος. πατρωνυμικῶς

<τέρπεται>· ἥδεται

<τερπικέραυνος>· ὁ τερπόμενος, ἢ τρέπων πάλιν κεραυνοῖς

<τερπνά>· ἡδέα

<τερπωλή>· τέρψις

<τερπωλῆς>· τέρψεως

<τερπώμεθα>· τρεπώμεθα

<τεῤῥατόν>· ἔσχατον. ἡδύ, τερπνόν

<τεῤῥητόν>· τριήρης

*<τέρσεται>· ξηραίνεται ὑπὸ ἡλίου

<τερσαίνειν>· ξηραίνειν

<τέρσει>· [τέργει]. ξηραίνει, [καίεται. οἱ δὲ πήγνυται

<τέρτα>· ἡ τρίτη

<τέρυ>· ἀσθενές, λεπτόν

<τέρυας ἵππους>· οὕτω λέγονται ὅσοι ἀδδηφάγοι εἰσί. ἔνιοι τοὺς ἀσθε-

νεῖς

<τερύνης>· τετριμμένος ὄνος. καὶ γέρων, ἢ δυσανάληπτος γέρων

<τερύσκεται>· νοσεῖ. φθίνει

<τερύσκετο>· ἐτείρετο

<τέρφη>· λέπυρα

<τέρχνεα>· φυτὰ νέα. ἢ ἐντάφια

<τερψιμβρότου>· τοῦ τοὺς βροτοὺς ἤγουν τοὺς ἀνθρώπους, τέρποντος

<τέρψις>· τερπνότης

<τέρψομαι>· τερφθῶ

<τεσσίχον>· τὸ μικρόν

<τε στήλῃ τε τύμβῳ>· στήλῃ ἐν τῷ τάφῳ

<τέτα>· λίαν, κάρτα

<τεταγών>· διατείνας. τινάξας

[<τετακώς>· τετολμηκώς]

<τεταμένον>· ἡπλωμένον

<τέτανος>· κονία. χρίσμα. ἄσβεστος

<τετάνυ(ς)το>· ἐκτέτατο. ἐπέκειτο

<τεταργανωμέναι>· ἐμπεπλεγμέναι

[<τετάργιστο>· ἐκορέσθη, ἐπλήσθη]

<τετάργη>· φασγάνων εἴδη

<τεταρπέσθαι>· ἐμπλησθῆναι. τερφθῆναι

<τετάρπετο>· ἐτρέπετο

<τε(τα)ρπώμεθα>· ἐμπλησθῶμεν

<τεταρτημόριον>· οἱ δύο χαλκοῖ

<τετάρτῳ>· μέτρῳ τῶν ὑγρῶν

<τέταρτον ἥμισυ>· τὸ τέταρτον ἡμιστάτηρον

<τέταται>· τείνει

<τέταχας>· ἐτύπωσας. ἔταξας. [ἐτύπασας]

<(τε)τεὴν κεφαλήν>· τὴν σήν

<τετέλεσται>· γεγένηται. οἱ δὲ γεγάμηκεν

*<Τερέβινθος>· πόλις Ἰακώβ

<τετελεσμένον>· τὸ οἷόν (τε) πρᾶγμα τελεσθῆναι, ἤγουν πληρωθῆναι.

[ἢ καὶ μεμιασμένον]

<τετελεσμένος>· τελισκόμενος. ἀνδρόγυνος

<τέτευ[γ]κται>· κατεσκεύασται

<τετεύξεται>· κατασκευασθήσεται. γενήσεται

<τετευχῆσθαι>· καθωπλίσθαι

[<τετηότι>· λυπουμένῳ. ὀργιζομένῳ]

<τέτηφεν>· ἐκπέπληκται, ἐκπλήττεται

*<τετιημέναι>· τετιμωρημέναι

<τετιη[κ]ότες>· ὁμοίως λελυπημένοι

<τετιηότι>· λυπουμένῳ, τιμωρουμένῳ

<τετιημένος>· τὴν ψυχὴν τετιμωρημένος, ἐκπεπληγμένος, ἢ συγκεχυμένος

<τέτλα>· ὑπόμεινον, ἀνέχου

<τέτλαθι>· ὑπόμεινον

<τετληότι>· ὑπομεμενηκότι

<τέτμῃς>· εὕρῃς, καταλάβῃς

<τέτορεν>· ἔτρωσεν

<τετόρῃ>· τρώσῃ

<τετραβάμονος>· τετράποδος

<τετραβαρήων πλίνθων καὶ τάγματα>· Ἀλκαῖος

<τετράγκων>· ὄργανον πολεμικόν

<τετράγυον>· τεσσάρων [ὀρ]γυῶν. <Γύης> δὲ μέτρον ἕκτον σταδίου. καὶ

ἐν τῷ ἀρότρῳ τὸ κύρτωμα τοῦ ἱστοβοέως γύης. ἔνιοι γύην τὸ ὀργυιαῖον μέτρον

[<τετραδάμονος>· τετράποδος]

<τετράδι μέν τ' οἴχου>· τετράδι μέν φασι γενέσθαι (Ἡρακλέα), καὶ

πρῶτον ἔνδοξον ὄντα, ἄλλῳ ταλαιπωρεῖν. ἔστιν οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἄλλοις πονούντων

<τετραδισταί>· σύνοδος νέων συνήθων κατὰ τετράδα γινομένη

<τετράδων>· ὄρνεόν τι. Ἀλκαῖος

<τετράδυσιν>· ἀηδόνας

<τετραέλικτον ἅλμαν>· ἤγουν τρικυμίαν

<τετραελίκωπες>· τέσσαρας ὀφθαλμοὺς ἔχους(α)ι ναῦς

<τετραέλιξ>· τετράκις περιειλημμένος, ἢ πολυέλιξ. ἢ φυτόν τι

<τετραέτηρον, τετραετῆ καὶ τετράενον>

<τετραθέλυμνον>· τετράπτυχον, ἐκ τεσσάρων πτυχῶν [ὅ ἐστι] τεθει-

μένον, ὅ ἐστιν ἐπιθήματα ἔχον τέσσαρα ἐπάλληλα, ἐκ τεσσάρων δερ- μάτων συνεστός

<τετραῖον>· ὀρνιθάριόν τι. Λάκωνες

<τετρακίνη>· ἡ ἀγρία θρίδαξ

*<τετράκωλος>· τετράπους

<τετρακτύς>· Πυθαγορικὸς ὅρκος, ἤγουν τῶν τεσσάρων στοιχείων σημαίνων

<τετράκωμος>· μέλος τι σὺν ὀρχήσει πεποιημένον εἰς Ἡρακλέα ἐπινί-

κιον. ἐκαλεῖτο δὲ <τέσσαρες κῶμοι>

<τετραμαίνει>· τρέμει, φοβεῖται

<τετραμ(μ)έναι>· ἀπεστραμ(μ)έναι, πρὸς αὐτοὺς τὰς ὄψεις ἔχουσαι

<τετραντίας>· τετράγωνος. καὶ ἰσχυρός

<τετρᾶντα>· τετράγωνόν τι σχῆμα. δηλοῖ δὲ καὶ τοὺς τέσσαρας χαλκοῦς

<τετράξων>· εἶδος χαλινοῦ

<τετράοροι>· τέσσαρες ἐπὶ τοῦ τεθρίππου ὑπεζευγμένοι

<τετρά[ο]ρχαι>· οἱ βασιλεῖς

<τέτραπται>· ἔστραπται

<τετραστάτηρον>· τὴν τετράμνουν

<τετραφάληρον>· τέσσαρας φάλους ἔχουσαν, καὶ ἐξοχάς, οἵ εἰσιν ἧλοι

λαμπροὶ περὶ τὸ μέτωπον τῆς περικεφαλαίας κατακρουόμενοι

<τετράφυον>· τετραπάλαιστον

*<τετράφθω>· ἀναχωρείτω

<τετραχίζειν>· τὸ ἐπὶ τετάρτῳ μέρει ποιεῖν τι

*<τέτραχηλισμένα>· πεφανερωμένα

<τετρᾶχμα>· τετράδραχμα

<τετράψομαι>· εἰς ἐκεῖνο τραπήσομαι

<τετράων>· ὄρνις ποιός

<τέτρηνεν>· ἐτρύπησεν

<τετρῆναι>· τρῆσαι

<τετρήχει>· τετράχυντο. πεπύκνωτο. τετάρακτο. ἢ θορύβου πλήρης ἦν

*<τεῦ>· τίνος

<τετρίγει>· ἔτριζεν

<τέτριγε>· τρίζει. [τέτριγεν]

<τετριγῶτας>· τρίζοντας

<τετριγυῖα>· [τετρωμένη.] τρίζουσα

<τετριμμένη>· πεπατημένη ὁδός

<τέτρομος>· τρόμος

<τετροπωμένους>· νενικημένους

<τετρόφασιν>· ἀπενηνόχασι

<τέτροφε>· πέπηγε. πέφυκε. [ἐ]μετεώρισται

<τετρυκότεσσι>· κεκυπρωκόσι

<τετρυμένον>· λεπτόν. καταπεπονημένον. διεφθαρμένον

<τετρυ[ο]μένος>· τετρυχωμένος. δεδαπανημένος ἐν κακοῖς

<τετρῦσθαι>· καταδεδαπανῆσθαι. καταπεπονῆσθαι

<τετρυφάλεια>· περικεφαλαία

<τετρυχωμένος>· καταπεπονημένος

*<τέτραλον>· τετράϊππον

<τετρωμένη>· πληγεῖσα

<τετρωμένος>· πεπληγμένος

<τέτρωρον>· τετράϊππον <ἅρμα>

<τέττα>· νεωτέρου πρὸς πρεσβύτερον τιμητικὴ προσφώνησις

<τέτταρα ξύλα>· ἐπὶ τῆς θύρας οὕτω λέγουσιν Ἀττικοί

<Τέττιγος ἕδρανον>· ἡ Ταίναρος. Τέττιξ γὰρ ὁ Κρὴς Ταίναρον

ἔκτισεν

<τεττιγοφόρας>· Ἀττικοὶ ἐπὶ τῶν τῆς κεφαλῆς τριχῶν εἶρον χρυσοῦς

τέτ(τιγ)ας

<τέττιξ>· ἔξω τοῦ συνήθους ζώου παρὰ Ἀττικοῖς οἱ τῶν μαγείρων ὑπη-

ρέται ξένοι, οἱ δὲ ἐντόπιοι <μαίσωνες>

<τετυγμένα>· σύνθετα, πεποιημένα. πεφροντισμένα

<τετύκοντο>· ἡτοιμάζοντο

<τέτυκται>· κατεσκεύασται

<τετύλωται>· ἐμπέφρακται

<τετυρευμένον>· συγκείμενον. ἀπὸ τοῦ πηγνυμένου γάλακτος

<τετύσκετο>· κατεσκευάζετο

<τετύσκων>· ἐμφανίζων

<τετύφωται>· ἀπόλωλεν. ἐμπέπρησται. ἐμβεβρόντηται. ἐπῄρθη

<τετυφῶσθαι>· μεμηνέναι

<τετύχῃσι>· τύχῃ. παρατύχῃ

[<τετώμενοι>· ὑστερούμενοι. ἐνδεῶς ἔχοντες

<τευάζοντες>· πλανώμενοι]

<τευθίδες>· σηπίαι. θρίς(ς)αι

<τευθίς>· πέμμα πλακουντῶδες. καὶ εἶδος ἰχθύος θαλαττίου

<Τεῦκροι>· οἱ Τρῶες. καὶ οἱ ποιηταί

<τεῦκρον>· ποιητήν

<τευκτῆρος>· ποιητοῦ

<τευκτοῖς>· κατασκευασθεῖσιν

<τευκτόν>· χειροποιητόν, κατασκευαστόν

<τευμᾶται>· τεχνάζει. τιμᾶται

<Τεύμης>· ποταμὸς Θηβῶν

<Τευμησία>· περὶ τῆς <Τευμησίας ἀλώπεκος> οἱ τὰ Θηβαϊκὰ γεγρα-

φότες ἱκανὰ εἰρήκασιν

<Τευμησσός>· ὄρος Βοιωτίας

<τεῦξαι>· ποιῆσαι, κατασκευάσαι

<τεῦξαν>· κατεσκεύασαν

<τεῦξε>· κατεσκεύασε

<τεῦξις>· κατασκευή, ποίησις

<τευξομένη>· ποιήσουσα

<τευξόμεθα>· τύχωμεν

<τευτάζει>· σκευωρεῖ. ἡσυχάζει. διατρίβει. οἱ δὲ φροντίζει

[<τευτέξεται>· τε[υ]χνάζει. τέμνεται]

<τευτάζοντες>· πλανώμενοι

<τευτασμός>· στραγγεία

<τευτᾶτ(αι)>· τεχνᾶται

<τεύχεα>· ὅπλα, οὐ μόνον τὰ πολεμικά, ἀλλὰ (καὶ) τῆς νεώς, καὶ τὰ

σκεύη, καὶ τὰ χαλκευτικὰ ἐργαλεῖα· ἦλθε δὲ χαλκεὺς ὅπλ' ἐν χερσὶν ἔχων χαλκήϊα, πείρατα τέχνης

<τεῦχε>· κατεσκεύασε

<τεύχει>· ποιεῖ

<τεύχη>· ὅπλα

<τευχησταί>· ὁπλῖται

<τεῦχος>· βιβλίον. ὅπλον. ἄγγος, σκεῦος

<τεύχοντες>· κατασκευάζοντες

<τεῦχρος>· ἀδελφὸς νόθος

<τεύχω>· κατασκευάζω

<τεύχωνται>· σάττωνται. ὁπλίζωνται

<τέφρα>· σποδός

<τεφρόν>· σποδόν, φαιόν, πολιόν

*<τέφρα>· σποδός, κόνις

*<τέφρη> καὶ <τεφρόν>· ὁμοίως

<τεφρώσας>· σποδώσας

<τεχνάζω>· τεχνάζομαι

<τέχνη>· ἐπιστήμη. ἢ δόλος. καὶ <ἀτέχνως>· ἀδόλως

<τεχνήματα>· κατασκευάσματα

*<τεχνήσομαι>· ἐπινοήσω. τεχνάσομαι

<τέχνης γὰρ οὐχ ἥμαρτες>· ........

<τέῳ>· τινί. ἢ τοὺς σούς, δυϊκῶς

<τέων δέ>· ποίων δέ. ἢ τῶν σῶν δέ

<τεωρεῖς>· δραπέται. κακοῦργοι, λῃσταί

<τέωρος>· συκοφάντης. καὶ τὰ ὅμοια

<τέως>· ἕως, μέχρι. ἢ πρὸς τὸ παρόν. ἢ ὅμως. ἢ τότε. ἢ ἐν τοιούτῳ.

τηνικαῦτα. ἢ ἀντὶ τοῦ πρότερον

<τῇ>· ἄρθρον προτακτικὸν θηλυκόν. καὶ ἀντὶ ὑποτακτικοῦ. [ἢ λάβε.] ἢ

σέ. ἢ ταύτῃ. ἢ σή. χωρὶς τοῦ <ι> προστακτικὸν ἀνάλογον τῷ λάβε· Κύκλωψ, τῆ, πίε οἶνον

*<τῆ>· λάβε, δέξαι

*<τῇ ἁδρότητι>· τῇ ὑψηλότητι

[<τῇ ἀλέσθῃ>· τῇ ἁμάξῃ]

<τῇ ἄλλως>· τῇ ματαίως

<τήβεννος>· εἶδος περιβολαίου παρὰ Ῥωμαίοις

<τήβηθ>· περίτιος μήν

<τηγανίτης>· ἄρτος ἐπὶ τηγάνου γεγονώς, καὶ μετὰ τυροῦ ὀπτώμενος

<τῇδε>· ὧδε, ἐνταῦθα

<τηθαλλαδοῦς ἢ τηθαμμωδοῦς> [η]· ὁ γυναικοτραφής. ἄλλοι τὴν

ὑπὸ τήθῃ γενόμενον καὶ τεθραμμένον. ἄλλοι τὴν μαμμόθρεπτον καὶ σπάταλον

<τήθεα>· ὄστρεα

<τήθεα (διφῶν)>· τὰ ἄῤῥυγα, ἢ ὄστρεα ζητῶν

<τήθη>· ἡ τῆς μητρὸς καὶ πατρὸς (μήτηρ), ἡ καὶ μάμμη, καὶ <τηθίς>·

ἡ τῶν γονέων ἀδελφή

[<τηθηνόν>· ἐράσμιον]

<τηθύα>· τενάγη, ἃ προχέουσιν οἱ ποταμοί. καὶ εἶδος ὀστρέων

<Τηθύς>· ἡ γῆ

<...τηι ῥινῶι σχέτο>· ἐν τῇ βύρσῃ ἐπεσχέθη, ὅ ἐστιν ἐν τῷ ὅπλῳ, ἢ

ἐν τῇ βελέῃ

<τηκεδανοῖο>· τηκομένου, τήκοντος

*<τήκει>· φθείρει. δαπανᾷ. λεπτύνει

<τηκεδών>· φθίσις, τῆξις

<τηκόμενος>· φθειρόμενος. λεπτυνόμενος. δαπανώμενος

<τηλαυγές>· τηλέσκοπον. καθαρόν

*<τῆλε>· μακράν. πόῤῥω

*<τηλαύγημα>· ἀρχὴ λέπρας

*<τηλαυγήσεως>· λαμπρότητος

*<τηλαυγῶς>· λαμπρῶς

(*)<τηλεδαποί>· οἱ πόῤῥωθεν καὶ ἀπὸ τοῦ ἄλλου δαπέδου. ξένος ἀλ-

λοδαπής. καὶ <τηλεδαπός> ὅμοιον

*<τῆλε δέ>· μακρὰν δέ

<Τηλεβόαι>· οἱ Τάφιοι

*<τηλεθάον>· θάλλον, ἀκμάζον, εὐανθές

*<τηλεθόωσαν>· θάλλουσαν, θάλπουσαν

<τηλέθροον>· ὀξύφωνον, μεγαλόφωνον

*<τηλεκλειτοί>· πόῤῥω ἔνδοξοι

*<τηλεκλυτά>· ἔνδοξα, καὶ μέχρι πολλοῦ ἀκουόμενα

*<Τηλεμάχῳ καὶ ἐμοὶ διαειπέμεν>· πρός με καὶ Τηλεμάχῳ ἔσται

ὁ λόγος

*<τηλέπυλον>· μακρὰν ἀπ' ἀλλήλων ἔχουσαν διεστώσας τὰς πύλας.

ἐξ οὗ τὴν μεγάλην δηλοῖ, [ἢ στύλου πύλαι]

<τηλεσκόπος>· πόῤῥω ὁρῶν

<τηλεφανής>· μακρόθεν φαινομένη

<τηλεφανές>· φαινόμενον μακρόθεν

<Τηλεφίδην>· Τηλέφου υἱόν

<τηλέφιλον>· φυτόν τι. τινὲς δὲ ἀείζωον ἄγριον

<τηλία>· σηλία, ἐν ᾗ διαμάττεται τὰ ἄλευρα. ἢ περιφέρεια κοσκίνου

<τήλιδα>· οὕτως ἐκάλουν τὴν συνηρμο(ς)μένην

<τηλικαῦτα>· τοιαῦτα

<τηλίκος>· τηλικοῦτος. ἢ νήπιος

<τηλικώτατον>· πρεσβύτατον. ποῤῥώτατον

<τηλόθεν>· πόῤῥωθεν

<τηλόθι>· ὁμοίως

<τηλουρόν>· πόῤῥω ἀφωρισμένην. τινὲς μὲν ὡς πανοῦργον, τινὲς δὲ

ὡς κηπουρὸν τῷ τόνῳ

<τηλοῦρος>· μακρόθεν ἀποθείς

<τηλυγέτην>· μονογενῆ

<τηλύγετος>· ὁ τηλοῦ τῆς ἡλικίας τοῖς γονεῦσι γεγονώς, ἐπὶ γήρᾳ παῖς

μονογενής

<τηλυγέτων ἀποικιῶν>· τῶν μακρὰν ἀπεχουσῶν

<τηλωπόν>· μακρόθεν φαινόμενον

<τημελεία>· θεραπεία. ἐπιμέλεια

<τημελές>· ἐπιμελές, σπουδαῖον

<τημελητής>· ἐπιμελητής

<τημελῆσαι>· θλῖψαι. φιλοκαλῆσαι. σπουδάσαι. καὶ <τημελήσαντες>

καὶ <τημελούμενοι> ὁμοίως

<τήμερον>· Ἀττικοὶ [<τήμερος>] καὶ <τήμερα> λέγουσιν

<τῇ 'μῇ>· τῇ ἐμῇ <ἕπεσθαι>

<τῆμος>· τηνικαῦτα, τότε

<τήν>· ὁτὲ μὲν ἄρθρον προτακτικὸν θηλυκόν. καὶ ἀντὶ τοῦ ταύτην·

τήν ποτε Φοίνικες

<τηνάλλως>· τὴν μάτην

<τήνδε>· ταύτην

<τήνεβλος>· ἐφύμνιον, ἀφ' οὗ ὁ νικῶν τήνεβλος

<τήνεβλα>· τὰ ἐφύμνια ᾀδόμενα τοῖς νικῶσι

<τὴν ἐπιδεξιάν>· περιέφερον ἐν τοῖς συμποσίοις ἐπὶ δεξιὰ τὸ πάλαι

κιθάραν, εἶτα μυῤῥίνην, πρὸς ἣν ᾖδον

<τηνεσμός>· νόσημα περὶ τὰ ἔντερα

*<τὴν εὐπερίστατον>· τὴν εὔκολον

<τηνήδε>, ἐποίησε δέ σοι

<τὴν ἠϊόνα>· τὴν αἰγιαλόν

<τήνης>· ἕως. Ταραντῖνοι

<Τηνία>· ἔχιδνα. ἄλλοι δὲ τὴν στηθοδέσμην

<τηνικάδε>· τότε δέ

<τηνικαῦτα>· [πότε. ἢ] τότε

<τὴν κύλικα>· τὴν φιάλην, τὸ ποτήριον

<τὴν παῖδα>· τὴν παρθένον

<τὴν προσήκουσαν>· τὴν ὀφειλομένην

<τὴν φειδώ>· τὸ φείδεσθαι

<τῆξις>· φθίσις, νόσος. παρὰ τὸ <τήκεσθαι>

<τῇ ὀρέξει>· τῇ ἐπιθυμίᾳ

[<τήποδα>· λέβητα. τρισκελῆ, χαλκίον]

<τῇ πρὸς ἀκτῖνα>· τῇ ἀνατολῇ

[<τήπτε δέ σε χρεώ>· τίς δέ σε χρεία κατέλαβεν;]

<τηρεῖ>· φυλάσσει, φρουρεῖ

<Τήρ(ε)ια>· ὄρος Τρωάδος

<Τηρίας>· ποταμὸς Σικελίας

<τῇσίν τε θαλάσσια ἔργα μέμηλε>· ταῖς ἐν θαλάσσῃ κορώναις.

προσημαίνουσι δὲ αὗται τοὺς χειμῶνας

<τῆς ἄλης>· τῆς πλάνης

<τῆς δεῦρο>· τοῦ παρόντος

<τῆσδε φύσεως>· ταύτης τῆς φύσεως

<τῆς κουστωδίας>· τοῦ συστήματος

<τῆς ὑπερῴας>· τοῦ οὐρανίσκου

<τήτει>· σπάνει

<τῆτες>· ἐν τῷδε τῷ ἔτει. οἱ δὲ Δωριεῖς <σᾶτές> φασιν· ὅθεν <σατα-

νίους πυροὺς> [καὶ] μὴ τελεσφοροῦντας, ἀλλὰ πρὸ ὥρας θεριζομέ- νους

<τήτη>· ἀπορία, ἔνδεια, στέρησις

<τητωμένη>· στερ[ρ]ομένη

[<τητθή>· μάμμη. θεία]

[<τητύμα>· ἀληθῆ]

<τητωμένου>· στερ[ρ]ομένου

<τητώμενον>· στερισκόμενον

<Τηΰγετον>· ὄρος

<τηϋσίην>· ματαίαν·

σὺ δὲ (τη)υσίην ὁδὸν ἔλθῃς τινὲς ἀρχ(α)ίαν· ἄλλοι βλαβεράν, ἢ περιβόητον

<τηΰσιον>· μάταιον

<τιάλλακτον>· Σέλευκος παρὰ Ἐπαινέτῳ ἔμβαμμά τι

[<τιαλέσθην>· τὴν ἅμαξαν]

<τιάρα>· ἡ λεγομένη κυρβασία. ταύτῃ δὲ οἱ Πέρσαι βασιλεῖς μόνοι

ἐχρῶντο ὀρθῇ· οἱ δὲ στρατηγοὶ ὑποκεκλιμένῃ. Ἡρόδοτος δὲ ἐν α# ἀῤῥε- νικῶς

<τιάρις>· λόφος τῆς περικεφαλαίας, περίθεμ[εν]α κεφαλῆς, καμελαύκιον

*<τιβάθων>· τιμώμενος

<Τιάσσα>· κρήνη ἐν Λακεδαιμονίᾳ. τινὲς δὲ ποταμόν

<τίβδαινον>· φίλον

<τιβδεῖ>· φοβεῖται

<τιβήν[ος]>· λέβης, τρίπους

<τιγάς>· εἶδος ἀμπέλου

<τίγγα>· Διοκλῆς ἐν Μελίτταις. Ἡρακλέων δὲ οὐ διελὼν τιγγάβαρυ τὸ

κιννάβαρι[ν] λέγει

<τιγόνιον>· εἶδός τι Ἀριστοτέλει

<Τίγρης>· ποταμὸς Περσῶν. καὶ ὁ τοῦ ποταμοῦ ῥοῖζος. καὶ ζῶον [παρὰ

μὲν Ἰουδαίοις Φορά<δ>, παρὰ δὲ Ἕλλησι] <τίγρις>

<τί δαί>· τί γὰρ ἄλλο, ἢ τί γὰρ; Κρῆτες. Βοιωτοὶ δὲ ἐνθάδε. Ἀττικοὶ

διὰ τί δή

<τί δή ποτε>· διὰ τί

<τί δῆτά σοι>· διὰ τί σοι

<τί δόστορε>· τί ποιεῖτε; Ταραντῖνοι

<τίει>· τιμᾷ, σέβεται, αἰδεῖται

<τίεσκε μύθους>· ἐτίμα λόγους

<τιέσκετο>· ἐτιμᾶτο

<τίεσκον>· ἐτίμων

<τίετο>· ἐτιμᾶτο

<τίη>· διὰ τί, ἱνατί

[<τιήνη>· ἡ βασίλισσα]

<τιήρη(ς)>· τὸ ὀξύ ...... Πέρσαι

<τιητιβεῖν>· τιμωρεῖσθαι

<τιθαί>· τιθασσαί. τέλειαι. ἐργάτιδες. πραεῖαι

<τιθαιβώσσειν>· βόσκειν. ἐργάζεσθαι. τρέφειν, ἐθήβειν. θησαυρίζειν.

ἀγαπᾶν. θορυβεῖν. τιθέναι τὴν βόσιν, τουτέστι τὴν τροφήν

<τιθαιβώσσουσιν>· ἐναποτίθενται, ἀποθησαυρίζουσι τὴν τροφὴν αἱ

μέλιτται, τὸν λεγόμενον μελίκηρον

<τιθαιβώσσουσι>· τιθέασι. φυλάσσουσι

<τίθει>· ἐνετίθει, ἐδίδου

[<τιθεῖον>· μαστός]

<τίθεισθα>· ποιεῖς

<τιθέντες>· ποιοῦντες

<τίθεντο>· παρεσκευάζοντο

[<τίθεον>· ἰσόθεον]

[<τιθή>· τροφός]

<τιθήνας>· τροφούς, τιτ(θ)άς

*<τιθασσεύει>· ἡμεροῖ, πραΰνει

<τιθηνεῖ>· τρέφει

<τιθηνεύεται>· ὅμοιον

<τιθηνευόμενος>· τρεφόμενος. ἀσκῶν

<τιθήνη>· τροφός. μοσχοτρόφος. ἢ ὁ τὰ τι(τ)θευόμενα τημελῶν παιδία.

οἱ δὲ <τιθηνόν>· τὸν ἐράσμιον

*<τιθήμενον>· παρατιθέμενον, ὅ ἐστι καθοπλιζόμενον

<τιθηνόκομον γένος>· τοὺς Αἰθίοπας, ἐπεὶ μέλανες καὶ κομῆται

<τιθηνούμενος>· τρέφων. <Τιθηνός> γὰρ ἡ τροφός, καὶ <τιτθοί> οἱ

μαστοί

<τίθησι>· τιθεῖ

<τιθίασται>· τιμᾶν

<Τιθράσια>· χαλεπά, τραχέα

<Τιθωνόκομον>· ἔθνος μέλαν μὲν τὸ ὅλον σῶμα, λευκὸν δὲ τὰς κόμας

<τί ἱκανόν>· τί ὄφελος

<τί κεν>· τί ἄν

<τίκτειν>· καὶ ἐπὶ ἀῤῥένων·

τίκτεν ἀνὴρ ἀνάσσων Μυρμιδόνεσσι

<τιλίαι>· αἴγειροι

[<τιλλά>· πτερά]

<τίλλει>· ἀνα(ς)πᾷ. μέμφεται. διαβάλλει. ἀποσκώπτει

<τιλλομένη>· λοιδορουμένη

<τιλμός>· παιδιά

<τιλτόν>· εἶδος ταριχίου

<τιμᾴδιον>· μικρὰ τιμή

<τί μαθών>· τί βουλόμενος

<τιμαλφεῖν>· τιμᾶν

<τιμαλφής>· ἔντιμος, τιμὴν ἀλφάνουσα, διὰ τιμῆς ἀγομένη· Ἴων Φοί-

νικι δευτέρῳ. τινὲς μὲν τὴν ἰώνιον, Αἰσχύλος δὲ ἐν Ἐπιγόνοις ἐπὶ τοῦ ἐντίμου

*<τιμαί>· ὠνα(ί)· τιμήματα

<τιμαλφέστατα>· τιμιώτατα, πολύτιμα. ἢ ὁσιώτατα

[<Τιμάναξ>· ὁ πρωκτός. ὁ δὲ αὐτὸς καὶ Θεόδωρος]

<τιμᾶσι>· τίουσιν

<τιμά(ς)ω>· τιμήσω

<τιμή>· δόξα. ποτὲ δὲ καὶ τιμωρία, ἢ ἀντέκτισις ἡ κυρία

<τί μέλλει(ς)>· τί βραδύνεις

<τιμηδές>· εὐλαβές

<τιμήεντος>· ἐντίμου

<τιμήορος>· τιμωρός. βοηθός

<τιμηρύειν>· τιμιοπωλῶν

<τιμῆς>· τίσεως

<τιμήσεως>· ζημίας

<τιμηταί>· οἱ τιμώμενοι τὴν ἑκάστου οὐσίαν

<τίμιος>· ἔντιμος, ἔνδοξος

<τιμιουλκῶν>· τιμὴν αἰτῶν, ἢ ἕλκων τὴν τιμήν

<τιμουλκῶν>· αἰτῶν, καὶ ἀπαιτῶν

<τιμοῦντας>· τιμίους ὄντας

<τιμοῦχος>· ἔντιμος. ἀξιόλογος. καὶ ἄρχων, ἰσχυρότατος, μέγιστος

<τιμῶμαι>· καταδικάζω

<τιμώμενος>· εὐθυνόμενος. καὶ ἐπιτίμιον ὑπέχων. οἱ δὲ ἐπιτίμια πα-

τρός

<τιμωρεῖσθαι>· κολάζεσθαι

<τιμωρία>· πρόστιμον, ἀνταπόδοσις. κόλασις. ἢ τιμὴ παρὰ Λυσίᾳ

<τιμωροῦσι>· καταπονοῦσιν. ἐκδικοῦσιν

<τίν>· σοί. ἢ τινά

<τινακτοπήληξ>· σεισολόφος

<τινθαλέῳ>· πυρί. διαθέρμῳ

<τινθαλέον>· διάπυρον. διάφορον. διεφθαρμένον. διαφανές

<τιννεῖν>· ἀποδοῦναι

*<τί νυ βείομαι>· τί δὴ μέλ[λ]ω βιοῦ(ν), ὅ ἐστι ζῆν

*<τιν[ν]ύμενον>· ἀπαιτούμενον. ἀποδιδόμενον

<τίν[ν]υνται>· τιμωροῦνται

<τιν[ν]ύων>· ἀποδιδῶν

<τιντόν>· ἑφθόν

<τῖξον>· δεῖξον

<τιοίμην>· τίμιος εἴην

<τίοιτο>· τιμηθείη

<τίον>· μέσον ἡμέρας ἐτίμουν

<τίον ἑτέρων>, τὰ ἀπρεπῆ

<τί ὀνήσω>· τί ὠφελήσω

<τίπτε>· τί δήποτε. ἢ κατὰ συγκοπὴν τί ποτε. ἢ διὰ τί, ἢ ἱνατί

<τίπτε δέ σε χρεώ(ν)>· τίς δέ σε χρεία καταλαμβάνει

<τίπτε με>· διὰ τί με

<τί πράττεις>· τί ποιεῖς

[<τίρεα>· ἄστρα]

<τί ῥέζεις>· τί πράττεις

[<τίρεται>· καταμολύνεται. καταπονεῖται]

<τίριος>· θέρου(ς). Κρῆτες

<Τίρυνθα>· πόλις ἐν Ἄργει

<Τιρύνθιον Ἄργος>· τὰς Μυκήνας

<Τιρύνθιον πλίνθε(υ)μα>· ἀντὶ τοῦ [τὸ] τεῖχος. ὑπὸ Κυκλώπων δὲ

κατεσκεύαστο

*<τισάμενον>· καταπονούμενον

*<τίσασθαι>· τιμωρίας λαβεῖν

*<τίσατο>· ἐτιμωρήσατο

<τῖσαι>· ἀποδοῦναι

<τίς γάρ>· τίς δή

<τίς δ' αὖ τοι>· τί(ς) δέ σοι

<τίς[ο]ι>· ποίοις

<τίσειαν>· τιμωρίαν δοῖεν

<τίσις>· ἀντέκτισις. ἀτιμία. ποινή, τιμωρία

<τίς κεν>· τίς ἄν

<τίσις>, τί ποτε

<τῖσον>· τίμησον

<τίσομαι>· τιμωρήσομαι

<τίς γάρ>· τίς δή

<τίσουσι>· τιμωρήσονται

<τίς τρόπος>· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀλλοκότων

<τίσω>· ἀποδώσω. τιμήσω

<τίται>· εὔποροι. ἢ κατήγοροι τῶν ἀρχόντων

<τιταινόμενος>· τρέχων. ἕλκων. τ(ε)ινόμενος

<τίται.νον>· ἕλκουσι. τείνουσι

<τιταίνειν>· σπεύδειν. τείνειν. κραδαίνειν. ἕλκειν. τίσιν λαμβάνειν. τι-

μωρεῖν

<τιταινομένω>· ἐκτετακότε

<τιτάν>· παιδεραστής. [καὶ τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὄνομα]

<Τιτανίδα>· τὴν Εὔβοιαν, παρόσον Βριάρεω[ς] θυγάτηρ ἦν. ἔνιοι δὲ

τὴν Ἀσωποῦ φασι

<Τιτᾶνες>· τιμωροί, ἀπὸ τοῦ τιταίνειν. ἄλλοι δὲ οἱ μὴ ἔχοντες ἀποτῖ-

σαι <ἀτιτᾶνες> ὠνομάζοντο, οἱ δὲ ἔχοντες <τιτᾶνες>

<Τιτανὶς γῆ>· ἤτοι πᾶσα ἡ γῆ, (ἢ) ἡ (Ἀττικὴ) ἀπὸ τῶν κατασχόντων

<τίτανος>· [ὄρος Θεσσαλίας.] καὶ κονία, ἄσβεστος. οἱ δὲ τιγύψου

χρῖσμα

<..τιτανωμένας>· γεγυψωμένας

<τιτανωτὴ χρόα>· γυψωτή, ἢ λευκόχροος

*<Τιταρήσιος>· ποταμὸς Ἠπείρου

<τίταξ>· ἔντιμος. ἢ δυνάστης. οἱ δὲ βασιλεύς

[<τιτᾶσθαι>· στερήσασθαι]

[<τιτένων>· τείνων. πέμπων. ἕλκων]

<Τιτῆνες>· Οὐρανοῦ παῖδες

<τιτῆναι>· βασιλίδες ....... ἢ Ἕκτορος Λύτροις

<τίτθαι>· τροφοί

<τίτθεν>· τίκτειν

<τιτθίον>· τιτθός. μαστός

<τιτθή>· ἡ τροφός

<τι τίει>· τιμᾷ

<τίρ>· τίς. Λάκωνες

<τίτλος>· πτυχίον ἐπίγραμμα ἔχον

<Τίτορμος>· οὗτος Αἰτωλὸς ἀνὴρ διαβεβοημένος ἐπὶ ἀνδρείᾳ καὶ με-

γέθει

<τιτρᾶται>· τρυπᾶται. διανοίγεται

<τιτυβίζει>· ὡς χελιδὼν φωνεῖ

<τιτύπαι>· αἱ ἐμπύλαι· αἱ πλάναι

<τιτύρας>· ὄρνις ποιός. ἢ τιτυρώδης

<τίτυρος>· σάτυρος. κάλαμος. ἢ ὄρνις

<τιτύρινος>· μόναυλος. ἢ αὐλὸς καλάμινος

<τιτύσκετο>· ἡτοιμάζετο, παρεσκευάζετο. κατεστοχάζετο

<τιτυσκόμενοι>· εὐστοχοῦντες, στοχαζόμενοι

<τιτυσκόμενος>· τὰ αὐτά

<τιτώ>· ἠώς. ἢ αὔριον. ἢ τινί

<τί ὑμῖν διαφέρει>· τί ὑμῖν μέλει

<τίφαι>· αἱ ὀλύραι. καὶ <τιφή> ἐν τοῖς ἕλεσι

<τιφαίας>· τὰς τῶν θηρῶν καταδύσεις

<τίφια ὄρνεα>· τὰ ἐν τοῖς ἕλεσι γινόμενα

<τῖφος>· ἕλος

<Τῖφυς>· ὁ ἐφιάλτης, νέαλυς. καὶ ὁ τῆς Ἀργοῦς κυβερνήτης

<τί φῶ>· τί εἴπω

[<τιχίζομαι>· σκέπομαι]

<τίω>· σοῦ. ἢ τιμῶ. ἢ τύχω

<τλᾶθι>· ὑπόμεινον

<τλαιπαθές>· ταλαίπωρε

<τλάς>· ὑπομείνας. ἢ ποιήσας

<τλασίφρονα>· ὑπομονητικόν

<τλήθα>· ὡραία. Κυρηναῖοι

<τλήθυμος>· ἰσχυροκάρδιος

*<τλήμων>· ὑπομονητικός

[<τλημαθεῖν>· ταλαιπωρεῖν, πονεῖν]

<τλημόνως>· ἐλεεινῶς

<τλῆναι>· ὑπομεῖναι. τολμῆσαι. παθεῖν

<τληπάθειαι>· ὑπομοναί, ταλαιπωρίαι

<τληπαθής>· ὑπομονητικός

<τλῆσις>· τόλμα. θράσος

<τλησίπονος>· τολμηρός, καρτερικός

<τλῆτε>· ὑπομείνατε

<τλητικῶς>· ὑπομονητικῶς

<τλητῶν>· ὑπομονητικῶν

<τμάγεν>· διεχωρίσθησαν, διέστησαν, ἐτμήθησαν, ἐσχίσθησαν

<Τμάριον>· ὄρος Ἀρκαδίας

<Τμάριος>· Ζεὺς ἐν Δωδώνῃ

<τμήγας>· γατόμος. ἀροτήρ

<τμῆγος>· ἀρότης. βούτμημα

<τμήδην>· τμητικῶς, τομῶς. ταχέως. ἀποκεχ(ω)ρισμένως. βέλτιον δέ, ὅσον

ἐπιτεμεῖν, καὶ οὐκ εἰς βάθος τρῶσαι· τμήδην αὐχέν' ἐπῆλθεν

<τμηθεῖσα>· κοπεῖσα

<τμηθῆναι>·

<τμῆξαι>· τεμεῖν. (δια)λαβεῖν

<τμήξας>· τὰ αὐτά

<τμητός>· τμῆμα

<Τμῶλος>· ὄρος. καὶ ποταμός

<τό>· τὸ ἄρθρον οὐδέτερον προτακτικόν

[ἢ γὰρ] τὸ μὲν ἥμισυ οἰνοπέδ(ο)ιο[ν] καὶ ἀντὶ τοῦ τοῦτο· (τὸ) μὲν οὔποτε φύλ(λ)α [τε] καὶ ὄζους φύσει

<τοάκης>· χιτὼν σχιστός

<τόβλικος>· κρουματίου μίμησις

<τόγε ἧκον>· ὅσον δυνατόν

<τογέρα>· μοιχός. λαλαχός

<τὸ δ' αὐτό>· τὸ αὐτὸ δέ. ὁμοίως δέ

<τὸ δεῖν>· τὸ δέον

<τὸ δήϊον>· τὸ πολέμιον

<τόδ' ἱκάνεις>· ἔνθαδε ἥκεις

<τὸ ἐνσώματον>· τὸ μετὰ σώματος

<τὸ ἠλύσιον>· ὁ παράδεισος

<τὸ ἤνυστρον>· μέρος τῆς κοιλίας τῶν μηρυκωμένων

*<τὸ θεέ>· π[αρ]αστάς

<τοί>· οἵ. οὗτοι. καὶ σύνδεσμος παραπληρωματικός. [καὶ ἀντὶ τούτοις]

<τοῖα>· τοιαύτας, τοιάςδε

<τοιγάρ>· τοιγαροῦν. σύνδεσμος

<τοιγαροῦν>· ὅθεν δή. ἢ οὐκοῦν

<τοιγάρτοι>· καὶ γάρ. τοιγάρτοι

<τοίδε γε>· ἐκεῖνοι δέ, ἢ οὗτοί γε

<τοιθορύκτρια>· ἡ τοὺς σεισμοὺς ποιοῦσα

<τοιθορύσσειν>· σείειν

<τὸ ἱερόν>· τὸ θεῖον

<τοί κεν>· οἵτινες ἄν

<τοῖν>· τί ποτε. Κρῆτες

<τοῖϊν>· ἐκείνων

<τοίνυν>· διὰ τοῦτο

[<τοινισταφράσαι>· ἀγγεῖλαι. εἰπεῖν]

<τοῖο>· [τοῦτο. ἢ] αὐτοῦ

<τοῖοι>· τοιοῦτοι· ἀγαθοί

<τοῖον>· τοιοῦτον. οὕτως ἀγαθόν. τοῦτον. τάσσεται καὶ ἐπὶ θαυμασμοῦ

<τοῖος>· τοιοῦτος

<τοίοις δέ>· τοιούτοις δέ

<τοίους>· τοιούτους

<τοί ῥα>· οἵτινες δή

<τοῖς>· τούτοις

<τοῖσι>· τοῖς σοῖς. ἢ ἐν ἑαυτοῖς. ἢ ἐν τούτοις

<τοῖς τῇδε>· τοῖς ἐνθάδε

<τοῖς τυχοῦσι>· τοῖς ἐντυγχάνουσι

<τοιχοδιφήτωρ>· τοιχωρύχος

<τοῖχος>· τοῦ πλοίου ἡ πλευρά

<τοιχωρύχος>· λῃστής, κλέπτης

<τοίως>· ἰσχυρῶς. καλῶς. ἀκριβῶς

<τοκάδερ>· ἔγκυοι

<τὸ καί>· διὸ καί

<τὸ κατὰ γᾶς ξίφος>· θηρίδιον σκολοπένδρᾳ ὅμοιον

<τοκέες>· πατέρες, γονεῖς

<τοκεῦσι>· γονεῦσιν. ἐγγόνοις

<τοκέων>· γονέων

<τόκος>· γένεσις

<τὸ κρήγυον>· τὸ ἀληθές

<τὸ κῦρος>· ἡ ἐξουσία, ἡ δεσποτεία

[<τόλα>· τότε]

<τὸ λαιόν>· τὸ ἀριστερόν

[<τολέσπευσεν>· εἰργάσατο]

<τολμήσω>· καρτερήσω

<τολμητίας>· προπετής, αὐθάδης, ὑπὲρ τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν ἐπιχειρῶν

<τόλυξ>· αἰδοῖον

*<τὸ λοβόν>· τὴν ἀρχὴν τοῦ ὠτός

<τολύπαι>· τὸ κατασκευαστὸν ἔριον

<τολυπεύειν>· ταλαιπωρεῖν. μοχθεῖν. στρέφειν. μηχανᾶσθαι. ἐργάζεσθαι

<τολύπευμα>· τὸ κατασκευαστὸν ἔριον

<το[πο]λυπεύσας>· κατεργασάμενος

<τολύπευσεν>· ἐξειργάσατο

<τολυπευτικώτατος>· ἐργαστικώτατος. ἐπιτελεστικώτατος

<τολύπη>· τὰ προφυράματα τῶν μαζῶν, ἃ καὶ βήρηκας καλοῦσιν. καὶ

ἀγαθίδιον στήμονος, ἢ ῥοδάνης

<Τόμαρος>· τὸ ἐν Δωδώνῃ ὄρος. καὶ προφήτης. καὶ ἱερεύς. καὶ θύτης.

καὶ μάντις

<τὸ μέταζε>· τηνικάδε

<τὸ μελάνδρυος>· τὸ μέσον τοῦ ξύλου· διὰ τὸ εἶναι εὔτονον τοῦτο τὸ

μέρος. ἄλλοι δὲ διαστείλαντες <τὸ μέλαν δρυός> εἰς δύο μέρη λόγου ἀποδεδώκασι τὸ μέσον τῆς δρυὸς μέρος μέλαν εἶναι καὶ ἄσηπτον διαμένειν

<τομεύουσι>· τέμνουσι

<τομεύς>· τμήτης, ἤγουν ὁ τέμνων

<τομή>· ἡ ῥίζα, ὅθεν ἐτμήθη. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ ξίφους

<τομία>· τὰ ἀποτμήματα, καὶ ἀκρωτηριάσματα τοῦ νεκροῦ. οἱ δὲ τὰ

ἱερά, ἃ σφάζοντες ὀμνύουσιν

<τό μοι>· τοῦτό μοι

<τόμος>· χάρτης. ἢ ὁ τέμνων

<τόμουροι>· προφῆται. ἱερεῖς. οἰωνοσκόποι. διάκονοι

<τομώτερος>· ὀξύτερος, δυνάμενος τέμνειν

<τόν>· ἄρθρον ἀρσενικὸν προτακτικὸν πτώσεως αἰτιατικῆς. ἢ τοῦτον. ἢ

ὅντινα

<τοναία>· φωνῆς τάσις

<τὸν ἀφ' ἱερᾶς>· γραμμή τις ἐν τῇ παιδιᾷ τῶν πεσσῶν, ἱερὰ καλου-

μένη

<τὸν δ' ἄρ>· πρὸς τοῦτον δέ

<τὸν εὐθυτενῆ>· τὸν ὀρθόν

<τονθορύζει>· ἀτάκτως λαλεῖ. γογγύζει. ψιθυρίζει. καὶ <τονθρίζει>

τὰ αὐτά

<τονθρύς>· φωνή

<τόνθων>· παρὰ Κορίννῃ ἐπὶ νωτιαίου κρέως τὸ ὄνομα

<τόνος>· ἔντασις, ἰσχύς, ῥώμη, δύναμις

<τόνους>· τὰς κειρίας ἀπὸ τοῦ τετάσθαι

<τὸν ὀπισθότατον>· τὸν ὀπίσω, τὸν τελευταῖον, τὸν ἔσχατον

<τὸν οὐδόν>· τὸν βατῆρα ὁδοποιόν

<τόν ῥα>· τὸν δή

<τὸν σόν>· τὸν ἴδιον. τέρ[τρε]μονα, τὸ τέλος

<τό νυ γὰρ κατεάξαμεν>· τοῦτο γὰρ τὸ δόρυ κατεάξαμεν

<τόνῳ>· λίαν [τέρατι

<τοξεύομαι>· ἀποστεροῦμαι ....

<τοξεύοντο>· τόξα ἔτεινον

<Τοξίου βουνός>· τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ ἐν Σικυῶνι. βέλτιον δὲ ἀκούειν

τὴν ἐν Δελφοῖς Νάπην λεγομένην· ἐκεῖ γὰρ καὶ ὁ δράκων κατετο- ξεύθη. καὶ ὁ ὀμφαλὸς τῆς γῆς τάφος ἐστὶ τοῦ Πύθωνος

<τόξον>· κυρίως αὐτὸ τόξον. δηλοῖ δὲ καὶ τὴν τοξικὴν ἐμπειρίαν, καὶ

αὐτὰ τὰ βέλη

<τοξοποιεῖν τὰς ὀφρῦς>· συστρέφειν αὐτάς

<τοξόται>· οἱ δημόσιοι ὑπηρέται

<τοξότα λωβητήρ>· διὰ τόξων λωβώμενε, καὶ βλάπτων· ἀφ' οὗ τὸν

δειλὸν λέγει

<τοξότης>· πολεμιστής

<τόξου πῆχυν>· τὸ ὅλον τόξον, κατὰ ἀντεπέκτασιν τῆς νευρᾶς

<τό οἱ>· ὅπερ αὐτῷ

<τὸ ὄντως>· τὸ ἀληθῶς

[<τόοσα μέμηλε>· τοσαῦτα φροντίζει]

<τὸ ὅσον ἐπ' ἐμοί>· τὸ κατὰ δύναμιν

<τοπάζει>· εἰκάζει. ἱδρύει. ὑποπτεύει. στοχάζεται [ἢ <τοθάζει>]

<τὸ παράπαν>· παντελῶς

<τὸ πάροιθεν>· τὸ πρὸ τούτου

<τὸ παρὸν εὖ τίθεσο>· παροιμία, ἧς καὶ Πλάτων ἐν Γοργίᾳ μνημο-

νεύει

<τοπάσαι>· ὑπονοῆσαι. ὑπολαβεῖν

<τοπαστέον>· ὑποληπτέον. ὑπονοητέον

<τὸ περιόν>· πλῆθος

<τοπήϊα>· ὅπλα νεώς, σχοινία, τοπεῖα, κάλοι

<τὸ πρὸς ἀκτῖνα>· τὸ πρὸς ἀνατολήν

<τὸ προμηθέ[υ]ς>· τὸ προνοητικόν

<τὸ προσεχές>· τὸ ἐγγύς

<τὸ πρῶτον>· τὸ πρεσβύτατον

[<τοπυργίαις>· ἐμπυρισμοῖς]

<τό ῥα>· ὅπερ δή

<τόρβηλος>· μεμψίμοιρος

<Τόργιον>· ὄρος ἐν Σικελίᾳ, ὅπου νεοττεύουσιν οἱ γῦπες. ἀφ' οὗ καὶ

αὐτοὶ <τόργοι>

<τόργος>· εἶδος γυπὸς αἱματοῤῥόφου. ἔστι δὲ καὶ ὁ γὺψ παρὰ Σικε-

λιώταις

<τορεῖν>· τορῆσαι, τρῆσαι, τεμεῖν

<τορέλλη>· ἐπιφώνημα θρηνητικὸν σὺν αὐλῷ Θρᾳκικόν

<τορκιμόν>· τὸ βαρὺ καὶ μισητόν

<τόρμη>· εὐθὺς δρόμος κατὰ τέχνην. καὶ στροφή. καὶ σύμπας (δρόμος)

<τορμίς>· ἡ δέσποινα

<τόρμος>· ἡ πλήμνη τοῦ τροχοῦ, εἰς ἣν ὁ ἄξων ....

<τορνεύει>· γλύφει

<τορνευταί>· γλύπται

<τόρνος>· ἐργαλεῖον τεκτονικόν, ᾧ τὰ στρογγύλα σχήματα περιγράφεται

<τορνῶσαι>· περιγράψαι. κυκλῶσαι

<τορνώσας>· τῷ κύκλῳ περιγράψας

<τορνοῦμαι δὲ πρὸς μέτρον>· ἀντὶ τοῦ περιγράφομαι

<τὸ ῥόθιον>· τὸ κῦμα

<τόρον>· λιθ(οκοπ)ικὸν σκεῦος. ἢ μεγαλόφωνον

<τορόνος>· τόρνος. Ταραντῖνοι

<τόρος>· ἐργαλεῖον φρεωρυχικόν. καὶ εἰς ὃ ὁ στελεὸς ἐμβάλλεται

*<τορόν τι>· ὀξεῖα

[<τορόῳ>· ἐργαλείῳ. ὀξεῖ, ἀκριβεῖ, τρανῷ, ἰσχυρῷ, μεγάλῳ]

<τόῤῥα>· ὅπερ δή

[<τόρτυρα>· τῶν κεραμίων προμήκης πυθμήν]

<τορτυρόμενον>· νιφόμενον

<τορύνη>· σιτῶδές τι

<τόσα καὶ τόσα>· ἢ τοσαῦτα

<τὸ σέλας>· ἡ ἔκλαμψις

<τὸ σίνεσθαι>· τὸ βλάπτεσθαι

<τὸ σκάφος>· τὸ πλοῖον

<τόσσον>· τοσοῦτον, τηλικοῦτον. λέγεται καὶ ἐπὶ θαυμασμοῦ

<τὸ σὸν μένος>· τὴν σὴν ὀργήν

<τοσοῦτον>· ὅλον τοῦτο

<τὸ σταῖς>· τὸ ἄλευρον

<τόσῳ μᾶλλον>· ὅσῳ πλέον

<τὸ τάχος>· συντόμως

<τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών>· εὐρὺ καὶ μέγα μοι χάσμα γῆς γέ-

νοιτο, ἵνα με δέξηται· ὅπερ ἐστὶν ἀποθάνοιμι

<τὸ τεῦχος>· τὸ σκεῦος

<τὸ τηνικαῦτα>· τὸ τότε

<τὸ τί>· διατί

<τοῦ>· ἄρθρον προτακτικόν

<τοῦ δὴ πολλοὶ ἀπὸ σπινθῆρες ἴενται>· τοῦ καλουμένου κομήτου

ἀστέρος

<τοῦμα>· στόμα

<τοὐμοῦ>· τοῦ ἐμοῦ

<τοὐμφανές>· φανερόν

<τοῦ μὲν φθίνοντος μηνός, τοῦ δ' ἱσταμένοιο>· τὴν τριακάδα

λέγει. τὸν μῆνα ἔχειν φησὶ ἡμέρας εἰκοσιεννέα, ὥστε τὴν τριακάδα μέρος ἔχειν καὶ τοῦ παρῳχηκότος καὶ τοῦ ἐπιόντος μηνός

<τοὔμπαλιν>· τὸ ἐναντίον, ἀνάπαλιν, ἔπειτα πάλιν

<τοὔνεκα>· τούτου χάριν, τούτου ἕνεκεν

<τούνη>· σύ. Λάκωνες

<τοῦ παντὸς ἀξιόλογον>· τοῦ παντὸς κύριον

<τοὖργον>· τὸ ἔργον, κατὰ συναίρεσιν τῶν φωνηέντων

<τοὐρθόν>· τὸ ὀρθόν

<τούς>· ἄρθρον προτακτικόν. καὶ ἀντὶ τοῦ οὕς· καὶ ἀντὶ τοῦ τούτους

<τουσοίρ>· φύσκη πλήρης κριμνῶν, στέατος, αἵματος

<τοὺς ἐμβόλους>· τὰ ἔμβολα τῶν νεῶν. καὶ ἐπὶ τῶν θηλειῶν

<τοὺς ἐν τέλεϊ>· τοὺς ἐν τιμῇ καὶ ἀρχῇ

<τοὔσχατον>· τὸ ἔσχατον, καὶ μέγιστον

<τουτάκις>· τοσαυτάκις, ὅπερ ἐστίν ....

<τουτί>· τοῦτο

<τοῦτις>· ὁ κόσσυφος

<τοῦτο μέν>· ποτὲ μέν

<τοῦτο Πύθιον>· τοῦτο πρῶτον καὶ ἔσχατον

<τουτῶ>· ἐντεῦθεν. Λάκωνες

<τοῦφος>· τάφος

<τόφρα>· ἐν τοσούτῳ. ἕως τούτου τοῦ χρόνου. καὶ ἔστιν ἀνταποδοτι-

κὸν τοῦ ὄφρα ἢ ἄχρι, ἢ ἕως. ἢ ἵνα

<τόφρα δέ>· τηνικαῦτα δέ

<τραγαλέον>· διεῤῥωγότα

<τραγᾶν>· οὕτω τὸ ἀκαρπεῖν τινες τῶν γεωργικῶν· οἱ δὲ μενῶν νόσον.

καὶ τῆς φωνῆς τὸ πάθος

<τράγαις>· Αἰολεῖς [οὕτω λέγονται ἀπὸ λίμνης, ἣ καλεῖται Τραγ(άς)η

<Τραγασαῖοι ἅλες>· οἱ ἀπὸ Λεκτοῦ

<τραγεῖον>· πόας εἶδος

<τράγη>· πεπληγμένη. πεπηγυῖα

<τραγηφόροι>· αἱ κόραι Διονύσῳ ὀργιάζουσαι τραγῆν περιήπτοντο

<τραγίζειν>· τὸ τραγᾶν τῇ φωνῇ τοὺς ἀκμάζοντας τῶν παίδ[ί]ων

<τραγικῆς>· ....... τραγῳδῶν ᾄσματα

<τραγικὸν πάθος>· μεστὸν συμφορᾶς

<τραγικὸς πίθηκος>· παροιμία ἐπὶ τῶν παρ' ἀξίαν σεμνυνομένων

<τραγιστάς>· τοὺς τὰ ἱερεῖα κλέπτοντας

<τραγοπώγων>· πόας εἶδος

<τράγους>· σατύρους, διὰ τὸ τράγων ὦτα ἔχειν

<τραγῳδεῖν>· χορεύειν

<τραγῳδία>· χορεία. κωμῳδία

<τραγῳδός>· χορευτής. κωμῳδός

*<τρακτεύει>· μηχανᾶται

*<τ(ρ)ακτωρία>· μηχανουργία

<Τραλλεῖς>· οὕτως ἐκαλοῦντο μισθοφόροι Θρᾷκες τοῖς βασιλεῦσιν, οἱ

τὰς φονικὰς χρείας πληροῦντες

<τραλλόν>· πικρόν

<τράμις>· τὸ (τ)ρῆμα τῆς ἕδρας. ὁ ὄῤῥος. τινὲς ἔντερον. οἱ δὲ ἰσχίον

<τράμπις>· ναῦς ἄκατος. πορθμίς. τινὲς πλοῖα βαρβαρικά

<τρανές>· σαφές. ἀληθές

<τρανίαν>· αὐλὴν ἐν ὁδῷ μεγάλην

<Τρανιψοί>· ἔθνος Θρᾴκιον

<τρανός>· σαφής. ἀληθής

<τρανόν>· ἑξαμηνιαῖον πρόβατον

<τράπε>· ἔτρεψεν

*<τραπεζῆες>· οἱ πρὸς ταῖς τραπέζαις λιχνεύοντες. καὶ οἱ ἐπιτραπέ-

ζιοι. καὶ οἰκουροί. [λύσις τῆς τοῦ σώματος συνεχείας κατὰ μικρόν τι μέρος τῆς συναφείας διακοπείσης

*<τραπεζίας>· παρὰ τῇ τραπέζῃ τρεφομένους

*<τραπέζιον>· παρὰ τοῖς γεωμέτραις σχῆμα, τὸ τὰς μὲν δύο πλευρὰς

ἀπεναντίας πρὸς ἀλλήλας ἔχον ἀνίσους, τὰς δὲ ταύτας ἐπιζευγνυού- σας ἴσας

<τραπεζεύς>· παράσιτος ἄκλητος

<τραπεζίτης>· κολλυβιστής, κερματιστής, δανειστής

<τραπεζοποιός>· οὐχ ὁ μάγειρος· ἀλλ' ὁ τῆς πάσης περὶ τὰ συμπόσια

παρασκευῆς ἐπιμελούμενος

<τραπεζώ[ν]· ἱέρειά τις Ἀθήνησιν

<τραπεζίτην Πάριν>· τὸν παραβάντα τὴν τράπεζαν καὶ ἀτιμάσαντα

τὸν Μενέλαον

<τραπείομεν>· τερφθῶμεν

<τραπελιζόμενος>· συνεχῶς ἀναστρεφόμενος

<τραπέμπαλιν>· ἐνηλλαγμένως, ἢ παρηλλαγμένως

<τραπέοντο>· ἐπατοῦντο, παρὰ (τὸ) τροπὴν λαμβάνειν τὸν βότρυν πα-

τηθέντα

<τραπέουσι>· πατοῦσιν ἐπὶ τῇ ληνῷ

<τράπηκι>· δόρατι

*<τραπεῖν>· ληνοπατεῖν

<τραπῆναι>· στραφῆναι, πεισθῆναι

<τραπητός>· ὁ οἶνος

<τραπομένους>· τρεπομένους

<τράποντο>· εἰς φυγὴν ἐτράποντο

<τραπῶ>· ἀπέλθω

<τραρόν>· τ[ρ]αχύ

<τρασιά>· ἡ τῶν σύκων ψύκτρα, παρὰ τὸ τερσαίνειν. ἤγουν τόπος,

ἔνθα ξηραίνουσιν αὐτά

[<τρατικόν>· θρηνητικόν, λυπηρόν]

<τραυλίζει>· ψελλίζει

<τραυλόν>· ἡδύ. λεπτόν

<τραυλός>· ψελλός, τὴν γλῶτταν βεβλαμ(μ)ένος

<τραῦμα>· πληγή. ἕλκος. μώλωψ

<τραυματίαι>· σφαγαί. τετρωμένοι

<τραύσανον>· ξηρὸν πᾶν. ἢ φρύγανον

<Τραῦσος>· ἔθνος Σκυθικόν, οἳ τοὺς μὲν γεννωμένους ἀτιμάζουσι, τοὺς

δὲ τελευτῶντας κατευφημίζουσιν

<τράφαλλος>· ὁ χλωρὸς τυρός. οἱ δὲ <τραφαλλίδα>

<τράφεν>· ἐτράφησαν

<τραφερήν>· ξηράν. τὸ γὰρ πῆξαι <θρέψαι> λέγουσιν

<τραφερόν>· πηκτόν. τρόφιμον. λευκόν. ξηρόν. πεπηγμένον

<τράφεται>· πήγνυται

<τράφηξ>· χάραξ. σκόλοψ. ἔνιοι δὲ τὸ δόρυ. ἄλλοι τὸ τῆς νεὼς χεῖλος

<τραφηρά>· ξηρά

<τράφος>· τάφος

<τράχε>· πορεύου

<Τραχ[ε]ίς>· ἡ νῦν Ἡράκλεια καλουμένη

<τραχηλιάσας>· ἐναντιωθείς. ἀπειθήσας

<τραχηλιῶ>· ὑψῶ αὐχένα

<τράχηλος>· αὐχὴν τραχύς. σκληρός

<τραχήλους>· τὰς πορφύρας. ἔνιοι τοὺς σπονδύλους τῶν κογχυλίων

<τρέ>· σέ Κρῆτες

<τρεῖν>· φοβεῖσθαι. φεύγειν

<τρ[ε]ίς ἕκαστον ἀΰσας>· τρ[ε]ίς ἕκαστον φωνήσας καὶ ἀνακαλεσά-

μενος. ἔθος γὰρ ἦν ἐν τοῖς τῶν ἐπὶ τῆς ἀλλοδαπῆς τεθνηκότων τὰς ψυχὰς μετακαλεῖσθαι κατὰ τὸν ἀπόπλουν

<τρεῖς θεοί>· παρὰ Σόλωνι ἐν τοῖς ἄξοσιν ὅρκῳ τέτακται. ἔνιοι κατὰ

τὸ Ὁμηρικόν

<Τρεμ[ε]ιλία>· ἡ Λυκία

<τρέπει>· μεταστρέφει

<τρέπεται>· ἀλλάσσεται. μεταβάλλεται

<τρεπόντων>· ἐπιστρεφόντων

<τρεπτότητος>· τροπῆς

<τρέπω>· διώκω. ἢ φεύγω

<τρές(ς)αι>· φυγεῖν φοβηθῆναι

<τρες(ς)άντων>· φοβηθέντων. ἢ διὰ δέος φευγόντων. καὶ <τρέσσον-

τες> ὁμοίως

<τρέστης>· δειλός

<τρέφειν>· ἔχειν. πηγνύναι. καὶ <τρέφεται>. ὁμοίως

<τρέχειν>· ἀγωνίζεσθαι

<τρέχνος>· στέλεχος, κλάδος, φυτόν, βλάστημα

<τρέψαν>· μετέβαλλον

<τρέψειαν>· νικήσειαν. πατάξειαν

<τρέψομαι>· ἔξω πορεύσομαι. διώξω

<τρηγαλέον>· διεῤῥωγότα

<τρήματα>· τρυπήματα

<τρη[ς]μα[ς]τικτάς>· κυβευτάς. ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς κύβοις τρημάτων

<τρη[ι]ρόν>· ἐλαφρόν. δειλόν. ταχύ. πλοῖον μικρόν

<τρήρων>· δειλή. περιστερά. ἀπὸ τοῦ <τρεῖν>, ὅ ἐστιν φοβεῖσθαι· δει-

λὸν γὰρ τὸ ζῶον καὶ ταχύ

<τρήρωνες>· περιστεραί

<τρήρωσι>· περιστεραῖς

[<τρήρ[ς]ωνα>· δειλήν. ἀπὸ τοῦ ..... τρέμειν]

<τρητοὶ λοβοί>· τὰ ἀλόβα. τὰ γὰρ ἐνώτια <ἐλλόβια>, διὰ τὸ ἐν τοῖς

λοβοῖς ἐνίεσθαι

<τρητοῖο λίθοιο>· εἰώθασιν ἐπὶ τῶν λιμένων τρυπᾶν λίθους, ἵνα ἐξ

αὐτῶν τὰ ἀπόγεια σχοινία ἐξάπτωσιν οἱ ναῦται

<τρητοῖς ἐν λεχέεσσι>· τοῖς κατὰ τὰς ἁρμογὰς τετρημένοις, ἢ ἱμαν-

τωτοῖς. ἱμᾶσι γὰρ ἐνετείνοντο αἱ κλῖναι, ὡς καὶ τὰ βάθρα

<τρητοκουρήτας>· γνησίας γυναῖκας. οἱ δὲ παρθένους

<τρητὸν ἔλαιον>· διὰ τὸ κοίλωμα ἔχειν τὸν ἄγριον ἔλαιον

<τρηχαλέῳ>· τραχεῖ

<τρηχεῖα>· τραχεῖα. πολλὰς ἐξοχὰς ἔχουσα

<τρηχεῖαν>· τραχεῖαν. καὶ τὰ ὅμοια

<τρηχὺ νόημα>· σκληρὸν νοῦν

<τρί>· κατὰ τοῦ πολλοῦ τοῦτο προστίθεται

<τρία Θηραμένους>· ἄντικρυς τὰ τοῦ Θηραμένου(ς) ἐπιζήμια ἐκτέ-

θεικεν

<τρίαινα>· δόρυ τρεῖς ἔχον ἀκμάς

<τριαινατῆρες>· ἀντὶ τοῦ ἀροτριοῦντος

<τρία καὶ δύο>· ἐπὶ κράσεως πότου. δύο δὲ ἦσαν κράσεις· τρεῖς μὲν

ὕδατος πρὸς ἕνα [οἴνου δὲ μία] καὶ πέντε ὕδατος πρὸς δύο

<τριακάς>· ἡ τριακοστὴ τοῦ μηνός. καὶ σύστημά τι τῶν πολιτῶν

<τριακατίοι>· οἱ ἔφηβοι. καὶ τὸ σύστημα αὐτῶν

<τριάκις>· ἀντὶ τοῦ τρ[ε]ίς. Λάκωνες

<τριάκοντα>· οὗτοι ἐχειροτονοῦντο δικασταὶ Ἀθήνησιν, οἵτινες ἐζη-

μιοῦντο τοὺς μὴ παραγενομένους τῶν πολιτῶν εἰς ἐκκλησίαν

<τριακοντόρι(οι)>· πλοῖα ὑπὸ λη# κωπηλατούμενα

<τριᾶντος πόρνη>· λαμβάνουσα τριᾶ[κο]ντα, ὅ ἐστι λεπτὰ εἴκοσι

<τριάξ>· τριακάς

<τρία Στησιχόρου>· ἔθος ἦν παρὰ πότον ᾄδεσθαι, ὡς καὶ τὰ Ὁμήρου

<τριβακὸν ἱμάτιον>

<τριβαλλοί>· συκοφάνται. οἱ δὲ τοὺς θωπευτικούς, ἐν τοῖς βαλανείοις

(δια)τρίβοντας, καὶ ἐπὶ τὰ δεῖπνα ἑαυτοὺς καλοῦντας

<τρίβανον>· λήκυθον

<τριβή>· διατριβή. ἢ βραδυτής

<τρίβολα>· στρεπτά. στωμύλα

<τρίβολοι>· ἀκάνθης εἶδος· ὅθεν καὶ τὸ τοῖς ἵπποις ἐν τοῖς χαλινοῖς

ἐντιθέμενον

<τρίβολον ἄκοντα>· τρίαιναν

<τρίβοντες>· λειοῦντες. ἢ φανερὰν ποιοῦντες, ἢ λείαν

<τρίβος>· ἀτραπός, ὁδός

<τρίβουνος>· ἔμπειρος

*<τρίβος>· ὁδός

<τρίβων>· στολὴ ἔχουσα σημεῖα ὡς γάμμα

<τρίβωνα>· στολισμόν

<τριβώνιον>· πάλλιον. περιβόλαιον

<τριβωνοφόρος>· ὁ φορῶν στολήν

[<τρίγανον>· εἶδος μέτρου παρὰ τοῖς γεωμέτραις]

<Τρίγλα>· ἰχθῦς θαλάσσιος. καὶ τόπος τις

<τρίγληνα>· πολυθέατα· <γλῆναι> γὰρ οἱ ὀφθαλμοί· τρίκοκκα, τριόφθαλ-

μα, πολυειδῆ

<τριγλίζειν>· κατὰ μίμησιν ἐπὶ τῶν γελώντων

*<τριγλήνας>· εὐμόρφους ὀφθαλμούς

*<τριγκῶσαι>· φράξαι

<τριγλώχινι>· τριγώνῳ, τρεῖς γωνίας ἔχοντι

<τρίγονοι>· τρίτην γενεὰν ἐπισχόντες. ἢ οἱ τρεῖς

<τρίγωνον>· εἶδος ὀργάνου ψαλτηρίου. ἢ φυτὸν ἐν Αἰγύπτῳ

*<τριγός>· τρηγών

<τρίζει>· φωνεῖ

<τριγχός>· περίφραγμα, στεφάνη, τειχίον

<τρίζουσα>· φωνοῦσα λεπτόν τι

<τρίζωος>· ὃς τρεῖς γενεὰς ἐξήγαγε

<τριήμερος>· Θεσμοφόρια ὑπὸ Λάκωνεις

<τριημιολία>· ναῦς μακρὰ ἄνευ καταστρώματος

<τριήραρχος>· τριήρους ἄρχων, ἤτοι πλοίων πολεμικῶν

<τριήρεις>· πλοῖα πολεμικά

<τριήρης>· ἔξω τῆς νεὼς καὶ ῥυτόν τι ἔκπωμα

<τρίηρον>· πλοῖον μικρόν

<τριηρονόμος>· τριήραρχος

<τριθαλλίαι>· μεγάλως τοῦ θάλλειν αἰτίαι

<τρίκαρπον>· τριετῆ

<Τρίκκη>· πόλις Θεσσαλίας

<τρίκκος>· ὀρνιθάριον ὁ καὶ βασιλεὺς ὑπὸ Ἠλείων

<τρικόλυβον>· νομισμάτιόν τι

<τρικόνητος>· ὁ πολλάκις ἀπολέσθαι ἄξιος καὶ καταχωσθῆναι

<Τρικόρυνθος>· ἀνδρεῖος ἥρως

<τρικότυλος οἶνος>· οὗ τρεῖς κοτύλαι ὀβολοῦ πωλοῦνται

<τρίκουρος>· ὁ ἐπὶ τρία ἔτη κεκ[αθ]αρμένος <κριός>. ὁμοίως καὶ ὁ μὴ

κεκ[αθ]αρμένος .....

<τρικτεῖρα>· θυσία Ἐνυαλίῳ. θύεται δὲ πάντα τρία καὶ ἔνορχα

<τρικτύα>· τριάδα. ἔνιοι θυσία κάπρου, κριοῦ, ταύρου

*<τρικτῆς>· μέρ(ος) φυλῆς .....

<τρίκυζα>· πολλῆς δεόμενα λιτανείας

<τρικυμία>· ζάλη

<τρίλλιστος>· πολυλιτάνευτος

<τρίμηνοι πυροί>· οἱ καὶ σητά[μη]νιοι λεγόμενοι

<τρίμι.ον>· τὸ εὐσπάθητον ἱμάτιον

<τριμίσκον>· ἱμάτιον. Ἀσπένδιοι

[<τρίμηταγωνιστής>· ὁ τρίτος ἀγωνιζόμενος]

<τριμίτινα ὑφάσματα>· τρίμι[τος]τα

[<τρίμ με>· φοβεῖσθαί με]

<τρῖμμα>· [ὁ] ἀρωματίζον πόμα ἐν γάμοις πινόμενον καὶ ἐν θεατρι-

κοῖς ἀγῶσιν

<τρίογδον>· μέτρον τι παρὰ Ταραντίνοις

<τρίοδος> καὶ <τριόδους> πληθυντικῶς>· ἰδίως τὰς τρεῖς ὁδούς. καὶ

τρίαινα

<τριολύμπιον ἅρμα>· τὸ ἐκ τριῶν Ὀλυμπιάδων ἐζευγμένον

<τριοπην>· τριόφθαλμον

<τριοπηλίς>· δέσμη σκορόδων

<Τριόπιον>· ἡ Κνίδος. καὶ ἱερὸν ἔνθα ἑορτάζουσιν

<τριοπίς>· τριόφθαλμος. ἔνιοι ζῶον ὅμοιον ἀκρίδι. καὶ περιτραχήλιον

τρεῖς ἔχον ὀφθαλμοὺς ὑαλοῦς

[<τριόροφα>· τρίστεγα]

<τρίορ[ο]χος>· εἶ(δος) ἱέρακος

<τρίοψ>· ὁ ὑπὸ τῶν Πυθαγορικῶν ἐν Δελφοῖς τρίπους

<Τριπατρεῖς>· οἱ πρῶτοι γεννώμενοι

<τρίπεζαν>· τὴν τράπεζαν. Βοιωτοί

<τρίπλακα[ι]>· τρὶς ἐπιπτυχθῆναι δυναμένη(ν)· ἐξ οὗ τὴν μεγάλην δη-

λοῖ· τρίπτυχον, τριπλῆν

<τριπλῇ τετραπλῇ τε>· τριπλασίονα καὶ τετραπλάσια

<τρίποδα>· λέβητα τρισκελῆ. χαλκίον

<τρίπολον>· τὴν τρὶς ἢ πολλάκις μεταβεβλημένην διὰ τῆς ἀροτριάσεως

γῆν

<Τρίπολις>· εἶδος πέμματος. καὶ πόλις

<τριπονῆται>· ἑορτή τις

<τρίπος>· τρίπους

<τρίπους>· λέβης, κρατήρ. ἐχρῶντο δὲ αὐτὸ εἰς τὸ θερμαίνειν ὕδωρ. ὁ

δὲ <ἐμπυριβήτης> ἐστὶν ὁ ἐξ ἑαυτοῦ πόδας ἔχων εἰς τὸ ὑποκαίεσθαι

<τριπτήρ>· ᾧ τὴν σταφυλὴν τρίβουσιν. ὑπὸ δὲ Σικελῶν ὁ δοῖδυξ

<τρίπτυχος>· τριπλῆ, ἢ πολύπτυχος, ἡ τρεῖς ἐπιπτυχὰς ἔχουσα

<τρίς>· ἐπὶ τοῦ πολλάκις

<τρὶς ἀλιτήριος>· ἁμαρτωλός

<τρὶς ἕξ>· νικητήριος βόλος. καὶ παροιμία· τρὶς ἓξ ἢ τρεῖς κύβοι. ἐλέ-

γετο δὲ ἐπὶ τοῦ εὐστόχου, ἀπὸ τῶν κυβευτῶν ......

<τρὶς εὐδαίμων>· τρισμακάριστος

<τρὶς ὄλβιος>· τρισμακάριστος

<τρισπόλιον>· βοτάνη τις

<τρισσός>· εἶδος ὄφεως

<τριστάται>· οἱ παρὰ χεῖρα τοῦ βασιλέως, ἔχοντες ἀνὰ τρεῖς λόγχας

<τριστοιχεί>· ἐπὶ τρεῖς τάξεις

<Τρίτ[τ]α>· οὕτως ἡ Κνωσσὸς ὠνομάζετο

<τριταγωνιστής>· ὁ τρίτος ἀγωνιζόμενος

*<τριτάτη>· τρίτη

<τριταία>· παρὰ Σόλωνι μὴ πλείω εἶναι τριταίας τὴν κτιστήν

<τριτεύς>· γὰρ χοίνικος οὗτος

<Τριτῆες γενεήν>· οἱ ἀπὸ τοῦ Τριτέων πόλεως κύνες, ἥ ἐστι πλησίον

Φωκίδος

<τρίτη Θεσμοφορίων>· ζητεῖται, πῶς ἅμα μὲν λέγει τρίτην Θεσμο-

φορίων εἶναι, ἅμα δὲ μέσην, τεττάρων οὐσῶν ἡμερῶν

<τριτημόριον>· οἱ ἓξ χαλκοῖ

<τριτημόριον>· ἐλέγετο καὶ ἐπὶ τῆς μοίρας, καὶ ἐπὶ νομίσματος ἀρ-

γυρίου

<Τριτογένεια>· ἡ τὸ τρεῖν ἐνγεννῶσα τοῖς ἐναντίοις

<Τριτογενής>· ἐπιθετικῶς ἡ Ἀθηνᾶ. ἀπὸ τοῦ τρεῖν ἐνγεννᾶν τοῖς πο-

λεμίοις· ἢ τῷ παρὰ Τρίτωνι, τῷ ποταμῷ Λιβύης, ἐμφανισθῆναι

<τριτοκούρη>· ᾗ πάντα συν(τε)τέλεσται τὰ εἰς τοὺς γάμους· τινὲς δὲ

γνησία παρθένος

<τριτόμηνις>· ἡ τρίτη τοῦ μηνός

<τρίτον ἡμίδραχμον>· αἱ δύο δραχμαὶ καὶ τριώβολον

<Τριτοπάτορας>· ἀνέμους ἐξ Οὐρανοῦ καὶ Τῆς γενομένους, καὶ γενέ-

σεως ἀρχηγούς. οἱ δὲ τοὺς προπατέρας

<τριτοπηλίς>· σκορόδων δέσμη, ἀπὸ τοῦ πεπιλῆσθαι καὶ συνεστράφθαι

<τρίτος κρατήρ>· Σοφοκλῆς Ναυπλίῳ καταπλέοντι. ἐν ταῖς συνουσίαις

ἐκιρνῶντο κρατῆρες τρεῖς. καὶ τὸν μὲν πρῶτον Διὸς Ὀλυμπίου καὶ θεῶν Ὀλυμπίων ἔλεγον· τὸν δὲ δεύτερον ἡρώων· τὸν δὲ τρίτον σωτῆρος

<τριτοστάτις>· Ἀριστοφάνης ἐν Σκηνὰ[ῖ]ς .......

<τριτύς>· τριάς

<τριτώ>· ῥεῦμα. τρόμος, φόβος

<τριτώ>· Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιός φησι τὴν κεφαλὴν καλεῖν Ἀθαμᾶνας

<τριφάσιοι>· τριπλάσιοι. τρίφωνοι

<τρίφυλλα>· πολύφυλλα. καὶ πόα δέ τις μηδίκη οὕτω καλουμένη

<Τρίφυλ[λ]οι>· οἱ Καύκωνες

<τριφυόν>· τριπλοῦν

<τρίχα>· τριχῶς

<τριχάϊκες>· τριχόθεν ἐλθόντες ἀπὸ βίας

[<τριχάν>· ἡ τρίτη φυλακή]

<τριχαπτόν>· τὸ βαμβύκινον ὕφασμα ὑπὲρ τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς

ἁπτόμενον, ἢ πολύμιτον

<τριχῆ>· εἰς τρία μέρη

<τρίχηλ(ον)>· τρικόρυφον

*<τριχῆ>· τὸ δ' αὐτὸ καὶ <τὸ τρίχα>, ἢ τὸ τρίτον μέρος

<τριχθάδες>· αἱ χαλκίδες. Ἡρακλέων δὲ μεμβράδες

<τριχόβρως>· θηρίδιον κατεσθίον τοὺς λόφους τῶν περικεφαλαίων

<τρίχορδον>· ὄργανον

<τριχοκόμος>· τριχῶν ἐπιμελούμενος

<τριχοτρῶκται>· ζωύφια τὰ τὰς τρίχας κατεσθίοντα

<τριχώδη>· ὄργανα πολιορκητικά, πρὸς χώρησιν ἐπιτήδεια

<τριχῶς>· τρισσῶς. ὑπομονητικῶς

<τριχῶσαι>· θάψαι

<τριψ(η)μερεῖν>· στραγγεύεσθαι, καὶ παρέλκειν τὰς ὥρας

<τριώδελον>· τριῶν ἡμιμναίων σταθμός

<τριώροφα>· τρίστεγα

<τριῶλαξ>· ἀγὼν παρθένων δρόμου

<Τροία>· πόλις

<Τροίης>· τῆς Ἰλίου

<Τροιζή(ν)>· πόλις, ἢ χωρίον ἐν Ἄργει

<τρομέοντο>· ἔτρεμον

<τρόμος>· εὐλάβεια. δέος. φυγή

<τρόνα>· ἀγάλματα. ἢ ῥάμματα ἄνθινα

<τρόνοι>· στύππιοι. στήμων. ἁρπεδόνη. ἄτρακτος

<τρόπα>· εἶδος παιδιᾶς, καθ' ἣν στρέφουσι τοὺς ἀστραγάλους εἰς τὸ

ἕτερον μέρος

<τροπαγός>· ὁ ἀπητιμασμένος

<τρόπαι(α)>· νικητήρια, σύμβολα νίκης

<τροπαί>· αἱ δύσεις. καὶ αἱ μεταβολαί, αἱ φυγαί, αἱ διώξεις. νομίσματά

τινα. καὶ αἱ μεταβεβλημέναι φροντίδες

<τροπαλίζει>· στρέφει

<τροπαλισμός>· μεταβολή. καὶ τὸ ἐκ συμβόλων ὑποδέχεσθαι

[<τροπαλόν>· τραχύ]

<τροπέοντο>· ἐπάτουν. ἀπὸ τούτου καὶ ὁ οἶνος λέγεται <τραπητός>

<τρόπηκος>· μερὶς τῆς κώπης ὁ τρόπηξ, οὗ ἐπιλαμβάνονται οἱ ἐρές-

σοντες· ὥστε ἀπὸ μέρους τὴν κώπην

*<τροπικώτερον>· θεωρητικώτερον. ἀλληγορικῶς, μεταφορικῶς, οὐκ

ἀληθῶς

*<τροπῆς ἀποσκίασμα>· ἀλλοιώσεως καὶ φαντασίας ὁμοίωμα

<τροπίας>· οἶνος μεταβεβληκὼς καὶ ἔκλυτος

*<τροπή>· ἀλλοίωσις

<τρόπις>· τὸ κατώτατον τῆς νεώς

<τροποί>· οἱ ἱμάντες τῶν κωπῶν, ἢ οἱ κατέχοντες τὰς κώπας δεσμοὶ

δερμάτινοι, ὅταν ἐλαύνωσιν. οἱ τροπωτῆρες

<τρόπον τινά>· ἀντὶ τοῦ[τον τὸν τρόπον]

<τρόπος>· ἦθος. γνώμη, προαίρεσις

<τροποῦσθαι>· ἁρμόζεσθαι. μεταβάλλεσθαι, τρέπεσθαι

<τροπώσασθαι>· τὸ τὴν κώπην πρὸς τὸν σκαλμὸν δῆσαι τῷ τροπω-

τῆρι. ἢ διὰ μηχανῆς νικῆσαι

<τροπώσομαι>· νικήσω. πλήξω

<τρούεται>· ἰσχναίνεται, τήκεται

<τροῦροι>· δρόμοι, στάδιοι

<τρουφωνίδαι>· εἶδος κροκωτοῦ

<τροφαλ[λ]ίς>· τυρὸς μακρός

<τροφημ(η)>· δέσποινα. ἢ μήτηρ

<τρόφηξ>· χάραξ, σκόλοψ

<τρόφι>· τεθραμμένον. μέγα·

πολλὸν δὲ τρόφι κῦμα· γέγονε δὲ κατὰ ἀποκοπὴν τοῦ τρόφιμον

<τρόφιμον>· ὃν ἡμεῖς δεσπόσυνον. καὶ <τρόφιμον>· ἀνδρὸς δακτυλίῳ

[<τροφ.οντα>· εὐτραφῆ, καὶ μεγάλως αὐξόμενα]

<τρόφις>· εὖ τεθραμμένος

<τροφιοῦται>· παχύνεται

<τροφόεντα>· εὐτραφῆ καὶ μεγάλα

<τροφοί>· ἀντὶ τοῦ θρέμματα

<τροφός>· νεώτερος δεσπότης. ἢ μήτηρ

<τροχάδες[αι]>· σανδάλια ἀπὸ αἰγείου δέρματος

<τροχαῖα>· μέσα ἐν κύβοις. ἢ ὁδός, ὡς Ῥίνθων

<τροχαλοί>· οἱ ἤδη περι(ι)όντες

<τροχαλόν>· τροχαῖον. τ[ρ]αχύ. ἢ περιτρέχον

<τροχαντῆρες>· πρὸς τὰ πηδάλια. καλεῖται τῆς πρύμνης μέρος

<τροχαντήρ>· τῆς τοῦ μηροῦ κεφαλῆς ἡ ἔξω ἔκφυσις

<τροχάσας>· σπεύσας, δραμών, προλαβών

<τροχηλατεῖ>· ἐλαύνει

<τροχιαί>· αἱ τῶν τροχῶν χαράξεις

<τροχιάς>· πορείας

<τρόχις>· ἄγγελος. ἀκόλουθος

<τρόχμαλον>· τὸ πλῆθος τῶν λίθων, καὶ τὸν σωρόν

<τροχόεν>· τροχοειδές, στρογγύλον

<τροχός>· περιβόλαιον, τεῖχος. ἢ κύκλος. ἢ δρόμος

<τροχ(όω)σαι>· τρέχουσαι

<τρόχων>· δρόμων. καὶ τὰ ὅμοια

<τρύβλιον>· ὀξυβάφιον. ἢ ποτήριον μυστηρίου

<τρύγα>· οἶνον ἀδιήθητον ἀπὸ ληνοῦ

<τρυγαβόλια>· εἰς ἃ καρποὺς ξηροὺς ἀπετίθεντο

<τρυγεῖ>· ξηραίνει

*<τρύγητος>· ὁ καιρός, <τρυγητός>· ὁ τρύγος

<τρυγέρανος>· φάσματι ἐοικώς

<τρυγερούς>· τρυγώδεις, ὀξεῖς

<τρύγη>· ὁ πυρός, καὶ ἡ κριθή, καὶ πᾶς ἄλλος καρπός, καὶ ποιὰ βο-

τάνη

[<τρυγήλλα>· τρώγλη]

<τρύγηλλος>· οἰκοδόμημα μεταλλικὸν κατασκευαζόμενον

<τρύγιος>· τρυγία οἴνου, ἢ ἐλαίου

[<τρύγμα>· δίπλωμα]

<τρυγόνα ψάλλειν>· παροιμία ἐπὶ τῶν φαύλως πραττόντων· ἀπὸ τοῦ

τρύζειν

<τρύγοιπος>· ὑλιστήρ

<τρυγῳδεῖν>· κωμῳδεῖν

<τρυγών>· ἰχθῦς θαλάσσιος, ἧς τὸ κέντρον δηλητήριον. καὶ ὄρνις. καὶ

ἡ τῶν γυναικῶν μίξις. καὶ σύντροφος

<τρυγῶς>· τὰς τρυγῶνας

<τρύειν>· κατατρίβειν, καταπονεῖν

<τρύζει>· γογγύζει, ψιθυρίζει

<τρύζητε>· ψιθυρίζητε, λογοποιῆτε, γογγύζητε

<τρυηλίς>· ζωμήρυσις

<τρυμαλιαί>· τρῦπαι

<Τρυμαλῖτις>· Ἀφροδίτη

<τρύνης>· ἐφίππιον. στήμων

<τρύξ>· ὁ νέος οἶνος, παρὰ τὴν τρύγην. καὶ γλεῦκος ἀδιήθητον

<τρύξοντα>· καταπονήσοντα, ἀνιάσοντα

<τρυπᾶν>· τρίβειν

<τρυπάνη>· ἐργαλεῖον τεκτονικόν

<τρυπανίζεται>· τρυπάνῳ πλήσσεται

<τρυπήλα>· τορύνη

<τρυσίππιον>· τὸν χαρακτῆρα τὸν ἀπὸ τῆς βουλῆς ἐν ταῖς δοκιμασίαις

τοῖς ἀδυνάτοις καὶ τετρυ[μ]μένοις ....... ἵνα μηκέτι στρατεύωνται, τὸ παλαιὸν ἐκάλουν τρυσίππιον. τροχὸς δὲ ἦν ὁ ἐπιβαλλόμενος χα- ρακτὴρ τῇ γνάθῳ τῶν ἵππων

<τρύσκει>· τρύχει. ξηραίνει

<τρῦσις>· νόσος. πόνος

<τρυσμός>· γογγυσμός

<τρυς[ς]όν>· νοσερόν. λεπτόν, ἀσθενές

<τρυτάνη>· ὁ ζυγός

<τρύφακτος>· ἔνιοι διὰ τοῦ Δ· <δρῦς> γὰρ τὸ ξύλον

<τρυφάλη>· περικεφαλαία, τρεῖς ἔχουσα λαμπροὺς ἀστέρας, ἢ ἥλους

<τρυφαλίδες>· τὰ τμήματα τοῦ ἁπαλοῦ τυροῦ

<τρυφερός>· νέος ἁπαλός, ἢ ψιλός

<τρυφέν>· κλασθέν

<τρυφηλοῖς>· ἐπιθυμητ(ικ)οῖς

<τρυφοκαλάσιρις>· ἔνδυμα γυναικεῖον

<τρύφος>· κλάσμα ἄρτου. ἢ ξύλον καταδεδαπανημένον

*<τρυφή>· γαστριμαργία, πολυφαγία, εἰκαιοφαγία

<τρυφώματα>· θρέμματα. Ἰταλοί

<τρύχειν>· φθείρειν, τήκειν. καταπονεῖν. κακοπονεῖν. κακοπαθεῖν

<τρυχηρά>· ῥακώδη

<τρυχίνοις>· ῥακίοις

<τρυχόμενος>· καταπονούμενος. ἀνιώμενος. δαπανώμενος

<τρύχωσα>· τρύχουσα. ἐπιτρίβουσα

<τρῶα>· ἁρπεδόνη

<τρωγάλια>· τὰ τραγήματα. Λάκωνες

<τρωγάλιον δέρμα>· τὰς μελικοκκίδας

<τρῶγας>· τρώγλας

<τρώγλας>· τρύπας

<Τρωγλοδύται>· οἱ εἰς τὰς τρώγλας οἰκοῦντες

<τρωγμός>· τὸ ἐπιθέσθαι τὴν ὕλην τρωγμόν

<τρώει>· τιτρώσκει. δαπανᾷ

<Τρῶες>· οἱ τὴν Ἴλιον οἰκοῦντες, καὶ οἱ τὴν Τρωάδα χώραν

<τρώεσθαι>· τραυματίζεσθαι

<τρώζειν>· ψιθυρίζειν. συνουσιάζειν

<τρωθείς>· πληγείς

<Τρώϊοι ἵπποι>· ἀπὸ Τρωὸς τοῦ ἥρωος· ἢ ἀπὸ Τροίας

<τρῶκται>· κακοῦργοι

<τρώκτης>· φάγος, ὁ ἀπὸ πάντων ἐσθίων. καὶ κερδαίνειν βουλόμενος,

πανοῦργος, ἀπατεών

<τρώματα>· τραύματα

<τρωπάασθαι>· περιτρέπεσθαι

<τρωπάσκετο>· ἐτρέπετο, μετεβάλλετο

<τρωπασκέσθω>· μεταβαλλέσθω, ἐπιστρεφέσθω

<τρωπᾶν>· τρέπεσθαι. πείθειν. στρέφεσθαι, μεταβάλλεσθαι

<τρωπῶντο>· ἐτρέποντο, μετεβάλλοντο

<τρωπῶσα>· τρέπουσα τὴν φωνήν

<τρώσας>· πλήξας, τοξεύσας

<τρωτός>· παθητός

<τρωχῶσι>· τρέχουσι

<τρώχων>· ἔτρεχον. ἐκρούνιζον. ἐστάλαζον

*<τοῦ>· σοῦ

<τυΐ>· ὧδε. Κρῆτες

<τυβηκτίς>· κακοσχόλος

<τῦδε>· ἐνταῦθα. Αἰολεῖς

<Τυδᾶν κολωνᾶν>· Τυνδαριδᾶν κολωνᾶν

<τύϊγγα>· ὀρνιθάριόν τι

<τυκτόν>· κατεσκευασμένον

<τυκτὸν κακόν>· τουτέστι μέγα κακόν

*<τυτθόν>· ὀλίγον

<τυκτῷ δαπέδῳ>· εὖ κατεσκευασμένῳ

<τύκω>· ἑτοιμάζω

<τύλαι>· αἱ ἐν ταῖς χερσὶ φλύκταιναι, ὡς περισσά τινα, καὶ τοῖς ὤμοις

<τύλη>· τῆς καμήλου ἀπὸ τῆς ῥάχεως τὸ ἄκρον δέρμα

<τύλοι>· αἱ ὀχθώδεις ἐπαναστάσεις, καὶ τὰ τῶν ἀχθοφόρων ἐπὶ τῶν

ὤμων τυλώματα

<τύλον>· τὸ αἰδοῖον. οἱ δὲ ξύλον

<τύλος>· νενεκρωμένη σάρξ

<τύλωμα>· τύμμα

<τύλαρος>· μάνδαλος

<τυλαρώσας>· μανδαλώσας

<τυμβὰς γυνή· τυμβάδας> ἔλεγον τὰς φαρμακίδας, ἀπὸ τοῦ περὶ

τοὺς τύμβους διατρίβειν καὶ τοὺς νεκροὺς ἀκρωτηριάζειν

<τυμβογέρων>· ἐσχατόγηρως, καὶ παρη(λλα)γμένος τῇ διανοίᾳ

<τύμβος>· τάφος, μνημεῖον

<τυμβωρύχος>· λωποδύτης νεκρῶν

*<τυμβοχοῆσαι>· περιχῶσαι, θάψαι

*<τυμβοχόης>· τύμβου καὶ χώσεως, οἷον ταφῆς

<τύμμα>· πληγή

<τύμπανα>· τὰ δερμάτινα [π]ῥακτήρια κόσκινα, τὰ ἐν ταῖς βάκχαις

κρουόμενα

<τυμπανίζεται>· πλήσσεται, ἐκδέρεται, ἰσχυρῶς τύπτεται

<τύμπανον>· ᾧ αἱ Βάκχαι κρούουσιν. ἢ[ν] εἶδος τιμωρίας

<Τυμφαῖον ἔθνος>· ἄθεον ἔθνος. λέγει δὲ [καὶ] τοὺς Ἠπειρώτας

<τύνη>· ἐν [<τυπείς>· πεσών, πληγείς.] Δωρικῶς δὲ σύ

<τύνη δὲ ἐποιήσας>· σὺ δέ

<τυννός>· μικρός. τηλικοῦτος

<τυννοῦν>· τὸν μικρόν

<τυντλάζει>· αὐτὸ καὶ αὐτὸ λέγει. ἢ ταράττει. ἐπιβαίνει πηλοῦ. οἱ δὲ

σκάπτειν ἀμπέλους

<τύντλον>· πηλόν

<τυντλώδους>· ὑλώδους

<τύξιν>· τεῦξιν. παρασκευήν

<τυπάδι>· σφύρᾳ

<τυπάζειν>· κόπτειν

<τύπαι>· ἑορτή τις

<τυπαῖς>· πληγαῖς

<τύ[μ]πανον>· ξύλον τι, ἐν ᾧ τυμπανίζουσιν

<τυ[μ]παστήριον>· τὸ τῶν ἁλιέων στυμνίον

<τυπεῖ>· ψοφεῖ, κτυπεῖ, κροτεῖ, πλήσσει

<τυπείς>· πληγεὶς ἐκ χειρός, καὶ πεσών. ἢ τρωθείς

<τυπήσει>· πλήξει

<τύπης>· πλήκτης

<τυπῇσι>· πληγαῖς

<τυπίας>· οὕτω καλεῖται τῶν τοῦ χαλκοῦ τις τροχῶν

<τυποῖ>· πλάττει, γλύφει

<τύπος>· χαρακτήρ, εἰκών

<τυποῦται>· πλήσσεται. ἰοῦται. μιμεῖται. ἢ πλάττεται

<τυπῶντες>· χοροί τινες

<τυραννοδαίμονα>· ἣν οὐκ ἄν τις τύραννον μόνον εἴποι, ἀλλὰ καὶ

δαίμονα

<τύραννος>· παράνομος βασιλεύς, ἢ ἄρχων ἀπηνὴς καὶ ἀπάνθρωπος

<τυρβασία>· χορῶν ἀγωγή τις διθυραμβικῶν

<τύρβη>· θόρυβος, [ἀγωγή,] τάραχος

<Τυρβηνός>· ἐπίθετον τοῦ Ἀπόλλωνος

<τύρβησις>· ἡλιβατὸν ἀέρα

<Τυρεῖν>· τόπος τις Κλαζομενίων

<τυρεύεται>· ταράττει, κυκᾷ

<τυρεῦσαι>· τὰ αὐτά. καὶ <τυρεύων>

<τυρικίλοι>· αὐλοὶ καλάμινοι

<Τύρις>· ὁ Περσικὸς χιτών. ἢ ποταμὸς ἐκδιδοὺς εἰς τὸν Βορυσθένη

<τυρόεντα>· πλακοῦντα

<τυρόκνηστις>· σχῆμα τῶν ἀκολάστων. οἱ δὲ μάχαιραν

<τυροκομεῖον>· τάλαρος, ἐν ᾧ ὁ τυρὸς τῆς ἐπιμελείας τυγχάνει

<Τυῤῥηνικὰ σανδάλια>· κάττυμά τι ὑψηλὸν οὕτω καλεῖται

*<τυρίς>· ὁ περίβολος τοῦ τείχους

<Τυῤῥηνοὶ δεσμοί>· οἱ λῃστρικοὶ καὶ χαλεποί

<τύῤῥις>· πύργος, ἔπαλξις, προμαχών

<τύρσις>· τὰ αὐτά

<τύρσος>· τὸ ἐν ὕψει οἰκοδόμημα

<τυρωθέντα>· ταραχθέντα, κινηθέντα

<τύσσει>· ἱκετεύει

<τυτάνη>· ὄργανόν τι, ᾧ χρῶνται εἰς τὸν ἀλοητὸν τοῦ σίτου

<τύτη>· τὸ αὐτόθι

<τυτθήν>· ὀλίγην, μικράν

<τυτθόν>· ὀλίγον, βραχύ, καὶ μικρόν

<τυτώ>· ἡ γλαῦξ

<τυφεδανός>· τετυφωμένος

<τύφεται>· καίεται, καπνίζεται, φλέγεται. [τυφόμενον]

<τυφόμενον>· τὰ αὐτά

<τυφείσας>· μεμαραμμένας

<τύφεσθαι>· μαραίνεσθαι, ἡσυχῆ ἐκκαίεσθαι, χωρὶς φλογὸς καπνὸν

ἱέναι

<Τυφίον>· ὄρος Βοιωτίας

<τυφλῖνος>· ἰχθῦς Νειλώ[ε]ιος. καὶ ὄφεως εἶδος

<τυφλός>· τίθεται καὶ ἀντὶ τοῦ κωφός

<τυφλότερος σπάλακος>· τοῦτο τὸ ζῶον οὐκ ἔχει ὀφθαλμούς· ἔχει

δὲ ὀδόντας μικροτάτους, καὶ ῥύγχος ὡς γαλῆς, καὶ πόδας ἄρκου

<τυφλῶπες>· εἶδος ὄφεων

<τυφλῶν ὀν(εί)ρων>· .......

<τύφοι>· σφῆνες

<τῦφος>· ἀλαζον(ε)ία, ἔπαρσις, κενοδοξία

<Τυφῶ>· ἀντὶ τοῦ Τυφῶνος. Σοφοκλῆς

<Τύφω ...> ἑνὶ τῶν γιγάντων

<τύφυμεν>· βρέχειν

<Τυφωεύς>· θεός τις γηγενής, ἐναντιωθεὶς τῷ βασιλεῖ τῶν θεῶν

<τυφωθείς>· ἐπαρθείς, ὑπερηφανεύσας

<τυφών>· ὁ μέγας ἄνεμος· τινὲς τὰ ἐκ τῆς ἀναθυμιάσεως

<τυφῶνος>· πυρ[ρ]ώδους δαίμονος

<τυφῶσαι>· πνῖξαι, ἀπολέσαι

<τυχάζεσθαι>· στοχάζεσθαι

<τυχεῖν (ἀξιώσεως)>· ἀξιωθῆναι

<τύχη>· εὐτυχία

<τύχε>· κατέτυχεν

<τυχῆσαι>· ἐπιτυχεῖν

<τυχήσας>· ἐπιτυχών

<τυχθείς>· κατασκευασθείς

<τυχθῆναι>· γενέσθαι. [ἐπιτυχεῖν

<Τυχίος>· ὄνομα τοῦ κατασκευάσαντος τὴν Αἴαντος ἀσπίδα σκυτο-

τόμου

<τύχοι>· λιθοξοϊκὰ ἐργαλεῖα

<τυχόν>· ὡς φθάσει. ὡς λάχοι. ἢ πολλάκις

<Τύχων>· ἔνιοι τὸν Ἑρμῆν· ἄλλοι δὲ τὸν περὶ τὴν Ἀφροδίτην

<τύχουσι>· τεύχουσιν

<τύχων πυλῶν>· τὸν ἐσφηνωμένον· <τύχους> γὰρ καὶ τοὺς σφῆνας

καλοῦσιν

<τύψαι>· τὸ διὰ χειρὸς πατάξαι, ἢ τρῶσαι

<τυψέλη>· ὃ ἐν τοῖς ὠσὶ ῥύπος

<τύψον>· ἔκχεε, ἐκκένωσον. τρῶσον, δάμασον

<τώ>· οὗτοι δυϊκῶς, καὶ τούτους. ἢ διὰ τοῦτο. ἢ τινί

<τώγε>· οὗτοί γε

*<τῶν γάρ>· ἐκ τῶν γάρ

<τωθάζει>· χλευάζει, μετὰ κενοδοξίας σκώπτει. ἐρεθίζει. κατακαυ-

χᾶται. λοιδορεῖ. θωπεύει. κακολογεῖ

<τῶ κεν>· οὕτως ἄν

<τῶ κε>· οὕτως γὰρ ἄν

<τῶ κε λάχον>· οὕτως γὰρ ἂν (ἔ)λαχον

<τῶν>· τούτων

<τώνα>· ζώνη

<τῶν ἀκεραίων>· τῶν ἡσύχων

*<τῶν μὴ σύ[γ] γε μύθον ἐλέγξῃς>· σὺ τὴν ἱκετείαν τούτων μὴ

ἐπονείδιστον ποιήσῃς

<τῶν δὲ πάροιθεν>· (τῶν) πρὸ τούτων

<τῶν ἐν τέλει>· τῶν ἀρχόντων ἐν τῷ δήμῳ

<τῶν ἐπὶ σκηνῆς>· τῶν θεατρικῶν

<τῶν μοι>· ἐκ τῶν μοι

<τῶν οἰνάρων>· τῶν τῆς ἀμπέλου φύλλων

<τωνολβεύς>· τὸ κακοδαίμων

<τῶν ὄπι[ς]θεν>· ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ τούτων

<τῶν οὔτι>· ὧν οὐδαμῶς

<τῶν παρεκτός>· τῶν ἔξωθεν

<τῶν πέλας>· τῶν πλησίον

<τῶν πλωτήρων>· τῶν πλεόντων, τῶν ναυτῶν

<τῶν πτίλων>· τῶν πτερῶν

<τῶν τριῶν ἕν>· Θηραμένης ἐψηφίσατο τρεῖς τιμωρίας κατὰ τῶν πα-

ράνομόν τι δρώντων

<τώ οἱ>· οἵτινες αὐτῷ

<τῷ ὄντι>· τῇ ἀληθείᾳ

<τῶπιν>· μέτρον δεκαχοίνικον

<τὼ πόδε>· τοὺς πόδας. δυϊκῶς

<τῶ ῥα>· διὸ δή

<τώς>· οὕτως, ὁμοίως

<τώ>· τὸ ἐντεῦθεν

<τῷ φύσαντι [ἢ τῷ φύντι>]· τῷ γεννήσαντι

<τῶ χορτᾶν>· τῶν σίτων ὑποστελλοῦ

<Ὑάδας>· τὰ ἐπὶ τοῦ μετώπου κέρατα τοῦ ταύρου τοῦ ἐν οὐρανῷ

ἄστρου. εἰσὶ δὲ ἀστέρες ἑπτά, ὧν κατὰ τὴν ἀνατολὴν ὑετὸς γίνεται