Γλώσσαι/Υ

←Τ

Γλώσσαι Συγγραφέας: Ησύχιος Υ

Φ→

<ὕαινα>· τετράπουν ζῶον. καὶ ἰχθῦς

<ὑακίζει>· οἱ εἰς τὰ αὐχένια

[<ὑακίζει>]· βρέχει ἢ <ὑετίζει> ἢ ὕει

*<ὑακίνθινον>· ὑπομελανίζον, πορφυρίζον

<ὑακίνθια>· ἑορτὴ ἐν Λακεδαίμονι .......

<Ὑακινθίδες>· ἐπώνυμοι [Ἀπόλλωνος] ἀπὸ Ὑακίνθου

<ὑάκινθος>· πόας εἶδος τὸ ὑακινθόκομον [τὰ ὑακίνθια]. εἴρηται δὲ ἀπὸ

τοῦ Ὑακίνθου

*<ὑακινθίνῳ>· τῷ ὑακίνθῳ. ἔστι δὲ ἄνθος μέλαν καὶ μαλακόν

<ὑάλε(ο)ν>· λαμπρόν, ὑαλίζον

<ὑάλεται>· σκωληκιᾷ

<ὑάλη>· ὕαλος. βόμβυξ. σκώληξ

[<ὑαλίης ἢ ὑαλιεύς>· εἰκαῖος. βλοσυρός]

<ὑάλικος κώμη>· Διονύσιος

<ὑαλκάδαι>· χορὸς παίδων. Λάκωνες

<ὑαλόεν>· διαφανές, λαμπρόν

<ὑαλο(ῦ)ν>· λαμπρόν. πρᾶον. [ἢ λίθος τίμιος

<ὕαλος>· ὕελος. [βόρβορος]

<ὕαμα>· βάθος

<Ὑάμπολις>· πόλις Φωκίδος

<ὑανέοος>· εἰκαῖος. βλοσυρός, χαλεπός. ὕπτιος

<ὑανεῶς>· τὰ αὐτά

<ὑανία>· τύρβη, μάχη, ὕβρις, ἀγερωχία

<ὔαξ>· πηδάλιον. ὁδηγός

<Ὑαργίδες>· αἱ εὐειδεῖς Βάκχαι αἱ Ἀργεῖαι

<ὑάσιν>· υἱοῖς

<ὑββάλει>· ὑπερτίθεται, ὑποβάλλει

<ὑβ[β]αλής>· καταφερής, λάγνος

<Ὕβλα>· πόλις Σικελίας

<Ὑβλήτης>· μάντις

<ὑβ[λι]όν>· τὸν κυρτόν, καμπύλον, γυρόν. οἱ δὲ ὑβός, κυρτός. [ὑβρι-

στής]

<ὕβρεις>· τραύματα, ὀνείδη

<ὑβρίς>· ὄρνεον νυκτερινόν

*<ὕβρεως>· τῆς ὕβρεως

<ὑβριστής>· ὑπερήφανος, ἀγνώμων

<ὑβριστοδίκαι>· οἱ μὴ θέλοντες εἰσάγειν τὰς δίκας παρὰ Ἀττικοῖς

<ὑβώματα>· κυρτώματα

<ὕγγεμος>· συλλαβή. Σαλαμίνιοι

<ὑγυλόν>· ὑγιές

*<ὑγρόν>· μαλακόν

<ὑγιᾶ>· σῶον. νεαρόν. Κρῆτες

<ὑγίεια>· ἄλφιτα οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ πεφυραμένα. καὶ πᾶν τὸ ἐκ θεοῦ φε-

ρόμενον, εἴτε μύρον, εἴτε θαλλός. ἢ ὑγίεια

<ὑγιής>· τέλειος, σῶος

<ὑγιοῦν>· τὸ σα[ῤῥ]οῦν. καὶ τὸ θεραπεύειν

<ὑγιῶς>· ὀρθῶς, σώως, ὁλοκλήρως, ἐῤῥωμένως, καὶ εἴ τι ὅμοιον

<ὑγλιῆναι>· φυσῆσαι

<ὑγρὰ κέλευθα>· θαλασσία ὁδός, καὶ ἡ παρὰ τὴν θάλασσαν

<ὑγρίην>· τὸ οὖρον. Διονύσιος

<ὑγρὸν ἀέντων>· μαλακῶς πνεόντων

<ὑγρὸν ἔλαιον>· [ὁ καταφερής] διὰ τὸ εἰς ἄνεσιν ἄγειν τὸ σῶμα, ἢ

ὅτι πάντων τῶν ὑγρῶν ὑγρότατόν ἐστι τὸ ἔλαιον. πᾶσι γὰρ τοῖς ὑγροῖς ἐπιπλεῖ βαλλόμενον τὸ ἔλαιον

<ὑγρός>· ὁ εὐκαταφερὴς εἰς ἡδονάς

<ὑδαλίς>· ὑδρωπιῶν

<ὑδάν>· ἀγορασθεῖσαν

<ὑδαρι(ᾷ)>· ὑδρωπιᾷ

<ὑδατίδες>· σταγόνες

<ὑδατοτροφέων>· ὑπὸ ὕδατος αὐξομένων ἢ τρεφομένων

<ὑδέουσιν>· ὑμνοῦσιν

<ὕδερον>· τὸν ὕδρωπα

*<ὑδαρές>· τὸ ὑδαρόν

<ὑδ(ε)ρῶν>· ὑδρωπιῶν

<Ὕδη>· πόλις τῆς Λυδίας

<ὑδεῖν>· ὑμνεῖν, [αἰδεῖν] ᾄδειν, λέγειν

<ὕδης>· συνετός, ἢ ποιητής

<ὕδναι>· ἔγγονοι, σύντροφοι

<ὑδνεῖν>· τρέφειν, κρύβειν. αὔξειν

<ὕδνης>· εἰδώς, ἔμπειρος

<ὑδνόφυλλο(ν)>· ἡ ἐπὶ τοῖς ὕδνοις φυομένη πόα

<Ὕδρα>· νῆσος εὐτελὴς Δολόπων. καὶ θηρίον πολλὰς ἔχον ὄφεων ὄψεις,

πολυκέφαλον

<ὕδος>· ὕδωρ

*<ὑδραλής>· μετάβολος

<ὕδρα>· ὁ ὕδρος ὄφις. οἱ δὲ τὸν χέρσυδρον

<ὑδράν.>· εἰς θυσίαν ἀκραιφνές. Ῥίνθων

<ὑδράνη>· τὸ ἀκραιφνὲς καὶ καθαρόν

<ὑδρανός>· ὁ ἁγνιστὴς τῶν Ἐλευσινίων

*<ὑδραλής>· ὄφις ὕδατος

<ὑδρεύειν>· ποτίζειν. ἀντλεῖν

<ὑδρευσάμενος>· ἀντλήσας

<ὑδρεῦσαν>· ὕδωρ φέρουσαν, ἤγουν ὑδρευομένην

<ὕδρη>· ὁ ἔχις

<ὑδρήϊον>· ὑδρ[ε]ία

<ὑδρηλά>· ὑδατώδη

<ὑδρηλοί>· κάθυδροι, μαλακοί, ἔνυδροι, ὑδατώδεις

<ὑδρηλός>· τὸ αὐτό

<ὑδρηναμένη>· λουσαμένη, ἢ περιρ(ραν)αμένη, ἢ ὕδατι περιχεαμένη

<ὑδρήνασθαι>· λούσασθαι, περιῤῥάνασθαι

<ὑδρηχόες>· ἰχθύες

<ὑδριαφόροι>· μέτοικοι

<ὑδρίσκη>· ὑδρ[ε]ία

<ὑδροδόκοι>· λάκκοι

<ὑδρόμυλοι>· ὑδραλετία ἀπὸ ὕδατος

<ὕδρος>· ὄφις

<ὕδρου>· ὄφεως εἶδος

<Ὑδροῦσα>· ἡ Κέως οὕτως ἐκαλεῖτο

*<ὑδροχόας>· ἀμάρας

<ὑδροφόρια>· ἑορτὴ πένθιμος Ἀθήνησιν

<ὑδροφόρους>· ὑδροῤῥόους

<ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε>· διαλυθείητε καὶ ἀποθάνοιτε

<ὗεν>· ἔβρεχεν

<ὕει>· βρέχει. χειμάζει

<.ει>· ῥω.οιω.

<ὕελος>· ὕαλος

<ὕεν>· εὗρεν

<ὕες>· χοῖροι

<ὕεσι>· στολή. Πάφιοι

*<ὑελέψης>· ὑελο....

<ὑεστάκα>· ἱματισμός

<(υ)ετής>· ὁ αὐτοετής. Μαρσύας

<ὑετίς>· ὑδρίς. Ταραντῖνοι

<ὑετός>· ὄμβρος. δρόσος. ὕδωρ

<Ὑεύς>· Σαβάζιος

<Ὑή>· ἡ Σεμέλη ἀπὸ τῆς (ὕ)σεως. καὶ ὑὲ δειλέ

<Ὕης>· Ζεὺς ὄμβριος

<ὕησον>· σάλευσον

<ὕητα>· ὑστίς. Ταραντῖνοι

<ὑθλεῖν>· ληρεῖν, μωραίνειν

<ὕθλος>· φλυαρία, μωρία, ληρότης, φληναφία

<ὕθλους>· φλυάρους, μωρούς, λήρους

<υἷα>· υἱόν, τέκνον

<υἷας>· τέκνα, υἱούς

<ὑϊδεῖς>· υἱῶν υἱοί, ἔγγονοι

<ὑΐδες>· [θυγατέρες, ἢ] υἱῶν θυγατέρες

<ὑϊδῆν>· υἱοῦ θυγατέρα[ν]

<ὑϊδός>· ὁ τοῦ υἱοῦ υἱός

<υἱδοῦς>· ἢ υἱδεῖς. υἱῶν υἱούς

<υἱεῖς>· υἱοί

<υἱέος>· υἱοῦ, τέκνου

<υἱες Ἀχαιῶν>· οἱ Ἕλληνες περιφραστικῶς

<ὑιήν>· τὴν ἄμπελον. ἢ <υἱόν

υἱήω>· ποιὰ βοτάνη

<ὕιλη>· ὁμῆλος

<υἱόν>· ἀναδενδράδα

<υἱοθεσία>· ὅταν τις θετὸν υἱὸν λαμβάνῃ. καὶ τὸ ἅγιον βάπτισμα

<υἱοθετεῖ>· υἱοποιεῖ, οὐ φύσει, ἀλλὰ θέσει

<υἱωνεῖς>· υἱῶν υἱέες

<υἱωνοί>· υἱῶν υἱοί

<υἱωνός>· ὁ υἱὸς τοῦ υἱοῦ, ἔγγονος

<ὑκελόν>· ὑγιές

*<ὑλαγμό(ς)>· βοή

<ὕκος>· ἐρυθρῖνος

<ὑλάει>· θρυλλεῖ. ὑλακτεῖ. λέγει. θρηνεῖ

<ὑλάζεσθαι>· ξυλίζεσθαι

<ὑλακή>· ὑλαγμός, βοή

<Ὑλακίδης>· Ὑλάκου υἱός

<ὑλακόμωροι>· οἱ περὶ τὸ ὑλακτεῖν μεμορημένοι· ὅπερ ἐστὶν ἴσον τῷ

πεπονημένοι· οἱ βαρύφωνοι, ὀξύφωνοι

<ὑλακτηθέντων>· φλυαρηθέντων

<ὑλακτῶν>· μετὰ μανίας κράζων

<ὕλαον>· ὑλάκτουν

[<ὑλαλοῦν>· ὑλακτοῦν]

<Ὕλας>· κρήνας Κιανοί. καλοῦνται δὲ καὶ βαρβάρων γένος οὕτως

<ὑλάσασθαι>· ξύλα συναγαγεῖν

<ὕλασσα>· ἡ ξυλ(ε)ία, καὶ φρυγανισμός

<ὑλᾶται>· ἐστερήθη. ἀπέθανεν

<Ὕλη>· πόλις. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ σύνηθες, καὶ ξύλα τὰ ἤδη κεκομμένα.

ἢ σύμφυτος τόπος, ἐξ οὗ ἀποτελεῖται τὸ ἔργον

<ὑλῆεν>· δασύ, ξυλῶδες

<ὑληέσσης>· συμφύτου, ἢ ὕλας ἐχούσης

<ὕλην>· κισσίαν. τὸν στέφανον

<ὑληρεύς>· νομεὺς ἐν ὕλῃ φυλάττων

<ὕλης μητέρα>· εἶδος σκώληκος, ὃ καλεῖται ὑλομήτρα. ἄλλοι δὲ βόμ-

βυκα

<ὕλιγγες>· λόγχαι

<ὑλίμη>· μάχη τίς

[<ὑλί.ροι>· τέκτονες]

<ὑλίτης>· οἴνου εἶδος

[<ὑλλεῖ>· θρυλλεῖ, λέγει]

<ὕλλει>· τὰ πρὸς κάσσωσι δέρματα

<Ὕλεες>· οἱ ἐν Κρήτῃ Κυδώνιοι

<ὑλίας>· τοὺς καρπατίμους τόμους

<Ὕλλος>· ποταμὸς Λυδίας

<ὕλογος>· στρατός. Περγαῖοι

<ὕλοι>· σπόνδυλοι

<Ὕλῳ ἰχθυόεντι>· ὄνομα ποταμοῦ ἰχθύας ἔχοντι

<ὑλομανής>· ὁ ταῖς ὕλαις χαίρων

<ὑλομήτρα>· εἶδος σκώληκος

<ὑλοτόμος>· ξυλοτόμος

<ὑλωρός>· ὕλην φυλάσσων

<ὑμά>· ὑμέτερα ......

<ὑμεδαπῶν>· τοῦ ὑμετέρου ἐδάφους

<ὑμέναιος>· γάμος. ἢ ᾠδὴ ἐπιγάμιος

<ὑμεναίων>· γαμικῶν ᾀσμάτων, μέλος ᾠδῆς

<ὑμένιον>· λεπτόν

<ὑμενῶδες>· λεπτόν, ἀεροειδές

<ὑμήν>· εἶδος ἐνδύματος. ὑμέναιος. ἐπίπλους. καὶ τὸ διαφανές. καὶ τὸ

τοῖς γαμοῦσιν ἐπαυλούμενον <ὑμέναιος>, ἀπὸ τοῦ ἡμήσης παιδός, ἢ ἀπὸ τοῦ ὁμοῦ ναίειν

<ὑμῆς>· ὑμετέρας

<Ὑμήττης>· ἐν Ὑμήττῃ ὁ Ἀπόλλων τιμώμενος

<Ὑμήττιος>· Ζεὺς παρὰ Ἀττικοῖς

<ὔμμε>· ὑμᾶς, ὑμεῖς. Αἰολικῶς

<ὔμμες>· ὑμεῖς, καὶ τὰ ὅμοια

<Ὑμμητός>· ὄρος Ἀττικῆς

<ὑμνεῖ>· εὐλογεῖ, ᾄδει

<ὑμνηπολείτω>· ὑμνείτω

<ὑμνίον>· τὸν ἀμόλγην Διονύσιον

<ὑμνοθέται>· ποιηταί

<ὑμνοθέτης>· ποιητής

<ὑμνοτήϊαι>· σύνοδοι τῶν ἐπ' ἔτος γεγαμημένων

<ὕμνος>· χρησμός

<ὕναν>· τὴν εἰρήνην

<Ὑνναρεύς>· Ζεὺς ἀπὸ τοῦ Ὑνναρίου ὄρους

<ὑννάς>· αἲξ ἀγρία

<ὑννή>· αἴξ. καὶ τὸ τοῦ ἀρότρου σιδήριον τὸ τέμνον τὴν γῆν. καὶ <ὕννις>

ὁμοίως

<ὕννος>· πῶλος ὁ ἐν τῇ γαστρὶ νοσήσας, πρὶν κυηθῆναι

<ὑντετράστιαν>· κατεαγέν. Σαλαμίνιοι

<ὕντωσε>· συμπαρῆσαν

<ὕξον>· βοήθησον

<ὑολλός>· τόπος συῶν βορβορώδης

<ὑοβότης>· συοβόσκης

<ὑομεμνία>· ἑορτή τις ἐν Ἄργει

<ὑομένη>· βρεχομένη

<ὕον>· ὅμοιον

<ὑός>· χοίρου

<ὑοσκυαμᾷς>· μαίνῃ, ἀπὸ τῆς πόας

<ὑοχαί>· τὸ βορβορῶδες ὕδωρ

<ὑπάγειν>· τὸ ἡσύχως πίνειν

<ὑπαγορ(ε)ία>· συμβουλία

<ὑπαγορεύουσι>· λαλοῦσιν

<ὑπάγορον>· κατὰ βίαν ὑπερήφανον

<ὑπαγωγεύς>· πρὸς πλίνθων οἰκοδομὴν πηλός

<ὑπαγωγή>· ὑποχώρησις

<ὑπάγων>· ὑπὸ δίκην ἄγων

<ὑπαί>· πρὸ τοῦ καὶ νῦν. <ὑπαὶ πόδα

ὑπαὶ δὲ ἴδεσκε[ν]>· ὑπέβλεπεν

<ὑπαὶ δείους>· ὑπὸ τοῦ δέους

<ὑπαιδράσειαν>· ὑπόψειαν

<ὕπαιθα>· ἔμπροσθεν

<ὑπαίθριον>· ὑπὸ τὸν ἀέρα

<ὑπαικαλούσας>· ὑποτρεμούσας

<ὑπαιλίχαζε>· ἐκ πέτρας ὑποχώρει

<ὑπαινίττεται>· αἰνιγματωδῶς ἐμφαίνει

<ὑπαλευάμενος>· φυλαξάμενος

*<ὑπαΐξας>· ὑφορμήσας

*<ὑπαὶ πόδα>· ὑπὸ πόδα

*<ὑπαλύξαι>· ἐκφυγεῖν. ἐκκλῖναι

*<ὑπ' ἀνέρος>· ὑπ' ἀνδρός

*<ὑπ' ἀνθερεῶνος>· τὸν ὑπογένειον τόπον

<ὑπαντάξ[ας]>· ἐξ ἐναντίας, ἀντὶ τοῦ ὑπαντιάσας, συναντήσας

<ὑπαντιάζει>· ὑπαντᾷ

<ὑπ' ἀντιαίης>· ὑπὸ τῆς αἰσχρᾶς ἐξ ἐναντίας πολεμούσης

<ὑπάντλ[ε]ια>· χαλκᾶ ἀγγεῖα, κάδοι

<ὕπαντροι>· οἱ ὑπὸ τὸ σπήλαιον

<ὑπανύσθαι>· ὑπουργεῖν

<ὑπαπίει>· ὑποστρέφει

<ὑπ' ἀπειρίας>· ὑπὸ ἁμαρτίας

<ὕπαρ>· τὸ μεθ' ἡμέραν ὄναρ. ἐν ἡμέρᾳ. οἷον φανερῶς, ἐναργῶς, ἀλη-

θές

<ὕπαρ>· μεθ' ἡμέραν. ἀληθές

<ὕπαρνος ποίμνη>· ἄρνας ἔχουσα

<ὑπάργυρον>· τὸ κινάμωμον

<ὑπάρξας>· κατάρξας

<ὕπαρξις>· προγένεσις. ἡ οὐσία

<ὑπάρχει>· προκατάρχει

<ὕπαρχος>· οἰκονόμος. πολέμου στρατηγός

<ὑπάρχων>· πεφυκώς, ὤν

<ὑπαρχθεῖσαν>· προγεγονυῖαν

<ὑπασπισταί>· βοηθοί. ὑπηρέται

*<ὑπασπίδια προποδίζων>· ὑπὸ τὴν ἀσπίδα τιθεὶς τοὺς πόδας

καὶ οὕτως προβαίνων

<ὑπασπιστής>· βοηθός, δορυφόρος, ὑπηρέτης

<ὑπάτη>· ὑψηλή. δυνατή

*<ὕπατε κρειόντων>· βασιλεῦ βασιλευόντων

<ὑπάτη>· ὑπερτάτη, ἀνωτάτη. πλουσία

<ὑπάτμενοι>· δοῦλοι, ὑπουργοί

<ὕπατον μήστωρα>· τὸν ἐν τῷ βουλεύσασθαι σοφώτατον, οἷον πρῶτον

<ὕπατος>· ὑψηλός. ἔντιμος, πρῶτος, διαφέρων τῶν ἄλλων, ἐξοχώτατας

<ὑπ' αὐλήν>· ὑπ' οἶκον

<ὑπ' αὐλοῦ>· μετ' αὐλοῦ

<ὑπ' αὐνήν>· παρ' Ἑκαταίῳ. Φιλητᾶς

<ὑπαφήτορες>· ὑποτεταγμένοι

<ὕπαφρον>· τὸ μὴ φανερὸν ὕπαφρον λέγουσιν, ἄλλοι [τὸ] ὕπαφρον τὸ

ὑγρασίαν ἔχον ἐμφερῆ ἀφρῷ. ἔνιοι κρύφιον καὶ ὕπουλον τὸ ὕπαφρον

<Ὑπαχαιοί>· ὀνομαστικόν

<ὑπαχθέντες>· ὑποβληθέντες. πεισθέντες. ἀπατηθέντες

<ὔπεα>· τὰ ὀπήτια

<ὑπέασιν>· ἐληλύθασιν

[<ὑπεδείδεσκεν>· ὑπεβλέπετο]

<ὑπέγραψεν>· ἐχάραξεν, ἢ ἔγραψεν

<ὑπεδέσμευεν>· ὑπεξέκειτο

<ὑπέδυ>· [ὑπεισέλθοι] ὑπεισῆλθεν

<ὑπεζευγμένος>· ὑποτεταγμένος

<ὑπεζῶσθαι>· τὸ εἰς ἄνδρας ἐλθεῖν. Φιλητᾶς

<ὑπεζωσμένοι>· ἀναπείσαντες

<ὑπέθην>· [ἔμπροσθεν] ὑπεκθέμην

<ὑπέθεντο>· συνεβουλεύοντο

[<ὑπεθολιάσθην>· ἔμπροσθεν ἐκλείσθην]

[<ὑπεθόμησεν>· ὁμοίως]

[<ὑπεθρεῖ>· ὑπερέχει, ὑπερβάλλει]

[<ὕπεθρον>· ὑπὸ τὸν ἀέρα]

<ὑπ[ε]ιδό[ύ]μενοι>· ὑφορώμενοι

<ὑπείκει>· ὑπακούει. ὑποχωρεῖ, ὑποτάσσεται

<ὑπείκετε>· τὰ αὐτά

<ὑπειλημμένη>· ἀντ(ε)ιλημμένη

<ὑπειλημμένον>· ὑπονενοημένον. ὑπενηνεγμένον

<ὑπείνεχεν>· ὑπέβαλεν, ὑπεῖχεν

<ὑπεῖξά σοι>· ὑπεχώρησά σοι

<ὑπείξομαι>· ἥξω, ὑπονοστήσω. ὑποχωρήσω

<ὑπεὶρ ἅλα>· ὑπὲρ τὴν ἅλα, ὑπὲρ τὴν θάλασσαν

<ὑπείροχος>· ὑπέροχος, ὑπερέχων

<ὑπεῖχεν>· ὑπέβαλεν

[<ὑπ' ἐκ Διὸς αἶσαν>· παρὰ τὸ ἐκ Διὸς εἱμαρμένον]

<ὑπέκειντο>· ὑποκείμενοι ἦσαν

<ὑπέκθεσις>· ὑπόθεσις

<ὑπεκινοῦντο>· κατενοίγοντο, ἢ ἐπτοοῦντο

<ὑπέκλινεν>· ὑπέταξεν

<ὑπεκδράμω>· φ[ε]ύγω

<ὑπεκπροθέων>· ὑπεκτρέχων

[<ὑπέκτρενον>· τὸ ἔτρεμον]

<ὑπελθεῖν>· ὑπεισελθεῖν, ὑποδραμεῖν

<ὑπέλαιος>· γλοιός

*<ὑπέλαβεν>· ὑπεδέξατο

<ὑπελεῖν>· ὑπειλεῖν

<ὑπ' ἔμβρυον>· νεογνὸν βρέφος ὑπέβαλεν, ἵνα εὕρῃ ἀμέλξαι

<ὑπεμνήμυκεν>· ὑπομέμυκε, κλαίει, στενάζει, στυγνάζει

<ὑπ' ἐμοί>· ὑπὸ τὴν ἐμὴν ἐξουσίαν

<ὑπεμφαίνει>· φανεροῖ

<ὑπεναντίος>· ἐχθρός

<ὑπένερθεν>· ὑποκάτωθεν

<ὕπενες>· εἰς τετάρτην

<ὑπ' ἐνεσίῃσι>· βουλαῖς

<ὑπενηνεγμένον>· ὑποκείμενον

<ὑπενόθευσεν>· ὑπέφθειρεν

<ὑπενόστησεν>· ὑπέστρεψεν, ὑπεχώρησεν· <νόστος> γὰρ ἡ ὁδός

<ὑπεξέθαυτο>· ὑπεκέκαυτο

<ὑπεξέφερε>· προέτεινε, προεβάλλετο

<ὑπεξέφερον>· εἰς τὸ ἔξω ἔφερον

<ὑπεξαλέασθαι>· ὑπεκκλίνειν

<ὑπεξήκριζον>· ὕβριζον

<ὑπεξίει>· ὑπεξίσταται

<ὑπεξίσταται>· τὰ αὐτά

<ὑπεξίστησι>· μεθίστησι

<ὑπέπισα>· ὑπεπότισα

<ὑπεπόδισεν>· ἀνεπόδισεν

<ὑπέρ>· πρόθεσις. πολύ, πλέον, λίαν

<ὑπέρα>· ἐν τῇ νηὶ σχοινία τινά

<ὑπεραγασθείς>· ὑπερθαυμάσας

*<ὑπειρεσία>· ἡ τῶν ἐρεσσόντων καθέδρα

*<ὑπειλημμένον>· ὑπενενοημένον

*<(ὑ)περάγον>· διαφέρον

<ὕπερα[ε]>· σκώληκές τινες

<ὑπεραγοναστάς>· εἱμαρμένας κρόκας, οἷον ὑπερστήμονας

<ὑπεραίρεται>· ὑψοῦται

<ὑπεραέϊ>· ὑπεράγοντι κατὰ τὴν πνοήν

*<ὑπέρας>· τὰ σχοινία

<ὑπέρακμος>· μέγας

<ὑπὲρ ἅλα>· θάλασσαν

<ὑπεράλλα πέτηξ>· ὑπὲρ τὸ δέον

<ὑπεράλ(λ)εται>· ὑπερπηδᾷ

<ὑπεραλεῖται>· ὑπερπηδήσει

<ὑπεράλμενον>· ὑπεραλλόμενον

<ὑπερανάστης>· μετανάστης. μεταβάτης

<ὑπερανέστηκεν>· ὑπερβέβηκεν, ἐκ τοῦ <ὑπέρ> ἤτοι ὑψηλότερον

<ὑπέραντλα>· πολλά

<ὑπερασπίζω>· βοηθῶ, ἀντιλαμβάνω. καὶ <ὑπερασπιστής>· ἀντι-

λήπτωρ

<ὑπερασπιῶ>· προΐσταμαι

<ὑπέραυχος>· ὑπερήφανος

<ὑπερβάλλει>· ὑπερνικᾷ. ὑπερτίθεται. παραβαίνει. ἢ ἐπαναφέρει εἰς

συμβουλίαν

<ὑπερβᾶν>· ὑπερώαν

<ὑπέρβασις>· ὕβρις, ἀδικία. κόρος. ἁμαρτία. ὑπερηφανία. παράβασις

ὅρκων

<ὑπερβασίης>· ἀδικίας. ὑπερηφανίας

<ὑπερβατόν>· ὑπερβαινόμενον

<ὑπέρβιον>· ὑπεράγοντα τῇ βίᾳ. ὑπὲρ δύναμιν. πάνυ βιαίως

<ὑπερβλήδην>· ὑπεράγαν

<ὑπερβλύζει>· .......

<ὑπερβολή>· πολύ

<ὑπερβολία>· ὕβρις. κόρος

<ὑπεργμένων>· δοθέντων. προελθόντων

<ὑπεργύϊον>· ὑπέρμηκες, μέγα

<ὑπερδέα>· ὑπεραγόντως ἐνδεᾶ, ἢ ἐλάσσονα κατὰ δύναμιν·

ὑπερδέα δῆμ(ον) ἔχοντα

[<ὑπέρδεσμα>· ἐνέχυρα, ὑποδήματα]

<ὑπέρδικοι>· συνηγόροι οἱ τὸ δίκαιον ὑπερβαίνοντες

<ὑπερδειπνεῖ>· ὑπερτρυφᾷ

<ὑπερείδει>· στηρίζει

[<ὑπερείδει>· καταφρονεῖ]

<ὑπερειδούσης>· στηριζούσης

<ὑπέρειπε>· κατέβαλ(λ)εν, ἀπὸ τοῦ <ἐρείπειν

ὑπερείσατε>· στηρίξατε

<ὑπερεκστήξει>· ὑπερσταθήσεται

<ὑπερέκτισις>· ὑπεραπότισις

<ὑπερένεγκαν>· ὑψώθησαν

<ὑπερέλασις>· ὑπέρθεσις, ὑπερβολή

*<ὑπερένδοξος>· ἄγαν ἔνδοξος

<ὑπε(ρ)έξουσι>· μείζονες ἔσονται

<ὑπερέπτατο>· ὑπερίπτατο. ὑπερέδραμεν. ὑπερεπήδησεν

<ὑπέρεπτε>· ἤσθιεν. ὑπενεδίδου. ὑπέσυρεν

<ὑπέρευγε>· ὑπερκάλως

[<ὑπεριφερές>· μετεωροφόρον]

<ὑπερέσχεθε γαίης

ὑπερέσχεν>· ἀνέτειλεν

<ὑπερέσσεται>· περιέσται, κρατήσει

<ὑπερέχει>· ἄνωθεν ἐπιβάλλει. βοηθεῖ. διαφέρει, ὑπερβάλλει, ὑπεράνω

ἔχει

<ὑπερέχοντι>· ἐξουσιάζοντι

<ὑπερζέσας>· ἀναφλεχθείς

<ὑπερηγάσθη>· ὑπερεθαυμάσθη

<ὑπερηκόντισεν>· ὑπερέδραμεν

<ὑπερήκρισας>· ὑπεράγαν ἐπήδησας

<ὑπερήμεροι>· οἱ ἐν ταῖς καταδίκαις πρὸς ἔκτισιν ἡμέρας λαβόντες καὶ

μὴ διαλυσάμενοι

<ὑπερήμερος>· ἐκπρόθεσμος

<ὑπερηνορεόντων>· ὑπερηφάνων

<ὑπερήνωρ>· εὔψυχος, ἀνδρεῖος. ὑβριστής. ὑπερέχων. ὑπερήφανος. πα-

ράνομος. ἢ ὁ ὑπερέχων κατὰ τὴν ἀνδρείαν

[<ὑπερήπης>· ὑπὸ τῆς ὁρμῆς]

<ὑπερῆρτο>· κατεξανίστατο

<ὑπερήσει>· ὑπερβαλεῖ

<Ὑπερησία>· πόλις

[<ὑπερήσμασι>· στηρίγμασι]

<ὑπερήφανος>· ὑπεράφρων. ἀγνώμων

<ὑπερθεῖ>· ὑπερέχει. ὑποτρέχει, ἤγουν θέει

<ὕπερθεν>· ὑπεράνωθεν

<ὑπὲρ θεόν>· παρὰ τὸ θεῖον ἢ τὴν τοῦ θεοῦ γνώμην

<ὑπερθέοντας>· ὑπερτρέχοντας

<ὑπερθέσεις>· ἀναβολαί. ὑπερβάσεις

<ὑπερθορέονται>· ὑπερπηδῶσιν

<ὑπέρθορον>· ὑπερεπήδησα, ὑπερηλάμην

<ὑπέρθυμοι>· πρόθυμοι. μεγαλόψυχοι

<ὑπερθύριον>· ὁ ἐπάνω τῶν θυρῶν τόπος

<Ὑπερία>· ἡ τῶν Φαιάκων πόλις. καὶ κρήνη

*<ὑπερίον[τ]α>· ὑπὲρ ἡμᾶς ἰόντα ὁ ἥλιος, ἀπὸ τοῦ ὑπὲρ ἡμᾶς ἰέναι

<ὑπερίδῃ>· καταφρονῇ

<ὑπ(ερ)ικταίνοντο>· ἔνιοι ὑπὲρ δύναμιν, ἴκνουν ὑπερικνοῦντο διὰ τὴν

χαράν, ὅ ἐστιν ἐξετείνοντο

<ὑπεριπτία>· ἀγών τις παρθένων

<ὑπέριπτεν>· κατέσειεν

<ὑπερισχύουσαν>· ὑπερβάλλουσαν

<ὑπερίων>· τὸν ἐν τῷ ἀέρι, ἢ ὁ ἥλιος ἀπὸ τοῦ ὑπὲρ ἡμᾶς ἰέναι

<ὑπερκαταβαπτύουσαν>· ἀντὶ τοῦ ὑπερηφάνους λόγους ποιουμένους

<ὑπερκακεῖν>· ὃ νῦν <ἐκκακεῖν

<ὑπὲρ κάρα φοιτῶντα>· ὑπὲρ κεφαλῆς ἐρχόμενον

<ὑπερκείμενον>· ἄνω κείμενον

<ὑπέρκεισαι>· ὑπερβάλλεις

<ὑπερκείσθω>· ὑπερτεθείσθω

<ὑπὲρ κεφαλῆς>· ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς

<ὑπερκόμπως>· ὑπερηφάνως

<ὑπερκάϋστρα>· ἡ τῆς Ἀθηνᾶς ἱέρεια

<ὑπερκόσμια>· ὡς ἄγγελοι, καὶ τὰ μέλλοντα ὑπὲρ τὸν κόσμον

<ὑπερκυάνεον>· λίαν κυάνεον

<ὑπερκύδαντας>· ὑπερέχοντας τῇ δόξῃ, ὑπερενδόξους γενομένους

<ὑπερκυδέοντας>· λίαν ἐνδόξους

<ὑπερμαζᾷ>· ὑπερτρυφᾷ

<ὑπερμενέϊ>· τῷ ὑπεράγοντι κατὰ τὸ μένος, τουτέστι τῇ ἰσχύι ὑπερ-

κρατεῖ

<ὑπερμενής>· μεγάλην ἔχων ἰσχύν

<ὑπερμενέον(τα)>· ὑπερηφανοῦντα. ὑπερέχοντα τῇ δυνάμει

<ὑπέρμορα>· ὑπὲρ τὸ δέον, ὑπὲρ τὸ καθῆκον

<ὑπὲρ μόρον>· ὁμοίως

<ὑπερνεμεῖς>· ὑπερορᾷς

<ὑπερνήχεται>· ὑπερέχει, ὑπερβαίνει

<ὑπερνικᾷ>· ἀντιμάχεται

<ὑπέρογκον>· μέγα, ὑψηλόν, ὑπέρμετρον

<ὑπεροι(α)ζομένου>· ὑπερηφανευομένου

<ὑπεροιησάμενοι>· ὑπερηφανοῦντες

[<ὑπερόλβη>· κόρος. ὕβρις]

[<ὑπεροπεύει>· ψεύδεται]

[<ὑπεροπεύς>· ψεύστης.] ὑπερόπτης]

<ὑπεροπλίαις>· ὑπερηφανίαις, ὑπερφροσύναις

[<ὑπεροπλῆσαι>· ὑπερβῆναι, ὑπερπηδῆσαι]

<ὑπεροπλίσσαιτο>· νικήσειεν. ἢ ὑπερηφανήσειεν

<ὑπέροπλον>· ὑπὲρ τὸ δέον. ὑπερήφανον. ψευδές

<ὑπέροπτον>· μέγα, καὶ ὑπὲρ τὸ μέτρον, καὶ τὰ ὅμοια

<ὑπερορᾷ>· καταφρονεῖ, παραβλέπει

<ὑπερόριος>· ἐκτὸς τῶν ὁρίων

<ὑπέρου περιστροφήν>· παροιμία. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ

ποιούντων καὶ μηδὲν περαινόντων

<ὑπερούσιος>· ἀγαπητός, πεφιλημένος

<ὑπερόφρυς>· ὑπερηφάνους

<ὑπέροφρυς>· ὑπέροπτος

<ὑπεροχή>· ἐξοχή, ὑπερβολή

<ὑπέροχον>· περισσόν. δεινόν. μεῖζον

<ὑπεροψία>· ὑπερηφανία, παρὰ τὸ τὰ ὑπὲρ αὐτὸν θεωρεῖν

<ὑπερπαθήσας>· πάνυ λυπηθείς

<ὑπερπηδῶν>· ὑπερθορών

<ὑπεῤ(ῥ)άγη>· διεῤῥάγη

<ὑπερσχεῖν>· ἀνατελσεῖν. ὑπερμαχῆσαι. βοηθῆσαι. σκεπάσαι

<ὑπέρσχες>· σκέπασον, καὶ τὰ ὅμοια

<ὑπερτάτην>· ὑψηλήν, ὑπερβαίνουσαν

<ὑπέρτατος>· μέγιστος. πρεσβύτατος. ἀνώτατος, ὑψηλότατος. εὐγενέ-

στατος

<ὑπὲρ τέγος>· ὑπεράνω τῆς στέγης

<ὑπερτεῖς>· Κρητικῶν πόλεων ἐπίθετα

<ὑπερτελής>· ὑπὲρ τὸ τέλος ἀφικομένη

<ὑπερτέλλοντες>· ἀνατέλλοντες

<ὑπερτέλλων>· ὑπερα(να)τέλλων, ὑπερφαινόμενος τῶν ἄλλων ἄστρων

<ὑπερτενῆ>· ὑπερανατείνουσα, ὑψηλή

<ὑπερτέρα>· ὑψηλοτέρα· οἱ δὲ νεωτέρα. ἢ πρεσβυτέρα. ἢ ἄροτρον

<ὑπερτερία>· τὸ ἄνωθεν τῆς ἁμάξης ἐπιτιθέμενον

<ὑπερτερίῃσι>· νεωτερισμοῖς. ὑπερηφανίαις

<ὑπερτερ[ε]ώτερος>· νεώτερος

*<ὑπέρτερον>· ἔσχατον, ὕστερον. νεώτερον. εὐγενῆ

(*)<ὑπερτερ[ε]ίη>· τὸ πῆγμα τῆς ἁμάξης

(*)<ὑπέρτερα>· κρέατα ἐκτὸς τοῦ σώματος πρὸς τὴν σύγκρισιν τῶν

ἐντός

<ὑπερτεροῦν>· δεσπόζον

*<ὑπερτῆρα>· τὸ τῆς ἁμάξης πῆγμα

<ὑπέρτεχνον>· σπουδαῖον

<ὑπερτοναίων>· ὑπὲρ τῶν ἄνω συνδεδεμένων καὶ διατετα[γ]μένων

<ὑπέρυθρος>· πυρακτής

<ὑπέρφασις>· ὑπερηφανία, μεγαλοῤῥημοσύνη

<ὑπερφέρεις>· ὑπερβά(λ)λεις

<ὑπερφερές>· μέγα ὑπὲρ φύσιν, ἢ ὑπεράγον

<ὑπέρφευ>· ὑπεράγαν

<ὑπερφίαλος>· ὑπερήφανος, ὑβριστής, παράνομος, ὑπερφυής. μεγαλο-

πρεπής. ἢ ἔκσπονδος

<ὑπερφλύζει>· ἀναῤῥεῖ, ἐκφυσᾷ

<ὑπέρφρονα>· ὑπερήφανον. ἀγνώμονα. ὑψηλόφρονα

<ὑπερφυᾶ>· ὑπὲρ φύσιν μέγαν

<ὑπερφυές>· ὑπερμέγεθες, μεῖζον

<ὑπερφύς>· ὑπεργεννηθείς

<ὑπερφυῶς>· ὑπεραγόντως

<ὑπερχειλές>· ὑπερμεμετρημένον

<ὑπερχειλῶν>· ὑπερμέστων

<ὑπερχέων>· ὑπερέχων

<ὑπέρχολος>· ὑπερβαλλόντως ὀργιζόμενος

<ὑπέρχρεως>· ὁ πολλῷ πλείω τῆς οὐσίας ὀφείλων

<ὑπερῶ>· ὑποβα[λ]λῶ. ἀντὶ τοῦ προερῶ <ὑπερῶ>

<ὑπερῴ(α)>· στόματος

<ὑπερῷα>· ἀνώγαια

<ὑπερώησαν>· ὑπ[ερ]εχώρησαν

<ὑπερώϊον>· ὑπερῷον, ἀνώγαιον οἴκημα

<ὑπερῷον>· ἀνώγαιον

<ὑπερώφθη>· παρώφθη

<ὑπεσάκκισεν>· ὑπήθει τῷ σάκκῳ. ἔνιοι πρόκοπτε

[<ὑπεσενεχίζετο γέα>· ὑπεκάμπτετο. ἐκινεῖτο]

<ὕπεσις>· ταπείνωσις, ἔνδοσις

*<ὑπέρβιος>· ὑπέωρος

<ὑπεσπληνισμένον>· ὑποπιασμένον. ἢ πεποικιλμένον

<ὑπέστη>· ὑπέσχετο

[<ὑπέτρεχον>· ὑπεράνω τοῦ πυρὸς εἶχον]

<ὑπέσταν>· ὑπέστησαν, ἐπηγγείλαντο

<ὑπεστειλάμην>· παρῃτησάμην

<ὑπεστόρεσται>· ὑπέστρωται, ἥπλωται

*<ὑπέχεσθαι>· ὑπερβάλλεσθαι

<ὑπεσχηκώς>· ὑποστάς

<ὑπέσχηται>· ἐπήγγελται

<ὑπέφηνεν>· ὑπέδειξεν, ἐφανέρωσεν

<ὑπεχάλκισα>· πρὸς χαλκοῦ ὑπεθέμην

*<ὑπ' εὐθείας>· ἐπ' ἴσης

*<ὑπεύθυνος>· ἔνοχος. ὑποκείμενος

<ὕπεχε>· ὑπόφερε. πάρεχε. ὑπόμενε

<ὑπέχει>· ὑπομένει. ὑφίσταται. δίδωσιν

<ὑπέχεται>· προμηθεῖται

<ὑπέχευεν>· ὑπέβαλλεν, ὑπέχυσεν

<ὑπηγάγετο>· ἠπάτησεν. [ὑπέμεινεν

[<ὑπηδόμενοι>· ὑφορώμενοι]

<ὑπηλάτων>· τῶν ὑπὸ ἐλάττων, ἔνιοι φύλλων

*<ὑπήλυθεν>· ὑπέδυ, ὑπεισῆλθεν

[<ὑπηλήφαμεν>· ἐνομίσαμεν]

<ὑπήλλαξεν>· ὑπεχώρει

<ὑπῆν>· ὑπῆρχεν

<ὑπήει>· ὑπομένει, ὑποφέρει

<ὑπήνας>· γενειάδας

<ὑπηνέμια ὠά>· τὰ δίχα τοῦ ὀχευθῆναι γεννώμενα

<ὑπηνέμους>· σκεπηνούς

*<ὑπηνέμιον ἄνεμον>· ὑετόν, καὶ τὰ ὅμοια

<ὑπήνη>· τὸ γένειον, ἤτοι πώγων. ἄλλοι μύσταξ, ἄλλοι ὑπήνη, ὅς ἐστι

ὑπὸ τὴν ῥῖνα τόπος

[<ὑπήνημος>· σκέπη]

<ὑπηντίαζον>· ὑπήντων

<ὑπηοίη>· ὑπὸ τὸν ὄρθρον, πρὸς τῆς ἕω

<ὑπήρατος>· λογομάχος. ὑπέρλαμπρος

<ὑπηρέσια>· τῶν κωπηλατούντων δέρματά τινα, ὡς προσκεφάλαια, ἐφ'

ὧν καθέζονται

*<ὑπηρέτης>· δοῦλος

<ὑπηρέσιον>· ἡ σανὶς τῆς καθέδρας

<ὑπήτριον>· ὑπογάστριον, ἐφήβαιον

<ὑπηχεῖ>· βομβεῖ

<ὑπήχθην>· ἦλθον

<ὑπ' ἠῶ>· ὑπὸ τὸν ὄρθρον

<ὑπεὶρ ἅλα>· ὑπὸ τὴν θάλασσαν

<ὑπίσχεται>· ἀναδέχεται, ὑπισχνεῖται

<ὑπισχνεῖται>· ὁμολογεῖ, συντίθεται, ἐπαγγέλλεται

<ὑπ' ἴχνιον>· ὑπὸ τὰ ἴχνη

<ὑπιωγαί>· ὑπαγωγαί, ὑποδρομαὶ τῆς πέτρας διὰ σκέπην, σκεπηνὰ μέρη

<ὑπνάσσει>· ὑπνώσσει

<ὑπνοῖ>· κοιμᾶται

<ὕπνος>· [κυρίως

<ὕπνου δῶρον>· ὕπνος, ἀνάπαυσις

<ὑπνῶ>· κοιμῶμαι. ἢ ἀγρυπνῶ

<ὑπνωτικόν>· ὁ μανδραγόρας

<ὑπό>· πρόθεσις ......

<ὑποακταίνοντο>· ἔτρεμον

<ὑποβάθρα>· κρηπίς, θεμέλιος. ὑπόβασις

<ὑποβαίνει>· ἐλαττοῦται

<ὑποβάσει>· ὑποκαταβάσει

*<ὑποβάλλει>· ὑποκρούει

<ὑποβας[ι]μόν>· ὑποβάθραν

<ὑπόβασις>· ὁ ἐνδότατος χιτών, ἢ περίζωμα

<ὑποβατᾶν>· ὑποβατόν. τὸ ὑποπόδιον

<ὑποβεβηκώς>· μικρότερος, ἐλάττων

<ὑποβιβάζοντες>· ὑποκαταβαίνοντες. ἐλαττοῦντες

<ὑποβιβασθέν>· ὑποβεβρυχμένον (?) ὑποπεπτωκός

<ὑποβλεπόμενος>· ὑπονοῶν. ἐχθραίνων

<ὑποβλήδην>· ὑποβάλλων τὸν λόγον πρὶν σιωπῆσαι τὸν λέγοντα. ἄλλοι

ὑπολαμβάνων

<ὑποβολιμαῖον>· οὐ γνήσιον, ἀλλὰ νόθον, ὑποβαλλόμενον, ὡς ἀπὸ

τῶν χαμαιριφῶν παιδίων, ἅπερ ἑαυταῖς ὑποβάλλουσιν αἱ γυναῖκες

<ὑποβορβόριον>· ἡ τρύξ

<ὑπόβρυχα>· ὑποβρύχια. ὑπὸ τὸ ὕδωρ. ὑπὸ κάτω τῶν κυμάτων βυ-

θισθέντες

<ὑπογάιδιον>· ὑπόγειον τύμβον

<ὑπὸ γαμφηλαῖς>· ὑπὸ ταῖς σιαγόσιν

<ὑπὸ γαμφηλῇσιν>· ὁμοίως

<ὑπογεγραμμένη>· ἐγκεχριμένη

<ὑπόγειον>· ὑπὸ τὴν γῆν

<ὑπογενειάζων>· λιτανεύων. ἀπὸ τοῦ γενείου ἁπτόμενος

<ὑπογλωττίς>· εἶδος στεφάνου. καὶ πάθος τι κατὰ τὴν γλῶτταν. καὶ

μέρος ἐνστόμιον

<ὑπὸ γλωχῖνα>· ὑπὸ τὴν γωνίαν

<ὑπόγνυθα>· τὸ καθῆσθαι τὰς χεῖρας ἔχοντα ὑπὸ γνάθον

[<ὑπόγοιον>· πρὸ μικροῦ γεγονός]

<ὑπογράμματα>· στιμίσματα τῶν ὀφθαλμῶν

<ὑπογραμμός>· τύπος. μίμημα

<ὑπογράφειν>· τυποῦσθαι

<ὑπογραφῆναι>· εἰσακουσθῆναι

<ὑπογραφίον>· τῶν ἐπὶ τῷ σώματι δεδανεισμένων

<ὑπόγυον>· προσδόκιμον. ἐγγύς, ἢ ὁμοῦ, καὶ τὸ πρὸ ὀλίγου γεγονός,

καὶ τὸ ἕτοιμον, πρόσφατον

<ὑπὸ δαΐ(δ)ων>· ὑπὸ λαμπάδων

<ὑποδέγμενος>· ὑποδεχόμενος

<ὑποδεέστερος>· ταπεινότερος

<ὑποδεής>· ἐνδεής, καταδεής. ὑπόφοβος

<ὑποδενδρυάζειν>· τὸ ἐξ ἀφανοῦς καὶ αἰφνιδίως ἐπιφαίνεσθαι

<ὑποδεξίη>· ὑποδοχή, ἢ ἡ χορηγία πρὸς ὑποδοχήν

<ὑποδέραια>· ὑποτραχήλια

<ὑποδέραιον>· ὑποδείριον καὶ περιτραχήλιον

<ὑποδερίς>· ὁρμίσκος. ἔνιοι πλοκίον τι περιτραχήλιον καὶ μέρος τι

<ὑποδέσματα>· ἐνέχυρα

<ὑποδέσμιος>· [ἢ ὑποδήμιος, ἢ] ὑποτεθείς

<ὑπὸ δ' ἔτ(ε)ινε>· ὑπέβαλλεν

<ὑποδῆσαι>· ἐνεχυραθῆναι. Ἰταλιῶται

*<ὑπόδειγμα>· σημεῖον

<ὑποδιδάσκαλος>· χοροδιδάσκαλος

<ὑπόδικος>· ὑπεύθυνος. χρεώστης. ἔνοχος δίκης

<ὑποδμώς>· ὑποτεταγμένος, δοῦλος, θεράπων

<ὑπόδρα>· ὑποβλεψάμενος, βλαπτικός

<ὑποδράξ>· ὁμοίως

<ὑποδρακεῖν>· ὑποπτεύσας

<ὑπόδρα ἰδών>· δεινῶς ὑποβλεψάμενος, ἢ ὑποβλέψας

<ὑποδραμών>· ὑφερπύσας

<ὑποδρασίας>· τὰς ἔχθρας

<ὑποδρασίη>· ὑποψία

<ὑποδρής(ς)ουσιν>· ὑπουργοῦσιν, ὑπηρετοῦσιν

<ὑπὸ δρόμον>· ὑπὸ τροχασμόν. ὑπὸ κακοήθειαν

<ὑποδρόμους>· στόμια

<ὑποδύεσθαι>· δειλιᾶν

<ὑποδῦναι>· ὑπεκδῦναι

<ὑποδύντες>· ὑπεισελθόντες

<ὑποδύς>· ὑποβάς, ὑπεισελθών

<ὑποδύτης>· τὸ ἐσώτερον ἱμάτιον

<ὑπόεικεν>· ἀνεχώρει

<ὑποείξομαι>· ὑποχωρήσω

<ὑποέστης>· χιτών

<ὑποεχμένη>· ὑπείκουσα. θεραπεύουσα

<ὑποζάκοροι>· νεωκόροι

<ὑποζατηθείς>· ὑποκατασχών

<ὑποζύγια>· κτήνη τὰ ὑπὸ τὸν ζυγόν, καὶ [τὰ ὑπόζωνα] πάντα τὰ

ἐζευγμένα

<ὑποθέσθαι>· συμβουλεῦσαι

<ὑποθέσεις>· καταβολαί. πράγματα. αἰτίαι, προφάσεις

<ὑπόθεο>· ὑπόθου. συμβούλευσον

<ὑπόθευτον>· Ῥόδιοι ἐπὶ θυσίας

<ὑποθήκη>· παραίνεσις, διδασκαλία. ἢ ἐνέχυρον. ἢ συμβουλή

<ὑποθημοσύνη>· τὰ αὐτά

<ὑποθήμων>· ὑποθέσεις καταγράφων

<ὑποθήσομαι>· διδάξω καὶ <ὑπόθου> ὁμοίως

<ὑποθυμί[ο]ς>· στέφανος ὑποτράχηλος

<ὑποιατιθείς>· ὑποστρατευθείς

<ὑποίζεσθαι>· ὑπονοεῖν

<ὑποικουρεῖ>· ἀντὶ τοῦ συνέστη καὶ γεγάμηται

<ὑποικουροῦσα· εἰς βάθος> οἰκοῦσα

<ὑποίσει>· ὑφέξει, βαστάσει

<ὑποι(ς)τά>· φορητά, βαστακτά

<ὑποίσω>· ὑπενέγκω, ὑπομενῶ, καὶ τὰ ὅμοια

<ὑποκαθῆσθαι>· ἐνεδρεύειν

<ὑποκάλυκα>· ὑπὸ τὴν κλεῖδα τοῦ πυρός

[<ὑπὸ κόρασιν>· ὑπὸ ταῖς κεφαλαῖς]

<ὑποκείσεται>· ὑποβληθήσεται

<ὑποκεντά>· ὑπομονητικά

<ὑποκέοιτο>· ὑποκείσεται

<ὑπὸ κεύθεα>· ὑπὸ κοῖλ[ι]α

*<ὑποκυσσαμένη>· ἐγκυοῦσα

<ὑποκόλπιον τοῦ χοροῦ>· τῆς στάσεως χῶραι αἱ ἄτιμοι

<ὑποκομψίας>· τὸ κομψὸν ὑποφαίνων

<ὑποκορίζεσθαι>· ὑποκοριστικοῖς λόγοις χρῆσθαι, ἤτοι κολακεύειν

<ὑποκοριζόμενος>· ὁμοίως

<ὑπὸ κρασίν>· ὑπὸ ταῖς κεφαλαῖς

<ὑποκρέκειν>· ἐπὶ τῶν ἵππων, πορείας τις τρόπος, βῆμα

<ὑπὸ κράτεσφιν>· ὑπὸ τῇ κεφαλῇ

<ὑποκριθῆναι>· ἀποκριθῆναι

<ὑποκρίναιτο>· ὑποκρίσει τι ποιῶν

<ὑποκρίνοιτο>· ἀποκρίνοιτο. ἔνθεν καὶ <ὑποκριτής>, ὁ ἀποκρινόμενος

πρὸς τὸν χορόν

<ὑπόκρισις>· εἰρωνεία. ὑπουλότης. δόλος

<ὑποκριτής>· μάντις. καὶ ὁ ἐν τῇ σκηνῇ ἀποκρινόμενος

<ὑποκρούει>· ἀντιλέγει

<ὑποκρουνιδία>· θυσία τις παρὰ Κνιδίοις

<ὑποκρουσταλίς>· εἶδος τοῦ λίνου σπέρματος

<ὑποκυδές>· ὑποφρύδιον

<ὑπόκυκλα>· τοὺς ἀστραγάλους τοὺς ὑποτιθεμένους τῷ πυθμένι τῶν

τριπόδων

*<ὑποκυησαμένη>· ὑπὸ γαστρὸς ἔχουσα ἐγκοίλιον

<ὑπόκυκλον>· ὑπότροχον, ἢ κάτωθεν σπεῖραν ἔχοντα

<ὑποκυς(ς)αμένη>· ἔγκυος γενομένη, ἐγκύμων

<ὑπολαβών>· ὑπονοήσας, νομίσας. ἀποκριθείς

<ὑπολαΐς>· ὄρνις τις τῶν σκωληκοφάγων

<ὑπολαλεῖ>· ψιθυρίζει

<ὑπολάμβανε>· νόμιζε. ἀντιτίθει

<Ὑπολάμπτειρα>· Ἑκάτη ἐν Μιλήτῳ

*<ὑποληπτέον>· νομιστέον

*<ὑπόληψις>· ὑπόνοια, καὶ τὰ ὅμοια

<ὑποληΐς>· εἶδος ὄρνιθος. ἢ ... λαΐς

<ὑποληκᾶν>· ὑποκρούειν

<ὑπολ[ι]απάξας>· ὑποκενώσας

<ὑπολίζονες>· μεγέθει ἐλάσσονες, ὀλιγώτεροι

[<ὑπολιμαῖος>· ὁ μὴ γνήσιος]

<ὑπολείπει>· ἐκλείπει

<ὑπόλινον>· τὸ ὅρμινον

<ὑπὸ λιπαροῖσι>· εὐτραφέσι

<ὑπόλι(ς)φον>· ὀλισθηρόν

*<ὑπολαιόν>· ὑποδαιστόν

[<ὑπολύξας>· ἐκκλίνας]

<ὑπομάζιον>· θηλάζον παιδίον

<ὑπομαλανδριῶδες>· εἶδός τι ταρίχου

<ὑπομέλαθρα>· Ἀρτέμιδος ἐπίθετον, ὡς ὁ Μύνδιος

<ὑπομειδιῶντι>· γελῶντι

<ὑπὸ μηνιθμόν>· ὑπὸ τὴν ὀργήν

<ὑπομηλαφῆσαι>· ψηλαφῆσαι

<ὑπομονή>· καρτερία

<ὑπομνηματιστής>· ὁ ὑπόμνημα λέγων

<ὑπονέμεσθαι>· ἐξαπατᾶν

<ὑπὸ νηΐω>· τόπος δένδρον ἔχων, ἐν οἷς ἐδέσμευον τὰς ναῦς

<ὑπονοεῖ>· ὑποπτεύει

<ὑπονοθεῦσαι>· ὑποφθεῖραι

<ὑπόνοια>· ὑπερηφανία, θράσος

<ὑπονομαί>· κλοπαί. ὀχετοί

<ὑπονοστήσας>· ἐπανελθών, ὑποστρέψας

<ὑπονύσσεται>· καταπονεῖται

[<ὑποοργός>· ὑπουργός]

<ὑποπαθών>· ἠρέμα παθών

<ὑποπεράτωσις>· τελείωσις

*<ὑποπεζία>· ταπείνωσις

<ὑποπερκάζουσι>· μεταβάλλουσιν ἐκ τοῦ ὄμφακος καὶ ὑπομελαίνονται

<ὑπὸ παντὶ λίθῳ>· παροιμία τὸ "<ὑπὸ παντὶ λίθῳ σκορπίος

εὕδει>"

*<ὑποπιάζομεν>· ταπεινοῦμεν. μαραίνομεν. <Ὑποπιασμὸς> γὰρ τα-

πείνωσίς ἐστι <σώματος

<ὑποπῖσαι>· ὑποποτίσαι

<ὑπὸ Πλάκῳ>· ὑπὸ τῷ Πλάκει ὄρει Κιλικίας

<ὑπόπλεως>· μεστός, ἔμπλεως

<ὑποποιεῖται>· προσποιεῖται

<ὑπὸ πραπίδων>· ὑπὸ τῶν φρενῶν

<ὑπόπτερος>· κοῦφος. καὶ <ὑπόπτερος> ὁ ταχύς

[<ὑποπέτρου>]· ὑποπτέρου. ταχείας

<ὑποπτεύει>· ὑπονοεῖ, ὑπολαμβάνει

<ὕποπτος ἐχθρός>· .......

<ὑπόπτως>· ἐχθροειδῶς

<ὑπόπτωσις>· κατάπτωσις

<ὑπόπτωτον>· ὑποπῖπτον

<ὑπόρ(ε)ια>· τὰ ὑπὸ τὰ ὄρη

<ὑπορίνους>· τοὺς ὑπὸ ῥινὶ φθεγγομένους

*<ὑποργηθεῖσα>· ὑποχρισθεῖσα

<ὑπὸ ῥιπῆς>· ὑπὸ τῆς ὁρμῆς

[<ὑποῤῥόφιοι>· ὑπόστεγοι]

<ὑποῤῥάπτεις λόγους>· συντίθης

<ὑποσακίζειν>· ὑπηθεῖν τῷ σάκκῳ. καὶ τὸ προσκόπτειν

<ὑποσκελίσει>· ἀπατήσει, χλευάσει

<ὑπόσκοπον χέρα>· Αἰσχύλος. ὥσπερ οἱ ἀποσκοποῦντες, οὕτω κελεύει

σχηματίσαι τὴν χεῖρα, καθάπερ τοὺς Πᾶνας ποιοῦσι. σχῆμα δέ ἐστιν ὀρχηστικὸν ὁ <σκοπός>

*<ὑπὸ σκήπτρῳ>· ὑπὸ τῇ βασιλείᾳ

<ὕποσμος>· ὀσφραινόμενος

<ὑποσμύχει>· θλίβει, ἀνιᾷ, καταπονεῖ, ἐκ μεταφορᾶς τῶν τραυμάτων

<ὑποσμύχεται>· ὑποκαίεται

<ὑποσμύχουσα· ἔνδον> ἐρεθίζουσα

<ὑπόσπονδος>· σπονδὰς αἰτήσας

<ὑπος(ς)είουσι>· κάτωθεν ἕλκουσιν

<ὑπόστα>· ὑπόμενε

<ὑποστάθμη>· τρυγία, τρύξ

<ὑποσταίη>· ὑπόσχοιτο

<ὑπόστασις>· πρόσωπον

<ὑποσταχύοιτο>· ὑπαύξοιτο ἀπὸ τοῦ στάχυος

<ὑποστειλάμενος>· ὑποκρυψάμενος. φοβηθείς

<ὑποστέλλεσθαι>· ἀναδύεσθαι. δολιεύεσθαι. ὑποκρίνεσθαι

<ὑποστέλλεται>· φοβεῖται. καὶ τὰ ὅμοια

<ὑπόστερνον>· ὑπογάστριον

<ὑπόστημα>· πλῆθος

<ὑποστῆσαι>· ὅταν τις ἐγκάθετον στήσῃ ἐπὶ τῷ ὠνήσασθαί τι

<ὑποστήσεται>· ὑπομενεῖ

<ὑποστήτω>· ὑποταγήτω, εἰξάτω, παραχωρησάτω

<ὑποστολή>· δειλία, φυγή

[<ὑποστρέσαι>· ἀποφυγεῖν διὰ δέος]

<ὑπόστροφον>· ἀφιγμένον, ὑποστρέφοντα

<ὑπόστρωμα>· περίστρωμα

<ὑπόσχε[τ]ο>· ὑπόσχου, ἐπαγγέλλου

<ὑποσχεῖν>· ὑποβαλεῖν, δοῦναι

<ὑποσχέσεις>· ἐπαγγελίαι

<ὑπόσχωμαι>· ὑποβάλωμαι, ἐπαγγέλλωμαι

<ὑποσχών>· τὰ αὐτά

[<ὑποτάβλων>· ὑπεξουσίαν]

<ὑποτέτροφεν>· ὑπέτροφεν

<ὑποτίθεται>· συμβουλεύει

<ὑποτιμήσεως>· προφάσεως

<ὑποτίτθια>· θηλάζοντα, γαλουχούμενα παιδία

<ὑποτονθορύζει>· γογγύζει

<ὑποτοπάσαι>· ὑπολαβεῖν, ὑπονοεῖν

<ὑποτοπήσομεν>· ὑπονοήσομεν

<ὑποτρέχοντες>· ὑπεισερχόμενοι, σπεύδοντες

<ὑπότριμμα>· ἐκ φοίνικος καὶ μέλιτος καὶ κυμίνου καὶ ἄλλων τινῶν

ἀρτυμάτων ἔργον

<ὑποτρύζει>· ὑποβάλλει. ὑποψιθυρίζει. γογγύζει

*<ὑπότροπον>· ὑπεστροφότα, ἐπανελθόντα ἐκ δευτέρου

*<ὑπότροπος>· ἐξ ὑποστροφῆς

<ὕπουλος>· ὕποπτος, δόλιος, ὑποκριτής, ὀλέθριος, ἀσυμφανής. <Ὕπο(υ)λα>

δὲ λέγεται τὰ μὴ φανερὰ τῶν ὀφθαλμῶν ἕλκη

<ὑπουργεῖ>· ὑπηρετεῖ

<ὕπουρα>· ὑπὸ τὰ ὄρη

<ὑποφαίνει>· φανεροῖ, δεικνύει

<ὑποφαίσεις>· εἰς θεωρίας

<ὑποφέρει>· ὑπομένει

<ὑποφέρονται>· ὑποβάλλονται

<ὑποφῆται>· μάντεις, προφῆται, ἱερεῖς, διερμηνευταί, χρησμολόγοι

<ὑποφήτορες>· ὑποτεταγμένοι

<ὑποφθάς>· προφθάσας

<ὑποφθαμένη>· προφθάσασα

<ὑπόφορος>· ὑπὸ τέλος, [ὑπὸ κῖνσον] ὑπεύθυνος

<ὑποφωνῆσαι>· ὑποδεῖξαι

<Ὑποχαλκίς>· ἡ ὑπὸ Ὁμήρου Χαλκὶς διὰ τὸ κεῖσθαι ὑπό τι ὄρος

<ὑπώπια>· τὰ ὑπὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς οἰδήματα. ἀπὸ μέρους δὲ ὅλην τὴν

ὄψιν δηλοῖ. καὶ τὰ πελιώματα

<ὑπωπίς>· ἡ θαψία

<ὑπώρ(ε)ια>· τὸ κάτω μέρος τοῦ ὄρους

<ὑπωρόφιον>· ὑπόστεγον

[<ὑπῶς>· ἀρτίως]

[<ὑρεῖ>· φοβεῖται]

<ὑράξ>· μίγδην, ἀναμίξ

<ὑρειγαλέον>· διεῤῥωγός

<Ὑρία>· πόλις Βοιωτίας

<ὑριατόμος>· ὁ τὰ κηρία τέμνων τῶν μελισσῶν

<ὕριγγα>· πτύον. Σαλαμίνιοι

<ὑρίσιδα>· σπυρίδιον, σπυρίς

<ὑρις[ς]ός>· φορμός

<Ὑρμίνη>· πόλις

<ὕρον>· σμῆνος. Κρῆτες. ἥσυχον

<Ὑῤῥάδιος>· ἀπό τινος τῶν προγόνων, ἄδοξος, ἢ εἰκαῖος. *)/Uῤῥα παιδίον

<ὕῤῥαχα>· πρίσχη

<ὑῤῥώφθαι>· φληναφᾶν

<ὑρτακός>· ὄστρεον

<ὑρτάνα>· ἀπομάχυτρας

<ὑρτήρ>· πλυνεύς

<ὔρχας>· ἄμφωτον κεράμιον, καὶ βικῶδες τὸ εἶδος

<ὔρχη>· ἐφ' ἧς τὰ φορτία φέρουσιν οἱ ναῦται

<ὗς>· χοῖρος, ἢ σῦς. καὶ ἰχθῦς

<ὗς>· ἀλείφαβοῦς· οἱ γὰρ Σκύθαι ἀλείμ(μ)ατι χρῶνται ὑείῳ καὶ μο-

σχ(ε)ίῳ στέατι

<ὕσας>· βρέξας

<ὕσγινον>· βάμ(μ)α τι

<ὔσδοι>· ὄζοι, κλάδοι

<ὗσαι>· βρέξαι

<ὕσειμι>· ἐκεῖ βαδίζω

<ὗς ἐκώμασα>· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀκόσμως τι ποιούντων

<ὑσθλός>· σαλός, φλύαρος

<ὕσκλοι>· ἀγκύλαι, βρόχοι, οὓς ἡμεῖς ὕσκλους τῶν ὑποδημάτων καὶ τὰς

λέγνας τῶν ἱματίων

*<ὑσκυθά>· ὑὸς ἀφόδευμα

*<ὑσκίνιοι>· ὑσκάνιοι

<ὑσμῆθες>· οὐσίαι

<ὑσμίνας>· μάχας

<ὑσμίνη>· μάχη. παράταξις. ταραχή. σύνοδος

<ὑσόν>· τὸ ὅσον. βοὸς σὺν ἀρότρῳ συνανα(ς)τροφή

<ὕσπληξ>· βαλβίς. μύωψ, ὁ πλήσσων τοὺς βόας. καὶ παγὶς λύκων

<ὕσπληγα>· τὸ ῥόπτρον. [τῆς σφραγῖδος

<ὕσπληγξ>· ἄφεσις, ἀφετηρία. πάγη. [πάσσαλος, καὶ ὁ κεράτινος κρίκος]

<ὑσπολεῖν>· συβωτεῖν

<ὕσσακος>· ὑστακός

<ὕσταξ>· πάσσαλος κεράτινος

<Ὑσσέλινον>· τὸ νῦν Ἀραχναῖον ὄρος ἐν Ἄργει καλούμενον

<ὕς(ς)ωπος>· βοτάνη σμήχουσα

<ὑστάδα>· ἡ δασεῖα ἄμπελος

<ὑστακητεῖ>· φενακίζει

[<ὑσταλωπιᾷ>· νυστάζει]

<ὑστάς>· πλαστὰς ἀμπέλων

<ὕστατα>· ἔσχατα

<ὕστατον>· ἐσχάτιον, τελευταῖον

<ὑστέρα>· μήτρα

<ὑστεροβουλία>· μετάνοια, μετάμελος, ἡ ἐσχάτη βουλή

<ὕστερον>· ἧσσον, ἧττον, ἔσχατον

<ὑστερόπους>· ὕστερον ἐρχόμενος

<ὑστερόποτμος>· ᾧ ζῶντι ὁ τάφος ὡς τεθνηκότι γέγονεν. ἄλλοι τὸν

δεύτερον γάμον

<ὑστιακκός>· ποτήριον ποιόν. Ἰταλιῶται

<ὑστρία>· κωλεός

<ὕστριξ>· [ζῶον ὀστρακόδερμον, ἐνάλιον, βρώσιμον

<ὑστριχίς>· μάστιξ πεπλεγμένη ἐξ ὑείων τριχῶν

<ὕστρος>· γαστήρ

<ὗς ὑπὸ ῥόπαλον δραμεῖται>· παροιμία ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς εἰς ὄλε-

θρον ἐμβαλ(λ)όντων

<ὑσωπίς>· ἡ σάμψυχος

<ὑτθόν>· τὸ πυρίεφθον

<ὕφα(ι)μον>· αἱματῶδες

*<ὑφαίνει>· κατασκευάζει

<ὑφαίαρ>· τὸ ἐπιφυόμενον ταῖς πεύκαις καὶ ἐλάταις

<ὑφαίρεσις>· μείωσις, στέρησις

[<ὑφαγωρή>· μεγαληγόρως]

<ὑφαῖς>· ἡ ὤα, λῶμα. φυλακή

<ὑφαιρέτρια>· μαῖα

<ὑφάλοις>· τοῖς ὑποκάτω τῆς θαλάσσης ....

<ὕφαλος φάτις>· ἡ κρύφα ......

<ὑφαιρῶ>· μειῶ

<ὕφασμα>· ἱστός τις

[<ὑφαύχην>· μεγαλαύχην]

<ὑφιείς>· ὑπενδούς

<ὑφ[ε]ίενται>· παρομολογοῦσιν

<ὑφειμένος>· ἐνδεδομένος, κεχαλασμένος, ἠλαττωμένος

(*)<ὑφαίνει>· ἐμπρῆσαι. ὑφᾶται. Ἀμερίας

<ὑφεῖτο>· ὑπεβάλλετο

<ὕφεκτον>· ὁ λέβης

<ὑφέλκεται>· προτρέπεται

<ὑφέν>· ἅμα, ὁμοῦ. καὶ πάθος προσῳδιῶν

<ὑφέντες>· χαλάσαντες. ὑφελόντες

<ὑφείλατο>· ἐπῇρεν, ἐκούφισεν

<ὑφεξαίρειν>· ὑφαιρεῖν, ἐπαίρειν

<ὑφεξαιρομένου>· ἐπαιρομένου

<ὑφέξει>· παραστήσει

<ὑφέξελε>· ἔπαρον

<ὑφέξω>· δώσω

<ὑφέσει>· ὑποκαταβάσει

<ὕφεσις>· ὑπένδοσις, ταπείνωσις, ἐλάττωσις, χάλασις

<ὑφεσμούς>· συμποδισμούς

<ὑφεστάναι>· εἶναι, ὑπάρχειν

<ὑφεστώς>· ὀχετός

<ὑφεστώς>· ἐνυπόστατος, ὑποκείμενος

<ὑφεττόν>· ὑπομονητόν

<ὑφήγησις>· ἐξήγησις

<ὑφήμενος>· καθήμενος, ταπεινός

<ὑφῆναι>· κατασκευάσαι

<ὑφηνίοχος>· ἡνίοχος

<ὑφιεμένον>· ἐνδεδομένον, τεταπεινωμένον

<ὑφιζάνει>· ἐλαττοῦται, ὑποκάθηται, ὑφίεται

<ὑφιζάνοντι>· ὑποκαθημένῳ

<ὑφίησιν>· ὑποχαλᾶ[ν], ἐλαττοῖ[ν], μειοῖ[ν]

<ὑφιστάς>· ὑποτιθείς

<ὑφίσταται>· ὑπομένει

[<ὑφιμένως>· ἐνδεδομένως]

*<ὑφορᾷ>· φοβεῖται

*<ὑφόριον>· ὕποπτον

<ὑφόλμιον>· μέρος τι τοῦ αὐλοῦ πρὸς τῷ στόματι, ἢ αἱ γλωττίδες. καὶ

ὑπόθεμά τι

<ὑφόρ(μιον)>· χρυσοῦν κοσμάριον

<ὑφορώμενος>· ὑποβλεπόμενος, φοβούμενος, ὑπονοῶν

<ὑφόωσι[ο]ν>· ὑφαίνουσιν

<ὕφυδρ[ο]ον>· ὑποβρύχιον

<ὑφ' οὗ>· παρ' οὗ

<ὑφ' ᾧ>· ἐν ᾧ>

<ὑφ' ὧν>· ὑπὸ τῶν

*<ὑφοραθείην>· φοβηθείην

*<ὑφορᾶσθαι>· διανοεῖσθαι

*<ὑφορώμενον>· τὰ αὐτά

<ὕχιος>· νύξ

<ὑψαγορεῖ>· μεγαληγορεῖ

<ὑψαύχενες>· γαῦροι. ἢ ὑπερήφανοι

<ὑψαυχεῖν>· μεγαλαυχεῖν

<ὑψεῖται>· τραπεζῖται ἀργυρίου

[<ὑψηβρεμέτης>· ὁ ἐν ὕψει βροντῶν]

<ὑψηγορία>· ὑπερηφανία

<ὑψηρεφές>· ἐν ὕψει τὸν ὄροφον ἔχον, ἢ ὑψηλὴν ὀροφήν. ἐξ οὗ τὸ

μέγα καὶ ὑψηλὸν δηλοῖ

<ὑψηλόν>· μέγα

<ὑψητησινίο>· ὑψηλῆς, μεγάλης

<ὑψηχέες ἵπποι>· ἀπὸ τοῦ εἰς ὕψος ἔχειν τοὺς τραχήλους, οἷον

ὑψαύχενες, ἢ μεγαλόφωνοι

<ὑψ..μετέωρον>· ἄνω. ὑψηλοῦ

<ὑψιβάμονος>· ἐν ὕψει βαίνοντος

<ὑψίζυγος>· ὑψηλὴν ἔχων τὴν καθέδραν

<ὕψι δ' ἐπ' εὐνάων ὁρμίσσομεν>· μετέωρον αὐτὴν ἐπὶ ἀγκυρῶν ὁρ-

μίσσομεν

<ὑψικέραυνος>· [ἡ διάπυρος πληγή

<ὑψικόλωνον>· τραχεῖαν. ὑψηλήν

<ὑψίκομος>· φοίνιξ. καὶ ὁ ἄνω τὰς τρίχας ἔχων

<ὑψιμέδων>· ἐν ὕψει βασιλεύων

<ὕψιον>· μεῖζον. μετέωρον

<ὑψιπέτηλον>· ὑψηλόν, μακρόν

<ὑψιπέτης>· εἰς ὕψος πετόμενος

<ὑψιπόρους>· δι' ὕψους τρέχοντας

<ὑψίπυλον>· ὑψηλὰς πύλας ἔχον

[<ὑψιρεφές>· ζτ# ὕψη]

[<ὑψίροφον>· ὁμοίως]

<ὑψίστολοι>· οἱ ἄνω ἐσταλμένοι τοὺς χιτῶνας

<ὑψιτελέες>· ταχιτῶνες. ζτ#

<ὕψιστον>· ὑψηλότατον

<ὑψιτένων>· ὑψαύχην, ὑψηλὸς τῷ φρονήματι

<ὑψιφοίτης>· ὑψηλοπόρος

[<ὑψιχέες>· ὑψαύχενες]

<ὑψόθι>· ἄνωθι

<ὑψόσε>· εἰς ὕψος

<ὑψόροφον>· ὑψηλόν, μέγα

<ὑψοῦ>· ἄνω ἐν ὕψει

<ὑψοῦ διᾴττει>· εἰς ὕψος ὁρμᾷ

<ὕω>· βρέχω

*<ὑωλυνύων>· μολύνων

<ὑωδία>· ἀηδία. φυρμὸς ἐν βορβόρῳ

<ὑωδίνων>· φύρων. βορβορῶν. μολύνων

<ὕων>· βρέχων, ὑγραίνων

*<ὑψιστάριος>· αἵρεσις, ὥς φασι, τῶν τὸν ὕψιστον σεβομένων